8. Jakiej rady odnoszącej się do nieutrzymywania stosunków z wykluczonymi udzielił apostoł Jan?

⁸ Podobną radę ukazującą, jak dalece chrześcijanie mają się wystrzegać takich osób, znajdujemy w pismach apostoła Jana: „Każdy, kto wybiega naprzód i nie zostaje w nauce Chrystusa, ten nie ma Boga. (...) Jeżeli ktoś do was przychodzi, a nie przynosi tej nauki, w ogóle nie przyjmujcie go do domu ani nie zwracajcie się do niego z pozdrowieniem. Ten bowiem, kto do niego zwraca się z pozdrowieniem [po grecku: chairo], staje się uczestnikiem jego niegodziwych uczynków”a (2 Jana 9-11).

 9, 10. (a) Co spotykało w Izraelu nie okazujących skruchy przestępców? Dlaczego? (b) Jak dziś powinniśmy się zapatrywać na postanowienie co do traktowania grzeszników, którzy nie okazali skruchy i zostali wydaleni ze zboru? (2 Piotra 2:20-22).

⁹ Dlaczego również dziś taka zdecydowana postawa jest słuszna? Pomyślmy o poleceniu bezwzględnego „odcięcia”, danym Izraelowi w Prawie Bożym. Tych, którzy rozmyślnie popełniali poważne przestępstwa, karano śmiercią (Kapłańska 20:10; Liczb 15:30, 31). Inni, nie wyłączając krewnych, nie mogli już potem z nimi rozmawiać (Kapłańska 19:1-4; Powtórzonego Prawa 13:1-5 [13:2-6, Biblia Tysiąclecia, wyd. II]; 17:1-7). Chociaż ówcześni lojalni Izraelici byli normalnymi ludźmi, którzy doznawali takich samych uczuć jak my, to jednak wiedzieli, że Bóg ich miłuje i jest sprawiedliwy oraz że Jego Prawo strzeże ich moralnej i duchowej czystości. Potrafili więc uznać, iż postanowienie co do „odcięcia” jest z gruntu dobre i słuszne (Hioba 34:10-12).