EPAFRAS

(skrócona forma imienia Epafrodyt).

Wierny sługa Chrystusa. Głosząc dobrą nowinę, uczył Kolosan o niezasłużonej życzliwości Bożej, a więc najprawdopodobniej odegrał znaczącą rolę w zakładaniu zboru w ich mieście. Gdy przybył do Pawła w trakcie jego pierwszego uwięzienia w Rzymie, pokrzepił go opowiadaniem o miłości i wytrwałości zboru w Kolosach (Kol 1:4-8). Najwidoczniej pozostał w Rzymie przynajmniej przez jakiś czas, ponieważ Paweł w swym liście do Kolosan przekazał im jego pozdrowienia i zapewnił, że ten umiłowany niewolnik Jezusa Chrystusa ‛zawsze wytęża siły dla nich w swoich modlitwach, aby w końcu stanęli zupełni i niewzruszenie przekonani co do wszelkiej woli Bożej’. Poza tym poświadczył, że Epafras zdobywa się także na wielki wysiłek dla dobra braci z Laodycei i Hierapolis (Kol 4:12, 13). Również pisząc później do Filemona, Paweł przesłał mu pozdrowienia od Epafrasa, którego nazwał swym „współjeńcem w jedności z Chrystusem Jezusem” (Flm 23). Epafrasa nie należy mylić z Epafrodytem z Filippi.