Wielka rzesza pełni świętą służbę

„Dniem i nocą pełnią dla niego świętą służbę w jego świątyni” (OBJAWIENIE 7:15).

 1. Jaki istotny postęp w zrozumieniu spraw duchowych osiągnięto w roku 1935?

DNIA 31 maja 1935 roku wśród Świadków Jehowy obecnych na zgromadzeniu w Waszyngtonie zapanowała ogromna radość. Właśnie wtedy po raz pierwszy wyraźnie wytłumaczono, kim jest lud wielki (czyli wielka rzesza) z Księgi Objawienia 7:9, i wyjaśnienia te harmonizowały z resztą Biblii oraz z wydarzeniami, które już się zaczęły rozgrywać.

 2. Co dowodzi, iż coraz więcej osób uświadamiało sobie, że Bóg nie powołał ich do życia w niebie?

² Około sześciu tygodni wcześniej na uroczystości Wieczerzy Pańskiej, obchodzonej w zborach Świadków Jehowy, 10 681 obecnych (około jednej szóstej zgromadzonych) nie spożywało symboli w postaci chleba i wina, mimo iż 3688 z nich było aktywnymi głosicielami Królestwa Bożego. Dlaczego powstrzymali się od spożycia tych emblematów? Ponieważ dzięki zdobytej wiedzy biblijnej uświadomili sobie, że nie zostali powołani przez Jehowę do życia w niebie, lecz będą mogli w inny sposób skorzystać z miłościwych postanowień Bożych. A co się wydarzyło, gdy na owym zgromadzeniu mówca powiedział: „Wszystkich, którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi, poproszę o powstanie”? Tysiące osób podniosło się z miejsc, po czym obecni wyrazili swą radość długotrwałymi oklaskami.

 3. Dlaczego rozpoznanie ludu wielkiego dodało ogromnego bodźca do służby polowej i jak Świadkowie się na to zapatrywali?

³ Informacje podane na tym kongresie dodały jego uczestnikom silnego bodźca do służby. Zrozumieli, że teraz, jeszcze przed zakończeniem starego systemu, nie tylko kilka tysięcy osób, ale lud wielki otrzyma sposobność skorzystania ze środków przygotowanych przez Jehowę w celu wybawienia ludzi oraz obdarzenia ich życiem wiecznym na rajskiej ziemi. Jakież to było pokrzepiające orędzie dla miłośników prawdy! Świadkowie Jehowy uświadomili sobie, że czeka ich ogromna i bardzo radosna praca. Wiele lat później John Booth, należący obecnie do Ciała Kierowniczego, wspominał: „Tamto zgromadzenie dało nam mnóstwo powodów do radości”.

 4. (a) Jak bardzo po roku 1935 rozwinęło się dzieło zgromadzania wielkiej rzeszy? (b) W jaki sposób członkowie wielkiej rzeszy dowodzą, że ich wiara jest żywa?

⁴ W następnych latach Świadkowie Jehowy zaczęli szybko wzrastać liczebnie. Chociaż podczas drugiej wojny światowej często byli okrutnie prześladowani, w ciągu dziesięciu lat niemalże potroili swe szeregi. A w latach 1935-1994 grono osób zajętych publicznym dawaniem świadectwa wzrosło z 56 153 do przeszło 4 900 000 głosicieli Królestwa, działających w ponad 230 krajach. Zdecydowana większość z nich gorąco pragnie znaleźć się wśród ludzi, których Jehowa obdarzy doskonałym życiem na rajskiej ziemi. W porównaniu z małą trzódką rzeczywiście stanowią wielką rzeszę. Nie należą do osób, które jedynie mówią, że wierzą, nie poświadczając tego czynami (Jakuba 1:22; 2:14-17). Wszyscy głoszą bliźnim dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Czy ty również zaliczasz się do tej szczęśliwej rzeszy? Ważnym znakiem rozpoznawczym jej członków jest aktywny udział w świadczeniu. Ale to jeszcze nie wszystko.

„Stojąca przed tronem”

 5. O czym świadczy okoliczność, iż wielka rzesza ‛stoi przed tronem’?

⁵ Apostoł Jan ujrzał w wizji, że członkowie wielkiej rzeszy ‛stoją przed tronem i przed Barankiem’ (Objawienie 7:9). Jak wynika z kontekstu, ich pozycja przed tronem Bożym wskazuje, iż w pełni uznają zwierzchnictwo Jehowy. Obejmuje to wiele spraw. Oto niektóre z nich: 1) Respektują prawo Jehowy do decydowania, co dla Jego sług jest dobre, a co złe (1 Mojżeszowa 2:16, 17; Izajasza 5:20, 21). 2) Słuchają Jehowy, gdy przemawia do nich przez swoje Słowo (5 Mojżeszowa 6:1-3; 2 Piotra 1:19-21). 3) Rozumieją znaczenie podporządkowania się tym, którzy z woli Jehowy sprawują zwierzchnictwo (1 Koryntian 11:3; Efezjan 5:22, 23; 6:1-3; Hebrajczyków 13:17). 4) Pomimo swej niedoskonałości usilnie starają się poddawać teokratycznemu kierownictwu, i to nie z ociąganiem, lecz ochoczo, z serca (Przypowieści 3:1; Jakuba 3:17, 18). Są przed tronem po to, by pełnić świętą służbę dla Jehowy, którego darzą głębokim szacunkiem i gorącą miłością. W wypadku wielkiej rzeszy owo ‛stanie przed tronem’ wskazuje, że Zasiadający na nim spogląda na nich z uznaniem (porównaj Objawienie 6:16, 17). Z czego to wynika?

„Ubrana w długie, białe szaty”

 6. (a) Co to znaczy, że wielka rzesza jest „ubrana w długie, białe szaty”? (b) Dzięki czemu jej członkowie są prawi w oczach Jehowy? (c) W jakim stopniu na życie wielkiej rzeszy wpływa wiara w przelaną krew Chrystusa?

⁶ W opisie tego widzenia apostoł Jan wspomina, że członkowie wielkiej rzeszy są ‛ubrani w długie, białe szaty’. Wskazują one, iż w oczach Jehowy są czyści i prawi. Jak osiągnęli taką pozycję? Wiemy już, że w wizji Jana stali „przed Barankiem”. Uznają więc Jezusa Chrystusa za „Baranka Bożego, który usuwa grzech świata” (Jana 1:29). W wizji tej jeden ze starszych obecnych przed tronem Bożym udzielił Janowi wyjaśnienia: ‛Wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka. Właśnie dlatego są przed tronem Boga’ (Objawienie 7:14, 15). W sensie symbolicznym wyprali swe szaty, przejawiając wiarę w zbawczą krew Chrystusa. Nie poprzestają jedynie na rozumowym uznawaniu biblijnej nauki o okupie. Docenianie dla niego kształtuje ich wnętrze, tak iż ‛wierzą sercem’ (Rzymian 10:9, 10). Ma to ogromny wpływ na sposób, w jaki korzystają ze swego życia. Na podstawie wiary w ofiarę Chrystusa oddali się Jehowie, usymbolizowali to zanurzeniem w wodzie i naprawdę żyją zgodnie ze swym oddaniem, dzięki czemu cieszą się przyjaznymi stosunkami z Bogiem. Spotkał ich niezwykły przywilej, którego muszą pilnie strzec! (2 Koryntian 5:14, 15).

 7, 8. Jak organizacja Jehowy pomaga wielkiej rzeszy zachować nie splamione szaty?

⁷ Serdecznie troszcząc się o wiecznotrwałą pomyślność takich osób, organizacja Jehowy raz po raz zwraca uwagę na to, jakim nastawieniem i postępowaniem ktoś mógłby splamić czy zbrukać szaty wyróżniające go jako chrześcijanina, tak iż pomimo swych zapewnień przestałby odpowiadać proroczemu opisowi z Księgi Objawienia 7:9, 10 (1 Piotra 1:15, 16). W roku 1941 oraz w latach następnych na łamach Strażnicy wielokrotnie uwypuklano pewną myśl, którą poruszano zresztą już wcześniej. Wskazywano mianowicie, że rażąco niestosownie postępowałby ktoś, kto by głosił innym, a sam — niejako po godzinach — dopuszczał się takich występków, jak rozpusta czy cudzołóstwo (1 Tesaloniczan 4:3; Hebrajczyków 13:4). W roku 1947 podkreślono, że mierniki Jehowy co do małżeństwa obowiązują chrześcijan we wszystkich krajach. Bez względu na miejscowe zwyczaje osoby, które nie zerwą z poligamią, nie mogą być Świadkami Jehowy (Mateusza 19:4-6; Tytusa 1:5, 6).

⁸ W roku 1973 Świadkowie Jehowy na całym świecie dowiedzieli się, że każdy z nich musi wystrzegać się takich niewątpliwie kalających człowieka zwyczajów, jak palenie tytoniu, i to nie tylko w Sali Królestwa czy w służbie polowej, ale też w pracy świeckiej oraz tam, gdzie inni go nie widzą (2 Koryntian 7:1). W roku 1987 na zgromadzeniach okręgowych Świadków Jehowy młodzi otrzymali dobitną radę, że jeśli chcą pozostać czyści w oczach Boga, muszą się wystrzegać prowadzenia podwójnego życia (Psalm 26:1, 4). Strażnica wielokrotnie przestrzegała przed różnymi przejawami ducha świata, gdyż „forma oddawania czci, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga i Ojca”, wymaga między innymi ‛zachowywania siebie nie splamionym przez świat’ (Jakuba 1:27).

 9. Kto po wielkim ucisku rzeczywiście będzie się cieszyć uznaniem Boga i stać przed Jego tronem?

⁹ Właśnie tacy ludzie, odznaczający się wiarą, która pobudza do życia w czystości moralnej i duchowej, będą po bliskim już wielkim ucisku ‛stać przed tronem’ jako uznani słudzy Boży. Nie tylko weszli na chrześcijańską drogę życiową, ale też lojalnie na niej trwają (Efezjan 4:24).

„W rękach ich gałęzie palmowe”

10. Co oznaczają gałęzie palmowe, które Jan ujrzał w rękach wielkiej rzeszy?

¹⁰ Obserwując członków wielkiej rzeszy, apostoł Jan dostrzegł również taki ciekawy szczegół: „W rękach ich [były] gałęzie palmowe”. Co to oznacza? Bez wątpienia gałęzie owe przywiodły Janowi na myśl żydowskie Święto Namiotów, najbardziej radosne święto w kalendarzu hebrajskim, obchodzone po zakończeniu letnich żniw. Zgodnie z nakazami Prawa w czasie tego święta mieszkano w szałasach z gałęzi palmowych oraz innych drzew (3 Mojżeszowa 23:39, 40; Nehemiasza 8:14-18). Ponadto słudzy Boży kołysali takimi gałązkami w świątyni podczas śpiewania Psalmów Hallel (Psalmy 113 do 118). Widok wielkiej rzeszy trzymającej gałązki palmowe z pewnością przypomniał Janowi, że gdy Jezus wjeżdżał do Jeruzalem, tłum czcicieli Boga radośnie machał takimi gałązkami i wołał: „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy, sam król Izraela!” (Jana 12:12, 13). A zatem owo powiewanie gałęziami palmowymi wskazuje, że wielka rzesza radośnie wita Królestwo Jehowy oraz Jego namaszczonego Króla.

11. Dlaczego słudzy Boży naprawdę znajdują radość w służbie dla Jehowy?

¹¹ Członkowie wielkiej rzeszy już teraz przejawiają w służbie dla Jehowy takiego radosnego ducha. Nie znaczy to, jakoby nie spotykali się z żadnymi trudnościami lub nie odczuwali nigdy smutku ani bólu. Niemniej zadowolenie wynikające ze służenia Jehowie i sprawiania Mu radości rekompensuje te przykrości. Oto przykład: Pewna misjonarka, która przez 45 lat służyła z mężem w Gwatemali, opowiedziała o panujących tam prymitywnych warunkach, o trudzie i o niebezpiecznych podróżach, jakie często odbywali, by dotrzeć z orędziem Królestwa do osad indiańskich. Na zakończenie wyznała jednak: „Był to niezwykle szczęśliwy okres w naszym życiu”. I chociaż dawały jej się we znaki choroby oraz starość, jedna z ostatnich notatek w jej pamiętniku brzmiała: „Przeżyłam wspaniałe, radosne życie”. Świadkowie Jehowy na całej ziemi tak samo się zapatrują na swą służbę.

‛Ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków’

16. Jak potwierdzają się słowa, iż wielka rzesza pochodzi „ze wszystkich narodów”?

¹⁶ Wielka rzesza pochodzi ze wszystkich narodów. Bóg nie jest stronniczy, a z ofiary okupu złożonej przez Jezusa Chrystusa mogą skorzystać wszyscy. Kiedy w roku 1935 po raz pierwszy wyjaśniono na podstawie Pisma Świętego, kim jest wielka rzesza, Świadkowie Jehowy działali w 115 krajach. Do lat dziewięćdziesiątych naszego stulecia poszukiwaniami ludzi o usposobieniu owiec objęto ponad dwa razy więcej państw (Marka 13:10).

17. Jakie wysiłki są czynione, aby pomóc w przyłączeniu się do wielkiej rzeszy osobom ze wszystkich ‛plemion, ludów i języków’?

¹⁷ Pragnąc odnaleźć przyszłych członków wielkiej rzeszy, Świadkowie Jehowy zwracają uwagę nie tylko na całe narody, ale też na zaliczane do nich plemiona, ludy i grupy językowe. Aby do nich dotrzeć, publikują literaturę biblijną w przeszło 300 językach. W tym celu szkolą i utrzymują zespoły wykwalifikowanych tłumaczy, zaopatrują ich w sprzęt komputerowy umożliwiający pracę nad tekstem w każdym z tych języków oraz prowadzą działalność wydawniczą. Tylko w ciągu ostatnich pięciu lat zaczęli tłumaczyć swą literaturę na 36 języków, którymi posługuje się około 98 milionów ludzi. Ponadto Świadkowie starają się osobiście docierać do poszczególnych osób, by pomagać im w zrozumieniu Słowa Bożego (Mateusza 28:19, 20).