Czym jest Babilon Wielki?

Księga Objawienia opisuje „kobietę”, która jest „wielką prostytutką”. Nosi ona imię, „które jest tajemnicą: ‚Babilon Wielki’” (Objawienie 14:8; 17:5). Kobieta ta wyobraża funkcjonujące na świecie religie fałszywe, które ‛zamieniły prawdę Bożą na kłamstwo’ (Rzymian 1:25)a. Chociaż te religie różnią się pod wieloma względami, w taki czy inny sposób wszystkie odciągają ludzi od prawdziwego Boga, Jehowy (Powtórzonego Prawa 4:35).

Jak zidentyfikować Babilon Wielki

1. Babilon Wielki to określenie symboliczne. Treść Księgi Objawienia przedstawiono „w znakach”, dlatego rozsądny jest wniosek, że Babilon Wielki to symbol, a nie rzeczywista kobieta (Objawienie 1:1). Ponadto niewiasta ta „siedzi nad wieloma wodami” przedstawiającymi „ludy, rzesze, narody i języki” ​(Objawienie 17:1, 15). Nie byłoby to możliwe w wypadku literalnej kobiety.

2. Babilon Wielki to twór międzynarodowy. Nazwano go „wielką metropolią panującą nad ziemskimi królami” ​(Objawienie 17:18). A zatem jego działania i wpływy mają zasięg międzynarodowy.

3. Babilon Wielki jest organizacją religijną, a nie polityczną ani handlową. Starożytny Babilon był miastem niezwykle religijnym, znanym z posługiwania się „zaklęciami” spirytystycznymi i „czarami” ​(Izajasza 47:1, 12, 13; Jeremiasza 50:1, 2, 38). W gruncie rzeczy jego mieszkańcy praktykowali fałszywy kult, przeciwny prawdziwemu Bogu, Jehowie (Rodzaju 10:8, 9; 11:2-4, 8). Władcy Babilonu arogancko wynosili się nad Jehowę i prawdziwe wielbienie (Izajasza 14:4, 13, 14; Daniela 5:2-4, 23). Podobnie z „praktyk spirytystycznych” słynie Babilon Wielki. To pokazuje, że jest organizacją religijną (Objawienie 18:23).

   Babilon Wielki nie może być tworem politycznym, ponieważ „ziemscy królowie” opłakują jego zniszczenie (Objawienie 17:1, 2; 18:9). Nie jest też potęgą handlową, gdyż Biblia odróżnia go od „ziemskich kupców” ​(Objawienie 18:11, 15).

4. 

   Zdjęcie dzięki uprzejmości Muzeum Brytyjskiego

   Babilon Wielki to trafny symbol zbiorowo pojętej religii fałszywej. Zamiast uczyć ludzi, w jaki sposób przybliżyć się do prawdziwego Boga, religia fałszywa kieruje ich w stronę innych bogów. Biblia określa to mianem duchowej prostytucji (Kapłańska 20:6; Wyjścia 34:15, 16, przypis). Wiele religii wciąż naucza doktryn wywodzących się ze starożytnego Babilonu, między innymi o Trójcy czy o nieśmiertelności duszy, oraz propaguje praktyki takie jak oddawanie czci obrazom. Co więcej, łączą one kult religijny z miłością do świata. Biblia określa tę formę niewierności duchowym cudzołóstwem (Jakuba 4:4, przypis).

   Posiadanie bogactwa i popisywanie się nim, tak typowe dla religii fałszywej, pasuje do biblijnego opisu Babilonu Wielkiego, który jest ‛ubrany w purpurowe i szkarłatne szaty oraz przystrojony w złoto, drogocenne kamienie i perły’ (Objawienie 17:4). Mają w nim swoje źródło „ziemskie obrzydliwości”, czyli nauki i postępowanie zniesławiające Boga (Objawienie 17:5). Wyznawców różnych religii opisano jako „ludy, rzesze, narody i języki” popierające Babilon Wielki (Objawienie 17:15).

Babilon Wielki jest odpowiedzialny za śmierć „wszystkich zabitych na ziemi” ​(Objawienie 18:24). Od zarania dziejów religia fałszywa nie tylko wznieca wojny i podburza do terroryzmu, ale również zawodzi w kwestii nauczania ludzi prawdy o Jehowie, Bogu miłości (1 Jana 4:8). Przyczynia się to do ogromnego rozlewu krwi.

W oczach Boga grzechy Babilonu Wielkiego „narosły aż do nieba” (Objawienie 18:4, 5). Bóg rozgniewał się na religię fałszywą za to, że wypacza Jego obraz i okrutnie traktuje swoich wiernych.

Biblia mówi, że „Bóg ogłosił (...) wyrok” na Babilon Wielki (Objawienie 18:20). Językiem symbolicznym Biblia zapowiedziała, że Bóg położy kres religii fałszywej (Objawienie 18:8). Bóg skłoni szkarłatną bestię, która wyobraża pewną potęgę polityczną, do wystąpienia przeciw religii fałszywej i całkowitego jej zniszczenia (Objawienie 17:16, 17). „Właśnie z takim rozmachem wielka metropolia Babilon zostanie rzucona i już nigdy się jej nie znajdzie” (Objawienie 18:21). Dlatego tak ważne jest, żeby ci, którzy chcą się podobać Bogu, nie mieli nic wspólnego z religią fałszywą (2 Koryntian 6:14-17).