8, 9. (a) Na jakiej podstawie Jehowa jest gotów nam przebaczyć? (b) Co niektórzy odstępcy mówili o grzechu i dlaczego byli w błędzie?

⁸ Z kolei Jan wyjaśnia, na jakiej podstawie dostępujemy oczyszczenia z grzechu. (Odczytaj 1 Jana 1:8 do 2:2, Bw). Jeżeli „mówimy, że grzechu nie mamy”, to nie uznajemy faktu, iż wszyscy niedoskonali ludzie są grzeszni, „i prawdy w nas nie ma” (Rzym. 5:12). Ale „jeśli wyznajemy grzechy swoje” Bogu, okazujemy skruchę i porzucamy złe postępowanie, On będąc „wierny” udziela nam przebaczenia (Prz. 28:13). Zapowiedział bowiem o objętych nowym przymierzem: „O grzechach ich nie będę już wspominał” (Jer. 31:31-34, Biblia Tysiąclecia, wyd. II; Hebr. 8:7-12). Przebaczając im, właśnie pozostaje wierny tej obietnicy.

10. W jakim sensie Jezus jest „ofiarą ubłagania”?

¹⁰ Jan ‛pisze nam’ o grzechu, przebaczeniu i oczyszczeniu po to, ‛abyśmy nie grzeszyli’. Jego słowa powinny nas pobudzić do wystrzegania się tego ze wszystkich sił (1 Kor. 15:34). Jeślibyśmy jednak popełnili jakiś grzech, to po okazaniu skruchy „mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy” i wstawia się za nami u Boga (Hebr. 7:26; por. Jana 17:9, 15, 20). Jezus jest „ubłaganiem [„ofiarą przebłagania”, NW]”. Śmiercią swą uczynił zadość wymaganiom sprawiedliwości, dzięki czemu Bóg może okazać miłosierdzie i uwolnić od zarzutu grzechu tak Izraelitów duchowych, jak też „cały świat” łącznie z „wielką rzeszą” (Rzym. 6:23; Gal. 6:16; Obj. 7:4-14). Jakże cenimy sobie tę ofiarę!