Nieustannie chodźmy w światłości Bożej
„Bóg jest światłością” (1 Jana 1:5, Biblia warszawska)
Gdy ten artykuł, a także dwa następne, będą studiowane w zborze, prowadzący — jeśli czas pozwoli — poprosi o odczytywanie podanych fragmentów Listu 1 Jana
1, 2. Kiedy i gdzie powstał List 1 Jana? Do kogo się odnosi?
ŚWIADKOWIE JEHOWY są wdzięczni Bogu za Jego światło i pragną nieustannie w nim chodzić. Nie jest to łatwe. Już pierwsi uczniowie Jezusa Chrystusa zetknęli się przecież z odstępstwem. Jego rozwój skutecznie wszakże ‛powstrzymywali’ lojalni apostołowie (2 Tes. 2:1-12, Bw). Jednym z nich był Jan, który około 98 roku n.e., będąc w bardzo podeszłym wieku, mieszkał w Efezie lub gdzieś w pobliżu. Tam też napisał swój pierwszy natchniony przez Boga list. Rady, jakie w nim zamieścił, pomagały ówczesnym chrześcijanom stale chodzić w światłości Bożej. A co można powiedzieć o nas?
2 Wskazówki udzielone przez Jana są równie użyteczne dla sług Bożych żyjących w dobie obecnej. Toteż gdy będziesz studiował zarówno ten artykuł, jak i dwa następne, odczytuj sobie wszystkie podane i kolejno omówione fragmenty Listu 1 Jana. Wprawdzie zaimki „my” lub „nas”, które znajdziesz w tych wersetach oraz w naszych komentarzach, odnoszą się przede wszystkim do naśladowców Jezusa namaszczonych duchem świętym, ale podstawowe zasady dotyczące sprawiedliwości, miłości, wiary i podobnych przymiotów obowiązują też chrześcijan mających nadzieję ziemską.
USZCZĘŚLIWIAJĄCA SPOŁECZNOŚĆ
3. Co dowodzi, że Syn Boży żył, cierpiał i umarł jako człowiek? Dlaczego nazywano go „Słowem żywota”?
3 Na początku Jan pisze o pewnej radosnej „społeczności”. (Odczytaj 1 Jana 1:1-4, Bw). Jezus, czyli „Słowo żywota”, „od początku” przebywał z Jehową jako Jego pierwsze stworzenie, za którego pośrednictwem ‛zostało stworzone wszystko inne’ (Kol. 1:15, 16). Niektórzy odstępcy z I wieku n.e. utrzymywali, iż są bez grzechu, i nie uznawali prawowitej pozycji Chrystusa w Boskim porządku rzeczy. Ale jego apostołowie słyszeli, jak przemawiał, widzieli go na własne oczy i dotykali swoimi rękami. Zdawali sobie sprawę z tego, że jego moc pochodziła od Boga. Mogli więc zaświadczyć, iż był Synem Bożym, który żył, cierpiał i umarł jako człowiek. Jest „Słowem żywota”, ponieważ przez niego ‛objawiony został żywot’ wieczny i za jego pośrednictwem Bóg zgotował okup (Rzym. 6:23; 2 Tym. 1:9, 10).
4. Co należy rozumieć przez „społeczność”, będącą udziałem pomazańców?
4 W swoich wypowiedziach, ustnych i na piśmie, apostołowie ‛świadczyli’, iż Jezus Chrystus był człowiekiem bezgrzesznym. Jan ‛zwiastował’ to pomazańcom, aby mieli „społeczność”, lub inaczej współudział, z innymi dziedzicami Królestwa oraz z Ojcem i Jego Synem. „Społeczność” ta jest równoznaczna z jednością i sprawia niesłychaną radość (Ps. 133:1-3; Jana 17:20, 21). Odstępcy, którzy nienawidzą dawnych współtowarzyszy służby dla Jehowy, nie mają już nic wspólnego ani z Bogiem, ani z Chrystusem.
„BÓG JEST ŚWIATŁOŚCIĄ”
5. Jakie „zwiastowanie” słyszeli apostołowie od Jezusa? Jaki wpływ wywiera ono na postępowanie Świadków Jehowy?
5 Teraz poznajemy treść „zwiastowania”, które apostołowie usłyszeli od Jezusa. (Odczytaj 1 Jana 1:5-7, Bw). Oto ono: „Bóg jest światłością, a nie ma w nim [w jedności z Nim, New World Translation] żadnej ciemności”, niczego, co byłoby nieświęte, niemoralne, nieprawdziwe lub nikczemne. Dlatego Świadkowie Jehowy stronią od wszelkich niegodziwych praktyk związanych z ciemnością (Hioba 24:14-16; Jana 3:19-21; Rzym. 13:11-14; 2 Kor. 6:14; 1 Tes. 5:6-9). Niektórzy odstępcy nie chcieli uznać istnienia grzesznych uczynków, toteż znajdowali się w ciemności duchowej. Utrzymywali, jakoby posiedli tajemną wiedzę, ale Bóg, który jest światłem, nie uznaje mrocznych tajemnic. Jedynie Jego wierni Świadkowie dostępują oświecenia duchowego (Mat. 5:14-16; 1 Piotra 2:9).
6. Jakich błogosławieństw dostępujemy, gdy „trzymamy się prawdy”?
6 Jeżeli mówimy, że mamy „społeczność” z Bogiem, ale „chodzimy w ciemności”, postępując grzesznie, to „kłamiemy i nie trzymamy się prawdy”, nie żyjemy zgodnie z nią. Natomiast gdy dostosowujemy się do niej, trwamy w światłości tak jak Bóg. Mamy wtedy „społeczność” z pozostałymi chrześcijanami: zespala nas ta sama nauka, wspólne poglądy na sprawy duchowe, działalność pozyskiwania uczniów — słowem wszystko, co się składa na czyste wielbienie Boga.
7. Dlaczego krew Jezusa może nas ‛oczyścić od wszelkiego grzechu’?
7 W przeciwieństwie do pewnych odstępców z I wieku n.e. „chodzimy w światłości” i uznajemy grzech za nieczystość. Ponieważ nie grzeszymy rozmyślnie, krew Jezusa „oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (Mat. 12:31, 32). Jesteśmy naprawdę wdzięczni za to, że Bóg okazuje miłosierdzie nawet tym chrześcijanom, którzy błądzą, lecz potem zdobywają się na skruchę (Ps. 103:8-14; Mich. 7:18, 19).
PODSTAWA DO PRZEBŁAGANIA
8, 9. (a) Na jakiej podstawie Jehowa jest gotów nam przebaczyć? (b) Co niektórzy odstępcy mówili o grzechu i dlaczego byli w błędzie?
8 Z kolei Jan wyjaśnia, na jakiej podstawie dostępujemy oczyszczenia z grzechu. (Odczytaj 1 Jana 1:8 do 2:2, Bw). Jeżeli „mówimy, że grzechu nie mamy”, to nie uznajemy faktu, iż wszyscy niedoskonali ludzie są grzeszni, „i prawdy w nas nie ma” (Rzym. 5:12). Ale „jeśli wyznajemy grzechy swoje” Bogu, okazujemy skruchę i porzucamy złe postępowanie, On będąc „wierny” udziela nam przebaczenia (Prz. 28:13). Zapowiedział bowiem o objętych nowym przymierzem: „O grzechach ich nie będę już wspominał” (Jer. 31:31-34, Biblia Tysiąclecia, wyd. II; Hebr. 8:7-12). Przebaczając im, właśnie pozostaje wierny tej obietnicy.
9 Co więcej, Bóg jest też „sprawiedliwy”, to znaczy zawsze przestrzega ustalonych przez siebie mierników sprawiedliwości. Ponieważ zadośćuczynił im przez dostarczenie okupu, może ‛odpuścić nam grzechy i oczyścić nas od wszelkiej nieprawości’, pod warunkiem, że przyznajemy się do naszego grzesznego stanu i pokładamy wiarę w ofierze Jezusa (Hebr. 9:11-15). Mesjasz przez swoją śmierć usunął nasze przewinienia, co wyobrażał kozioł, na którego w Dniu Przebłagania składano grzechy, po czym wypędzano go na pustynię (Kapł. 16:20-22; Izaj. 53:5, 8, 11, 12; 1 Piotra 2:24). Mówiąc: „Nie zgrzeszyliśmy”, niektórzy odstępcy zarzucali Jehowie kłamstwo. Tymczasem Bóg „nie może skłamać”, natomiast wszyscy niedoskonali ludzie, jak wskazuje Jego Słowo, są po prostu grzeszni (Tyt. 1:2; Kazn. 7:20; Rzym. 3:23). Twierdząc, jakobyśmy ‛nie grzeszyli’, dalibyśmy dowód, że „nie ma w nas Słowa” Bożego, że nie zamieszkało ono w naszych sercach! (por. Hebr. 8:10).
10. W jakim sensie Jezus jest „ofiarą ubłagania”?
10 Jan ‛pisze nam’ o grzechu, przebaczeniu i oczyszczeniu po to, ‛abyśmy nie grzeszyli’. Jego słowa powinny nas pobudzić do wystrzegania się tego ze wszystkich sił (1 Kor. 15:34). Jeślibyśmy jednak popełnili jakiś grzech, to po okazaniu skruchy „mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy” i wstawia się za nami u Boga (Hebr. 7:26; por. Jana 17:9, 15, 20). Jezus jest „ubłaganiem [„ofiarą przebłagania”, NW]”. Śmiercią swą uczynił zadość wymaganiom sprawiedliwości, dzięki czemu Bóg może okazać miłosierdzie i uwolnić od zarzutu grzechu tak Izraelitów duchowych, jak też „cały świat” łącznie z „wielką rzeszą” (Rzym. 6:23; Gal. 6:16; Obj. 7:4-14). Jakże cenimy sobie tę ofiarę!
POSŁUSZEŃSTWO WOBEC BOGA I OKAZYWANIE MIŁOŚCI
11. Po czym poznajemy, czy jesteśmy w jedności z Bogiem?
11 Chcąc nieustannie chodzić w światłości, musimy być posłuszni Jehowie. (Odczytaj 1 Jana 2:3-6, Bw). Zdajemy sobie sprawę, że aby ‛znać Boga’, to jest rozumieć Go i pojmować Jego przymioty, trzeba ‛zachowywać Jego przykazania’. Kto twierdzi, że zna Jehowę, ale nie okazuje Mu posłuszeństwa, „kłamcą jest”. Z drugiej strony ‛miłość Boża dopełnia się w nas, jeśli stosujemy się do Jego Słowa. „Po tym” właśnie, czy słuchamy Boga i miłujemy Go, możemy poznać, czy jesteśmy „w nim [„w jedności z Nim”, NW]”. W dziele pozyskiwania uczniów, w stosunkach z drugimi i pod każdym innym względem powinniśmy postępować tak, jak Jego Syn.
12. Jakie „przykazanie dawne” dano chrześcijanom i dlaczego jest ono zarazem „nowe”?
12 Niezbędna jest również miłość braterska. (Odczytaj 1 Jana 2:7, 8, Bw). Jan pisze o „przykazaniu dawnym”, które wierni znali „od początku” swego chrześcijańskiego biegu życia. Nazywa je „dawnym”, gdyż naśladowcy Jezusa otrzymali je przed laty, gdy im polecił, aby się ‛wzajemnie miłowali, jak on ich umiłował’ (Jana 13:34). Zarazem jednak jest ono „nowe”, gdyż wykracza poza ramy miłości bliźniego żądanej przez Prawo i wymaga chętnego poświęcenia własnej duszy za współwyznawców (Kapł. 19:18; Jana 15:12, 13). Ofiarna miłość, ‛która jest prawdziwa w Chrystusie i w nas’, świadczy o przestrzeganiu tego „nowego przykazania”, toteż „ciemność ustępuje [wśród nas], a światłość prawdziwa już świeci”.
13. Kto w myśl 1 Jana 2:9-11 przebywa „w światłości”, a kto nie?
13 Kto zatem naprawdę przebywa „w światłości”? (Odczytaj 1 Jana 2:9-11, Bw). Otóż „kto mówi, że jest w światłości, a brata swojego nienawidzi”, (...) jest nadal „w ciemności” duchowej. Natomiast „kto miłuje swego brata, w światłości mieszka i nie ma w nim zgorszenia”. Użyty tu na końcu wyraz grecki występuje niekiedy w znaczeniu pułapki z założoną przynętą i w tym wypadku określa coś, co może doprowadzić do popadnięcia w grzech. Istotnie, kto podaje się za chrześcijanina, a nienawidzi swego brata, „nie wie, dokąd idzie, gdyż ciemność zaślepiła jego oczy” (zob. Mat. 13:13-15). Czy powyższa przestroga skłoni cię do unikania ciemności duchowej, a więc do czuwania nad tym, by nieporozumienia osobiste, kłamstwa odstępców bądź cokolwiek innego nie zrujnowało twej miłości do braci?
PODSTAWA ZAUFANIA
14. Kim są „dzieci” i „ojcowie”, do których zwraca się Jan?
14 Następnie Jan daje wyraz swemu zaufaniu do „dzieci”, najwyraźniej przy tym mając na myśli cały zbór. (Odczytaj 1 Jana 2:12-14, Bw). Dostąpiliśmy przebaczenia grzechów „dla imienia” Chrystusa, gdyż zgodnie z postanowieniem Bożym tylko za jego pośrednictwem można uzyskać zbawienie (Dzieje 4:12). Namaszczeni chrześcijanie ‛znają Ojca’, gdyż zrodził ich ze swego ducha. Niektórzy z nich — prawdopodobnie starsi wiekiem, bardziej doświadczeni i dojrzali duchowo — to „ojcowie”. Znają Jezusa, który istniał „od początku” w tym sensie, że Bóg stworzył go przed wszystkim innym.
15. (a) Kim są „młodzieńcy”, do których zwraca się Jan, i jak ‛zwyciężyli złego’? (b) Podaj przykłady, jak dziś możemy tryumfować nad Szatanem.
15 „Młodzieńcami” apostoł mógł nazwać młodszych i mniej doświadczonych chrześcijan. ‛Zwyciężyli oni złego’, to znaczy Szatana, nie dawszy się omamić jego niecnymi „zamysłami” (2 Kor. 2:11). W naszych czasach oznacza to na przykład unikanie niewybrednej rozrywki, zmysłowej muzyki i pornografii, które potrafią osłabić przywiązanie do zasad chrześcijańskich i doprowadzić do uwikłania się w niemoralność. „Młodzieńcy” tryumfują nad Szatanem, ponieważ są duchowo „mocni” i ‛mieszka w nich Słowo Boże’. Naśladujmy ich, przyjmując duchowe zaopatrzenie od Boga, dając odpór odstępstwu oraz stale chodząc w światłości Bożej.
MIŁOŚĆ, KTÓREJ MAMY SIĘ WYSTRZEGAĆ
16. Jakiej miłości musimy się strzec? O czym by to świadczyło, gdybyśmy hołdowali świeckim poglądom i dążeniom?
16 Zarówno młodsi, jak i starsi chrześcijanie muszą się wystrzegać pewnego typu miłości. (Odczytaj 1 Jana 2:15-17, Bw). Nie wolno nam miłować „świata ani tych rzeczy, które są na świecie”. Powinniśmy pilnie uważać, by nie splamić się zepsuciem panującym w niesprawiedliwym społeczeństwie ludzkim; nie możemy też przyswajać sobie jego „ducha”, czyli iść za rozpowszechnionymi w nim grzesznymi skłonnościami (Efez. 2:1, 2; Jak. 1:27). Gdybyśmy mieli świeckie poglądy i aspiracje, nie byłoby w nas „miłości Ojca” (por. Jak. 4:4). Czyż nie warto tego przemyśleć, poprzedziwszy swoje rozważania modlitwą?
17. Jakim świeckim pragnieniom nie mogą ulec chrześcijanie?
17 Nie od Boga pochodzi „wszystko, co jest na świecie”, a w tym „pożądliwość ciała”, które niekiedy chciałoby ulec grzesznym namiętnościom, takim jak niemoralne pragnienia seksualne (1 Kor. 6:15-20; Gal. 5:19-21). Trzeba się też przeciwstawiać „pożądliwości oczu”. Ewę skusił ponętny wygląd zakazanego owocu, a Dawid popełnił rażący grzech dlatego, że zatrzymał wzrok na kąpiącej się Batszebie (Rodz. 3:6; 2 Sam. 11:2-17). Skoro więc chcemy nieustannie chodzić w światłości Bożej, musimy stronić od demoralizujących form rozrywki oraz wszystkiego, co odwołuje się do grzesznych pragnień i deprawuje serce (Prz. 2:10-22; 4:20-27).
18. Dlaczego „pycha życia” nie ma sensu? Czego nie potrafi zapewnić?
18 Ze świata wywodzi się także „pycha życia [„popisywanie się swymi środkami do życia”, NW]”. Człowiek nią opanowany chwali się posiadanymi bogactwami, ubiorem i innymi rzeczami, które zresztą łatwo może utracić. Popisując się swymi środkami do życia imponuje niektórym ludziom i na krótko wprawia ich w podziw, lecz nie zaskarbi sobie tym błogosławieństwa Bożego (Mat. 6:2, 5, 16, 19-21; Jak. 4:16).
19. Co stanie się z obecnym światem? Jak powinno to oddziaływać na nas?
19 Pamiętaj, że „świat przemija” i ulegnie zagładzie (por. 2 Piotra 3:6). Wraz z nim znikną jego zwolennicy oraz ich dążenia i nadzieje. „Ale kto pełni wolę Bożą”, pisze Jan, „trwa na wieki”. Zdążajmy zatem do celu, jakim jest życie wieczne, ‛odrzućmy świeckie pragnienia’ i nieustannie chodźmy w światłości Bożej (Tyt. 2:11-14).
CHROŃ SIĘ PRZED ODSTĘPSTWEM
20. Jak nazwano tych, którzy sprzeciwiali się Chrystusowi? Czego dowodziło pojawienie się takich osobników?
20 Z kolei ostrzega Jan przed poczynaniami antychrystów. (Odczytaj 1 Jana 2:18, 19, Bw). Przypomina współwyznawcom, iż słyszeli od apostołów, „że ma przyjść antychryst”. Pojawiania się „wielu antychrystów” stanowiło dowód, że nadeszła „ostatnia godzina”, schyłek okresu apostolskiego. Podczas gdy ci, którzy byli przeciwni Chrystusowi, tworzyli całą klasę „antychrysta”, wielu pojedynczych fałszywych chrześcijan udawało, że wielbią Boga. Niemniej jednak „nie byli z nas” i porzucili prawdziwy chrystianizm. Jak to dobrze, że również w dobie obecnej odejście lub wydalenie takich osób chroni zbór przed skażeniem!
21. Dlaczego chrześcijanie zrodzeni z ducha są „napełnieni wiedzą”? Jaką „prawdę” znają?
21 Lojalni chrześcijanie zrodzeni z ducha odrzucają odstępcze poglądy. „Namaszczenie od Świętego”, Jehowy Boga, pomaga im w zrozumieniu Jego Słowa, toteż ‛wszyscy są napełnieni wiedzą’. (Odczytaj 1 Jana 2:20, 21, BT). Nie ulega wątpliwości, że uznają „prawdę” o Jezusie Chrystusie, natomiast odstępcy mają o nim mylne wyobrażenie. Ponieważ „żadna fałszywa nauka z prawdy nie pochodzi”, więc wszyscy, którzy miłują Jehowę, wystrzegają się takich błędnych poglądów oraz tych, którzy nimi szermują.
22. Jak postąpił Charles Russell, gdy jeden z jego pierwszych współpracowników zakwestionował naukę o okupie?
22 Zresztą „któż jest kłamcą, jeżeli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Chrystusem”, Pomazańcem Bożym? (Odczytaj 1 Jana 2:22-25, Bw). Przecież „ten jest antychrystem, kto podaje w wątpliwość Ojca i Syna”! Warto wspomnieć, że gdy jeden z pierwszych współpracowników badacza Pisma Świętego, Charlesa T. Russella, zakwestionował naukę o okupie, Russell zerwał z nim i zaczął wydawać niniejsze czasopismo, w którym zawsze wykładano prawdę o pochodzeniu Chrystusa, jego mesjańskim posłannictwie oraz pełnym miłości usługiwaniu w charakterze „ofiary przebłagania”.
23. Jak fakt, że ‛wyznajemy Syna’, wpływa na naszą więź z Bogiem oraz widoki na przyszłość?
23 Odstępcy podający w wątpliwość rolę Chrystusa nie żyją w przyjaźni z Jehową (Jana 5:23). Ale my, którzy publicznie ‛wyznajemy Syna, mamy i Ojca’, gdyż cieszymy się uznaniem Bożym (zob. Mat. 10:32, 33). Pierwsi lojalni naśladowcy Jezusa trwali przy tym, co słyszeli o Synu Bożym „od początku” swego chrześcijańskiego biegu życia. Jeżeli w naszych sercach tkwi ta sama prawda, to ‛pozostaniemy’ w jedności zarówno z Bogiem, jak i z Chrystusem, oraz doczekamy spełnienia „obietnicy” — życia wiecznego (Jana 17:3).
POUCZANI PRZEZ JEHOWĘ BOGA
24. Kto otrzymał „namaszczenie” duchem świętym? Dlaczego te osoby ‛nie potrzebują, aby je ktoś uczył’?
24 Aby stale chodzić w światłości Bożej i nie ulec zwodzicielom, musimy przyjmować odpowiednie pouczenia duchowe. (Odczytaj 1 Jana 2:26-29, Bw). Chrześcijanie zrodzeni z ducha świętego dostąpili „namaszczenia” nim, poznali Boga oraz Jego Syna i ‛nie potrzebują, aby ich uczył’ jakiś odstępca. Bóg „poucza” ich swym duchem „o wszystkim”, co niezbędne, by oddawać Mu cześć w sposób cieszący się Jego uznaniem (Jana 4:23, 24; 6:45). Niezmiernie się radujemy tym, że jako świadkowie Boga Jehowy odbieramy od Niego wyszkolenie duchowe za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mat. 24:45-47).
25, 26. (a) Dlaczego chrześcijanie namaszczeni duchem mają swobodę mowy? (b) Co to znaczy ‛postępować sprawiedliwie’?
25 Ze względu na to, że pomazańcy zostali należycie pouczeni, Jan zachęca ich, aby ‛trwali’ w Bogu. Kto trwa w jedności z Jehową, jest też w jedności z Jego Synem (Jana 14:19-21). Potrzebują tego, aby „gdy [Chrystus] się objawi”, mogli mieć swobodę mowy i „nie zostali zawstydzeni” przy jego obecności, to znaczy podczas jego paruzji.
26 Ponieważ żyjemy już w okresie „obecności” Jezusa, nasuwa się pytanie: Jak się upewnić, czy naprawdę chodzimy w światłości Bożej i nie musimy się niczego wstydzić? Otóż wystarczy ‛postępować sprawiedliwie’. ‛Jeżeli wiemy, że Bóg jest sprawiedliwy’, argumentuje Jan, ‛wiemy też, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, z Niego się narodził’. Chcąc jednak ‛postępować sprawiedliwie’, trzeba przestrzegać Jego przykazań, stronić od niesprawiedliwości oraz spełniać szlachetne uczynki, takie jak pozyskiwanie uczniów i wspieranie współwyznawców (Marka 13:10; Filip. 4:14-19; 1 Tym. 6:17, 18). Z Boga ‛narodził się’ ten, kto ‛ponownie się narodził’ jako Jego duchowe dziecko (Jana 3:3-8).
27. Co z kolei wyjaśni nam apostoł Jan?
27 W ten sposób Jan wykazał, na czym polega nieustanne chodzenie w światłości Bożej. Następnie wyjaśni jeszcze, jak mają żyć dzieci Boże. Jakie wymagania się z tym wiążą?
Jakie masz na to odpowiedzi:
◼ W jaki sposób Jan dowodzi, że Syn Boży żył, cierpiał i umarł jako człowiek?
◼ Z jakiego względu Jezus Chrystus jest „ofiarą przebłagania”?
◼ Jakie przykazanie dane chrześcijanom jest „dawne” i zarazem „nowe”?
◼ Co spotka obecny świat i jak to powinno oddziaływać na nas chrześcijan?
◼ Jak chrześcijanie namaszczeni duchem mogą się upewnić, czy chodzą w światłości Bożej?
[Napis na stronie 9]
Czy dajesz dowody, że cenisz ofiarę złożoną przez Jezusa?