Jehowa prowadzi swój lud na drodze życia

 1, 2. (a) Jakie ostrzeżenie uratowało życie wielu ludziom? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Czyje przewodnictwo może ocalić życie sługom Bożym?

PONAD 100 lat temu przy przejazdach kolejowych w Ameryce Północnej umieszczano duże znaki z napisem, który niejednokrotnie ocalił komuś życie: „Zatrzymaj się, popatrz, posłuchaj”. Chodziło o to, żeby pojazdy przejeżdżające przez tory nie zderzyły się z rozpędzonym pociągiem. Zwracanie uwagi na to ostrzeżenie rzeczywiście ratowało przed śmiercią.

² Jehowa robi coś lepszego niż ustawianie znaków ostrzegawczych — sam niejako staje przed swym ludem i pokazuje mu, jak ominąć zagrożenia i osiągnąć życie wieczne. Co więcej, postępuje niczym kochający pasterz, który wskazuje swym owcom właściwy kierunek i udziela im przestróg, dzięki czemu unikają niebezpiecznych ścieżek (odczytaj Izajasza 30:20, 21).

 3. Jak ludzkość znalazła się na drodze prowadzącej do śmierci?

³ Na przestrzeni wieków Jehowa udzielał konkretnych wytycznych. Na przykład w ogrodzie Eden podał wyraźne wskazówki, które mogły zapewnić ludziom życie wieczne i szczęście (Rodz. 2:15-17). Gdyby Adam i Ewa się do nich zastosowali, uniknęliby tragicznych konsekwencji — życia pełnego bólu i zakończonego śmiercią, bez żadnej nadziei. Tymczasem Ewa usłuchała rady, która zdawała się pochodzić od niepozornego zwierzęcia. Z kolei Adam posłuchał jej głosu, głosu śmiertelnego człowieka. Oboje zlekceważyli wskazówki swego kochającego Ojca. W rezultacie cała ludzkość znalazła się na drodze prowadzącej do śmierci.

 4. (a) Dlaczego po potopie były potrzebne nowe wytyczne? (b) Jak te nowe okoliczności ukazały sposób myślenia Boga?

⁴ W czasach Noego Bóg udzielił wskazówek, dzięki którym można było ocalić życie. Po potopie wprowadził jasny zakaz dotyczący krwi. Dlaczego był potrzebny? Pojawiły się nowe okoliczności: Jehowa pozwolił ludziom spożywać mięso zwierząt. W związku z tym podał jednoznaczny przepis: „Tylko mięsa z jego duszą — jego krwią — nie wolno wam jeść” (Rodz. 9:1-4). Sytuacja ta wyraźnie ukazała pogląd Boga na życie, będące Jego własnością. Jako Stwórca i Życiodawca, ma On pełne prawo ustanawiać zasady dotyczące życia. Na przykład zabronił ludziom odbierać je bliźnim. Uważa życie i krew za święte, a każdego, kto niewłaściwie z nich korzysta, pociągnie do odpowiedzialności (Rodz. 9:5, 6).

 5. Co rozważymy w tym artykule i dlaczego?

⁵ Przeanalizujmy kilka przykładów tego, jak Bóg przez całe stulecia nieustannie zapewniał kierownictwo. Umocni to nas w postanowieniu podporządkowywania się przewodnictwu Jehowy, który prowadzi nas do nowego świata.

 6. Dlaczego Izraelici mieli przestrzegać praw, które otrzymali za pośrednictwem Mojżesza, i jakiego nastawienia to od nich wymagało?

⁶ W czasach Mojżesza potrzebne okazały się wyraźne wytyczne dotyczące właściwego postępowania oraz sposobu wielbienia Boga. Dlaczego? Bo znowu zmieniły się okoliczności. Ponad dwa stulecia potomkowie Jakuba żyli pod panowaniem Egipcjan w kraju przesiąkniętym kultem zmarłych, bałwochwalstwem oraz innymi zniesławiającymi Boga wierzeniami i praktykami. Kiedy lud Boży został uwolniony spod egipskiej tyranii, potrzebne były nowe wskazówki. Izraelici mieli odtąd żyć nie jako grupa niewolników, ale jako wolny naród podlegający wyłącznie Prawu Jehowy. Według pewnych opracowań hebrajski odpowiednik wyrazu „prawo” jest spokrewniony z czasownikiem oznaczającym „kierować; uczyć; pouczać”. Prawo Mojżeszowe stanowiło swoisty mur chroniący przed zepsuciem moralnym i religijnym cechującym inne narody. Kiedy Izraelici słuchali Boga, On im błogosławił. A gdy Go lekceważyli, ponosili przykre tego konsekwencje (odczytaj Powtórzonego Prawa 28:1, 2, 15).

 7. (a) Wyjaśnij, z jakiego jeszcze powodu Jehowa podał wytyczne swemu ludowi. (b) W jakim sensie Prawo okazało się dla Izraelitów wychowawcą?

⁷ Te nowe wytyczne były potrzebne z jeszcze innego powodu. Prawo wskazywało na ważny krok w realizacji zamierzenia Jehowy — przyjście Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Z niespotykaną wcześniej wyrazistością ukazywało, że Izraelici są niedoskonali. Uświadamiało im też potrzebę okupu, czyli doskonałej ofiary, która w pełni zakryłaby grzech (Gal. 3:19; Hebr. 10:1-10). Poza tym Prawo przyczyniło się do zachowania linii rodowej Mesjasza, a gdy się pojawił, pomogło go rozpoznać. Rzeczywiście spełniało funkcję tymczasowego opiekuna i ‛wychowawcy prowadzącego do Chrystusa’ (Gal. 3:23, 24).

 8. Dlaczego warto kierować się zasadami leżącymi u podstaw Prawa Mojżeszowego?

⁸ Jako chrześcijanie, my też możemy odnieść pożytek z wytycznych zawartych w Prawie danym Izraelowi. W jaki sposób? Możemy analizować zasady leżące u jego podstaw. Chociaż nie podlegamy tym przepisom, na wielu z nich możemy z pełnym zaufaniem opierać się w życiu codziennym i w wielbieniu naszego świętego Boga, Jehowy. Polecił On utrwalić je w Biblii, żebyśmy mogli wyciągać z nich lekcje, kierować się nimi oraz cenić wznioślejsze normy moralne obowiązujące chrześcijan. Jezus powiedział: „Słyszeliście, że powiedziano: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’. Ale ja wam mówię, że każdy, kto się wpatruje w kobietę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo w swym sercu”. Musimy zatem wystrzegać się nie tylko samego cudzołóstwa, lecz również niemoralnych pragnień (Mat. 5:27, 28).

 9. Jakie okoliczności sprawiły, że Bóg musiał udzielić nowych wskazówek?

⁹ Kiedy pojawił się Jezus jako Mesjasz, Jehowa uznał za konieczne podać nowe wskazówki oraz szczegóły dotyczące swego zamierzenia. Zrobił to, ponieważ zaistniały nowe okoliczności. W roku 33 n.e. przeniósł swoje uznanie ze zboru Izraelitów cielesnych na zbór chrześcijański.

10. Dlaczego zbór chrześcijański otrzymał nowe prawa i pod jakim względem różniły się one od tych, które dano Izraelitom?

¹⁰ W I wieku osoby, które stały się członkami zboru chrześcijańskiego, otrzymały nowe, rozszerzone wskazówki dotyczące wielbienia Boga oraz postępowania. Ci oddani słudzy Jehowy byli objęci nowym przymierzem. Prawo Mojżeszowe dano jednemu narodowi — Izraelowi cielesnemu. Tymczasem Izrael duchowy mieli tworzyć ludzie z wielu narodów i środowisk. Z całą pewnością „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35). Prawo Mojżeszowe, któremu podlegali Izraelici w Ziemi Obiecanej, zawierało przepisy wyryte na kamieniu. Natomiast „prawo Chrystusowe”, obowiązujące Izraelitów duchowych, opierało się głównie na zasadach wypisanych na ich sercach. Prawo to miało się odnosić do chrześcijan i służyć ich pożytkowi bez względu na to, gdzie mieszkali (Gal. 6:2).

11. Jakich dwóch aspektów chrześcijańskiego życia miało dotyczyć „prawo Chrystusowe”?

¹¹ Przewodnictwo, które Bóg zapewniał przez swego Syna, miało przynieść Izraelowi duchowemu ogromne korzyści. Na krótko przed wejściem w życie nowego przymierza Jezus podał dwa ważne nakazy. Jeden z nich dotyczył dzieła głoszenia, a drugi postępowania jego naśladowców i tego, jak powinni traktować współwyznawców. Nakazy te były skierowane do ogółu chrześcijan i dlatego obejmują wszystkich dzisiejszych prawdziwych chwalców Boga niezależnie od żywionej przez nich nadziei — niebiańskiej czy ziemskiej.

12. Co nowego pojawiło się w związku z działalnością kaznodziejską?

¹² Przyjrzyjmy się działalności kaznodziejskiej, którą Jezus zlecił swym naśladowcom. Zarówno metoda, jak i zakres głoszenia dobrej nowiny były nowe. To prawda, że już we wcześniejszych stuleciach przyjmowano ludzi z narodów, gdy przychodzili do Izraela, by służyć Jehowie (1 Król. 8:41-43). Ale miało to miejsce, zanim Jezus podał nakaz zanotowany w Ewangelii według Mateusza 28:19, 20 (odczytaj). Jego uczniowie mieli ‛iść’ do wszystkich ludzi. Pierwszy dowód na to, że Jehowa zmienił sposób działania — że dobra nowina miała być głoszona na całym świecie — można było dostrzec w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Święty duch Boży w cudowny sposób uzdolnił wtedy około 120 członków nowego zboru do głoszenia w różnych językach Żydom i prozelitom (Dzieje 2:4-11). Następnie działalnością tą objęto Samarytan, a potem, w roku 36 n.e., nieobrzezanych pogan. Można by powiedzieć, że teren do głoszenia powiększył się z symbolicznej sadzawki, czyli narodu żydowskiego, do oceanu ludzkości.

13, 14. (a) Co się wiąże z „nowym przykazaniem”, które dał Jezus? (b) Czego się uczymy z jego przykładu?

¹³ Rozważmy sposób, w jaki mamy traktować współwyznawców. Jezus dał „nowe przykazanie” (odczytaj Jana 13:34, 35). Chodzi tu nie tylko o miłowanie drugich na co dzień, lecz także o gotowość oddania życia za braci. Prawo Mojżeszowe nie zawierało takiego wymagania (Mat. 22:39; 1 Jana 3:16).

¹⁴ Znakomitym przykładem jest Jezus, który darzył swych uczniów ofiarną miłością. Wiązało się to z poniesieniem za nich śmierci i był on na to przygotowany. Tego samego oczekiwał od swych uczniów, w tym także od nas. Dla dobra współwyznawców powinniśmy być gotowi znosić trudności, a nawet za nich umrzeć (1 Tes. 2:8).

15, 16. W jakich nowych okolicznościach działamy obecnie i jak Bóg zapewnia nam przewodnictwo?

¹⁵ Jezus wyznaczył „niewolnika wiernego i roztropnego”, by dostarczał jego naśladowcom pokarm we właściwym czasie (Mat. 24:45-47). Pokarm ten zawiera ważne wytyczne uwzględniające nowe okoliczności.

¹⁶ Żyjemy w okresie nazwanym w Biblii „dniami ostatnimi” i przed nami jest ucisk, jakiego jeszcze nigdy nie było (2 Tym. 3:1; Marka 13:19). Poza tym Szatan i demony zostali zrzuceni z nieba na ziemię, wskutek czego jej mieszkańców dosięgają różne nieszczęścia (Obj. 12:9, 12). Uczestniczymy też w historycznej i bezprecedensowej kampanii ewangelizacyjnej, w ramach której docieramy do większej liczby ludzi i grup językowych niż kiedykolwiek przedtem.

17, 18. Jak powinniśmy reagować na otrzymywane wskazówki?

¹⁷ Organizacja Boża wyposaża nas w różne narzędzia przydatne do głoszenia. Czy pragniesz robić z nich użytek? Czy zwracasz uwagę na sugestie podawane na zebraniach, dotyczące tego, jak najskuteczniej posługiwać się tymi narzędziami? Czy widzisz w tym kierownictwo Jehowy?

¹⁸ Chcąc korzystać z błogosławieństw Bożych, rzeczywiście musimy zważać na wszystkie wskazówki otrzymywane za pośrednictwem zboru chrześcijańskiego. Jeżeli już teraz posłusznie je uwzględniamy, łatwiej nam będzie zastosować się do wytycznych podanych w trakcie „wielkiego ucisku”, który położy kres całemu niegodziwemu systemowi Szatana (Mat. 24:21). Potem będziemy potrzebować nowych wskazówek co do życia w rajskim świecie wolnym od wszelkich szatańskich wpływów.

19, 20. Jakie zwoje zostaną otwarte i co to przyniesie?

¹⁹ Nowe wytyczne były potrzebne narodowi izraelskiemu, któremu przewodził Mojżesz, a później zborowi chrześcijańskiemu podlegającemu „prawu Chrystusowemu”. Jak czytamy w Biblii, podobnie będzie w nowym świecie — zostaną otwarte zwoje z nowymi wskazówkami (odczytaj Objawienie 20:12). W zwojach tych najprawdopodobniej znajdą się wymagania Jehowy dotyczące żyjących wtedy ludzi. Dzięki studiowaniu tych wymagań wszyscy, łącznie ze wskrzeszonymi z martwych, dowiedzą się, jaka jest wobec nich wola Boża. Wspomniane zwoje niewątpliwie pozwolą nam jeszcze lepiej wejrzeć w umysł Jehowy. W rezultacie mieszkańcy rajskiej ziemi posiądą głębsze zrozumienie natchnionego Słowa Bożego oraz nowych zwojów. Dzięki temu będą traktować się nawzajem z miłością, szacunkiem i godnością (Izaj. 26:9). Wyobraź sobie, jaki program edukacyjny będzie realizowany pod przewodnictwem Króla, Jezusa Chrystusa!

²⁰ Tych, którzy pozytywnie zareagują na „to, co napisano w zwojach”, czeka życie wieczne. Kto w ostatecznej próbie dochowa Jehowie lojalności, tego imię zostanie na trwałe zapisane w „zwoju życia”. Może to się stać naszym udziałem! Jeśli więc ZATRZYMUJEMY SIĘ, by rozważać Słowo Boże, PATRZYMY, aby zrozumieć jego znaczenie, i SŁUCHAMY, respektując Boże przewodnictwo, to możemy się spodziewać ocalenia z wielkiego ucisku. Następnie przez całą wieczność będziemy zdobywać wiedzę o naszym wszechmądrym i kochającym Bogu, Jehowie (Kazn. 3:11; Rzym. 11:33).