Szacunek dla krwi podyktowany pobożnością

„Wzywam was, abyście w dniu dzisiejszym poświadczyli, że jestem czysty od krwi wszystkich ludzi” (Dzieje 20:26).

1. Dlaczego słowa Pawła z Dziejów Apostolskich 20:26 odzwierciedlają pogląd Jehowy na krew?

POWYŻSZE słowa chrześcijańskiego apostoła Pawła odzwierciedlają należny szacunek dla życiodajnego płynu, jakim jest krew. W trakcie dalszego omawiania tego tematu przeanalizujemy, co Paweł miał na myśli, kiedy wypowiadał te słowa. Najpierw jednak zastanówmy się, co w sprawie krwi ma do powiedzenia Stwórca dusz zwierzęcych i ludzkich. Zauważyliśmy już, że krew, przedstawiającą życie, Jehowa Bóg uważa za świętą. Kto rozmyślnie lub beztrosko przelewa krew, zwłaszcza ludzką, ten obciąża się przed Bogiem winą krwi. Czy jednak istnieje jakaś możliwość, żeby krew posłużyła dobru ludzkości?

2. (a) Dlaczego spożywanie krwi było w Izraelu przewinieniem zasługującym na śmierć? (b) Jakie korzyści odnosili Izraelici z przestrzegania tego prawa?

² Nadane Izraelowi prawo Boże co do krwi żądało wyraźnie: „Nie będziecie spożywać krwi z żadnego ciała, gdyż życie wszelkiego ciała jest w jego krwi; więc każdy, kto ją spożywa, będzie wytracony”. Dla Izraelitów oraz mieszkających pośród nich cudzoziemców spożycie krwi, nawet jeśliby miała posłużyć za niezbędny pokarm, było przestępstwem karanym śmiercią. Zanim wolno było jeść mięso, musieli wylać krew i przykryć ją ziemią, aby w ten sposób symbolicznie zwrócić życie Bogu (3 Mojż. [Kapł.] 17:13, 14, Biblia warszawska). Było to prawo Boskie. Trzymając się go, Izraelici zachowywali zdrową więź duchową ze Źródłem życia, Jehową. Dodatkową korzyścią była dla nich ochrona zdrowia fizycznego.

KREW CHRYSTUSA

3. (a) Dlaczego krew Jezusa jest nader „drogocenna”? (b) Jak w Pismach Hebrajskich wskazano z góry na ofiarę Jezusa?

³ Jehowa miał jednak na uwadze pewne specjalne zastosowanie krwi. Chodziło Mu o odkupienie ludzkości od grzechu i śmierci za pośrednictwem „drogocennej krwi” Chrystusa Jezusa. Jeszcze przed „założeniem świata” (który powstał przez urodzenie się grzesznemu Adamowi i grzesznej Ewie potomków nadających się do wykupienia) Jehowa przewidział, jak uratuje ludzkość (1 Piotra 1:18-20; Rzym. 6:22, 23). Właśnie „krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1 Jana 1:7). To zastosowanie krwi jest tak ważne, że Bóg sprawił, aby w Pismach Hebrajskich opisano cały szereg pierwowzorów, które w zarysie wskazują naprzód na doskonałą ofiarę Jezusa (Hebr. 8:1, 4, 5; Rzym. 15:4).

4. Czego zapowiedzią był dramat opisany w 22 rozdziale Księgi Rodzaju?

⁴ Jehowa setki lat przed nadaniem Prawa Izraelitom rozkazał Abrahamowi, aby ofiarował Izaaka na górze Moria. Pokazał przez to obrazowo, jak złoży w ofierze własnego jednorodzonego Syna, Jezusa. Gotowość podporządkowania się Izaaka w tym dramatycznym epizodzie wyobraża posłuszne dostosowanie się Jezusa do woli swego Ojca, żeby dać swą życiodajną krew na ofiarę (Rodz. 22:1-3, 9-14; Hebr. 11:17-19; Filip. 2:8).

5. Z jakiego względu ofiary nakazane w Prawie Mojżeszowym miały głębokie znaczenie duchowe?

⁵ Prawo Mojżeszowe także stanowiło „zarys przyszłych dobrych rzeczy”, wskazujących z góry na ofiarę Jezusa złożoną dla dobra ludzkości. Prawo to zezwalało tylko na jeden sposób użycia krwi — przy ofiarach ze zwierząt składanych Jehowie. Ofiary owe miały nie tylko znaczenie rytualne. Tkwił w nich głęboki sens duchowy. Nawet w drobnych szczegółach były proroczą zapowiedzią ofiary Jezusa i wszystkiego, co przez nią miało zostać osiągnięte (Hebr. 10:1; Kol. 2:16, 17).

6. Odkupienie jakich dwóch grup wyobrażały ofiary składane w Dniu Przebłagania? W jaki sposób?

⁶ Na przykład postępowanie Aarona z ofiarami w Dniu Przebłagania zobrazowało, jak większy Arcykapłan, Jezus, zastosuje wartość swej własnej drogocennej, życiodajnej krwi, aby zgotować wybawienie najpierw swojemu kapłańskiemu „domowi”, to jest 144 000 chrześcijan namaszczonych duchem. Dzięki temu będzie im mogła być przypisana sprawiedliwość i otrzymają dziedzictwo królów oraz kapłanów u jego boku w niebiosach. Następnie ofiara na rzecz „ludu” przedstawiała okup Jezusa za wszystkich tych mieszkańców ziemi, którzy odziedziczą życie wiecznotrwałe tu na naszej planecie. Już teraz „wielka rzesza” takich ludzi jest uznawana za sprawiedliwych, godnych przeżycia zbliżającego się wielkiego ucisku. Dzieje się tak dlatego, że „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka” oraz dają dowody swej wiary przez pełnienie świętej służby dla Boga (Kapł. 16:6, 15, 18-22; Hebr. 9:11, 12; Obj. 14:1, 4; 7:4, 9, 14, 15).

7. Dlaczego możemy być szczęśliwi ze spełnienia się tych starożytnych pierwowzorów?

⁷ ‛Życie jest we krwi’. Krew Jezusa była doskonała, toteż wszystkim przejawiającym wiarę jego ofiara udostępnia życie doskonałe. Jakże się możemy cieszyć, że te starożytne pierwowzory znalazły spełnienie w miłościwej ofierze Jezusa! (Kapł. 17:14; Dzieje 20:28).

KWESTIA MORALNA ZWIĄZANA Z KRWIĄ

8, 9. (a) Wymień niektóre ze zdumiewających funkcji krwi. (b) Jak w ślad za Dawidem możemy dać wyraz zbożnemu szacunkowi dla sposobu, w jaki zostaliśmy stworzeni?

⁸ W strukturze krwi daje się zauważyć zdumiewającą mądrość. Ewolucjoniści, którzy wciąż jeszcze nie potrafią wyjaśnić pochodzenia życia, próbują nam wmówić, że ten życiodajny płyn powstał jakimś sposobem wskutek procesów ewolucyjnych. Nie do wiary!

⁹ Nasza skomplikowana krew spełnia naprawdę zadziwiające funkcje. Do wszystkich zakątków naszego organizmu dostarcza niezbędnego dla życia tlenu oraz składników odżywczych. Usuwa zbędne produkty przemiany materii. Przenosi białe krwinki, umiejące zwalczać choroby, oraz płytki krwi, które zasklepiają mniejsze lub większe uszkodzenia. Przyczynia się do regulowania temperatury ciała. Krew każdego z nas jest inna; genetycy angielscy mówią nawet o odczytywaniu „linii papilarnych DNA”, uzyskanych z próbek krwi, w celach identyfikowania przestępców. Krew jest jednym z wielu składników ciała, które pobudziły króla Dawida do zawołania: „Jehowo, przebadałeś mnie i znasz mnie. (...) Ciebie będę opiewać, gdyż uczyniony jestem cudownie, w sposób przejmujący lękiem”! (Ps. 139:1, 14).

10. (a) Kto powinien decydować, jak używać krwi? (b) Jakie wyraźne wskazówki Bóg dał Noemu i Izraelowi? (c) Z jakiego przykładu wynika, że krew pozostaje święta nawet w krytycznej sytuacji?

¹⁰ Czyż sprawiedliwy Stwórca ludzkości, Projektant naszej krwi, nie miałby decydować również o tym, jak należałoby korzystać z tego strumienia życia? (Hioba 36:3). Uczynił to, nie pozostawiając cienia wątpliwości. Naszemu przodkowi, Noemu, oświadczył: „Tylko ciała z duszą jego — krwią jego — nie będziecie jedli” (Rodz. 9:4). A powtarzając Izraelowi swoje Prawo, wyraźnie zaznaczył: „Bądź (...) niezachwianie zdecydowany, by nie jeść krwi, ponieważ krew to dusza, a ty nie będziesz z mięsem jeść duszy. Nie będziesz jeść krwi. Masz ją wylewać na grunt jak wodę” (Powt. Pr. 12:23, 24). Dawid widocznie miał w pamięci to przykazanie, gdy trzech jego wojowników naraziło życie, żeby mu przynieść wody do picia ze zbiornika w Betlejem. „Wylał ją dla Jehowy”, równała się bowiem ich życiodajnej krwi (2 Sam. 23:15-17). Nawet w krytycznej sytuacji nie można lekceważyć świętości krwi. (Zobacz też 1 Sam. 14:31-34).

W ZBORZE CHRZEŚCIJAŃSKIM

11, 12. (a) Jakie grono poddane kierownictwu ducha Bożego orzekało w I wieku n.e. o sprawach doktrynalnych? (b) Z czym zrównało ono spożywanie krwi? (c) Dlaczego transfuzję należy traktować tak samo jak doustne przyjęcie krwi?

¹¹ Spróbujmy przenieść się myślą do Jeruzalem w pierwszym stuleciu n.e. Wyobraźmy sobie duży pokój, w którym zebrali się apostołowie Jezusa i inni starsi ze zboru chrześcijańskiego. Nad czym się wspólnie zastanawiają? Paweł i Barnaba przybyli z Antiochii, by przedłożyć im kwestię, która się tam wyłoniła w związku z obrzezaniem. Grono to postanawia, że nowo nawróceni chrześcijanie nie muszą się poddawać cielesnemu obrzezaniu (Dzieje 15:1, 2, 6, 13, 14, 19, 20).

¹² Przygotowując ogłoszenie tej decyzji, ówczesne ciało kierownicze takimi oto słowami streszcza wymagania w dalszym ciągu obowiązujące chrześcijan: „Uznaliśmy (...) za słuszne, duch święty i my sami, aby nie nakładać na was dodatkowego brzemienia prócz tych rzeczy koniecznych: żeby trzymać się z dala od czegoś, co ofiarowano bożkom, i od krwi, i od tego, co uduszono [wskutek czego się nie wykrwawiło], i od rozpusty. Jeżeli pilnie będziecie stronić od tego wszystkiego, dobrze się wam powiedzie. Bywajcie zdrowi!” (Dzieje 15:28, 29). Tak więc bałwochwalstwo, spożywanie krwi i rozpusta znalazły się na tej samej płaszczyźnie religijnej. Chrześcijanie muszą się wystrzegać tego wszystkiego, jeśli chcą zachować dobre zdrowie duchowe i mieć udział w spełnieniu się obietnic Bożych. Co się tyczy krwi, to okoliczność, czy się ją przyjmuje doustnie, czy przez dożylne przetoczenie, nie odgrywa istotnej roli. Cel jest ten sam: odżywienie organizmu i podtrzymanie jego funkcji. Jak na to wyraźnie wskazało ciało kierownicze, kto nie powstrzymuje się od krwi, ten narusza prawo Boże.

13. (a) Jaką dodatkową ochronę stanowi dla Świadków Jehowy powstrzymywanie się od krwi? (b) W jaki sposób chroniły lud Boży niektóre inne prawa ogłoszone przez Stwórcę?

¹³ Rozprzestrzenianie się obecnie chorób przenoszonych wskutek transfuzji krwi, takich jak AIDS, zapalenie wątroby i inne, wskazuje jasno, że w parze z przestrzeganiem praw Bożych często idzie też dobre zdrowie fizyczne. W czasach biblijnych Bóg dał Izraelitom specjalne przepisy na temat wyżywienia, kwarantanny, higieny i usuwania odpadków; przepisy te były świetnie dostosowane do warunków wędrówki po pustyni (Kapł. 11:2-8; 13:2-5; Powt. Pr. 23:10-13). Dzięki przestrzeganiu tych nakazów Izraelici nie tylko zachowywali bliską więź duchową z Bogiem, lecz byli także fizycznie zabezpieczeni przed chorobami, które trapiły ich sąsiadów. Dopiero w ubiegłym stuleciu ludzie zajmujący się medycyną zaczęli pojmować praktyczną mądrość zawartą w niektórych z tych praw. Wielu zaczyna sobie przy tym uświadamiać sens ukryty w prawie Bożym dotyczącym krwi.

14. Jakie korzyści dla zdrowia i jakie błogosławieństwa mieli zapewnione Izraelici, gdy byli posłuszni?

¹⁴ Dopóki Izraelici byli posłuszni, Bóg urzeczywistniał wobec nich obietnicę: „Jeśli wiernie będziesz słuchał głosu twego Boga, Jahwe [Jehowy], i będziesz wykonywał to, co jest słuszne w Jego oczach; jeśli będziesz dawał posłuch Jego przykazaniom i strzegł wszystkich Jego praw, to nie ukarzę cię żadną z tych plag, jakie zesłałem na Egipt, bo Ja, Jahwe, chcę być twym lekarzem”. A co jeszcze ważniejsze, posłuszeństwo dawało Izraelitom szanse dostąpienia przyszłych błogosławieństw Królestwa (Wyjścia 15:26, Biblia Tysiąclecia, wydanie II; 19:5, 6).

15. Jaki niedawny przykład ilustruje pożytek płynący z posłuszeństwa wobec wymagań Bożych?

¹⁵ Świadkowie Jehowy wysoko sobie cenią liczne dobrodziejstwa, jakie niesie współczesna medycyna. Kiedy na przykład kilkanaście miesięcy temu bomba podłożona przez terrorystów zburzyła Salę Królestwa w pobliżu Sydney (w Australii) i ponad 50 poszkodowanych Świadków szybko przewieziono do pobliskiego szpitala, byli oni wdzięczni, że lekarze mieli tam pod ręką dostateczny zapas płynów krwiozastępczych do przetaczania. Wszyscy ranni zostali uratowani. Mogli dziękować za te transfuzje, ponieważ były zgodne z wymaganiami Jehowy. W dodatku żadnemu z nich nie groziło niebezpieczeństwo zarażenia się chorobami, które bywają przekazywane przez krew.

„CZYSTY OD KRWI WSZYSTKICH LUDZI”

16. Jaki stosunek do świętej służby powinien być u nas widoczny na wzór Pawła?

¹⁶ Wróćmy jednak ponownie do pierwszego stulecia. Minęło jakieś siedem lat od czasu, gdy Paweł i Barnaba wysłuchali komunikatu podanego przez Jakuba, a zakazującego bałwochwalstwa, krwi i rozpusty. W okresie tym Paweł odbył dwie podróże misyjne po Azji Mniejszej i dalej aż do południowowschodnich krańców Europy. Teraz w drodze powrotnej przez Milet ma możność porozmawiać z braćmi starszymi, którzy specjalnie w tym celu przybyli tam do niego z Efezu. Przypomina im, że będąc u nich nie oszczędzał się w ‛służeniu Panu niby niewolnik z największą kornością umysłu wśród łez i wypróbowań’. Czy dzisiaj tak samo ofiarnie dajemy ze siebie wszystko w służbie dla Jehowy? Tak być powinno (Dzieje 20:17-19).

17. W jaki sposób powinniśmy za przykładem Pawła pełnić naszą służbę?

¹⁷ W jaki sposób Paweł pełnił tę służbę? Dawał świadectwo wszędzie, gdzie spotkał ludzi, głównie w ich domach, i to bez względu na ich dotychczasowe przekonania religijne. Nie powstrzymywał się od pouczania tych starszych, którzy niewątpliwie towarzyszyli mu też, gdy nauczał „publicznie i od domu do domu”. Nie tylko oni odnieśli korzyść z jego gorliwej działalności kaznodziejskiej, ponieważ ‛dokładnie dawał świadectwo zarówno Żydom, jak i Grekom, co do skruchy wobec Boga i wiary w naszego Pana Jezusa’. Zwróćmy uwagę na słowo „dokładnie”. Czy dzisiaj dokładnie pilnujemy, żeby to świadectwo usłyszeli ludzie wszelkiego pokroju i ze wszystkich grup etnicznych? (Dzieje 20:20, 21; Obj. 14:6, 7).

18. (a) Jak mamy w ślad za Pawłem zaangażować się duszą w służbie Bożej? (b) Jak powinniśmy na jego wzór zachowywać się w obliczu narastających nacisków?

¹⁸ Słowo „dokładnie” występuje również w następnej wypowiedzi Pawła: „Nie cenię sobie drogo duszy mojej, bylebym tylko dopełnił biegu i służby, którą mi powierzył Pan Jezus, mianowicie, żebym dokładnie dawał świadectwo dobrej nowinie o niezasłużonej życzliwości Bożej” (Dzieje 20:24). Dusza jego (czyli życie) nie miałaby żadnej wartości, gdyby otrzymanego zadania nie wykonywał w ten sposób. Czy i my tak traktujemy swoją służbę? Kiedy teraz „dni ostatnie” dobiegają końca i gdy wywierane są na nas różnorodne naciski, spadają na nas prześladowania albo choroby, bądź też z wiekiem ubywa sił — czy w dalszym ciągu przejawiamy takiego ducha jak Paweł w sumiennym odszukiwaniu ‛domów’ zasługujących na tego rodzaju starania? (Mat. 10:12, 13; 2 Tym. 2:3, 4; 3:1; 4:5, 7).

19. Dlaczego Paweł mógł powiedzieć: „Jestem czysty od krwi wszystkich ludzi”?

¹⁹ Paweł nie liczył na to, że zobaczy jeszcze kiedyś tych starszych z Efezu. Niemniej z pełnym przekonaniem mógł im powiedzieć: „Dlatego wzywam was, abyście w dniu dzisiejszym poświadczyli, że jestem czysty od krwi wszystkich ludzi”. Jak to rozumieć? Paweł nie przelewał krwi na wojnie ani jej nie spożywał. Natomiast bardzo się interesował życiem drugich, wyobrażonym przez ich krew. Nie chciał oglądać, jak tracą życie w dniu sądu Bożego z powodu jego niedopisania w dawaniu dokładnego świadectwa. Nie wstrzymywał się od przekazywania tym starszym i innym ludziom „wszelkich rad Bożych” (Dzieje 20:26, 27).

20. (a) Jakiej odpowiedzialności powinniśmy dziś sprostać zgodnie z przestrogą Jehowy wielokrotnie powtarzaną Ezechielowi? (b) Jaki pożytek z tego odniesiemy my sami oraz nasi słuchacze?

²⁰ W miarę przybliżania się „wielkiego ucisku” coraz pilniejsza staje się potrzeba rozgłaszania wszelkich rad Bożych. Przypomina to sytuację sprzed mniej więcej 2600 lat, gdy nadciągała zagłada Jeruzalem. Jehowa skierował wówczas do proroka Ezechiela następujące słowa: „Synu człowieczy: Na stróża domu izraelskiego cię powołałem! Ilekroć usłyszysz słowo z moich ust, ostrzeż ich w moim imieniu. Jeżeli powiem do bezbożnego: Na pewno umrzesz, a ty go nie ostrzeżesz i nic nie powiesz, aby bezbożnego ostrzec przed jego bezbożną drogą tak, abyś uratował jego życie, wtedy ten bezbożny umrze z powodu swojej winy, ale Ja uczynię cię odpowiedzialnym za jego krew” (Ezech. 3:17-21; 33:7-9, Bw). Słudzy Jehowy namaszczeni duchem i towarzysząca im „wielka rzesza” ponoszą w dobie obecnej podobną odpowiedzialność. Musimy dawać dokładne świadectwo. W dniu pomsty Bożej będziemy dzięki temu mogli być uratowani razem z tymi, którzy nas słuchają (Izaj. 26:20, 21; 1 Tym. 4:16; Obj. 7:9, 14, 15).

21. Jakimi sposobami możemy wyrazić podyktowany pobożnością szacunek dla krwi? Jaki będzie tego wynik?

²¹ Okazujmy wszyscy zdecydowane posłuszeństwo wszelkiej radzie Bożej dotyczącej neutralności chrześcijańskiej, powstrzymywania się od krwi, dawania dokładnego świadectwa i czynnego potwierdzania swej wiary w drogocenną ofiarę Jezusa. Będziemy na tej podstawie mogli uczestniczyć w radości wynikającej ze spełniania się Psalmu 33:10-12: „Jehowa rozprasza radę narodów; to On udaremnia zamysły ludów. Po czas niezmierzony ostoi się rada Jehowy (...). Szczęśliwy naród, którego Bogiem jest Jehowa”.

Jak byś odpowiedział na to:

• Jakie jedyne zastosowanie krwi przyniesie trwałe błogosławieństwa?

• Jakie korzyści odnosimy z powstrzymywania się do krwi?

• Jak możemy pozostać ‛czyści od krwi wszystkich ludzi’?

• Czyj przykład dokładności w działaniu powinniśmy naśladować?

[Ramka na stronie 22]

Na łamach pisma „The Wall Street Journal” z 20 marca 1986 roku ukazał się artykuł pod tytułem: „Banki krwi nie są zabezpieczone przed AIDS”. Zaraz w pierwszym akapicie można było przeczytać: „Zapasy krwi w USA nie są tak bezpieczne, jak nam wmawiają instytucje magazynujące krew. Transfuzje są potencjalnie głównymi drogami przenoszenia nabytego zespołu zaniku odporności z obecnych grup największego ryzyka między ogół ludności. Badanie na przeciwciała AIDS, przeprowadzane przy pobieraniu krwi od dawców, nie gwarantuje wykrycia wszystkich skażonych jednostek. Co gorsza, zarządy banków krwi nie spieszą się z podjęciem działań, które by poprawiły bezpieczeństwo transfuzji”.