Coś ciekawego z Biblii — Psalmy 73 do 106
Błogosław Jehowę — dlaczego?
KTÓŻ z nas nie poczuwa się do wdzięczności, gdy myśli o wszystkim, co Jehowa dla niego uczynił, czyni obecnie i zamierza jeszcze uczynić! Serca naprawdę powinny nas pobudzać do wysławiania naszego Boga. To, iż mamy mnóstwo powodów, by błogosławić Jehowę uwypuklono w trzeciej i czwartej części Księgi Psalmów. W trakcie rozważania Psalmów od 73 do 106 zadaj sobie pytanie: Za co ja mogę sławić Jehowę?
NIE ZAZDROŚĆ NIEGODZIWYM
Zechciej przeczytać Psalmy 73 do 77. Za ich pisarza uznaje się Asafa oraz jego synów. Asaf przyznaje, że zazdrościł niegodziwym, dopóki się nie opamiętał (Ps. 73). Następnie opłakuje zagładę Jeruzalem (Ps. 74). Z kolei znajdujemy wyrazy wdzięczności dla Tego, który ‛wzbudza lęk’, a po nich modlitwę do „wielkiego Boga”, by pamiętał o swym ludzie dotkniętym nieszczęściem (Ps. 75 do 77).
• 73:24 (Biblia warszawska) — Do jakiej „chwały” Jehowa przyjął psalmistę?
Dopóki psalmista nie zrozumiał, że ‛dobrze mu jest przybliżać się do Boga’, uważał, iż niegodziwym wiedzie się lepiej niż sprawiedliwym (Ps. 73:2-12, 28). Kiedy pozwolił, by pokierowała nim „rada” Boża, dostąpił „chwały”, to znaczy znalazł łaskę u Jehowy, związał się z Nim bliską więzią.
• 76:7 (Biblia gdańska) — W jaki sposób „twardo zasnęły i wozy i konie”?
Izraelitów pouczano, by pokładali ufność w Jehowie, a nie w koniach i rydwanach (Ps. 20:8, Bw; Prz. 21:31). Nie musieli się obawiać nieprzyjacielskich rumaków ani wozów bojowych zaopatrzonych w kosy, ponieważ Jehowa był w stanie obezwładnić ich przeciwników i sprawić, że ‛twardo zasnęli’. Chodzi tu o „sen wieczny”, czyli śmierć (Jer. 51:39, Bw). Powinno to stanowić przestrogę dla dzisiejszych przywódców światowych, którzy polegają na swym uzbrojeniu (Ps. 76:13, Bw).
Nauka dla nas: Psalm 75 zawiera ostrzeżenie przed pychą; czytamy w nim: „Nie podnoście rogu” (werset 6, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Róg był symbolem siły i mocy (Powt. Pr. 33:17). Podnosić róg, to zachowywać się wyniośle. Psalmista ostrzega tu bezbożnych przed chełpieniem się silną pozycją, która w ich mniemaniu zapewnia im bezpieczeństwo, gdyż Jehowa ‛połamie róg niegodziwych’ (Ps. 75:11, BT). Świadomość tego zachęca sług Bożych do trwania w wierności wobec Niego pomimo pozornej pomyślności złych (por. Ps. 143:11-15a, Wujek).
BĄDŹ POSŁUSZNY „NAJWYŻSZEMU”
Przeczytaj Psalmy 78 do 83. Są to w dalszym ciągu psalmy Asafa. W pierwszym z nich przypomniano dzieje narodu izraelskiego (Ps. 78). Z kolei opłakuje się zniszczenie świątyni, a dalej następuje modlitwa o odrodzenie Izraela (Ps. 79, 80). Po pieśni opiewającej wyzwolenie, które sprawił Bóg, i nawołującej Jego lud do posłuszeństwa, skierowano prośby do Jehowy, by wykonał wyrok na przekupnych sędziach oraz na wrogach Izraela (Ps. 81 do 83).
• 82:1 (Bw) — W jaki sposób Bóg sprawuje sąd „pośród bogów”?
Wspomniani „bogowie” to oczywiście sędziowie izraelscy. Nazwano ich tak, ponieważ z racji swego urzędu mieli wielką władzę. Jehowa jako Najwyższy Sędzia miał Boskie prawo stanąć wśród nich i zganić ich za to, że w sprawowaniu sądu nie kierują się Jego prawem (Izaj. 33:22; Ps. 82:2-4).
• 83:10-16 (BT, wyd. III). — Czy psalmista nie kierował się chęcią zemsty?
W żadnym wypadku. Modlił się do Boga, żeby wykonał wyrok na tych, ‛którzy Go nienawidzą’ (werset 3, BT, wyd. III). Inne narody dowiedziałyby się wtedy, że Bóg, który ma na imię Jehowa, jest naprawdę „Najwyższy nad całą ziemią” (werset 19, BT, wyd. III). Dzięki takiemu pokazaniu mocy Bożej Jego imię, Jehowa, zostałoby rozsławione po całej ziemi.
Nauka dla nas: Jehowa sowicie wynagradza tych, którzy są Mu posłuszni, co wynika ze wzmianki o „tłuszczu pszenicy” (Ps. 81:17, BT). Słowa „tłuszcz” użyto tu symbolicznie — oznacza on to, co najlepsze (por. Ps. 63:6, Bw). Gdyby Izraelici ‛słuchali głosu’ Jehowy zostaliby pobłogosławieni „tłuszczem pszenicy” — najlepszymi, najwyborniejszymi rzeczami (Ps. 81:12, Bw; Powt. Pr. 32:13, 14). Podobnie i my dostąpimy obfitych błogosławieństw, jeśli będziemy ‛słuchać głosu’ Jehowy (Prz. 10:22, Bg).
PRZYSTĘPOWANIE DO BOGA
Przeczytaj Psalmy 84 do 89. Psalmista wyraża tęsknotę za domem Bożym (Ps. 84). Zesłańcy powracający do ojczyzny proszą Boga, żeby odsunął od nich swój gniew (Ps. 85). Dawid modli się o kierownictwo i ochronę, ufając, że Jehowa go wysłucha (Ps. 86). Pieśń o tych, którzy ‛narodzili się na Syjonie’, poprzedza prośbę człowieka pogrążonego w niedoli (Ps. 87, 88). Dalej następuje psalm uwypuklający serdeczną życzliwość Jehowy, której wyrazem jest przymierze z Dawidem (Ps. 89).
• 84:4 (Bw) — Dlaczego wspomina się tu o ptakach?
Psalmista, który był Lewitą, potomkiem Koracha, pragnął przebywać w przybytku Jehowy (wersety 2, 3, Bw). Lewitów były jednak dziesiątki tysięcy. Tylko raz na pół roku wyznaczano daną zmianę do usługiwania przez tydzień w przybytku. W porównaniu z tym nawet małe ptaki, które budowały sobie gniazda w świątyni, przebywały tam dłużej. Jakże szczęśliwy byłby psalmista, gdyby jak one mógł stale mieszkać w domu Jehowy i tam Go wychwalać!
• 89:50 (Bw) — O jakie „łaski” tu chodzi?
Określenie „łaski” nawiązuje do przymierza co do Królestwa ze wszystkimi jego szczegółami. W trudnych czasach Izraelici słusznie kierowali uwagę na te obietnice Jehowy, nie dlatego, że w nie wątpili, ale dlatego, że na ich podstawie zanosili do Boga błagania.
Nauka dla nas: Psalm 85 podkreśla, dlaczego powinniśmy tęsknić do Bożego nowego systemu rzeczy. Bardzo krótko nadmienia o dobrodziejstwach materialnych (werset 13, Bw). Natomiast główny nacisk kładzie na błogosławieństwa duchowe: serdeczną życzliwość, prawdomówność, sprawiedliwość i pokój (wersety 11-14, Bw). Jehowa nie odwołuje się więc do pragnień materialistycznych, lecz wskazuje, że do znalezienia się w nowym systemie powinna nas pobudzać przede wszystkim chęć zaznawania dobrodziejstw duchowych.
JEHOWA STAŁ SIĘ KRÓLEM!
Przeczytaj Psalmy 90 do 100. Mojżesz przeciwstawia wieczność Boga krótkiemu życiu człowieka, a następnie podkreśla, że Jehowa zapewnia nam bezpieczeństwo (Ps. 90, 91). Kolejne psalmy wychwalają wspaniałe przymioty Jehowy, między innymi moc, serdeczną życzliwość i sprawiedliwość, oraz poruszają temat Królestwa (Ps. 92 do 100).
• 90:10 — Czy Mojżesz nie żył o wiele dłużej niż 80 lat?
Mojżesz, który żył 120 lat, nie był przeciętnym człowiekiem. Spośród niewiernego pokolenia, które wyszło z Egiptu, wszyscy spisani „od dwudziestego roku życia wzwyż” mieli umrzeć w ciągu 40 lat, co harmonizuje z jego wypowiedzią (4 Mojż. [Liczb] 14:29-34, Bw). Okoliczność, że w chwili śmierci „wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły”, pozwala wnioskować, że pokrzepiała go moc Boża (Powt. Pr. 34:7, BT).
• 95:3 — Pod jakim względem Jehowa jest „Królem nad wszystkimi innymi bogami”?
Jehowa, będąc Władcą wszechświata, zajmuje pozycję zwierzchnią i jest Królem nad wszystkimi fałszywymi bóstwami, czyli góruje nad nimi pod każdym względem. Po prostu nie ma żadnego porównania między Jehową Bogiem a aniołami lub jakimkolwiek innym obiektem kultu, na przykład nie istniejącymi, fałszywymi bóstwami.
Nauka dla nas: W Psalmie 91 zwrócono uwagę na jeszcze jeden powód do tego, by błogosławić Jehowę — na możliwość znalezienia „ukrycia u Najwyższego” (werset 1). Chodzi tu o schronienie duchowe, o miejsce, gdzie można się ustrzec od szkody duchowej, dostępne dla tych, którzy spełniają wymagania wymienione w owym psalmie. Stanowi ono „ukrycie” w tym sensie, że jest nieznane ludziom ze świata, którym brak rozeznania duchowego. Z faktu, iż jest to ukrycie „u Najwyższego”, wynika, że będziemy się tam czuć bezpiecznie jedynie wtedy, gdy w kwestii spornej co do zwierzchnictwa nad wszechświatem staniemy po stronie Jehowy.
„WYSŁAWIAJCIE JAH!”
Przeczytaj Psalmy 101 do 106. Dawid opisuje tu swój sposób zarządzania krajem (Ps. 101). Człowiek dotknięty nieszczęściem modli się do Jehowy, żeby ‛odbudował Syjon’ (Ps. 102). W dalszych psalmach, kierujących uwagę na miłosierdzie Boże, Jego majestat oraz dzieła twórcze, często pojawia się wezwanie, aby ‛błogosławić Jehowę’. Po raz pierwszy występuje też radosny okrzyk: „Wysławiajcie Jah!”, powtórzony ponad 20 razy w następnych psalmach. (Ps. 103, 104). Wreszcie dwa psalmy o treści historycznej sławią Jehowę za to, czego dokonał na rzecz swego ludu (Ps. 105, 106).
• 102:26 (Miłosz) — Kto „założył fundamenty ziemi”?
Psalmista mówi o Bogu, podczas gdy apostoł Paweł zastosował te słowa do Jezusa Chrystusa (Hebr. 1:10, 11). Mógł je odnieść do Jezusa, gdyż podczas stwarzania wszechświata był on Mistrzowskim Wykonawcą woli Jehowy (Kol. 1:15, 16). A zatem także o nim można powiedzieć, że „założył fundamenty ziemi”.
• 103:14 (Bw) — Co należy rozumieć przez „twór”?
Słowo hebrajskie oddane tu przez „twór” jest spokrewnione z hebrajskim czasownikiem, przełożonym w Księdze Rodzaju 2:7 na „ukształtować”, oraz z rzeczownikiem oznaczającym tego, kto nadaje kształt glinie, tłumaczonym na „garncarz” (Izaj. 29:16; Jer. 18:2-6, Bw). Psalmista przypomina nam więc, że Jehowa, Wielki Garncarz, obchodzi się z nami ostrożnie, wiedząc, że człowiek jest kruchy jak gliniane naczynie (por. 2 Kor. 4:7).
• 104:4 — W jaki sposób Jehowa ‛czyni aniołów swoich duchami’?
Ponieważ aniołowie są już stworzeniami duchowymi, więc nie może się to odnosić do ich ciał duchowych. Ale słowo „duch” oznacza też „wiatr” lub „czynną siłę”. Bóg może się zatem posługiwać aniołami jako potężną siłą bojową, spełniającą Jego wolę. Może użyć ich jako narzędzia egzekucyjnego, nazwanego tu „ogniem trawiącym”. Chrześcijanom dodaje otuchy świadomość, że tak potężne stworzenia duchowe wspierają ich w działalności głoszenia (por. Obj. 14:6, 7).
Nauka dla nas: Psalm 106 pomaga nam dostrzec, że tacy buntownicy, jak Korach, Datan i Abiram, zazdrościli Mojżeszowi pozycji zarządzającego narodem Bożym (Ps. 106:16; Liczb 16:2-11). Kiedy w końcu „ogień zapłonął” przeciwko rebeliantom, bunt został stłumiony (Ps. 106:18, BT). Z całą wyrazistością ukazano tu, jakie niebezpieczeństwa kryje w sobie zazdrość i pycha. Również dziś występowanie przeciwko zamianowanym sługom Jehowy może wywołać Jego niezadowolenie (Hebr. 13:17; Judy 4, 8, 11).
Jehowa rzeczywiście dał nam wiele rzeczy, za które możemy Mu być wdzięczni. Czyż z uwagi na wszystkie dobrodziejstwa, które nam wyświadczył, nie powinniśmy usłuchać zachęty psalmisty: „Błogosław Jehowę, duszo moja”? (Ps. 103:1).