WYSPA

Hebrajskie słowo ʼi (lm. ʼijjím) oznacza nie tylko część lądu mniejszą niż kontynent i otoczoną ze wszystkich stron wodą (Iz 11:11; 24:15), ale też suchy ląd (Iz 42:15) lub wybrzeże (Iz 20:6; 23:2, 6; Jer 2:10). W znaczeniu przenośnym odnosi się do mieszkańców takich wysp lub wybrzeży (zob. przyp. w NW do: Rdz 10:5; Iz 49:1; 59:18). Czasami „wyspy” wyobrażają najdalsze krainy i ich mieszkańców (Iz 41:5; 66:19; Eze 39:6; zob. MAGOG 2). A zatem nic nie będzie na tyle odległe lub odosobnione — jak wyspy morskie — żeby uchronić się od skutków symbolicznego trzęsienia ziemi, które dotknie Babilon Wielki (Obj 16:18-21; por. 6:12-14). W oczach Jehowy wszystkie wyspy są jak „drobniutki proch” (Iz 40:15).

W Biblii wymieniono z nazwy takie wyspy, jak Cypr (Dz 13:4-6), Kos, Rodos (Dz 21:1), Kreta (Dz 27:7), Kauda (Dz 27:16), Malta (Dz 28:1) oraz Patmos (Obj 1:9).