Trzymajmy się mocno naszej drogocennej wiary!
„Do tych, którzy (...) dostąpili wiary równie cennej jak nasza” (2 PIOTRA 1:1).
1. Jakiej przestrogi Jezus udzielił swym apostołom i czym się chełpił Piotr?
WIECZOREM przed swą śmiercią Jezus oznajmił wszystkim apostołom, że go opuszczą. Jeden z nich, Piotr, chełpił się: „Choćby się w związku z tobą zgorszyli wszyscy inni, ja nigdy się nie zgorszę!” (Mateusza 26:33). Ale Jezus wiedział, że będzie inaczej. Dlatego rzekł wówczas do Piotra: „Błagałem za tobą, by twoja wiara nie ustała; a ty, gdy kiedyś wrócisz, umacniaj swych braci” (Łukasza 22:32).
2. Jakie postępowanie zbyt pewnego siebie Piotra zdradziło, że ma słabą wiarę?
2 Jeszcze tej samej nocy Piotr, który był tak pewien swej wiary, zaparł się Jezusa. Trzykrotnie zaprzeczył, jakoby w ogóle go znał! (Mateusza 26:69-75). Kiedy ‛wrócił’, zapewne głośno i wyraźnie rozbrzmiewały w jego uszach słowa Mistrza: „Umacniaj swych braci”. To wezwanie wywarło głęboki wpływ na resztę życia Piotra, o czym świadczą dwa jego listy zachowane w Biblii.
Dlaczego Piotr napisał te listy
3. Dlaczego Piotr napisał swój pierwszy list?
3 Jakieś 30 lat po śmierci Jezusa Piotr napisał pierwszy list skierowany do braci w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii — krainach leżących w północnej i zachodniej części dzisiejszej Turcji (1 Piotra 1:1). Do adresatów listu z pewnością należeli między innymi Żydzi, a część z nich mogła zostać chrześcijanami w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. (Dzieje 2:1, 7-9). Wielu pochodziło z pogan i znosiło ciężkie próby wywołane zaciekłym sprzeciwem (1 Piotra 1:6, 7; 2:12, 19, 20; 3:13-17; 4:12-14). Piotr napisał więc do tych braci, by ich pokrzepić. Chciał im pomóc osiągnąć ‛cel ich wiary — wybawienie ich dusz’. Dlatego na zakończenie zachęcał: „Przeciwstawcie się mu [Diabłu], stali w wierze” (1 Piotra 1:9; 5:8-10).
4. Dlaczego Piotr napisał drugi list?
4 Później Piotr napisał do tych chrześcijan drugi list (2 Piotra 3:1). Dlaczego? Ponieważ pojawiło się jeszcze większe niebezpieczeństwo. Zdemoralizowani osobnicy próbowali nakłonić współwyznawców do nieczystego postępowania i część mieli zwieść! (2 Piotra 2:1-3). Poza tym Piotr ostrzegł przed szydercami. W pierwszym liście napisał, iż „zbliżył się koniec wszystkiego”, a teraz niektórzy najwyraźniej z tego kpili (1 Piotra 4:7; 2 Piotra 3:3, 4). Przeanalizujmy List 2 Piotra i zobaczmy, jak dodał braciom sił do zachowania niezłomnej wiary. W niniejszym artykule zajmiemy się pierwszym rozdziałem tego listu.
Cel rozdziału pierwszego
5. Jak Piotr przygotowuje czytelników swego listu na omówienie trudności?
5 Piotr nie od razu przystępuje do omówienia poważnych trudności. Przeciwnie, przygotowuje najpierw odpowiedni grunt, pogłębiając w czytelnikach docenianie dla tego, co zyskali, gdy zostali chrześcijanami. Przypomina im o cudownych obietnicach Bożych i o niezawodności proroctw biblijnych. Mówi przy tym o oglądanej przez siebie wizji przemienionego Chrystusa jako władcy Królestwa (Mateusza 17:1-8; 2 Piotra 1:3, 4, 11, 16-21).
6, 7. (a) Czego można się nauczyć ze sposobu, w jaki Piotr rozpoczął swój list? (b) O czym warto niekiedy wspomnieć, gdy udzielamy komuś rady?
6 Czy można się czegoś nauczyć ze sposobu, w jaki Piotr rozpoczął list? Czyż nie łatwiej będzie komuś przyjąć radę, gdy najpierw przypomnimy sobie razem z nim różne aspekty wspaniałej nadziei Królestwa, które wspólnie cenimy? Może warto też podzielić się osobistymi przeżyciami? Po śmierci Jezusa Piotr zapewne często opowiadał, że oglądał w wizji Chrystusa w chwale Królestwa (Mateusza 17:9).
7 Pamiętajmy również, że gdy Piotr napisał drugi list, najprawdopodobniej powszechnie znana była już Ewangelia według Mateusza i list Pawła do Galatów. A zatem inni chrześcijanie zapewne dobrze znali zarówno wiarę Piotra, jak i jego ludzkie słabości (Mateusza 16:21-23; Galatów 2:11-14). Nie pozbawiło go to jednak swobody mowy. Być może nawet osoby świadome własnych niedociągnięć jeszcze bardziej ceniły jego list. Czyż więc nie łatwiej nam będzie pomóc komuś mającemu kłopoty, gdy przyznamy, że my też jesteśmy omylni? (Rzymian 3:23; Galatów 6:1).
Pokrzepiające powitanie
8. W jakim sensie Piotr prawdopodobnie użył słowa „wiara”?
8 Weźmy teraz pod uwagę powitalne słowa Piotra. Od razu wspomina o wierze, nazywając czytelników listu „tymi, którzy (...) dostąpili wiary równie cennej jak nasza” (2 Piotra 1:1). Użyte tutaj słowo „wiara” prawdopodobnie oznacza „niezachwiane przekonanie” i odnosi się do ogółu chrześcijańskich wierzeń i nauk, niekiedy nazywanych w Piśmie Świętym „prawdą” (Galatów 5:7; 2 Piotra 2:2; 2 Jana 1). Często występuje właśnie w takim znaczeniu, a nie ogólnym, nawiązującym do zaufania pokładanego w kimś lub czymś (Dzieje 6:7; 2 Koryntian 13:5; Galatów 6:10; Efezjan 4:5; Judy 3).
9. Dlaczego słowa powitalne Piotra zapewne były szczególnie miłe dla pogan?
9 Takie słowa powitalne Piotra z pewnością były szczególnie miłe dla czytelników wywodzących się z pogan. Żydzi nie utrzymywali z poganami żadnych stosunków, wręcz nimi pogardzali, i uprzedzenia te dawały o sobie znać nawet wtedy, gdy zostawali chrześcijanami (Łukasza 10:29-37; Jana 4:9; Dzieje 10:28). Jednakże Piotr, będący rodowitym Żydem, a także apostołem Jezusa Chrystusa, oznajmił, iż czytelnicy jego listu — Żydzi i poganie — dostąpili równie cennej wiary jak on.
10. Czego można się nauczyć z powitalnych słów Piotra?
10 Zastanówmy się, czego można się nauczyć z powitalnych słów Piotra. Bóg nie jest stronniczy — nie wyróżnia żadnej rasy ani narodowości (Dzieje 10:34, 35; 11:1, 17; 15:3-9). Sam Jezus głosił, iż wszyscy chrześcijanie są braćmi i nikt z nas nie powinien się czuć ważniejszy. Piotr podkreślił też w ten sposób, że naprawdę stanowimy prawdziwą ogólnoświatową społeczność braci, których wiara jest „równie cenna” jak wiara jego i innych apostołów (Mateusza 23:8; 1 Piotra 5:9).
Wiedza i obietnice Boże
11. Na co Piotr szczególnie zwraca uwagę po słowach powitalnych?
11 Po przywitaniu Piotr pisze: „Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą”. Co może nam w tym pomóc? „Dokładne poznanie Boga oraz Jezusa, naszego Pana” — odpowiada Piotr. Następnie dodaje: „Boska moc wspaniałomyślnie obdarzyła nas wszystkim, co dotyczy życia i zbożnego oddania”. Jak tego dostępujemy? „Przez dokładne poznanie tego, który nas powołał przez chwałę i cnotę”. Tym samym Piotr dwukrotnie podkreśla, że niezbędna jest dokładna wiedza o Bogu i Jego Synu (2 Piotra 1:2, 3; Jana 17:3).
12. (a) Dlaczego Piotr uwypukla znaczenie dokładnej wiedzy? (b) Co musimy najpierw czynić, jeśli chcemy się radować obietnicami Bożymi?
12 W rozdziale drugim Piotr ostrzega przed „fałszywymi nauczycielami” usiłującymi zwieść chrześcijan „sfałszowanymi słowami”. W ten sposób próbują z powrotem nakłonić ich do rozwiązłości, z której byli oswobodzeni. Kto został zbawiony dzięki „dokładnemu poznaniu Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa”, a później ulega takim namowom, poniesie tego zgubne skutki (2 Piotra 2:1-3, 20). Zamierzając najwyraźniej omówić tę kwestię później, Piotr na samym początku listu podkreśla rolę dokładnej wiedzy w zachowywaniu czystości w oczach Bożych. Zauważa, iż Bóg „wspaniałomyślnie dał nam drogocenne i niezrównane obietnice, abyście dzięki nim stali się współuczestnikami Boskiej natury”. Aby jednak radować się tymi obietnicami, będącymi nieodłączną częścią składową naszej wiary, musimy zgodnie ze słowami Piotra najpierw ‛uniknąć skażenia, które jest na świecie wskutek pożądliwości’ (2 Piotra 1:4).
13. Czego zdecydowanie trzymają się namaszczeni chrześcijanie oraz „drugie owce”?
13 Jak się zapatrujesz na obietnice Boże? Czy traktujesz je tak samo jak ostatek chrześcijan namaszczonych duchem? W 1991 roku Frederick Franz, ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, który ponad 75 lat pełnił służbę pełnoczasową, opisał uczucia osób spodziewających się sprawować rządy razem z Chrystusem: „Trwamy niezachwianie po dziś dzień i nadal będziemy trwać, aż Bóg dowiedzie, iż dotrzymuje swych ‚drogocennych i niezrównanych obietnic’”. Brat Franz stale ufał obietnicy Bożej co do zmartwychwstania niebiańskiego i mocno trzymał się tej wiary aż do śmierci w wieku 99 lat (1 Koryntian 15:42-44; Filipian 3:13, 14; 2 Tymoteusza 2:10-12). Podobnie miliony innych osób mocno trzymają się wiary, skupiając swój wzrok na Bożej obietnicy raju na ziemi, w którym szczęśliwi ludzie będą żyć wiecznie. Czy należysz do takich osób? (Łukasza 23:43; 2 Piotra 3:13; Objawienie 21:3, 4).
Reakcja na obietnice Boże
14. Dlaczego Piotr wymienił cnotę jako pierwszy przymiot, którym należy uzupełnić wiarę?
14 Czy jesteśmy wdzięczni Bogu za Jego obietnice? Piotr wyjaśnia, że jeśli tak, to powinniśmy dawać tego dowody. „Dlatego też” (dlatego, że Bóg dał nam tak drogocenne obietnice) ze wszystkich sił powinniśmy starać się być aktywni. Nie możemy się zadowalać samą wiarą lub tym, że znamy prawdę biblijną. To nie wystarczy! W czasach Piotra być może niektórzy członkowie zboru dużo mówili o wierze, ale wdali się w niemoralne postępowanie. A przecież powinni kroczyć drogą cnoty, toteż Piotr zachęcał: „Uzupełnijcie waszą wiarę cnotą” (2 Piotra 1:5; Jakuba 2:14-17).
15. (a) Dlaczego poznanie wymieniono jako następny po cnocie przymiot, który należy dodać do wiary? (b) O jakie inne przymioty powinniśmy zabiegać, by mocno trzymać się wiary?
15 Wspomniawszy o cnocie, Piotr wymienił jeszcze sześć przymiotów, którymi należy uzupełnić czy też wzbogacić naszą wiarę. Każdy z nich jest niezbędny, jeśli mamy ‛stać niewzruszenie w wierze’ (1 Koryntian 16:13). Ponieważ odstępcy ‛przekręcali Pisma’ i krzewili „zwodnicze nauki”, więc następnym bardzo ważnym przymiotem wymienionym przez Piotra jest poznanie, mówi on bowiem: „Waszą cnotę [uzupełnijcie] poznaniem”. Następnie dodaje: „Wasze poznanie [uzupełnijcie] panowaniem nad sobą, wasze panowanie nad sobą wytrwałością, waszą wytrwałość zbożnym oddaniem, wasze zbożne oddanie uczuciem braterskim, wasze uczucie braterskie miłością” (2 Piotra 1:5-7; 2:12, 13; 3:16).
16. Co może nam dać uzupełnienie wiary przymiotami wymienionymi przez Piotra i co się stanie, gdy tego nie zrobimy?
16 Co może nam dać uzupełnienie wiary tymi siedmioma przymiotami? „Jeśli (...) te rzeczy są w was, i to w obfitości”, odpowiada Piotr, „to nie dopuszczą, żebyście byli bezczynni albo bezowocni pod względem dokładnego poznania naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (2 Piotra 1:8). Z drugiej strony Piotr zaznacza: „Jeśli w kimś nie są one obecne, to taki jest ślepy, zamyka oczy na światło i zapomina, że został oczyszczony ze swych dawnych grzechów” (2 Piotra 1:9). Warto zauważyć, że Piotr nie mówi już „wasz”, „nasz”, lecz „ktoś” i „taki”. Chociaż niektórzy są niestety ślepi i zapominają, iż zostali oczyszczeni, Piotr taktownie unika sugerowania, że kimś takim mógłby być czytelnik jego listu (2 Piotra 2:2).
Umacnianie braci
17. Co mogło skłonić Piotra do skierowania serdecznej zachęty, by „to czynić”?
17 Piotr prawdopodobnie zdawał sobie sprawę, że łatwo jest zwieść zwłaszcza nowych, toteż troskliwie ich zachęcił: „Bracia, tym bardziej róbcie wszystko, co możecie, aby utwierdzić swe powołanie i wybranie, bo jeśli będziecie to czynić, na pewno nie upadniecie” (2 Piotra 1:10; 2:18). W myśl słów Piotra namaszczeni chrześcijanie, którzy uzupełniają swą wiarę tymi siedmioma przymiotami, dostąpią wspaniałej nagrody: „Zostanie wam szczodrze udostępnione wejście do wiecznotrwałego królestwa naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa” (2 Piotra 1:11). „Drugie owce” zaś otrzymają wieczne dziedzictwo w ziemskiej dziedzinie Królestwa Bożego (Jana 10:16; Mateusza 25:33, 34).
18. Dlaczego Piotr był skłonny zawsze udzielać braciom przypomnień?
18 Piotr szczerze pragnął, by bracia dostąpili tej wspaniałej nagrody. Napisał: „Dlatego zawsze będę skłonny przypominać wam te rzeczy, chociaż je znacie i jesteście niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie” (2 Piotra 1:12). Posłużył się greckim słowem sterízo, które tutaj przetłumaczono na „niewzruszenie utwierdzeni”, a na „umacniaj” we wcześniejszym dobitnym wezwaniu Jezusa skierowanym do Piotra: „Umacniaj swych braci” (Łukasza 22:32). Użycie przez apostoła tego słowa może wskazywać, iż pamiętał o wyraźnym nakazie swego Pana. Teraz mówi: „Uważam za słuszne — dopóki jestem w tym przybytku [ludzkim ciele] — pobudzać was przez przypominanie, gdyż wiem, iż bliskie jest odłożenie mego przybytku” (2 Piotra 1:13, 14).
19. Jakiego rodzaju pomocy obecnie potrzebujemy?
19 Chociaż Piotr życzliwie oznajmił czytelnikom swego listu, iż są „niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie”, wiedział, że ich wiara może ulec rozbiciu niczym okręt (1 Tymoteusza 1:19). A ponieważ zdawał sobie sprawę, że wkrótce umrze, umacniał swych braci informacjami, które mogli sobie później przypominać i dzięki temu zachowywać siły duchowe (2 Piotra 1:15; 3:12, 13). My również potrzebujemy obecnie ciągłych przypomnień, by pozostać niewzruszeni w wierze. Bez względu na to, kim jesteśmy lub jak długo znamy prawdę, nie możemy zaniedbywać regularnego czytania Biblii, studium osobistego ani uczęszczania na zebrania zborowe. Niektórzy usprawiedliwiają swą nieobecność na nich, mówiąc, że są zbyt zmęczeni, że program się powtarza albo że nie jest przedstawiany w sposób interesujący, ale Piotr wiedział, jak szybko każdy z nas może stracić wiarę, jeśli stanie się zbyt pewny siebie (Marka 14:66-72; 1 Koryntian 10:12; Hebrajczyków 10:25).
Mocna podstawa naszej wiary
20, 21. Jak przemienienie umocniło wiarę zarówno Piotra, jak i czytelników jego listu, do których i my się zaliczamy?
20 Czy nasza wiara opiera się jedynie na sprytnie wymyślonych legendach? Piotr zdecydowanie odpowiada: „Z mocą i obecnością naszego Pana, Jezusa Chrystusa, bynajmniej nie zapoznaliśmy was przez pójście za zręcznie wymyślonymi fałszywymi opowieściami, lecz przez to, że staliśmy się naocznymi świadkami jego wspaniałości”. Piotr, Jakub i Jan byli razem z Jezusem, gdy oglądali go w wizji jako władcę w Królestwie. Piotr wyjaśnia: „Od Boga, Ojca, otrzymał on szacunek i chwałę, gdy od wspaniałej chwały przyniesiono mu takie oto słowa: ‚To jest mój syn, mój umiłowany, którego ja sam darzę uznaniem’. Właśnie te słowa przyniesione z nieba usłyszeliśmy, będąc z nim na świętej górze” (2 Piotra 1:16-18).
21 Kiedy Piotr, Jakub i Jan ujrzeli tę wizję, Królestwo z pewnością stało się dla nich realne! Piotr zauważył: „Mamy więc słowo prorocze tym bardziej potwierdzone, a wy czynicie dobrze, gdy zwracacie na nie uwagę”. Czytelnicy jego listu, a więc także i my, rzeczywiście mają istotny powód, by zwracać uwagę na proroctwa dotyczące Królestwa Bożego. Jak to czynić? Piotr odpowiada, iż mamy na nie zważać „jak na lampę świecącą w ciemnym miejscu — aż dzień zaświta i wzejdzie jutrzenka — w waszych sercach” (2 Piotra 1:19; Daniela 7:13, 14; Izajasza 9:6, 7).
22. (a) Czego nasze serca muszą czujnie wyczekiwać? (b) Jak zwracamy uwagę na słowo prorocze?
22 Gdyby nie oświecenie słowem proroczym, nasze serca byłyby ciemne. Ale dzięki zwracaniu uwagi na to słowo chrześcijanie całym sercem czujnie wyczekują zaświtania dnia, gdy „jutrzenka”, czyli Jezus Chrystus, powstanie w chwale Królestwa (Objawienie 22:16). W jaki sposób obecnie możemy zwracać uwagę na słowo prorocze? Musimy studiować Biblię, przygotowywać się do zebrań i brać w nich udział oraz ‛zastanawiać się nad tymi rzeczami i być nimi pochłonięci’ (1 Tymoteusza 4:15). Jeżeli słowo prorocze ma przypominać lampę świecącą w „ciemnym miejscu” (w naszych sercach), musimy pozwolić, by wywierało na nas głęboki wpływ — na nasze pragnienia, uczucia, pobudki i cele. Musimy studiować Biblię, gdyż Piotr kończy rozdział pierwszy słowami: „Żadne proroctwo Pisma nie wypływa z jakiejś osobistej interpretacji. Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym” (2 Piotra 1:20, 21).
23. Do czego przygotował czytelników pierwszy rozdział Listu 2 Piotra?
23 W początkowym rozdziale swego drugiego listu Piotr ogromnie nas pobudził do mocnego trzymania się naszej drogocennej wiary. Jesteśmy teraz przygotowani do rozważenia istotnych spraw opisanych nieco dalej. W następnym artykule omówiono rozdział drugi Listu 2 Piotra, gdzie apostoł porusza problem demoralizujących wpływów wewnątrz zboru.
Czy pamiętasz?
◻ Dlaczego Piotr podkreśla znaczenie dokładnego poznania?
◻ Z jakiego powodu Piotr jako pierwszy przymiot, którym należy uzupełnić wiarę, wymienił cnotę?
◻ Dlaczego Piotr zawsze był skłonny udzielać swym braciom przypomnień?
◻ O jakiej mocnej podstawie naszej wiary mówi Piotr?
[Ilustracja na stronie 9]
Słabości Piotra nie skłoniły go do porzucenia wiary