Wzmożona działalność podczas obecności Chrystusa
„Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata” (MATEUSZA 25:34).
1. Jaka analogia łączy paruzję Chrystusa z „dniami Noego”?
OBECNOŚĆ Chrystusa to wydarzenie oczekiwane od dawna! Czasy przypominające „dni Noego”, o których Jezus wspomniał w związku z „zakończeniem systemu rzeczy”, nastały w roku 1914 (Mateusza 24:3, 37, NW). Ale co obecność, czyli paruzja Chrystusa, miała oznaczać dla członków namaszczonego ostatka klasy „niewolnika wiernego i rozumnego”? (Mateusza 24:45, NW). Otóż powierzono im prowadzenie wzmagającej się coraz bardziej działalności w roli nosicieli światła! Czekały ich cudowne wydarzenia! Miało się rozpocząć bezprecedensowe dzieło zgromadzania.
2. Jakie oczyszczenie nastąpiło w ramach spełnienia Malachiasza 3:1-5?
2 Najpierw jednak tym namaszczonym chrześcijanom potrzebne było oczyszczenie. Jak przepowiedziano w Malachiasza 3:1-5, Jehowa Bóg w towarzystwie swego „anioła przymierza”, Jezusa Chrystusa, przybył wiosną 1918 roku do duchowej świątyni na przegląd. Sąd miał się rozpocząć od „domu Bożego” (1 Piotra 4:17). Proroctwo Malachiasza 3:3 zapowiedziało: „Usiądzie więc [Jehowa], jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro” (BT). Nastał zatem okres wytapiania i oczyszczania.
3. Dlaczego przeprowadzenie tego duchowego oczyszczenia było takie ważne?
3 Podczas tego procesu osądzania, którego punkt szczytowy przypadł na rok 1918, ostatek klasy „niewolnika” został wyzwolony od nieczystych praktyk świeckich i religijnych. Dlaczego Jehowa to uczynił? Ponieważ chodziło o Jego duchową świątynię. Jest to przyrównane do świątyni postanowienie co do oddawania czci Jehowie na podstawie ofiary przebłagania, złożonej przez Jezusa Chrystusa. Jehowa życzył sobie, żeby Jego świątynia była czysta; dzięki temu liczni chwalcy ożywieni nadzieją ziemską, jacy w przyszłości mieli być do niej przyprowadzeni, mogliby znaleźć miejsce, gdzie respektuje się Jego zwierzchnictwo nad wszechświatem, uświęca Jego Boskie imię oraz przestrzega Jego sprawiedliwych praw. Miało ich to pobudzać do okazywania Jehowie wdzięczności oraz do udziału w rozgłaszaniu Jego wspaniałych zamierzeń.
Dodatkowe przywileje
4, 5. (a) W jakim sensie pytanie zadane przez Jezusa Chrystusa stanowi wyzwanie dla każdego członka dzisiejszej klasy niewolnika? (b) Co należy rozumieć przez określenia: „niewolnik wierny i rozumny” oraz „domownicy”? (c) Jakie zlecenie Jezus dał „niewolnikowi”?
4 W roku 1919 oczyszczeni członkowie klasy niewolnika mogli się spodziewać stałego poszerzania zakresu działalności. Pan ich, Jezus Chrystus, objął władzę w Królestwie niebiańskim jeszcze w roku 1914. Kiedy powrócił, żeby dokonać przeglądu wszystkich swoich „domowników”, piastował już godność królewską, której nie posiadał w czasie swego pobytu na ziemi. I co zastał? Czy klasa niewolnika była pilnie zajęta troszczeniem się o sprawy Pana? Jak zapisano w Mateusza 24:45-47, Jezus zadał pytanie, które od każdego z uczniów namaszczonych duchem wymagało analizy jego osobistego oddania wobec Mesjasza Jehowy: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego pan jego ustanowił nad domownikami, aby im w słusznym czasie dawał pokarm? Szczęśliwy ten niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, znajdzie go tak czyniącego. Zaprawdę wam powiadam: Ustanowi go nad całą swoją majętnością” (NW).
5 Przedstawiony tu przez Jezusa opis wiernego niewolnika najwyraźniej nie pasuje do żadnego pojedynczego człowieka. Odnosi się natomiast do wiernego, namaszczonego duchem zboru Chrystusa jako do zbiorowości. Domownikami są namaszczeni naśladowcy Chrystusa jako poszczególne jednostki. Jezus wiedział, że wykupi tych swoich naśladowców własną krwią, słusznie więc określił ich zbiorowo mianem swego niewolnika. W Liście 1 do Koryntian 7:23 czytamy o nich: „Drogoście kupieni; nie stawajcie się niewolnikami ludzi”. Jezus polecił klasie niewolnika, by pozwoliła świecić swemu światłu w celu zjednywania i pozyskiwania dalszych uczniów; miała też systematycznie karmić domowników przez dostarczanie im strawy duchowej w odpowiednim czasie.
6. Jak został nagrodzony niewolnik po inspekcji przeprowadzonej przez Jezusa?
6 Od rozpoczęcia się obecności Chrystusa do roku 1918 klasa niewolnika, choć była niepopularna, prześladowana i do pewnego stopnia zbita z tropu, starała się w porę rozdzielać pokarm domownikom. Stwierdził to jej Pan, kiedy przystąpił do przeglądu. Pan Jezus był zadowolony i w roku 1919 orzekł, że wierna klasa niewolnika zyskała jego uznanie i może się czuć szczęśliwa. Jaką zachwycającą nagrodę miał otrzymać niewolnik za wywiązywanie się z zadań zleconych mu przez Pana? Awans! Tak, powierzono mu szerszy zakres obowiązków w popieraniu spraw Pańskich. A ponieważ Pan był już niebiańskim Królem, więc również cenniejsza stała się jego ziemska majętność.
7, 8. (a) Czym jest ‛cała majętność’ Pana? (b) Czego wymagało od niewolnika przejęcie nadzoru nad tą majętnością?
7 Czym wobec tego jest ‛cała majętność’ Pana? Chodzi o wszystkie wartości duchowe na ziemi, które przeszły na własność Chrystusa po objęciu przez niego władzy królewskiej w niebie. Bezsprzecznie zalicza się do tego zlecenie pozyskiwania Chrystusowi uczniów oraz wspaniały przywilej występowania wobec wszystkich narodów świata w roli przedstawicieli ustanowionego Królestwa Bożego.
8 Taki awans, polegający na przejęciu nadzoru nad całą majętnością Pana, wymagał od klasy niewolnika, by poświęcał więcej czasu i uwagi dziełu Królestwa oraz powiększał wyposażenie potrzebne do wykonywania zleconej pracy. Klasa ta miała teraz znacznie szersze pole działania — całą zamieszkaną ziemię.
Zgromadzanie owiec
9. Do czego doprowadziła wzmożona aktywność niewolnika?
9 W tej sytuacji wierny i rozumny niewolnik Chrystusa posłusznie wzmógł swą aktywność. Z jakim skutkiem? Zgromadzeni zostali ostatni ze 144 000 pomazańców. Następnie zachwycającą, radosną rzeczywistością stała się wizja apostoła Jana, zanotowana w Objawieniu 7:9-17 (NW). W szczególności od roku 1935 klasę niewolnika cieszy nieprzerwane oglądanie na własne oczy spełniania się tej wizji. „Wielka rzesza”, obejmująca już miliony ludzi ze wszystkich zakątków ziemi, gromadzi się tłumnie na dziedzińcach duchowej świątyni Jehowy, gdzie oddaje Mu cześć. Anioł Jehowy wyjaśnił Janowi, iż żaden człowiek nie potrafi określić liczebności owej wielkiej rzeszy. Znaczy to, że liczba ludzi, których klasa niewolnika ma przyprowadzić do duchowej świątyni Jehowy, nie została z góry ograniczona. Dopóki droga jest otwarta, dopóty będzie trwać dzieło zgromadzania.
10. Jaką działalnością zajmuje się dzisiaj niewolnik?
10 Klasa wiernego niewolnika dźwiga poważną odpowiedzialność, musi się bowiem opiekować coraz liczniejszą rzeszą „drugich owiec”, pamiętając o tym, że Mistrz, Pan Jezus, bardzo ceni te przyrównane do owiec osoby ze wszystkich narodów. W gruncie rzeczy jest to jego trzoda (Jana 10:16, NW; Dzieje 20:28; 1 Piotra 5:2-4). Toteż z miłości do Pana i do owiec klasa niewolnika z zadowoleniem troszczy się o potrzeby duchowe wielkiej rzeszy.
11-13. Jaki stosowny komentarz do działalności niewolnika podał poprzedni prezes Towarzystwa Strażnica?
11 W zasadzie powierzone temu niewolnikowi zadanie niesienia światła polega głównie na zgromadzaniu owych ziemskich poddanych Królestwa Bożego. Omawiając coraz rozleglejsze obowiązki wiernego niewolnika, brat F. W. Franz, wówczas prezes Towarzystwa Strażnica, powiedział na krótko przed śmiercią w grudniu 1992 roku:
12 „Patrząc wstecz na 99 lat mego życia, stwierdzam, że Jezus Chrystus przez cały czas posługuje się organizacją w coraz wspanialszy sposób. Nie mógłby nią kierować zwykły człowiek — musi to być Pan Jezus Chrystus. Funkcjonuje ona bowiem o wiele bardziej zdumiewająco i bardziej cudownie niż można by sobie wyobrazić. Mamy dziś organizację, która obejmuje swym zasięgiem cały świat. Działa na półkuli północnej i południowej, na Wschodzie i na Zachodzie. Tylko jedna osobistość mogła zapewnić tak niezwykły rozrost — Syn Boży, nadzorujący pracę klasy niewolnika wiernego i rozumnego. Potrafi on sprostać swoim obowiązkom i właśnie tym można wytłumaczyć wspaniały rozwój, którego jesteśmy świadkami.
13 „Sprawą tą nie zawiaduje pojedynczy człowiek. Nasza organizacja ma charakter teokratyczny i działa w sposób teokratyczny, a więc jest kierowana przez Boga. Żaden człowiek, nawet założyciel Towarzystwa Strażnica, nie może być wychwalany ani sam nie może przypisywać sobie zasług za to, co się dokonuje na całej ziemi. To po prostu cudowne!” Czyż wszyscy członkowie wielkiej rzeszy nie zgadzają się w pełni z tymi słowami zmarłego brata Franza? Istotnie, są wprost niewymownie wdzięczni za wzmożoną aktywność wiernego niewolnika.
Poddani Królestwa
14, 15. (a) Co unaocznił Jezus w przypowieści o talentach (Mateusza 25:14-30)? (b) Co słusznie podano w dalszej części 25 rozdziału Mateusza?
14 To ogromne dzieło zgromadzania ziemskich poddanych Królestwa Bożego opisuje Jezus w przypowieści o owcach i kozłach, zanotowanej w 25 rozdziale Ewangelii według Mateusza. W poprzedniej przypowieści, mówiącej o talentach, Jezus wyjaśnia, że namaszczeni duchem uczniowie, którzy spodziewają się panować z nim w Królestwie niebiańskim, muszą pracować nad pomnażaniem jego ziemskich majętności. Całkiem słusznie więc w następnej przypowieści Jezus podaje wymagania stawiane tym, którzy chcą zostać poddanymi tego niebiańskiego Królestwa.
15 Zwróćmy uwagę na słowa Jezusa z Mateusza 25:31-33: „A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy”.
16. Na jakiej podstawie odbywa się zgromadzanie narodów i rozdział ludzi?
16 Jezus przyszedł w swej chwale w roku 1914. Przystępując do działania, zaatakował ze swymi aniołami demonicznych nieprzyjaciół i wyrzucił ich z nieba. Dalsza treść przypowieści pozwala nam zrozumieć, że zasiadanie Jezusa na chwalebnym tronie wskazuje, iż podczas swej obecności sprawuje on funkcję sędziowską. Zebranie przed nim wszystkich narodów oznacza, że traktuje te narody — mówiąc w przenośni — jako swoją przypuszczalną trzodę. Jest to wielka gromada przemieszanych ze sobą owiec i kóz (w przytoczonym powyżej wersecie tradycyjnie użyto słowa kozły). W wypadku literalnej trzody oddzielenie owiec od kóz może zająć najwyżej część dnia, ale rozdzielenie na całej ziemi ludzi obdarzonych wolną wolą trwa o wiele dłużej. Dzieje się tak dlatego, że podział dokonywany jest na podstawie postępowania poszczególnych osób.
17. Dlaczego wszyscy ludzie znaleźli się dzisiaj w poważnej sytuacji?
17 W omawianej przypowieści Król i Pasterz ustawia ludzi przyrównanych do owiec po swojej prawicy, a kozły po lewicy. Znalezienie się po prawicy okazuje się pomyślnym osądem, prowadzącym do życia wiecznego. Lewa strona oznacza wyrok potępiający — wieczną zagładę. A zatem decyzja Króla ma bardzo poważne następstwa.
18. Dlaczego okoliczność, że Król pozostaje niewidzialny, nikogo nie usprawiedliwia?
18 Wprawdzie panowanie Syna Człowieczego podczas jego obecności, czyli paruzji, jest niewidzialne, nikogo to jednak nie usprawiedliwia. Coraz więcej osób o usposobieniu owiec pozwala dziś świecić swemu światłu, przyłączając się do klasy niewolnika w ogłaszaniu po całym świecie dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Świadectwo ich rzeczywiście dociera do najdalszych zakątków ziemi (Mateusza 24:14).
19. Jakie cechy klasy owiec zostały uwypuklone w przypowieści o owcach i kozłach?
19 Dlaczego Król-Pasterz nagradza członków klasy owiec szczęśliwą przyszłością? Dlatego, że całym sercem popierają dzieło głoszenia o Królestwie i odnoszą się życzliwie do namaszczonych duchem braci Jezusa, co traktuje on tak, jakby chodziło o niego. Toteż obdarzony godnością królewską Syn Człowieczy zwraca się do nich słowami: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata” (Mateusza 25:34; 28:19, 20).
Dopomaganie Królowi
20, 21. Jak owce dają dowód, że stoją po stronie Królestwa?
20 Warto zauważyć, że gdy Król zaprasza owce, by odziedziczyły ziemską dziedzinę Królestwa Bożego, wyrażają one zdziwienie. Pytają go: Panie, kiedy uczyniliśmy to wszystko dla ciebie? W odpowiedzi słyszą: „Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście” (Mateusza 25:40). Kiedy w dniu swego zmartwychwstania Jezus ukazał się Marii Magdalenie i rzekł do niej: „Idź do braci moich”, chodziło mu o braci duchowych (Jana 20:17). Podczas swej niewidzialnej obecności ma on na ziemi tylko niewielki, pozostający jeszcze w ciele ostatek z ogólnej liczby 144 000 duchowych braci.
21 Ze względu na to, że Jezus znajduje się w niebiosach i jest niewidzialny, ludzie o usposobieniu owiec mogą mu oddawać życzliwe usługi jedynie pośrednio. Widzą go na tronie tylko oczyma wiary. Jezus docenia wszelkie wysiłki, na jakie się zdobywają, żeby wspierać jego duchowych braci, którzy mają razem z nim odziedziczyć władzę w niebie. Wszystko, co dla nich robią, traktuje tak, jakby to czynili osobiście dla niego. Osoby przyrównane do owiec świadomie odnoszą się do nich dobrze, gdyż rozpoznają w nich braci Chrystusa. Cenią sobie fakt, że ci duchowi bracia Jezusa są ambasadorami Królestwa Jehowy, i chcą wyraźnie dawać do zrozumienia, iż razem z nimi opowiadają się po stronie tego Królestwa.
22. Jaka nagroda czeka klasę owiec? (Porównaj Objawienie 7:14-17).
22 Jehowa przewidział, że ta klasa ludzi o usposobieniu owiec pojawi się w okresie obecności Jego Syna. Przygotował dla nich wspaniałą nagrodę! Podczas szczęśliwego tysiącletniego panowania Jezusa Chrystusa, Króla z ramienia Jehowy, wielka rzesza odziedziczy tu na ziemi błogosławieństwa pokoju.
23. Jakimi sposobami owce świadomie wspierają braci Króla?
23 Jaki nasuwa się wniosek przy rozważaniu proroctw biblijnych spełniających się podczas obecności Chrystusa, w tym również podanej przez Jezusa przypowieści o owcach i kozłach? Otóż nikt nie staje się owcą, która przed Bogiem i ustanowionym przez Niego Królem cieszy się pozycją człowieka prawego, jeśli komuś z duchowych braci Króla wyświadczy dobro w sposób nieświadomy lub przypadkowy. Należący do klasy owiec wiedzą, co czynią, chociaż nie oglądają panującego Króla literalnymi oczami. Starają się pomagać braciom Króla nie tylko pod względem materialnym, ale też duchowym. W jaki sposób? Przez wspieranie ich w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym oraz w prowadzeniu studiów biblijnych celem pozyskiwania uczniów Chrystusa. Toteż obecnie działa ponad cztery miliony nosicieli światła, obwieszczających Królestwo Boże.
Wzmożona działalność
24. Jaki życzliwie podjęty trud sprawił, że klasa niewolnika to dziś najszczęśliwsi ludzie na ziemi?
24 Wymieńmy niektóre z licznych cennych usług klasy wiernego niewolnika. Po pierwsze, klasa ta została ustanowiona nad całą majętnością Pana — czyli nad wszystkimi sprawami jego Królestwa na ziemi — i ta majętność ciągle się powiększa. Po drugie, klasa owa zaopatruje w pokarm duchowy nie tylko namaszczonych domowników, ale też coraz liczniejszą „wielką rzeszę” drugich owiec. Po trzecie, klasa niewolnika przewodzi w rozprzestrzenianiu światła Królestwa. Po czwarte, jej wzmożona działalność uwidacznia się głównie w zgromadzaniu drugich owiec i prowadzeniu ich ku duchowej świątyni Jehowy. Po piąte, klasa niewolnika przy szczerym poparciu ludzi przyrównanych do owiec rozbudowuje na całym świecie obiekty biur oddziałów, jak również Biuro Główne w Stanach Zjednoczonych. Ten trud podejmowany z miłości sprawia, że klasa niewolnika jest dziś najszczęśliwszym ludem na ziemi i do tego uszczęśliwia miliony innych osób. Wszyscy składają za to dzięki Jehowie Bogu i Jezusowi Chrystusowi, którzy kierują tą wzmożoną działalnością rozumnego niewolnika!
25. W jaki sposób owce dalej mogą wspierać klasę niewolnika i czego mogą oczekiwać?
25 Klasa niewolnika bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości trudzi się przy pełnieniu obowiązków przydzielonych jej przez Boga. Czas pozostały do wybuchu „wielkiego ucisku” już prawie upłynął! (Mateusza 24:21). Jakież to ważne, by należący do owiec Bożych stali wytrwale po prawicy, po stronie łaski Pasterza i Króla z ramienia Boga! A zatem wszyscy dalej popierajmy gorliwie wiernego i rozumnego niewolnika. Jedynie pod tym warunkiem ludzie o usposobieniu owiec będą mogli już wkrótce usłyszeć uszczęśliwiające słowa: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata”.
Czy potrafisz odpowiedzieć?
◻ Jaki sąd nastąpił zaraz po objęciu tronu przez Króla?
◻ Jakie nowożytne spełnienie miały słowa z Mateusza 24:45-47?
◻ Za co klasa niewolnika i wielka rzesza są najbardziej wdzięczne, jeśli chodzi o wzmożoną działalność?
◻ Jak podczas paruzji spełnia się Mateusza 25:34-40?
[Ilustracja na stronie 16]
Pan powierza całą swoją majętność wiernemu niewolnikowi
[Ilustracja na stronie 18]
Jezus wstąpił na swój chwalebny tron, aby sądzić ludzkość