Bądźcie posłuszni tym, którzy przewodzą

„Bądźcie posłuszni tym, którzy pośród was przewodzą, i bądźcie im ulegli, czuwają bowiem nad waszymi duszami jako mający zdać z tego sprawę” (HEBRAJCZYKÓW 13:17).

 1. Jakie korzyści odnosimy z pracy chrześcijańskich nadzorców?

W OBECNYM „czasie końca” Jehowa ustanowił w swej organizacji nadzorców (Daniela 12:4). Przewodzą oni symbolicznym owcom, a ich troskliwa opieka jest źródłem pokrzepienia (Izajasza 32:1, 2). Ponadto serdeczny nadzór starszych, którzy czule obchodzą się z trzodą Bożą, chroni ją przed oddziaływaniem Szatana i złego systemu rzeczy (Dzieje Apostolskie 20:28-30; 1 Piotra 5:8; 1 Jana 5:19).

 2. Jak niektórzy zapatrywali się na apostoła Pawła, jak jednak powinniśmy się odnosić do starszych?

² Ale jak się zapatrujesz na starszych? Czy nie myślisz sobie: „W tym zborze nie pójdę do żadnego z nich, gdy będę miał jakiś problem, bo nie mam do nich zaufania”? Jeżeli tak, to czy nie wyolbrzymiasz ich uchybień? W starożytnym Koryncie niektórzy mówili o apostole Pawle: „Listy (...) są groźne i nieubłagane, lecz gdy się zjawia osobiście, słaby jest, a jego mowa nic nie znaczy”. Tymczasem Bóg powołał Pawła do służby i wyznaczył go na „apostoła dla narodów” (2 Koryntian 10:10, BT; Rzymian 11:13; 1 Tymoteusza 1:12). Spodziewamy się więc, że masz taki sam pogląd jak pewna siostra, która powiedziała: „Mamy najlepsze grono starszych na świecie. Zawsze śpieszą nam z pomocą, gdy jej potrzebujemy”.

Dlaczego ich słuchać?

 3. Jak powinniśmy się zapatrywać na chrześcijańskich podpasterzy, jeśli chcemy, by Pan był z naszym duchem?

³ Jak sądzisz, jakiego stosunku do chrześcijańskich podpasterzy oczekuje od nas Wielki Pasterz, Jehowa Bóg, który ich ustanowił? Oczywiście życzy sobie, byśmy się stosowali do biblijnych zaleceń, które ci kochający nadzorcy przekazują nam od Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. ‛Pan jest wtedy z naszym duchem’, cieszymy się pokojem i budujemy duchowo (2 Tymoteusza 4:22; por. Dzieje Apostolskie 9:31; 15:23-32).

 4. Jak każdy z nas może się zastosować do rady z Listu do Hebrajczyków 13:7?

⁴ Paweł nalegał: „Pamiętajcie o tych, którzy wam przewodzą, którzy opowiadali wam słowo Boże, a rozważając wynik ich prowadzenia się, bierzcie wzór z ich wiary” (Hebrajczyków 13:7). Wśród pierwszych chrześcijan przewodzili głównie apostołowie. Dziś możemy się przypatrywać tym, którzy tworzą Ciało Kierownicze Świadków Jehowy, pozostałym nadzorcom namaszczonym duchem świętym oraz przewodzącym nam mężczyznom spośród „wielkiej rzeszy” (Objawienie 7:9). Wprawdzie nie musimy się do nich upodabniać głosem, sylwetką ani innymi cechami czysto ludzkimi, ale powinniśmy brać wzór z ich wiary, aby nasze prowadzenie się dało dobre wyniki.

 5. Komu powierzono dziś na ziemi obowiązek opiekowania się zborem chrześcijańskim i na co zasługują członkowie tego grona?

⁵ Obowiązek zaspokajania naszych potrzeb duchowych spoczywa dziś przede wszystkim na „niewolniku wiernym i rozumnym”. Reprezentuje go Ciało Kierownicze, które prowadzi i koordynuje ogólnoświatową działalność głoszenia o Królestwie (Mateusza 24:14, 45-47). Zwłaszcza ci namaszczeni duchem starsi zasługiwaliby na miano przełożonych pod względem duchowym, gdyż werset z Listu do Hebrajczyków 13:7 można też oddać: „Pamiętajcie o tych, którzy wami kierują” (Kingdom Interlinear). Dwunastu starszych tworzących Ciało Kierownicze opiekuje się ponad 60 000 zborów i przeszło trzyipółmilionową rzeszą głosicieli Królestwa, są więc naprawdę „bardzo zajęci dziełem Pańskim” (1 Koryntian 15:58). Ponieważ zadanie to wyznaczył im Bóg, zasługują na pełną współpracę, podobnie jak ciało kierownicze w I wieku, które współpracowało z pierwszymi chrześcijanami (Dzieje Apostolskie 15:1, 2).

 6. O co starsi się troszczą dla dobra ludu Jehowy?

⁶ Nadzorcy zostali ustanowieni pod działaniem ducha świętego, aby się troszczyć o potrzeby duchowe zboru (Dzieje Apostolskie 20:28). Dbają o to, by na jego terenie było obwieszczane orędzie Królestwa. Ponieważ mają kwalifikacje biblijne, sprawują serdeczne kierownictwo w sprawach duchowych. Napominają, pocieszają i przekonują swych duchowych braci i siostry, aby postępowali w sposób godny Boga (1 Tesaloniczan 2:7, 8, 11, 12). Gdy ktoś nieopatrznie uczyni fałszywy krok, starają się doprowadzić go do porządku „w duchu łagodności” (Galatów 6:1).

 7. Jakiej rady udzielił Paweł w Liście do Hebrajczyków 13:17?

⁷ Mając takich kochających nadzorców, pragniemy z nimi współpracować. Tak być powinno, gdyż Paweł napisał: „Bądźcie posłuszni tym, którzy pośród was przewodzą, i bądźcie im ulegli, czuwają bowiem nad waszymi duszami jako mający zdać z tego sprawę; niech czynią to z radością, a nie ze wzdychaniem, gdyż na tym sami bylibyście stratni” (Hebrajczyków 13:17). Jak rozumieć tę radę?

 8, 9. (a) Dlaczego w myśl Listu do Hebrajczyków 13:17 powinniśmy być posłuszni tym, którzy nam przewodzą? (b) Jakich pomyślnych rezultatów można oczekiwać, gdy okazujemy posłuszeństwo i uległość?

⁸ Paweł zachęca, byśmy byli posłuszni tym, którzy w sensie duchowym nami kierują. Mamy się podporządkowywać owym podpasterzom, być im „ulegli”. Dlaczego? Ponieważ ‛czuwają nad naszymi duszami’, nad naszym życiem oddanym Bogu. A jak „czuwają”? Grecki czasownik a·gru·pneʹo występuje tu w stronie czynnej, trybie oznajmującym, czasie teraźniejszym i znaczy dosłownie, że starsi „wstrzymują się od snu”. Przywodzi to na myśl samotnego pasterza, który nie śpi, by chronić stado przed niebezpieczeństwami zagrażającymi nocą. W trosce o trzodę Bożą starsi spędzają niekiedy noce na rozmyślaniu i modlitwie lub na niesieniu współwyznawcom duchowej pomocy. Jakże powinniśmy cenić ich wierną służbę! Nie chcielibyśmy przypominać „ludzi bezbożnych”, którzy za czasów Judy ‛nie szanowali zwierzchności i wypowiadali się obelżywie o chwalebnych’ — o namaszczonych chrześcijańskich starszych, których Bóg uhonorował przez obdarzenie ich chwałą (Judy 3, 4, 8).

⁹ Jehowa byłby niezadowolony, gdybyśmy nie okazywali posłuszeństwa i uległości chrześcijańskim nadzorcom. Przyczynialibyśmy im kłopotów, a sami sobie szkodzili pod względem duchowym. Przy braku współpracy z naszej strony starsi mogliby pełnić swe obowiązki ze wzdychaniem, a nawet popaść w zniechęcenie, które i nas pozbawiałoby radości w służbie. Natomiast gdy jesteśmy posłuszni i ulegli, postępujemy w sposób nacechowany pobożnością i umacniamy swą wiarę. ‛Pan jest z naszym duchem’, a w atmosferze współpracy, pokoju i jedności rośnie radość (2 Tymoteusza 4:22; Psalm 133:1).

10. Dlaczego w myśl Listu 1 do Tymoteusza 5:17 ci, którzy przewodniczą we właściwy sposób, zasługują na szacunek?

¹⁰ Posłuszeństwo i uległość wobec starszych wcale nie znaczy, że mamy się im przypodobywać. Byłoby to niezgodne z Biblią. W pierwszym stuleciu chrześcijanie będący niewolnikami mieli dochowywać posłuszeństwa swoim panom „nie służąc dla oka, byle przypodobać się ludziom, ale ze szczerego serca, z bojaźnią Jehowy” (Kolosan 3:22; Efezjan 6:5, 6). Nadzorcy, którzy ‛przewodniczą we właściwy sposób i trudzą się w przemawianiu i nauczaniu’, zasługują na podwójny szacunek przede wszystkim dlatego, że nauczają na podstawie Słowa Bożego. Paweł napisał: „Starsi, którzy przewodniczą we właściwy sposób, niech będą poczytywani za godnych podwójnego szacunku, zwłaszcza ci, co się trudzą w przemawianiu i nauczaniu. Pismo powiada przecież: ‛Nie będziesz wiązał pyska wołowi, gdy wydeptuje ziarno’, a także: ‛Robotnikowi należy się jego zapłata’” (1 Tymoteusza 5:17, 18).

11. Jak starszy może sobie zaskarbić „podwójny szacunek” i czego musi unikać?

¹¹ Z przytoczonych przed chwilą słów Pawła wynika, że tym, którzy się troszczą o duchowe potrzeby drugich, słusznie można by było udzielać pomocy materialnej. Nie znaczy to oczywiście, jakoby starsi mieli pobierać wynagrodzenie, podobnie jak nie mogą się domagać, by im oddawano „podwójny szacunek”. Inicjatywa taka może wyjść od członków zboru, natomiast nadzorcy nie wolno się posługiwać swoją pozycją jako środkiem do zdobywania władzy lub dóbr materialnych. Nie może szukać chwały dla siebie ani z myślą o korzyściach przestawać z bogatszymi, a zaniedbywać innych (Przysłów 25:27; 29:23; Judy 16). Ma paść trzodę Bożą ‛dobrowolnie, nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą’ (1 Piotra 5:2).

12. Kiedy będzie nam łatwiej okazywać posłuszeństwo i szacunek tym, którzy nam przewodzą?

¹² Łatwiej nam będzie okazywać posłuszeństwo i szacunek tym, którzy nam przewodzą, gdy będziemy pamiętać, że starszych otrzymaliśmy od Boga (Efezjan 4:7-13). Zostali ustanowieni pod działaniem ducha świętego, a ponieważ organizacja Boża zajmuje w życiu Świadków Jehowy bardzo ważne miejsce, z pewnością chcemy być wdzięczni za postanowienia teokratyczne i dawać dowody, że je cenimy. Co więcej, posłuszeństwem i uległością wobec tych, którzy przewodzą, pomożemy również nowym, by im byli posłuszni.

Dlaczego powinniśmy cenić ich usługiwanie?

13. (a) Jakie odmienne poglądy na przewodnictwo panują w świecie i w organizacji Bożej? (b) Dlaczego możemy ufać tym, którzy nam przewodzą? (c) Co powinniśmy czynić zamiast wyolbrzymiać niedociągnięcia ciężko pracujących starszych?

¹³ W świecie panuje skłonność do odrzucania przewodnictwa. Pewien wykładowca powiedział: „Rosnący poziom wykształcenia zwiększył zasoby talentów i w rezultacie podwładni stali się tak krytyczni, że prawie nie sposób nimi kierować”. Jednakże w organizacji Bożej nie ma ducha niezależnego myślenia, a ponadto naprawdę możemy ufać tym, którzy nam przewodzą. Na przykład starszymi są mianowani jedynie mężczyźni spełniający wymagania biblijne (1 Tymoteusza 3:1-7). Umieją pomagać drugim oraz być serdeczni i życzliwi, a zarazem zdecydowanie bronić sprawiedliwych mierników Jehowy. Kierują się prawdą zawartą w Biblii i ‛trzymają się mocno wiernego słowa, aby potrafili usilnie zachęcać na podstawie zdrowej nauki’ (Tytusa 1:5-9). Ma się rozumieć, nie powinniśmy wyolbrzymiać ich uchybień, bo wszyscy są niedoskonali (1 Królów 8:46; Rzymian 5:12). Zamiast dopuszczać do tego, by ich niedociągnięcia wytrącały nas z równowagi, ceńmy biblijne wskazówki, których nam udzielają, i przyjmujmy je jako pochodzące od Boga.

14. Jak w świetle Listu 1 do Tymoteusza 1:12 starszy powinien się zapatrywać na przydzieloną mu służbę?

¹⁴ Człowiekiem, który odznaczał się docenianiem, był apostoł Paweł. Napisał on: „Wdzięczny jestem temu, który mi udzielił mocy, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, ponieważ uznał mnie za wiernego, wyznaczając mnie do służby” (1 Tymoteusza 1:12). Obowiązki jego obejmowały działalność kaznodziejską oraz usługiwanie współwyznawcom. Nadzorca jest ustanowiony przez ducha świętego i ma paść trzodę Bożą, ale nie może się z tego powodu wywyższać, bo sam do niej należy (1 Piotra 5:4). Powinien być raczej wdzięczny za to, że Jezus Chrystus, Głowa zboru, poczytał go za godnego pełnienia służby na rzecz jego owiec oraz że Bóg wyposażył go do tego przez udostępnienie mu stosownej miary wiedzy, mądrości i zrozumienia (2 Koryntian 3:5). Skoro starszy ma być wdzięczny za przywileje otrzymane od Boga, to pozostali członkowie zboru powinni cenić jego usługiwanie.

15. Na czym polega sens rady Pawła z Listu 1 do Tesaloniczan 5:12, 13?

¹⁵ Świadkowie Jehowy są wdzięczni za organizację, którą Bóg powołał do istnienia w obecnych dniach ostatnich, i pobudza ich to do okazywania starszym szacunku. Powinniśmy się cieszyć, że możemy popierać postanowienia powzięte dla naszego dobra. Paweł napisał: „A prosimy was, bracia, byście mieli w poważaniu tych, którzy trudzą się wśród was i przewodniczą wam w Panu, i was napominają, oraz byście za ich pracę darzyli ich w miłości więcej niż nadzwyczajnymi względami” (1 Tesaloniczan 5:12, 13). Stosowanie się do tej rady zapewnia radość i zjednuje błogosławieństwo Jehowy.

Niezwłocznie stosuj się do rad

16, 17. Jakich rad starsi mogą udzielać co do małżeństwa i jaki wynik przyniesie zastosowanie się do nich?

¹⁶ Paweł polecił Tytusowi, żeby ‛upominał z całym autorytetem’ (Tytusa 2:15). Podobnie dziś przedstawiciele Boży wskazują nam na prawa i zasady biblijne. Istnieją ważkie powody ku temu, by nie bagatelizować dobrze znanego napomnienia, dotyczącego stosowania się do rad i wskazówek organizacji Jehowy i zamianowanych starszych.

¹⁷ Ukażmy to na przykładzie: Starsi mogą przypominać chrześcijanom, by słuchali biblijnej rady o pobieraniu się „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39; Powtórzonego Prawa 7:3, 4). Mogą ostrzegać, że małżeństwo z osobą niewierzącą z reguły pociąga za sobą poważne kłopoty, co ilustruje choćby wypadek króla Salomona, który popełnił poważny błąd, biorąc sobie za żony cudzoziemki. Nakłoniły one potem jego serce do fałszywych bogów, a odwróciły je od Jehowy (1 Królów 11:1-6). Starsi mogą też tłumaczyć, że Ezdrasz nakazał Żydom odprawić żony pogańskie, a Nehemiasz oświadczył, iż zawierający małżeństwa z niewierzącymi ‛dopuszczają się wielkiego zła, postępując niewiernie wobec Boga’ (Nehemiasza 13:23-27; Ezdrasza 10:10-14; zob. Strażnicę z 1 października 1983, strona 31 [2/CIV, strony 23, 24]; oraz nr 9/CVIII, strony 4-7). Owocem zastosowania się do takich biblijnych rad udzielanych przez kochających nadzorców jest błogosławieństwo i zadowolenie, które płynie ze świadomości, iż nasze postępowanie podoba się Jehowie.

18. Jak według wypowiedzi Pawła z Listu 1 do Koryntian 5:9-13 powinniśmy się odnosić do wykluczonego członka rodziny?

¹⁸ Trzeba też respektować postanowienia sądownicze powzięte przez starszych. Paweł nakazał chrześcijanom w Koryncie, aby „przestali się zadawać z każdym, kto będąc nazywany bratem jest rozpustnikiem albo chciwcem, albo bałwochwalcą, rzuca obelgi, jest pijakiem albo zdziercą”. Mieli z takim nawet nie jadać, lecz ‛usunąć spośród siebie niegodziwca’ (1 Koryntian 5:9-13). Jak byś się jednak zachował, gdyby został wykluczony twój krewny? Choć mogłaby zachodzić potrzeba utrzymywania z nim jakichś ograniczonych kontaktów w związku ze sprawami rodzinnymi, to wszelkie więzy duchowe należałoby zerwać (zob. Strażnicę z 15 lipca 1988, strony 26 do 31). Z całą pewnością lojalność wobec Boga i Jego organizacji powinna nas skłonić do respektowania decyzji sądowniczych, które podjęli nadzorcy.

19. Co powinniśmy zrobić, gdy starsi nam wykażą, że pobłądziliśmy pod względem duchowym?

¹⁹ Niełatwo jest kroczyć wąską drogą prowadzącą do życia. Wymaga to słuchania rad zawartych w Słowie Bożym oraz postępowania według wskazówek udzielanych przez tych, którym powierzono obowiązki pasterskie w Jego organizacji (Mateusza 7:13, 14). Gdybyśmy jadąc samochodem do jakiegoś miasta skręcili w niewłaściwą stronę, musielibyśmy zmienić kierunek, bo w przeciwnym razie nigdy nie dotarlibyśmy do celu. Podobnie gdy starsi nam wykażą, że pobłądziliśmy pod względem duchowym, na przykład przez umawianie się na randki z osobą niewierzącą, powinniśmy niezwłocznie usłuchać ich biblijnych pouczeń. Pokażemy w ten sposób, że naprawdę ‛zaufaliśmy Jehowie’ (Przysłów 3:5, 6).

Nawet w drobnych sprawach

20. Jakie pytania ułatwią nam respektowanie wskazówek starszych nawet w drobnych sprawach?

²⁰ Wskazówki starszych musimy respektować nawet w drobnych sprawach. W związku z tym możemy zadać sobie pytania: ‛Czy ochoczo spełniam polecenia nadzorców, gdy proszą, by odwiedzić chorego lub zacząć szkolić kogoś w służbie polowej? Czy chętnie przyjmuję punkty w programie zebrań i rzetelnie je przygotowuję? Czy daję posłuch radom starszych w takich rzeczach, jak ubiór, zajmowanie miejsc na zgromadzeniach i tym podobne? Czy reaguję, gdy proszą o pomoc w sprzątaniu Sali Królestwa, o terminowe składanie sprawozdań ze służby lub punktualne przychodzenie na zebrania?’

21. Jakie słowa Jezusa przywodzi na myśl sprawa okazywania szacunku starszym?

²¹ Nadzorcy zboru cenią sobie naszą współpracę, a niezależnie od tego przynosi ona wiele pożytku. Gotowość do niej oraz okazywanie szacunku nawet w drobnych sprawach przywodzi na myśl słowa Jezusa: „Wierny w najmniejszym jest też wierny w wielkim” (Łukasza 16:10). Na pewno chcemy być uznani za wiernych.

Doceniaj serdeczny nadzór

22. Jakie dobrodziejstwa wynikają z serdecznego nadzoru „niewolnika wiernego i rozumnego” oraz starszych w zborach?

²² Dobrodziejstwa wynikające z serdecznego nadzoru sprawowanego przez „niewolnika wiernego i rozumnego” oraz przez starszych w zborach dowodzą, że Jehowa obficie błogosławi swej ziemskiej organizacji. Prócz tego przy umiejętnym kierownictwie starszych sumują się ich zdolności, a w zborze panuje jedność. Można wtedy zgodnie podejmować skuteczne wysiłki w popieraniu spraw Królestwa. Docenianie nadzoru tych, którzy przewodzą, istotnie daje pomyślne wyniki, a jednym z nich jest błogosławieństwo Boże dla wykonywanego przez nas dzieła głoszenia i pozyskiwania uczniów (Mateusza 28:19, 20). Ponadto współpraca ze starszymi przygotowuje nas do życia w nowym systemie rzeczy.

23. Do czego powinny nas pobudzać słowa z Listu 1 Jana 5:3?

²³ Ponieważ miłujemy Jehowę, okazywanie Mu posłuszeństwa nie jest przykrym obowiązkiem. Apostoł Jan napisał: „Na tym bowiem polega miłość do Boga, że przestrzegamy Jego przykazań; a przecież przykazania Jego nie są uciążliwe” (1 Jana 5:3). Lojalni chrześcijanie chętnie wypełniają przykazania Jehowy i współpracują z tymi, którym On powierzył nadzór nad zborem. Jakże wdzięczni jesteśmy za to, że należymy do organizacji Bożej i mamy tak wspaniałe „dary w ludziach” (Efezjan 4:8). W pełni ufajmy, że Bóg kieruje swym ludem, i zawsze bądźmy posłuszni tym, którzy mają przywilej przewodzić wśród Świadków Jehowy.

Co na to powiesz?

◻ Dlaczego mamy być posłuszni tym, którzy pośród nas przewodzą?

◻ Jak się zapatrywać na służbę pełnioną przez ciężko pracujących starszych?

◻ Dlaczego trzeba niezwłocznie wcielać w życie rady udzielane przez starszych?

◻ Jakie korzyści przynosi docenianie serdecznego nadzoru?

[Napis na stronie 24]

Czy współpracujesz ze starszymi przez przyjmowanie punktów w programie zebrań, pomoc w sprzątaniu Sali Królestwa, terminowe składanie sprawozdań ze służby i pod innymi względami?

[Ilustracja na stronie 23]

Paweł rozkoszował się obwieszczaniem dobrej nowiny i usługiwaniem współwyznawcom. Czy jako starszy jesteś wdzięczny za otrzymany od Boga przywilej służby?