RADA, DORADCA

Słowa „rada” i „radzić” są tłumaczeniem kilku biblijnych określeń hebrajskich i aramejskich — najczęściej hebrajskiego rzeczownika ʽecáh, spokrewnionego z czasownikiem jaʽác. Rzeczownik ten oddano też przez „plan” (Iz 8:10), a także „zamiar” (Ezd 4:5) i „zamysł” (Hi 5:13). W Chrześcijańskich Pismach Greckich odpowiadają mu rzeczowniki boulé i symboúlion. Pierwszy przełożono również na „zamiar” (Łk 23:51), „zamysł” (Dz 5:38), „wyraźna wola” (Dz 13:36) oraz „postanowili” (Dz 27:42).

A zatem „rada” to także „wola”, „zamiar” czy „zamysł”. Na przykład Jehowa oświadcza: „Mój zamiar [„rada moja”, Bg] się ostoi” (Iz 46:10). Kiedy Pan Jezus Chrystus przybędzie na sąd, ujawni „zamiary [„rady”, Bg] serc”, czyli najskrytsze plany, zamysły bądź cele (1Ko 4:5). W Efezjan 1:11 zwrot „jak doradza jego wola” (dosł. „stosownie do rady woli jego”; por. Bg) może oznaczać „stosownie do zamierzenia lub postanowienia będącego wyrazem woli Bożej”. Apostoł Paweł powiedział, że jest wolny od winy krwi, ponieważ nie powstrzymywał się od oznajmiania „wszelkiego zamysłu Bożego” („wszelkiej rady Bożej”, Bg; „całej woli Bożej”, Bw), tzn. wszystkiego, co jest potrzebne do uzyskania wybawienia (Dz 20:27).

Znani z mądrości doradcy królewscy cieszyli się ogromnym poważaniem (zob. 2Sm 16:23). Ze względu na swą wysoką rangę nieraz otrzymywali propozycję łapówki w zamian za nieuczciwe wykorzystanie swoich wpływów. Wrogowie Żydów „najmowali przeciw nim doradców” — być może przekupywali Persów piastujących takie stanowiska (Ezd 4:5).

Nikt z ludzi nie posiadł pełni wiedzy. Dlatego usłuchanie zdrowej rady jest oznaką mądrości (Prz 12:15). Natomiast odrzucanie dobrych rad doświadczonych doradców — jak to uczynił król Rechoboam — jest szczytem głupoty (1Kl 12:8).

Absolutną mądrością odznacza się wyłącznie Jehowa. Tylko On nie potrzebuje żadnego doradcy (Iz 40:13; Rz 11:34). Jego Syn może udzielać wytycznych i wskazówek jako „Cudowny Doradca”, ponieważ słucha i trzyma się rad swego Ojca, a ponadto posiada ducha Bożego (Iz 9:6; 11:2; Jn 5:19, 30). Rada jest zatem pożyteczna tylko wtedy, gdy uwzględnia punkt widzenia Jehowy. W przeciwnym razie nie ma najmniejszej wartości i nie zasługuje na miano rady (Prz 19:21; 21:30).