Zachowuj spokój wewnętrzny mimo zmieniających się warunków

 1, 2. (a) Jak mogą na nas wpłynąć nagłe zmiany życiowe? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Jaka postawa według Psalmu 131 może nam pomóc zachować spokój wewnętrzny?

KIEDY Lloyd i Alexandra dowiedzieli się, że skierowano ich w teren, na początku było im smutno. Służyli przecież w Betel ponad 25 lat. Lloyd mówi: „Czułem jakby Betel i zadanie, które wykonywałem, stanowiło część mojej tożsamości. Rozumiałem powody tej zmiany, ale w kolejnych tygodniach i miesiącach często towarzyszyło mi poczucie odrzucenia. To była prawdziwa emocjonalna huśtawka. Raz patrzyłem na świat optymistycznie, a chwilę później czułem się przybity”.

² Kiedy nasze życie nagle się zmienia, nowe warunki, z którymi się stykamy, mogą wywołać lęk i stres (Prz. 12:25). Być może nawet trudno nam te zmiany zaakceptować. Jak w takich okolicznościach ‛ukoić i uciszyć’ swoją duszę? (odczytaj Psalm 131:1-3). Przeanalizujmy, jak pewne osoby opisane w Biblii oraz niektórzy współcześni słudzy Jehowy zdołali zachować spokój wewnętrzny mimo zmieniających się warunków życiowych.

 3. W jakiej sytuacji znalazł się Józef?

³ Pomyślmy o Józefie. Jakub kochał go najbardziej ze wszystkich swoich synów. Budziło to zazdrość w braciach Józefa. Kiedy miał on 17 lat, sprzedali go do niewoli (Rodz. 37:2-4, 23-28). Przez jakieś 13 lat Józef cierpiał w Egipcie — najpierw jako niewolnik, potem jako więzień. Przebywał z dala od ojca, którego bardzo kochał. Dzięki czemu nie dał się pochłonąć rozpaczy i rozgoryczeniu?

 4. (a) Na czym Józef skupiał umysł w więzieniu? (b) Jak Jehowa odpowiedział na modlitwy Józefa?

⁴ Podczas pobytu w więzieniu Józef musiał skupiać się na tym, jak Jehowa mu pomaga (Rodz. 39:21; Ps. 105:17-19). Być może myślał też o proroczych snach, które miał w młodości, i dzięki temu był przekonany, że cieszy się uznaniem Jehowy (Rodz. 37:5-11). Zapewne nieraz mówił Jehowie o swoich uczuciach (Ps. 145:18). W odpowiedzi na te modlitwy Bóg wzbudził w Józefie przekonanie, że ‛będzie z nim’, cokolwiek się stanie (Dzieje 7:9, 10)a.

 5. Jaki wpływ na nasze pragnienie dążenia do celów duchowych może mieć „pokój Boży”?

⁵ Niezależnie od tego, w jak trudnej sytuacji się znajdziemy, my też możemy odczuwać kojące działanie „pokoju Bożego”, który chroni nasze władze umysłowe (odczytaj Filipian 4:6, 7). Dlatego kiedy dręczą nas obawy, pokój Boży może nas umacniać w zmierzaniu do celów duchowych i chronić przed chęcią poddania się. Rozważmy przeżycia kilkorga braci i sióstr, które tego dowodzą.

 6, 7. Jak zanoszenie konkretnych modlitw może nam pomóc odzyskać spokój? Podaj przykład.

⁶ Kiedy Ryana i Juliette poinformowano, że już nie będą usługiwać jako tymczasowi pionierzy specjalni, ogarnęło ich przygnębienie. Ryan mówi: „Od razu powiedzieliśmy o tym Jehowie w modlitwie. Rozumieliśmy, że jest to szczególna okazja, żeby pokazać nasze zaufanie do Niego. Wiele osób w naszym zborze było krótko w prawdzie, dlatego prosiliśmy Jehowę, żeby pomógł nam dać dobry przykład”.

⁷ Jak Jehowa odpowiedział na ich modlitwę? Ryan wspomina: „Natychmiast po tej modlitwie niepokój i negatywne uczucia, które z początku się pojawiły, znikły. Pokój Boży strzegł naszych serc i władz umysłowych. Uświadomiliśmy sobie, że jeśli zachowamy właściwe nastawienie, możemy nadal być użyteczni dla Jehowy”.

 8-10. (a) W jaki sposób duch Boży może nam pomagać radzić sobie z niepokojem? (b) Jak Jehowa może odpowiedzieć na nasze wysiłki, żeby zachowywać duchowe spojrzenie?

⁸ Duch święty może nas nie tylko uspokoić. Może też zwrócić naszą uwagę na myśli z Biblii, które pomogą nam pamiętać, co jest w życiu ważne (odczytaj Jana 14:26, 27). Pomyśl o Philipie i Mary, małżeństwie, które po 25 latach służby opuściło Betel. W ciągu czterech miesięcy oboje stracili matki i jeszcze jednego krewnego. Musieli też zacząć opiekować się ojcem Mary cierpiącym na demencję.

⁹ Philip wspomina: „Myślałem, że całkiem nieźle sobie radzę, ale czegoś mi brakowało. W artykule do studium ze Strażnicy trafiłem na werset z Kolosan 1:11. To prawda, okazywałem wytrwałość, ale nie do końca. Powinienem ‛w pełni trwać i z radością okazywać wielkoduszną cierpliwość’. Ten werset przypomniał mi, że moja radość nie zależy od warunków, ale od wpływu ducha Bożego na moje życie”.

¹⁰ Ponieważ Philip i Mary starali się zachowywać duchowe spojrzenie na swoją sytuację, Jehowa błogosławił im pod wieloma względami. Wkrótce po opuszczeniu Betel oboje znaleźli osoby, które chciały studiować więcej niż raz w tygodniu i robiły postępy duchowe. Mary tak to wspomina: „Byli naszą radością. W ten sposób Jehowa mówił nam, że wszystko będzie dobrze”.

11, 12. (a) Jakim działaniom Józefa Jehowa mógł pobłogosławić? (b) Jaką nagrodę otrzymał Józef?

¹¹ Kiedy nagle nasza sytuacja życiowa się zmienia, zamartwianie się o przyszłość mogłoby nas sparaliżować. Mogło się to przytrafić Józefowi. Jednak najwyraźniej zdecydował on, że jak najlepiej wykorzysta swoją sytuację i zrobi coś, czemu Jehowa będzie mógł pobłogosławić. Chociaż był w więzieniu, przykładał się do każdego zadania zleconego przez naczelnika, tak samo jak wtedy, kiedy pracował dla Potyfara (Rodz. 39:21-23).

¹² Pewnego dnia Józefowi powierzono opiekę nad dwoma mężczyznami, którzy wcześniej sprawowali ważne funkcje na dworze faraona. Ponieważ miłe zachowanie Józefa ich ujęło, powiedzieli mu o swoich kłopotach oraz o niepokojących snach, które przyśniły im się poprzedniej nocy (Rodz. 40:5-8). Józef jeszcze wtedy tego nie wiedział, ale ta rozmowa miała mu przynieść coś dobrego. Chociaż musiał spędzić w więzieniu jeszcze dwa lata, to w końcu go wypuszczono. Co więcej, tego samego dnia obdarzono go bardzo wysokim stanowiskiem — ważniejszy miał być tylko faraon! (Rodz. 41:1, 14-16, 39-41).

13. Jak bez względu na naszą sytuację możemy dawać Jehowie podstawy, żeby nam błogosławił?

¹³ Podobnie jak Józef my też możemy się znaleźć w sytuacji, na którą nie mamy wpływu albo jest on niewielki. Jednak jeśli będziemy cierpliwi i postaramy się jak najlepiej wykorzystać swoją sytuację, damy Jehowie podstawy do tego, żeby nam błogosławił (Ps. 37:5). Oczywiście czasem możemy być w rozterce, ale nigdy — jak to ujął Paweł — „nie pogrążamy się w rozpaczy” (2 Kor. 4:8, Edycja Świętego Pawła). Na pewno okaże się to prawdą w naszym wypadku, szczególnie jeśli cały czas skupiamy się na służbie.

14-16. Dlaczego można powiedzieć, że ewangelizator Filip pozostał skupiony na służbie mimo zmian w życiu?

¹⁴ Ewangelizator Filip stanowi świetny przykład kogoś, kto pozostał skupiony na służbie mimo zmieniających się okoliczności. Dostał w Jerozolimie nowe zadanie i z radością przez jakiś czas je wykonywał (Dzieje 6:1-6). Ale nagle wszystko się zmieniło. Po ukamienowaniu Szczepanab zaczęto ostro prześladować chrześcijan w Jerozolimie i byli oni zmuszeni do ucieczki. Jednak Filip nie mógł po prostu nic nie robić. Wyruszył głosić do Samarii — miasta, w którym wtedy jeszcze niewiele słyszano o dobrej nowinie (Mat. 10:5; Dzieje 8:1, 5).

¹⁵ Filip był gotowy pójść wszędzie, gdzie pokierowałby go duch Boży. Dlatego Jehowa posłużył się nim do rozpoczęcia działalności na nowych terenach. Jego bezstronność na pewno podobała się Samarytanom, którzy przywykli, że Żydzi traktują ich pogardliwie. Nic dziwnego, że „tłumy jednomyślnie zwracały uwagę na to, co mówił Filip” (Dzieje 8:6-8).

¹⁶ Potem duch Boży poprowadził Filipa do Aszdodu i Cezarei, dwóch miast zamieszkanych w dużej mierze przez pogan (Dzieje 8:39, 40). Minęło 20 lat od momentu, kiedy Filip głosił w Samarii. W tym czasie jego sytuacja bardzo się zmieniła. Założył rodzinę i osiadł na terenie, na którym głosił. Pomimo zmian Filip pozostał skupiony na służbie. W rezultacie Jehowa dalej błogosławił jemu i jego rodzinie (Dzieje 21:8, 9).

17, 18. W jaki sposób skupianie się na służbie pomoże nam zachowywać równowagę, kiedy w naszym życiu zachodzą zmiany?

¹⁷ Wielu sług pełnoczasowych przyznaje, że skupianie się na służbie pomogło im zachować równowagę, kiedy ich warunki się zmieniły. Kiedy Osborne i Polite, małżeństwo z RPA, opuszczali Betel, mieli nadzieję, że szybko znajdą mieszkanie i pracę w niepełnym wymiarze godzin. Osborne wspomina: „Niestety, nie znaleźliśmy pracy tak szybko, jak myśleliśmy”. Jego żona mówi: „Nie udało nam się znaleźć pracy przez trzy miesiące, a nie mieliśmy żadnych oszczędności. To było prawdziwe wyzwanie”.

¹⁸ Co pomogło im poradzić sobie w tej stresującej sytuacji? Osborne tak to podsumowuje: „Dzięki głoszeniu razem ze zborem mieliśmy zajęty umysł i zachowywaliśmy pozytywne nastawienie. Postanowiliśmy zająć się służbą, zamiast siedzieć i się przejmować. Dało nam to mnóstwo radości. Wszędzie szukaliśmy pracy, aż w końcu ją znaleźliśmy”.

19-21. (a) Co nam pomoże zachować spokój wewnętrzny? (b) Jakie korzyści możemy odnieść, jeśli dostosujemy się do nowej sytuacji?

¹⁹ Jak pokazują powyższe przykłady, jeśli staramy się jak najlepiej wykorzystywać swoją sytuację i z ufnością czekamy na Jehowę, to zachowamy spokój wewnętrzny (odczytaj Micheasza 7:7). Może nawet sobie uświadomimy, że dostosowanie się do nowych okoliczności przyniosło nam wiele duchowych korzyści. Cytowana wcześniej Polite tak mówi o swoich przeżyciach: „Zmiana przydziału nauczyła mnie, co to naprawdę znaczy polegać na Jehowie, nawet kiedy jest wyjątkowo ciężko. Moja więź z Nim bardzo się zacieśniła”.

²⁰ Jeśli chodzi o Mary, to nadal opiekuje się ona starzejącym się ojcem i jest pionierką. Przyznaje: „Zrozumiałam, że kiedy odczuwam niepokój, muszę przystanąć, pomodlić się i zrelaksować. Umiejętność pozostawiania spraw w rękach Jehowy to była chyba najważniejsza rzecz, jakiej się nauczyłam. Będzie to też bardzo potrzebne w przyszłości”.

²¹ Lloyd i Alexandra, wspomniani na początku, przyznają, że zmiany wypróbowały ich wiarę w sposób, którego się nie spodziewali. Ale mówią: „Próby pokazują, czy mamy prawdziwą wiarę i czy jest ona dość silna, żeby zapewnić nam wsparcie i pokrzepienie w trudnych chwilach. Stajemy się lepszymi ludźmi”.

22. Czego możemy być pewni, jeśli staramy się jak najlepiej wykorzystywać swoją sytuację?

²² Jeśli twoje życie nagle się zmienia — czy to z powodu zmiany zadań w organizacji, problemów zdrowotnych czy nowych obowiązków rodzinnych — bądź pewien, że Jehowa się o ciebie troszczy i w odpowiednim momencie ci pomoże (Hebr. 4:16; 1 Piotra 5:6, 7). Tymczasem staraj się jak najlepiej wykorzystywać swoją sytuację. Przybliżaj się w modlitwie do niebiańskiego Ojca i ucz się zostawiać sprawy w Jego troskliwych rękach. Dzięki temu zachowasz spokój wewnętrzny mimo zmieniających się warunków.