Sprawdzanie i przesiewanie w czasach nowożytnych
„Ale kto potrafi znieść dzień Jego przyjścia i kto się ostoi, gdy On się ukaże?” (Malach. 3:2).
1. Kiedy w czasach nowożytnych Jehowa przyszedł do duchowej świątyni? Co tam stwierdził i jakie w związku z tym nasuwa się pytanie?
WKRÓTCE po ustanowieniu niebiańskiego Królestwa w roku 1914 Jehowa jako „prawdziwy Pan” wszedł do duchowej świątyni ze swym „posłańcem przymierza”. Co wówczas stwierdził? Lud Jego wymagał oczyszczenia i uszlachetnienia. Czy podda się tej procedurze i czy przetrwa wszelkie niezbędne zmiany w zakresie organizacji, działalności, w naukach i postępowaniu? Malachiasz słusznie zapytał: „Kto potrafi znieść dzień Jego przyjścia i kto się ostoi, gdy On się ukaże?” (Malach. 3:1, 2).
2. Kim są teraz „synowie Lewiego”, wspomniani w Księdze Malachiasza 3:3?
2 Jehowa bierze na siebie odpowiedzialność za oczyszczenie i przecedzenie „synów Lewiego” (Malach. 3:3). W starożytnym Izraelu z pokolenia Lewiego wywodzili się kapłani i pomocnicy świątynni. „Synowie Lewiego” wyobrażają zatem zbiorowo grono pomazańców, usługujących dzisiaj w charakterze kapłanów pod przewodnictwem Arcykapłana, Jezusa (1 Piotra 2:7-9; Hebr. 3:1). Oni to w pierwszej kolejności zostali poddani sprawdzeniu, gdy Jehowa w towarzystwie swego „posłańca przymierza” przyszedł do duchowej świątyni. A co świadczy o tym, że ów proces uszlachetniania, rozpoczęty w okresie zakończenia pierwszej wojny światowej, trwa po dzień dzisiejszy?
CZAS PRÓBY OGNIOWEJ
3. W jakim stanie znajdowali się świadkowie Boży wiosną roku 1918?
3 Z chwilą gdy Jehowa przybył razem ze swym „posłańcem przymierza” do duchowej świątyni, stwierdził, że ostatek wymaga niejako przetopienia i oczyszczenia. Na przykład Strażnica zachęcała swych czytelników, aby zarezerwowali sobie dzień 30 maja 1918 roku jako dzień modlitwy o zwycięstwo mocarstw demokratycznych, do czego wzywał Kongres Stanów Zjednoczonych i osobiście prezydent Wilson. Było to jednak pogwałceniem chrześcijańskiej neutralności (Jana 17:14, 16).
4. Jakie prześladowanie sług Jehowy zostało rozpętane?
4 Duchowieństwo oraz czynniki rządowe poddały namaszczonych sług Jehowy ogromnemu naciskowi. Ostatek pomazańców, fałszywie obwiniony o działalność wywrotową, starał się dowieść światu swej niewinności. Niemniej jednak 7 maja 1918 roku wydano nakazy aresztowania ośmiu członków zarządu oraz komitetu wydawniczego Towarzystwa Strażnica, w tym jego prezesa, J.F. Rutherforda. Rozprawa przeciw nim rozpoczęła się w poniedziałek, 3 czerwca. Dnia 20 czerwca sąd przysięgłych uznał ich za winnych w czterech punktach oskarżenia. Następnie 4 lipca 1918 roku ci oddani Bogu chrześcijanie zostali przewiezieni pociągiem do więzienia w Atlancie, w stanie Georgia.
5. Co świadczyło o potrzebie przesiania sług Bożych? Co dowodzi, że taki odsiew rzeczywiście nastąpił?
5 Latem 1918 roku wyraźnie przycichł do niedawna silny i zorganizowany głos publicznego obwieszczania Królestwa Jehowy przez Jego pomazańców. Wydawało się, że słudzy ci zostali ‛zabici’ pod względem działalności świadczenia (Obj. 11:3, 7). W okresie zjazdów organizowanych wtedy przez Towarzystwo pewni odstępcy odłączyli się i utworzyli własne, opozycyjne ugrupowanie religijne. Przejawili cechy „złego niewolnika”, nic więc dziwnego, że zostali ‛odwiani’ jak „plewy” i w ten sposób odłączeni od ostatka wiernego Jehowie (Mat. 3:12; 24:48-51). W niedzielę, 13 kwietnia 1919 roku, w wielu krajach obchodzono Pamiątkę śmierci Chrystusa. Przybyło na nią 17 961 osób. W porównaniu z niepełnym sprawozdaniem z roku 1917 liczba ta zmniejszyła się o ponad 3000, co ukazuje skutki przesiania.
6. Jak to rozumieć, że Jehowa, dopuszczając do takich prób, miał na uwadze przyszłe dobro swego ludu?
6 Kiedy jednak Jehowa poddawał swoich sług takiej próbie ogniowej, wiedział, że w końcu wyjdzie im to na dobre. Nigdy nie opuścił ich całkowicie. We wtorek, 25 marca 1919 roku, zwolniono za kaucją J.F. Rutherforda i siedmiu jego współpracowników, a później zupełnie ich uniewinniono. Dla oczyszczonych, którzy przetrwali ten okres sprawdzania, nagle nadeszło oswobodzenie z niewoli! Rzeczywiście „wstąpił w nich duch życia od Boga i stanęli na nogi”, gotowi do dalszego działania (Obj. 11:11).
7. (a) Co zaczęli robić ci odrodzeni świadkowie? (b) Jakie były skutki takiego przetapiania i oczyszczania?
7 Co należało teraz uczynić? Jako odrodzona społeczność chrześcijańska, ostatek starannie się sobie przyjrzał. Członkowie jego modlili się do Jehowy o przebaczenie grzechów w postaci pójścia na różne kompromisy (por. Ps. 106:6; Izaj. 42:24). Występowali odtąd jako oczyszczony lud. Dzięki takiemu przepławieniu lojalny ostatek stał się „dla Jehowy ludem składającym dar ofiarny w sprawiedliwości” (Malach. 3:3). Jego duchowe ofiary wychwalania zaczęły się podobać Bogu (Hebr. 13:15). Cieszył się, że krótki okres niezadowolenia Jehowy dobiegł końca. Był przekonany, iż służbą swoją będzie od tej pory zaskarbiać sobie uznanie Stwórcy (Izaj. 12:1). W dniach od 1 do 8 września 1919 roku odbyło się w Cedar Point, w stanie Ohio (USA), radosne zgromadzenie, na które przybyło 7000 osób, a 200 z nich ochrzczono. Wszystko to świadczyło o odrodzeniu oraz gotowości przeprowadzania zleconego przez Jehowę dzieła głoszenia.
8. (a) Jak omawiany proces wytapiania i oczyszczania dotyczy dziś również nas? (b) Kto jeszcze, prócz nowożytnych „synów Lewiego”, musi być poddawany sprawdzaniu i przesianiu?
8 W jakiej mierze wszystko to dotyczy ludu Bożego żyjącego dzisiaj? Zgodnie z proroctwem Jehowa w towarzystwie swego posłańca miał przyjść i ‛zasiąść jak ktoś, kto wytapia i oczyszcza’ (Malach. 3:3). A wspomniane uszlachetnianie i oczyszczanie miało się odbywać w dalszym ciągu, przy czym zamierzał On ‛siedzieć’ i uważnie obserwować. Okoliczność, że lojalny ostatek przeszedł na początku bieżącego stulecia próbę ognia, wcale nie oznacza, iż wielki Wytapiacz zakończył proces oczyszczania. Sprawdzanie i przesiewanie trwa po dziś dzień. Jehowa dalej przebywa w swej świątyni, sprawując sąd. Oczyszcza nie tylko „synów Lewiego”, czyli ostatek namaszczony duchem. Proroctwo Malachiasza wskazuje na Jego troskę także o „obcych osiedleńców”, których odpowiednikiem jest „wielka rzesza” ludzi spodziewających się żyć na ziemi (Malach. 3:5; Obj. 7:9, 10). I faktycznie w ciągu minionych 69 lat następowało ciągłe oczyszczanie ludu Jehowy w czterech podstawowych dziedzinach.
USPRAWNIENIA ORGANIZACYJNE
9. Wymień niektóre zmiany, zachodzące stopniowo w strukturze organizacyjnej od roku 1919.
9 Po pierwsze, oczyszczanie odbywało się przez systematyczne dostosowywanie ogólnoświatowej społeczności zborowej do nowo poznawanych zasad biblijnych. Trzeba było stopniowo odstępować od demokratycznych sposobów zarządzania. Popatrzmy na kilka kolejnych, związanych z tym posunięć.
Rok 1919: Pierwsze zamianowania dokonane przez Ciało Kierownicze. Biuro Główne Towarzystwa Strażnica zaczęło wyznaczać w każdym zborze stałego kierownika służby, który miał nadzorować tak zwaną pracę polową.
Rok 1932: Zaniechano corocznego wybierania starszych i diakonów; powoływanie na te stanowiska przez zbór zastąpiono wyborem przez komitet służby, wspierający kierownika służby zamianowanego przez Towarzystwo.
Rok 1937: Zrozumiano, że „Jonadabowie” [chrześcijanie mający nadzieję ziemską] mogą piastować odpowiedzialne stanowiska w zborze.
Rok 1938: Wszyscy nadzorcy i ich pomocnicy mieli odtąd być zamianowani w sposób teokratyczny przez Towarzystwo.
Rok 1972: Wyjaśniono, że zgodnie z Pismem Świętym zborem nie ma zarządzać jeden dojrzały chrześcijanin, lecz grono starszych mianowanych przez Towarzystwo.
Rok 1975: W łonie Ciała Kierowniczego powołano do życia komitety, którym powierzono różne zadania; sprawami nie zarządza żaden pojedynczy człowiek, gdyż wszyscy członkowie danego komitetu otrzymali równy głos i mają w jedności zdawać się na kierownictwo Chrystusa Jezusa.
10. (a) Jaki był wynik tych usprawnień? (b) Co sądzisz osobiście o tego rodzaju zmianach?
10 Co przyniosły te zmiany? Niewątpliwie zaczęło spływać więcej błogosławieństw od Jehowy, o czym świadczy duchowy i liczebny wzrost w szeregach Jego czcicieli (por. Dzieje 6:7; 16:5). Owszem, niektórzy nadzorcy i inni członkowie zborów zostali odsiani, gdyż nie chcieli podporządkować się lojalnie kierownictwu Bożemu. Jednakże ogromna większość sług Jehowy okazała się posłuszna i dostosowała się do usprawnień organizacyjnych (Hebr. 13:17). Zrozumieli, że w ten sposób wielki Wytapiacz pomógł im się lepiej dostosować do biblijnych metod postępowania w zborze.
SŁUŻBA POLOWA
11. Jak w minionych dziesięcioleciach stopniowo zwiększano zakres działalności głoszenia?
11 Po drugie, oczyszczanie dokonywało się przez sprawdzanie pod kątem udziału w służbie polowej.
Rok 1922: Wszyscy członkowie zborów zostali zachęceni do uczestniczenia w pracy od domu do domu. Zaczął się ukazywać comiesięczny „Biuletyn” (odpowiednik „Naszej Służby Królestwa”), zawierający stosowne wskazówki.
Rok 1927: Zapoczątkowano stałą działalność głoszenia w niedzielę; rozpowszechniano za niewielką odpłatą książki i broszury.
Rok 1937: Wydano pierwszą broszurę pt. „Model Study” (Studium wzorcowe), przeznaczoną do prowadzenia studiów biblijnych po domach.
Rok 1939: Po raz pierwszy zorganizowano kampanię pozyskiwania prenumerat „Strażnicy”; uzyskano ponad 93 000 nowych zamówień.
Rok 1940: Zaczęto rozpowszechniać czasopisma na ulicach.
Działalność publicznego głoszenia była stopniowo dalej rozszerzana, między innymi o dokonywanie odwiedzin ponownych i prowadzenie domowych studiów biblijnych.
12. (a) Co wynikło z takiego udoskonalania służby polowej? (b) Jak wykazujemy lojalność wobec sposobu, którym Jehowa oczyszcza swój lud?
12 Jakie to dało rezultaty? Z biegiem lat niektórzy ulegli odsianiu, gdyż nie zdobyli się na to, żeby być owocnymi chrześcijanami (Jana 15:5). Jednakże większość członków ludu Jehowy zareagowała pozytywnie na wołanie o głosicieli Królestwa. I oto mała garstka, licząca w roku 1919 niespełna 8000 osób, rozrosła się do tego stopnia, że w roku 1986 osiągnięto szczytową liczbę 3 229 022 kaznodziejów! A co można powiedzieć o służbie pełnoczasowej? Wiosną roku 1919 pracowało 150 aktywnych kolporterów (pionierów), podczas gdy w 1986 roku co miesiąc notowano przeciętnie ponad 391 000 gorliwych pionierów — najwyższą liczbę w nowożytnych dziejach świadków na rzecz Jehowy! Żywym udziałem w głoszeniu dobrej nowiny dajemy dowód naszego lojalnego poparcia dla sposobu, jakim Jehowa stopniowo oczyszcza swój lud (1 Kor. 9:16).
CORAZ JAŚNIEJSZE ŚWIATŁO
13. Wymień kilka przykładów na to, jak Jehowa oświecał swój lud.
13 Po trzecie, odsiew następował w trakcie sprawdzania ludu Bożego pod kątem uznawania nasilającego się stopniowo duchowego światła z Biblii (Prz. 4:18). Od roku 1919 zaczął napływać wielki strumień nowo zrozumianych prawd i trwa to do dnia dzisiejszego.
Rok 1925: Uświadomiono sobie wyraźnie, że istnieją dwie odmienne i przeciwstawne organizacje: Jehowy i Szatana.
Rok 1931: Przyjęto nową nazwę: Świadkowie Jehowy.
Rok 1935: „Wielką rzeszę” z Księgi Objawienia 7:9-15 zaczęto pojmować jako klasę mającą nadzieję ziemską.
Rok 1941: Wykazano, że rzucone przez Szatana wyzwanie dotyczy przede wszystkim kwestii prawowitości wszechświatowego zwierzchnictwa Jehowy.
Rok 1962: Określenie „władze zwierzchnie” z Listu do Rzymian 13:1 słusznie zastosowano do świeckich czynników rządzących, którym chrześcijanie winni się warunkowo podporządkować.
Rok 1986: Zrozumiano, że zarówno ostatek, jak i „wielka rzesza” muszą w sensie obrazowym uczestniczyć w ciele i krwi Jezusa przez uznanie jego ofiary, by w ten sposób pozostawać z nim w jedności (Jana 6:53-56).
W ciągu minionych dziesięcioleci, w miarę postępującego oświecenia ze strony Jehowy, lud Jego lepiej też docenił konieczność dopilnowania przez zbór, aby społeczność organizacyjna była czysta, neutralna i przejęta szacunkiem dla świętości krwi (1 Kor. 5:11-13; Jana 17:14, 16; Dzieje 15:28, 29).
14. (a) Jak lud Jehowy reaguje na stopniowe udostępnianie lepszego zrozumienia? (b) Co sobie postanowiłeś w odniesieniu do kanału informacyjnego, którym się posługuje Jehowa?
14 Jak lud Boży zareagował na takie stopniowe oświecanie? Zawsze znajdowali się tacy, którzy nie potrafili się pogodzić z pewnymi zmianami. Jednostki takie zostały ‛odwiane’ (Mat. 3:12). Jakże jednak szczęśliwi są lojalni słudzy Jehowy, wdzięczni za możliwość korzystania ze wzrastającego światła duchowego! Podczas gdy chrześcijaństwo błąka się w ciemnościach duchowych, ścieżka ludu Jehowy staje się coraz jaśniejsza. Czyż nie powinniśmy zdecydowanie trwać w ścisłej łączności z używanym przez Jehowę kanałem informacyjnym i uznawać to stopniowe oświecanie za „pokarm na czas słuszny”? (Mat. 24:45).
ODRZUCANIE NIECZYSTYCH PRAKTYK
15. W jaki sposób Jehowa systematycznie uwalniał swój lud od nieczystych praktyk oraz zwyczajów babilońskich?
15 Po czwarte, oczyszczanie miało miejsce wtedy, gdy niezbędne stawało się odejście od nieczystego postępowania oraz praktyk babilońskich. W latach dwudziestych lud Jehowy przestał obchodzić „Boże Narodzenie” oraz inne święta, których pogańskie pochodzenie stało się dla niego jasne. W roku 1945 sformułowany został pogląd chrześcijan na kwestię transfuzji krwi. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w miarę coraz większego upadku moralności na całym świecie, Strażnica dostarczała stosownych rad dla ludu Bożego, dotyczących między innymi odpowiedniego zachowania się wobec osób odmiennej płci oraz konieczności zerwania z nałogiem palenia tytoniu i zażywania rozmaitych narkotyków.
16. Jak należy się zapatrywać na poprawki dotyczące nieczystych praktyk?
16 Wszelkie korekty dotyczące nieczystych praktyk często stawały się dla sług Bożych próbami lojalności. Ci jednak, którzy dokonali niezbędnych zmian, uważali takie nowe myśli za pomoc w odrzuceniu splugawionych szat (Kol. 3:9, 10). Świadomi byli faktu, że chociaż zwyczaje związane z pewnymi świętami mogą się wydawać niewinne, to jednak trzeba uwzględnić pogląd Jehowy na te sprawy; był On naocznym świadkiem pogańskich praktyk religijnych, z których się te obyczaje wywodzą. Osoby takie potraktowały mierniki Boże w dziedzinie moralności nie jako ograniczenia, lecz jako zabezpieczenie, toteż za oczyszczenie się dostąpiły błogosławieństw od Jehowy. Jeżeli nawet jakaś zmiana była trudna do zrozumienia, ufały, iż Jehowa ‛uczy ich tego, co im wyjdzie na dobre’ (Izaj. 48:17, Biblia warszawska).
17, 18. (a) Jak każdy z nas jest sprawdzany przez wielkiego Wytapiacza? (b) Na co powinniśmy być zdecydowani, skoro oczekujemy dnia Jehowy?
17 Z roku na rok Jehowa w dalszym ciągu przetapia i uszlachetnia swój lud, który jako całość poddał się procesowi oczyszczania pod względem działalności, organizacji, nauk i czystości moralnej. Ale jak się przedstawia sprawa z tobą osobiście? Jehowa za pośrednictwem swej organizacji bez przerwy rozdziela „pokarm stały”, zapewniający nam przewodnictwo i umożliwiający oczyszczenie serc. Sprawdzane i próbowane są nasze pobudki (Hebr. 4:12; 5:14). Jeżeli się poddamy uszlachetniającym, udoskonalającym zabiegom wielkiego Wytapiacza, to zachowamy czystość, dopóki nie „nadejdzie wielki i przejmujący lękiem dzień Jehowy” (Malach. 4:5).
18 Dzięki niech będą Jehowie, „prawdziwemu Panu”, oraz Jego „posłańcowi przymierza”, Jezusowi Chrystusowi, którzy nas odcedzają i uwalniają od nieczystości w obecnym okresie sprawdzania i przesiewania! Bądźmy wszyscy zdecydowani nadal chodzić wytkniętymi przez Jehowę czystymi ścieżkami pokoju pod przewodem „Księcia Pokoju”, Chrystusa Jezusa, żeby w ten sposób podtrzymywać uszczęśliwiającą nas więź z Jehową (Izaj. 9:5, Bw; Ps. 72:7).
JAK JEHOWA OCZYSZCZA SWÓJ LUD POD WZGLĘDEM:
• zmian organizacyjnych?
• udziału w służbie polowej?
• przyjmowania stopniowo nasilającego się światła?
• odrzucania nieczystych praktyk?
[Napis na stronie 14]
W wyniku oczyszczania i wytapiania szczerze usposobiony ostatek stał się dla Jehowy „ludem składającym dar ofiarny w sprawiedliwości”
[Napis na stronie 17]
Z roku na rok Jehowa oczyszcza i uszlachetnia swój lud
[Ilustracja na stronie 15]
Starożytny wytapiacz zgarniał i odrzucał zanieczyszczenia, czyli żużel; podobnie Jehowa dopuszcza do sprawdzania i przesiewania swego ludu z myślą o jego uszlachetnieniu
[Ilustracja na stronie 16]
Niektórzy zostali ‛odwiani’ jako „plewy”, ale lojalni słudzy Jehowy z radością przyjmowali stopniowo nasilające się światło