Bądź szczęśliwym czytelnikiem Księgi Objawienia

„Szczęśliwy ten, kto czyta na głos, oraz ci, którzy słuchają słów tego proroctwa i zachowują, co w nim napisano” (OBJAWIENIE 1:3).

 1. W jakich okolicznościach apostoł Jan napisał Księgę Objawienia i w jakim celu utrwalił te wizje na piśmie?

„JA, JAN (...) znalazłem się na wyspie, którą zwą Patmos, za mówienie o Bogu i świadczenie o Jezusie” (Objawienie 1:9). W takich właśnie okolicznościach apostoł Jan spisał Księgę Apokalipsy, czyli Objawienie. Uważa się, że został zesłany na Patmos za panowania rzymskiego cesarza Domicjana (81-96 n.e.), który wprowadził kult cesarza i prześladował chrześcijan. Na wyspie Patmos Jan otrzymał szereg wizji, po czym utrwalił je na piśmie. Chodziło mu nie o to, by przestraszyć pierwszych chrześcijan, lecz by ich umocnić, pokrzepić i zachęcić w obliczu bieżących i przyszłych prób (Dzieje 28:22; Objawienie 1:4; 2:3, 9, 10, 13).

 2. Dlaczego dzisiejszych chrześcijan interesuje sytuacja Jana i jego współwyznawców?

² Okoliczności spisania tej księgi biblijnej są znamienne dla chrześcijan żyjących obecnie. Jan znosił prześladowania, ponieważ był świadkiem na rzecz Jehowy i Jego Syna, Chrystusa Jezusa. Apostoł ten i współcześni mu chrześcijanie żyli otoczeni atmosferą wrogości. Starali się być dobrymi obywatelami, nie mogli jednak brać udziału w obrzędach związanych z kultem cesarza (Łukasza 4:8). Obecnie prawdziwi chrześcijanie w niektórych krajach znajdują się w podobnej sytuacji, gdy państwo rości sobie prawo do decydowania, co jest „religijnie słuszne”. Jakże pokrzepiająca jest więc zapowiedź zapisana na wstępie Księgi Objawienia: „Szczęśliwy ten, kto czyta na głos, oraz ci, którzy słuchają słów tego proroctwa i zachowują, co w nim napisano; bo wyznaczony czas jest bliski” (Objawienie 1:3). Uważni i posłuszni czytelnicy tej księgi rzeczywiście mogą znaleźć prawdziwe szczęście i dostąpić wielu błogosławieństw.

 3. Od kogo pochodzi Objawienie, które otrzymał Jan?

³ Ale od kogo pochodzi Objawienie i w jaki sposób zostało przekazane? W pierwszym wersecie czytamy: „Objawienie od Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby pokazać swym niewolnikom, co ma się stać wkrótce. A on posłał swojego anioła i przez niego przedstawił je w znakach swemu niewolnikowi Janowi” (Objawienie 1:1). Tak więc Objawienie pochodzi od samego Jehowy Boga, który dał je Jezusowi, a ten za pośrednictwem anioła przekazał je Janowi. Dokładniejsza analiza pokazuje też, że aby przesłać orędzia do zborów oraz dać Janowi wizje, Jezus posługiwał się również duchem świętym (Objawienie 2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22; 4:2; 17:3; 21:10; porównaj Dzieje 2:33).

 4. W jaki sposób Bóg kieruje swymi sługami w naszych czasach?

⁴ Jehowa nadal poucza swych ziemskich sług za pośrednictwem swojego Syna, „głowy zboru” (Efezjan 5:23; Izajasza 54:13; Jana 6:45). W tym samym celu używa również swego ducha (Jana 15:26; 1 Koryntian 2:10). I podobnie jak Jezus posłużył się „swym niewolnikiem Janem”, by zborom w I wieku przekazać pokrzepiający pokarm duchowy, tak w naszych czasach posługuje się „niewolnikiem wiernym i roztropnym”, złożonym z jego namaszczonych ziemskich „braci”, który dostarcza „pokarm we właściwym czasie” swoim domownikom i ich towarzyszom (Mateusza 24:45-47; 25:40). Każdy, kto rozpoznaje Źródło ‛dobrych darów’ otrzymywanych w postaci pokarmu duchowego oraz kanał, którym Bóg się w tym celu posługuje, jest naprawdę szczęśliwy (Jakuba 1:17).

Zbory kierowane przez Chrystusa

 5. (a) Do czego przyrównano zbory chrześcijańskie i ich nadzorców? (b) Dzięki czemu pomimo ludzkiej niedoskonałości możemy być szczęśliwsi?

⁵ W pierwszych rozdziałach Księgi Objawienia zbory chrześcijańskie przyrównano do świeczników, a nadzorców do aniołów (posłańców) oraz do gwiazd (Objawienie 1:20).a Chrystus, mówiąc o sobie, polecił Janowi napisać: „To mówi ten, który trzyma w swej prawicy siedem gwiazd, ten, który się przechadza pośród siedmiu złotych świeczników” (Objawienie 2:1). Siedem orędzi skierowanych w I wieku do siedmiu zborów w Azji pokazuje, że zarówno ówczesne zbory, jak i starsi mieli swoje mocne i słabe strony. Podobnie jest dzisiaj. Będziemy więc o wiele szczęśliwsi, jeśli nigdy nie zapomnimy o tym, że Chrystus, który jest naszą Głową, znajduje się pośród zborów. On dokładnie wie, co się w nich dzieje. Nadzorcy są niejako w jego „prawicy”, a więc podlegają jego władzy i kierownictwu oraz są przed nim odpowiedzialni za to, jak pasą zbory (Dzieje 20:28; Hebrajczyków 13:17).

 6. Skąd wiadomo, że nie tylko nadzorcy są odpowiedzialni przed Chrystusem?

⁶ Zwodzilibyśmy jednak samych siebie, gdybyśmy uważali, że tylko nadzorcy są odpowiedzialni przed Chrystusem za swe czyny. W jednym z orędzi oświadczył on: „Wszystkie zbory poznają, że ja jestem tym, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według waszych uczynków” (Objawienie 2:23). Jest to zarazem ostrzeżenie i zachęta — ostrzeżenie, że Chrystus zna nasze ukryte pobudki, i zachęta, ponieważ możemy być pewni, iż dostrzega też nasze wysiłki i pobłogosławi nam, jeśli będziemy robić wszystko, na co nas stać (Marka 14:6-9; Łukasza 21:3, 4).

 7. Jak chrześcijanie w Filadelfii ‛zachowali słowo o wytrwałości Jezusa’?

⁷ Orędzie Chrystusa skierowane do zboru w lidyjskim mieście Filadelfia nie zawiera żadnej nagany, zawiera natomiast bardzo ciekawą obietnicę: „Ponieważ zachowałeś słowo o mej wytrwałości, więc i ja cię zachowam od godziny próby, która ma przyjść na całą zamieszkaną ziemię, aby wypróbować mieszkających na ziemi” (Objawienie 3:10). Grecki zwrot przetłumaczony na „zachowałeś słowo o mej wytrwałości” może też znaczyć „zachowałeś to, co mówiłem o wytrwałości”. Z wersetu 8 wynika, że chrześcijanie w Filadelfii nie tylko przestrzegali przykazań Chrystusa, ale byli też posłuszni jego radzie, by wiernie trwać (Mateusza 10:22; Łukasza 21:19).

 8. (a) Co Jezus obiecał chrześcijanom w Filadelfii? (b) Kogo dzisiaj dotyczy „godzina próby”?

⁸ Jezus dodał ponadto, że zachowa ich od „godziny próby”. Nie wiemy dokładnie, co to oznaczało dla tamtych chrześcijan. Chociaż po śmierci Domicjana w roku 96 n.e. prześladowania na krótko ustały, za panowania Trajana (98-117 n.e.) wybuchły na nowo, co niewątpliwie przyniosło dalsze przeciwności. Ale główna „godzina próby” miała nadejść w dobie obecnej — w „dniu Pańskim”, w „czasie końca” (Objawienie 1:10; Daniela 12:4). W trakcie I wojny światowej i zaraz po niej chrześcijanie namaszczeni duchem przechodzili szczególny okres prób. Jednakże „godzina próby” jeszcze się nie skończyła. Jej skutki dotykają „całą zamieszkaną ziemię”, a więc także miliony członków wielkiej rzeszy, mających nadzieję przeżyć wielki ucisk (Objawienie 3:10; 7:9, 14). Będziemy szczęśliwi, jeśli ‛zachowamy to, co Jezus mówił o wytrwałości’: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13).

Szczęście wynikające z uznawania władzy Jehowy

 9, 10. (a) Jak powinna na nas oddziaływać wizja tronu Jehowy? (b) Kiedy czytanie Księgi Objawienia przyczyni się do naszego szczęścia?

⁹ Wizja tronu Jehowy i Jego niebiańskiego dworu, opisana w rozdziałach 4 i 5 Księgi Objawienia, powinna nas napawać zbożnym lękiem. Ogromne wrażenie winny na nas wywierać szczere wyrazy czci i chwały składane przez potężne istoty niebiańskie, które z radością uznają sprawiedliwą władzę Jehowy (Objawienie 4:8-11). Oby i nasze głosy było słychać wśród głosów stworzeń, które mówią: „Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków” (Objawienie 5:13).

¹⁰ W praktyce będzie to oznaczać, że we wszystkim chętnie podporządkujemy się woli Jehowy. Apostoł Paweł napisał: „Cokolwiek czynicie w słowie lub uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu, Ojcu” (Kolosan 3:17). Jeśli w głębi naszych serc i umysłów uznamy władzę Jehowy i będziemy o niej pamiętać w każdej dziedzinie życia, lektura Księgi Objawienia przysporzy nam prawdziwego szczęścia.

11, 12. (a) Jak ziemski system Szatana dozna wstrząsu i zostanie unicestwiony? (b) Kto według 7 rozdziału Księgi Objawienia „zdoła się ostać”?

¹¹ Radosne podporządkowanie się władzy Jehowy jest warunkiem szczęścia zarówno w życiu osobistym, jak i pod każdym innym względem. Wkrótce szatański świat zachwieje się w posadach i zostanie unicestwiony w symbolicznym wielkim trzęsieniu ziemi. Nie będzie schronienia dla ludzi, którzy nie chcą podlegać niebiańskiemu rządowi Królestwa Chrystusa, reprezentującemu prawowitą władzę Boga. W proroctwie powiedziano: „Królowie ziemi i najznamienitsze osobistości, i dowódcy wojskowi, i bogaci, i silni, i każdy niewolnik, i każdy wolny ukryli się w jaskiniach i w skalnych masywach gór. I mówią do gór i do masywów skalnych: ,Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed srogim gniewem Baranka, ponieważ nadszedł wielki dzień ich srogiego gniewu, a któż zdoła się ostać?’” (Objawienie 6:12, 15-17).

¹² Ścisły związek z tym pytaniem ma następny rozdział. Opisując wielką rzeszę tych, którzy wychodzą z wielkiego ucisku, apostoł Jan wspomina, iż ‛stoją przed tronem i przed Barankiem’ (Objawienie 7:9, 14, 15). Okoliczność ta oznacza, że respektują ten tron i całkowicie podporządkowują się władzy Jehowy. Dlatego cieszą się Jego uznaniem.

13. (a) Czemu oddaje cześć większość mieszkańców ziemi i co oznacza znamię na ich czołach lub rękach? (b) Dlaczego niezbędna będzie wytrwałość?

¹³ Rozdział 13 dotyczy natomiast pozostałych mieszkańców ziemi — oddają oni cześć szatańskiemu systemowi politycznemu, symbolicznie przedstawionemu jako dzika bestia. Otrzymują znamię na „czoło” lub na „rękę”, co wskazuje, że popierają ten system sposobem myślenia oraz uczynkami (Objawienie 13:1-8, 16, 17). W rozdziale 14 powiedziano następnie: „Jeżeli ktoś oddaje cześć bestii i jej wizerunkowi i przyjmuje znamię na swe czoło lub na swą rękę, to będzie też pił wino gniewu Bożego, które jest wlane bez rozcieńczania do kielicha jego srogiego gniewu (...) Tutaj ma znaczenie wytrwałość świętych, tych, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę w Jezusa” (Objawienie 14:9, 10, 12). Z upływem czasu coraz większej wagi będzie nabierać pytanie: Kogo ty popierasz? Jehowę i Jego władzę czy bezbożny system polityczny wyobrażony przez dziką bestię? Szczęśliwi będą ci, którzy strzegą się przyjęcia znamienia bestii i wiernie trwają w posłuszeństwie wobec władzy Jehowy.

14, 15. Jaką informację wtrącono w Księdze Objawienia do opisu Armagedonu i co to oznacza dla nas?

¹⁴ Władcy „całej zamieszkanej ziemi” znajdują się na niebezpiecznej drodze — zmierzają do starcia z Jehową w kwestii zwierzchnictwa. Ostateczne rozstrzygnięcie nastąpi w Armagedonie, „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Objawienie 16:14, 16). W relacji o gromadzeniu się władców ziemi na wojnę z Jehową znajdujemy intrygujące wtrącenie. Sam Jezus przerywa wizję słowami: „Oto przychodzę jak złodziej. Szczęśliwy, kto czuwa i strzeże swych szat wierzchnich, żeby nie chodzić nago i żeby nie patrzono na jego hańbę” (Objawienie 16:15). Wypowiedź ta może nawiązywać do lewitów pełniących straż w świątyni; jeśli przyłapano ich na spaniu w czasie służby, zrywano z nich szaty i wystawiano na publiczne pohańbienie.

¹⁵ Przesłanie jest jasne: Jeżeli chcemy przeżyć Armagedon, musimy zachowywać duchową czujność i zawsze mieć na sobie symboliczne szaty, które utożsamiają nas z wiernymi Świadkami Boga Jehowy. Jeśli wystrzegamy się popadnięcia w duchowy letarg i nieustannie gorliwie uczestniczymy w rozgłaszaniu „wiecznotrwałej dobrej nowiny” o ustanowionym przez Boga Królestwie, to będziemy naprawdę szczęśliwi (Objawienie 14:6).

‛Szczęśliwy każdy, kto zachowuje te słowa’

16. Dlaczego końcowe rozdziały Objawienia dostarczają szczególnych powodów do radości?

¹⁶ Ostatnie rozdziały Księgi Objawienia napełniają jej szczęśliwych czytelników głęboką radością. Opisano w nich naszą chwalebną nadzieję — nowe niebo i nową ziemię, czyli prawy niebiański rząd Królestwa, panujący nad nowym, oczyszczonym społeczeństwem ludzkim, a wszystko ku chwale „Jehowy Boga, Wszechmocnego” (Objawienie 21:22). Po ukazaniu tych wspaniałych wizji anielski posłaniec oznajmił Janowi: „Słowa te są wierne i prawdziwe; tak, Jehowa, Bóg natchnionych wypowiedzi proroków, posłał swego anioła, aby pokazać swym niewolnikom, co ma się stać wkrótce. A oto przychodzę szybko. Szczęśliwy każdy, kto zachowuje słowa proroctwa tego zwoju” (Objawienie 22:6, 7).

17. (a) Jakie zapewnienie podano w Księdze Objawienia 22:6? (b) Czego powinniśmy się czujnie wystrzegać?

¹⁷ Szczęśliwi czytelnicy Objawienia pamiętają, że podobna wypowiedź znajduje się na początku tego „zwoju” (Objawienie 1:1, 3). Słowa te upewniają nas, że wszystko, co przepowiedziano w ostatniej księdze Biblii, ‛wkrótce się stanie’. Żyjemy w tak późnej fazie czasu końca, że wydarzenia przepowiedziane w Księdze Objawienia z pewnością już niedługo zaczną jedno po drugim szybko następować. Nie dajmy się więc uśpić pozorną stabilnością szatańskiego systemu. Czujny czytelnik będzie zważał na przestrogi zawarte w orędziach do siedmiu zborów w Azji i unikał takich pułapek, jak materializm, bałwochwalstwo, niemoralność, utrata gorliwości czy odstępcze sekciarstwo.

18, 19. (a) Dlaczego Jezus musi jeszcze przyjść i jaką nadzieję wyrażoną przez Jana żywimy? (b) W jakim celu ma jeszcze ‛przyjść’ Jehowa?

¹⁸ W Księdze Objawienia Jezus kilkakrotnie oznajmia: „Przychodzę szybko” (Objawienie 2:16; 3:11; 22:7, 20a). Musi jeszcze przyjść, żeby wykonać wyrok na Babilonie Wielkim, systemie politycznym podległym Szatanowi oraz na wszystkich tych, którzy nie chcą się podporządkować władzy Jehowy, reprezentowanej obecnie przez mesjańskie Królestwo. Przyłączamy nasze głosy do apostoła Jana, który wykrzyknął: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie” (Objawienie 22:20b).

¹⁹ Sam Jehowa zapowiada: „Oto przychodzę szybko — a zapłata, którą daję, jest ze mną — aby każdemu oddać według tego, jakie jest jego dzieło” (Objawienie 22:12). Oczekując wspaniałej nagrody bezkresnego życia na „nowej ziemi” lub w „nowym niebie”, gorliwie zapraszajmy wszystkich szczerych ludzi: „,Przyjdź!’ I każdy, kto jest spragniony, niech przyjdzie; każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Objawienie 22:17). Oby również oni mogli zostać szczęśliwymi czytelnikami natchnionej i pobudzającej do czynu Księgi Objawienia!

[Przypis]

Pytania do powtórki

◻ W jaki sposób Jehowa przekazał Objawienie i czego możemy się z tego nauczyć?

◻ Dlaczego czytanie orędzi skierowanych do siedmiu zborów w Azji powinno przysparzać nam szczęścia?

◻ Jak możemy bezpiecznie przetrwać „godzinę próby”?

◻ Jakiego szczęścia zaznamy dzięki zachowywaniu słów zapisanych w zwoju Księgi Objawienia?

[Ilustracja na stronie 15]

Szczęśliwi są ci, którzy rozpoznają Źródło radosnych wieści

[Ilustracja na stronie 18]

Szczęśliwy, kto zachowuje czujność