„Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was”

Przed i po studium — radykalna zmiana dzięki zasadom biblijnym

ADRIAN był agresywnym i gniewnym młodzieńcem. Szybko tracił cierpliwość i wpadał w złość. Pił, palił i prowadził się niemoralnie. Był punkiem i zrobił sobie tatuaż, który odzwierciedlał jego anarchistyczne poglądy. Po latach Adrian wspomina: „Nosiłem punkową fryzurę — sterczące włosy, czasami farbowane na czerwono lub na jakiś inny kolor”. Miał też kolczyk w nosie.

Ten młody człowiek zamieszkał w jakiejś ruderze z kilkoma kolegami równie zbuntowanymi jak on. Tam pili alkohol i zażywali narkotyki. „Brałem amfetaminę i wstrzykiwałem ją sobie z valium lub z czymkolwiek, co akurat wpadło mi w ręce” — opowiada Adrian. „Kiedy nie było narkotyków ani kleju, kradłem z samochodów benzynę i ją wąchałem”. W miarę dopuszczania się kolejnych przestępstw Adrian stał się bardzo agresywny i niebezpieczny. Ludzie zazwyczaj omijali go z daleka, ale chętnie do niego lgnęli osobnicy o podobnym charakterze.

Z czasem Adrian zdał sobie sprawę, że jego rzekomi przyjaciele dotrzymują mu towarzystwa tylko dla własnych korzyści. Ponadto zrozumiał, że w rzeczywistości nic nie osiągnął złością i agresją. Odczuwając pustkę i rozczarowanie, zerwał z dotychczasowym środowiskiem. Kiedy znalazł na placu budowy egzemplarz Strażnicy, zainteresował się przedstawionym tam orędziem biblijnym i zgodził się na studium Biblii ze Świadkami Jehowy. Żywo zareagował na zaproszenie: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jakuba 4:8). W rezultacie wkrótce odczuł potrzebę wprowadzania w czyn zasad, które znalazł w Piśmie Świętym.

Coraz obszerniejsza wiedza biblijna wywierała korzystny wpływ na sumienie Adriana i zmieniała bieg jego życia. Otrzymał pomoc w poskromieniu swego temperamentu i rozwinięciu panowania nad sobą. Dzięki mocy Słowa Bożego gruntownie zmienił swą osobowość (Hebrajczyków 4:12).

Ale jak to możliwe, by Biblia wywierała tak wielki wpływ? Wiedza ze Słowa Bożego pomaga nam „przyoblec się w nową osobowość” (Efezjan 4:24). Zmieniamy się, gdy robimy użytek z dokładnej wiedzy zawartej w Piśmie Świętym. W jaki sposób wiedza ta zmienia ludzi?

Biblia wskazuje między innymi niepożądane cechy, których należy się wyzbyć (Przysłów 6:16-19). Ponadto zachęca do pielęgnowania pięknych zalet, które możemy przejawiać dzięki wpływowi ducha świętego. Należą do nich „miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą” (Galatów 5:22, 23).

Lepsze zrozumienie wymagań Bożych pomogło Adrianowi przebadać siebie samego i dostrzec cechy charakteru, które musiał rozwinąć, oraz te, które należało wykorzenić (Jakuba 1:22-25). Ale to był dopiero początek. Oprócz wiedzy Adrian potrzebował też motywacji — czegoś, co wzbudziłoby w nim pragnienie dokonania zmian.

Dowiedziawszy się, że chrześcijańska nowa osobowość jest kształtowana „na obraz Tego, który ją stworzył”, Adrian zrozumiał, że musi odzwierciedlać osobowość samego Boga (Kolosan 3:10; Efezjan 5:1). Poprzez studium Biblii poznał postępowanie Jehowy z ludźmi i dostrzegł Jego wspaniałe przymioty — miłość, życzliwość, dobroć, miłosierdzie i prawość. Pod wpływem tych informacji pokochał Boga i zaczął dokładać usilnych starań, by zaskarbić sobie Jego uznanie (Mateusza 22:37).

Z czasem dzięki pomocy świętego ducha Bożego Adrian nauczył się panować nad swym porywczym temperamentem. Teraz razem z żoną pomaga innym ulepszać życie z pomocą wiedzy biblijnej. „W odróżnieniu od wielu moich nieżyjących już przyjaciół ja nadal żyję i mam szczęśliwą rodzinę” — mówi Adrian. Jest on żywym dowodem na to, jak korzystnych zmian można dokonać pod wpływem Biblii.

[Napis na stronie 25]

„Nic nie osiągnąłem złością i agresją”

[Ramka na stronie 25]

Praktyczna wartość zasad biblijnych

Poniżej wymieniono kilka zasad biblijnych, które pomogły wielu gniewnym, agresywnym osobom stać się ludźmi usposobionymi pokojowo:

„Zachowujcie pokój ze wszystkimi ludźmi. Nie mścijcie się sami, umiłowani, lecz pozostawcie miejsce srogiemu gniewowi” (Rzymian 12:18, 19). Niech Bóg zdecyduje, kiedy i na kim wywrzeć pomstę. Posiada On pełną znajomość faktów, a wszelka odpłata, którą sprowadzi, będzie odzwierciedlać Jego doskonałą sprawiedliwość.

„Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym rozdrażnieniem ani nie zostawiajcie miejsca Diabłu” (Efezjan 4:26, 27). Czasami możemy słusznie wpaść w gniew. Jeśli do tego dojdzie, nie powinniśmy trwać w „rozdrażnieniu”. Dlaczego? Ponieważ mogłoby to nas popchnąć do czegoś złego, przez co ‛zostawilibyśmy miejsce Diabłu’ i ściągnęli na siebie niezadowolenie Jehowy Boga.

„Zaniechaj gniewu i zostaw złość; nie pałaj gniewem — po to tylko, by wyrządzać zło” (Psalm 37:8). Niepohamowane emocje prowadzą do niekontrolowanych działań. Jeśli ktoś ulega złości, może powiedzieć lub zrobić coś, co kogoś zrani.