8. Pod jakimi względami list Pawła był bardzo potrzebny Efezjanom?

⁸ W więzieniu Paweł rozmyślał o problemach zboru w Efezie, działającego wśród zwolenników pogańskiego kultu i w cieniu imponującej świątyni Artemidy. Ci namaszczeni duchem chrześcijanie z pewnością odnieśli pożytek ze stosownego przykładu użytego przez Pawła, który wykazał im, iż tworzą „świętą świątynię”, w której Jehowa mieszka swoim duchem (Efez. 2:21). Efezjan bez wątpienia ogromnie pokrzepiła i pocieszyła odsłaniana im „święta tajemnica”, dotycząca Bożego zarządzania (sposobu, w jaki Bóg kieruje sprawami swego domu), przez które przywróci On jedność i pokój za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (1:9, 10). Paweł położył nacisk na zjednoczenie Żydów i pogan w Chrystusie. Nawoływał do zgody i jedności. Możemy więc teraz pojąć cel i docenić wartość tej bezsprzecznie natchnionej księgi.

 9. Co Bóg uczynił, by Jego miłość spływała w obfitości, i o co modli się Paweł?

⁹ Boże zamierzenie co do jedności za pośrednictwem Chrystusa (1:1 do 2:22). Apostoł Paweł przesyła pozdrowienia. Niech będzie błogosławiony Bóg za swą chwalebną niezasłużoną życzliwość. Ma to związek z tym, że wybrał ich, aby byli w jedności z Jezusem Chrystusem, przez którego dostępują uwolnienia na podstawie okupu dzięki jego krwi. Ponadto za sprawą Boga miłość spływa na nich obficie, jako że On daje im poznać świętą tajemnicę swej woli. Powziął bowiem zamierzenie dotyczące zarządzania, „aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie”, w jedności z którym zostali też ustanowieni dziedzicami (1:10). Otrzymali zadatek tego dziedzictwa — zostali opieczętowani duchem świętym. Paweł modli się, by żywili niezachwiane przekonanie co do nadziei, do jakiej zostali powołani, i rozumieli, iż Bóg posłuży się wobec nich tą samą mocą, której użył do wskrzeszenia z martwych Chrystusa, umieszczenia go wysoko ponad wszelkim rządem i władzą oraz uczynienia go dla zboru Głową wszystkiego.

19. Jaką nadzieję do dziś umacnia i jak nas pokrzepia List do Efezjan?

¹⁹ W związku ze „świętą tajemnicą” Paweł wspomniał też o „zarządzaniu (...) aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie — to, co w niebiosach [ludzi wybranych do Królestwa niebiańskiego], i to, co na ziemi [mających żyć na ziemi pod panowaniem Królestwa]”. W ten sposób na pierwszy plan wysuwa się doniosłe zamierzenie Boga, który pragnie przywrócić pokój i jedność. Dlatego Paweł modli się za Efezjan, mających oświecone oczy serca, aby w pełni rozumieli, do jakiej nadziei Bóg ich powołał oraz „czym jest chwalebne bogactwo, które on zachowuje jako dziedzictwo dla świętych”. Słowa te musiały bardzo umocnić ich nadzieję. A natchniony list napisany do Efezjan dalej wywiera budujący wpływ na dzisiejszy zbór, ‛abyśmy we wszystkim zostali napełnieni całą pełnią, którą daje Bóg’ (1:9-11, 18; 3:19).