Wzmacniaj wiarę w to, czego wyczekujesz

 1, 2. (a) Jaka jest różnica między nadzieją prawdziwych chrześcijan a tą żywioną przez innych ludzi? (b) Jakie ważne pytania przeanalizujemy?

PRAWDZIWI chrześcijanie mają naprawdę wspaniałą nadzieję! Zarówno pomazańcy, jak i drugie owce wyczekują spełnienia się zamierzenia Jehowy i uświęcenia Jego imienia (Jana 10:16; Mat. 6:9, 10). Są to najszlachetniejsze oczekiwania, jakie może mieć człowiek. Wyczekujemy też nagrody życia wiecznego — niektórzy wejdą w skład „nowych niebios”, a inni „nowej ziemi” (2 Piotra 3:13). Co więcej, już teraz mamy nadzieję na dalszy duchowy rozwój wśród sług Jehowy.

² Wielu ludzi również wyczekuje różnych rzeczy, ale często nie są pewni, czy ich nadzieje się kiedykolwiek spełnią. Na przykład miliony osób chciałyby wygrać na loterii, ale nie mają pewności, że im się uda. Natomiast prawdziwa wiara to „nacechowane pewnością oczekiwanie” urzeczywistnienia się nadziei z Biblii (Hebr. 11:1). Być może się zastanawiasz: „Jak umocnić moją nadzieję? I jakie korzyści daje silna wiara w to, czego wyczekuję?”.

 3. Na czym opierają wiarę prawdziwi chrześcijanie?

³ Żaden niedoskonały człowiek nie rodzi się z wiarą. Przymiot ten nie rozwija się też samoistnie — jest wynikiem oddziaływania ducha świętego na podatne serce (Gal. 5:22). Z Biblii nie wynika, że Jehowa przejawia wiarę. Jest wszechmocny i wszechmądry, dlatego zawsze realizuje swoje zamierzenie. Jest tak pewny urzeczywistnienia swoich obietnic, że traktuje je, jakby już się spełniły. Dlatego mówi: „Stało się!” (odczytaj Objawienie 21:3-6). Nasza wiara opiera się na tym, że Jehowa jest „wiernym Bogiem” i zawsze spełnia to, co obiecał (Powt. Pr. 7:9).

 4. Jaką nadzieję miały wierne osoby z czasów przedchrześcijańskich?

⁴ W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków wymieniono z imienia 16 wiernych mężczyzn i kobiet. O nich, a także o wielu innych, apostoł Paweł pod natchnieniem powiedział, że „dzięki swej wierze otrzymali świadectwo” (Hebr. 11:39). Wszyscy oni mieli pewność, że Bóg za pośrednictwem obiecanego „potomstwa” usunie skutki buntu Szatana i zrealizuje swoje zamierzenie (Rodz. 3:15). Te wierne osoby umarły, zanim obiecany „potomek”, Jezus Chrystus, otworzył możliwość życia w niebie (Gal. 3:16). Jednak Jehowa obiecał, że wskrzesi je do życia na rajskiej ziemi (Ps. 37:11; Izaj. 26:19; Oz. 13:14).

 5, 6. Z czym swoje nadzieje wiązali Abraham i jego rodzina i dzięki czemu zachowywali silną wiarę? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ W Liście do Hebrajczyków 11:13 tak powiedziano o niektórych osobach z czasów przedchrześcijańskich: „Wszyscy oni pomarli w wierze, chociaż nie dostąpili spełnienia obietnic, ale je z dala ujrzeli i powitali”. Jedną z tych osób był Abraham. Wciąż pamiętał o radosnej nadziei życia pod panowaniem obiecanego „potomstwa”. Jezus to potwierdził, mówiąc swoim przeciwnikom: „Abraham, wasz ojciec, wielce się uradował perspektywą ujrzenia mego dnia i ujrzał go, i się rozradował” (Jana 8:56). Podobnie było w wypadku Sary, Izaaka, Jakuba i wielu innych sług Jehowy. Swoje nadzieje wiązali oni z przyszłym Królestwem, „którego budowniczym i twórcą jest Bóg” (Hebr. 11:8-11).

⁶ Dzięki czemu Abraham i jego rodzina zachowywali silną wiarę? Zapewne uczyli się o Bogu, słuchając opowieści wiernych starszych wiekiem osób oraz czytając wiarygodne relacje. Otrzymywali też objawienia od Boga. Co ważniejsze, zapamiętywali to, czego się uczyli, cenili Boże obietnice i o nich rozmyślali. Ich nadzieja była tak pewna, że byli gotowi znosić wszelkie trudności, by zachować lojalność wobec Boga.

 7. Jak Jehowa pomaga nam dbać o silną wiarę i co musimy robić?

⁷ Żeby pomóc nam dbać o silną wiarę, Jehowa życzliwie dał nam swoje Słowo, Biblię. Jeśli chcemy być szczęśliwi i działać skutecznie, powinniśmy czytać tę Księgę regularnie, o ile to możliwe, każdego dnia (Ps. 1:1-3; odczytaj Dzieje 17:11). Podobnie jak wierni słudzy z czasów przedchrześcijańskich chcemy też okazywać Bogu posłuszeństwo i stale rozmyślać o Jego obietnicach. Ponadto Jehowa zapewnia obfitość duchowego pokarmu, który dostarcza nam przez „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45). Jeśli tak jak wierne osoby z czasów starożytnych cenimy te duchowe dary, będziemy mieli pewność, że nasza nadzieja co do Królestwa się spełni.

 8. Jak modlitwa może wzmocnić naszą wiarę?

⁸ Słudzy Jehowy w dawnych czasach zachowywali silną wiarę również dzięki modlitwom. Gdy widzieli, jak Bóg na nie odpowiada, wzmacniało to ich wiarę (Nehem. 1:4, 11; Ps. 34:4, 15, 17; Dan. 9:19-21). My też możemy zwierzać się Jehowie, pamiętając, że On nas wysłucha, zapewni siły do wytrwania i pomoże nie utracić radości. A gdy widzimy, jak nam odpowiada, nasza wiara się wzmacnia (odczytaj 1 Jana 5:14, 15). Ponieważ wiara to owoc ducha świętego, powinniśmy stale o niego prosić (Łuk. 11:9, 13).

 9. O co między innymi powinniśmy się modlić?

⁹ W modlitwach nie powinniśmy wspominać jedynie o sprawach osobistych. Każdego dnia możemy dziękować Jehowie i Go sławić za „zdumiewające dzieła”, które są ‛liczniejsze, niż potrafimy opowiedzieć’ (Ps. 40:5). Poza tym w naszych modlitwach powinniśmy ‛pamiętać o tych, którzy są w więzach więziennych, jak gdybyśmy sami zostali z nimi związani’. Chcemy też wspominać o braciach na całym świecie, zwłaszcza o tych, ‛którzy wśród nas przewodzą’. Kiedy widzimy, jak Jehowa odpowiada na zjednoczone modlitwy swoich sług, porusza to nasze serca (Hebr. 13:3, 7).

10. Podaj przykłady osób, które zachowały lojalność wobec Boga, i wyjaśnij, skąd czerpały siły.

¹⁰ W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków apostoł Paweł opisuje próby, w których wytrwało wielu nieznanych z imienia sług Jehowy. Wspomina na przykład o wiernych kobietach, które „dzięki zmartwychwstaniu otrzymały swych umarłych”. Następnie mówi o tych, którzy „nie przyjmowali uwolnienia na podstawie jakiegoś okupu, aby dostąpić lepszego zmartwychwstania” (Hebr. 11:35). Nie mamy pewności, kogo Paweł miał na myśli. Wiemy jednak, że niektórzy, na przykład Nabot czy Zachariasz, zostali ukamienowani, bo posłusznie spełniali wolę Boga (1 Król. 21:3, 15; 2 Kron. 24:20, 21). Daniel i jego towarzysze bez wątpienia mogli zostać uwolnieni, gdyby złamali zasady Jehowy. Jednak wierzyli w Jego moc i dzięki temu niejako „zamknęli paszcze lwom” oraz „powstrzymali siłę ognia” (Hebr. 11:33, 34; Dan. 3:16-18, 20, 28; 6:13, 16, 21-23).

11. W jakich próbach wytrwali niektórzy prorocy?

¹¹ Prorocy, tacy jak Michajasz czy Jeremiasz, „byli doświadczani przez drwiny i (...) więzienia”. Inni, na przykład Eliasz, „tułali się po pustyniach i górach, i jaskiniach, i jamach w ziemi”. Wszyscy oni wytrwali, bo mieli pewność, że to, czego wyczekują, się spełni (Hebr. 11:1, 36-38; 1 Król. 18:13; 22:24-27; Jer. 20:1, 2; 28:10, 11; 32:2).

12. Kto jest największym wzorem wiary i co mu pomogło wytrwać w próbach?

¹² Po podaniu przykładów różnych mężczyzn i kobiet Paweł zwraca uwagę na największy wzór wiary — naszego Pana, Jezusa Chrystusa. W Liście do Hebrajczyków 12:2 czytamy: „Dla zgotowanej mu radości zniósł on pal męki, gardząc hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Boga”. Jezus wytrwał mimo najcięższych prób. Powinniśmy ‛bacznie zważać’ na przykład wiary, który pozostawił (odczytaj Hebrajczyków 12:3). Wzorem Jezusa pierwsi męczennicy chrześcijańscy, tacy jak uczeń Antypas, pozostali lojalni (Obj. 2:13). W nagrodę mieli być wskrzeszeni do życia w niebie. Przewyższało to „lepsze zmartwychwstanie”, którego wyczekiwały wierne osoby z czasów przedchrześcijańskich (Hebr. 11:35). Jakiś czas po ustanowieniu Królestwa w 1914 roku wszyscy nieżyjący pomazańcy zostali wskrzeszeni do życia w niebie jako istoty duchowe, żeby panować z Jezusem (Obj. 20:4).

13, 14. Jakie próby przetrwał Rudolf Graichen i co mu w tym pomogło?

¹³ Obecnie miliony sług Bożych naśladują Jezusa — koncentrują się na nadziei i nie pozwalają, żeby próby osłabiły ich wiarę. Weźmy pod uwagę przykład Rudolfa Graichena, który urodził się w Niemczech w 1925 roku. Wspominał wiszące w jego domu obrazy, które przedstawiały sceny z Biblii. Napisał: „Jeden z nich ukazywał małego chłopca prowadzącego wilka, baranka, koźlę, lamparta, cielę oraz lwa, żyjących ze sobą w pokoju. (...) Obrazy te wywarły na mnie niezatarte wrażenie” (Izaj. 11:6-9). Chociaż brat ten przez wiele lat był brutalnie prześladowany — najpierw przez gestapo, a później w NRD przez Stasi, komunistyczną służbę bezpieczeństwa — zachował silną wiarę, że na ziemi będzie raj.

¹⁴ Rudolf przeszedł jeszcze inne ciężkie próby. Jego ukochana mama zmarła na tyfus w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Obserwował, jak wiara taty osłabła do tego stopnia, że podpisał dokument o wyrzeczeniu się swoich przekonań. Po wyjściu z więzienia Rudolf usługiwał jako nadzorca obwodu, a potem został zaproszony do Szkoły Gilead. Następnie otrzymał przydział do Chile, gdzie też był nadzorcą obwodu. Ale jego próby się nie skończyły. Rok po ślubie z misjonarką Patsy zmarła ich córeczka. Potem zmarła również Patsy w wieku zaledwie 43 lat. Ale wytrwał we wszystkich tych próbach. Mimo podeszłego wieku i słabego zdrowia nadal pełnił stałą służbę pionierską i usługiwał jako starszy, gdy w Strażnicy z 1 sierpnia 1997 roku ukazał się jego życiorys^[1].

15. Podaj przykłady Świadków Jehowy, którzy nie tracą radości mimo prześladowań.

¹⁵ Świadkowie Jehowy cieszą się swoją nadzieją mimo nieustających prześladowań. Na przykład w Erytrei, Singapurze i Korei Południowej wielu braci i sióstr jest więzionych głównie dlatego, że chcą się stosować do słów Jezusa i nie „chwytają za miecz” (Mat. 26:52). Wśród tych setek Świadków są Isaac, Negede i Paulos, którzy przebywają w więzieniu już ponad 20 lat! Przez cały ten czas nie mogli się ożenić ani wspierać starzejących się rodziców. Ale mimo złego traktowania pozostają lojalni. W naszym serwisie internetowym jw.org zamieszczono zdjęcia tych braci. Pogodny wyraz ich twarzy pokazuje, że zachowują silną wiarę. Nawet strażnicy więzienni zaczęli okazywać im szacunek.

16. W czym może ci pomóc silna wiara?

¹⁶ Większość Świadków Jehowy nie musi się zmagać z prześladowaniami. Przechodzą innego rodzaju próby wiary. Są bardzo biedni lub żyją w krajach, w których trwają wojny domowe, albo cierpią z powodu klęsk żywiołowych. Tak jak Mojżesz i inni patriarchowie, niektórzy zrezygnowali z kariery lub z prowadzenia wygodnego życia. Wciąż muszą walczyć z pokusą do prowadzenia samolubnego życia obracającego się wokół spraw materialnych. Co im w tym pomaga? Miłość do Jehowy i silna wiara w to, że On usunie niesprawiedliwość i nagrodzi wiernych sług życiem wiecznym (odczytaj Psalm 37:5, 7, 9, 29).

17. Na co jesteś zdecydowany i co zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁷ W tym artykule omówiliśmy, jak rozmyślanie o Bożych obietnicach i regularne modlitwy wzmacniają naszą wiarę. Dzięki temu będziemy w stanie trwać mimo prób, koncentrując się na naszej nadziei, która jest pewna. Ale biblijny opis wiary obejmuje coś więcej. Powiemy o tym w następnym artykule.