Prawdziwe szczęście w służbie dla Jehowy

„Szczęśliwy ten, któremu pomocą jest Bóg Jakuba i którego nadzieja jest w Jehowie, jego Bogu” (PSALM 146:5).

 1, 2. Co powiedziano o definicji szczęścia i z czym się ono kojarzy wielu osobom?

CZYM jest szczęście? Leksykografowie, filozofowie i teolodzy od wieków próbują je zdefiniować, ale jak dotąd nie znaleźli określenia nie budzącego żadnych wątpliwości. Encyclopædia Britannica przyznaje: „‚Szczęście’ to jedno z najbardziej nieuchwytnych pojęć”. Ludzie najwyraźniej różnią się w opiniach na jego temat, zależnie od wyznawanego poglądu na życie.

² Wielu osobom szczęście kojarzy się z dobrym zdrowiem, zamożnością i miłym towarzystwem. Niektórzy mają to wszystko, a jednak czują się nieszczęśliwi. Mężczyźni i kobiety oddani Jehowie Bogu znajdują w Biblii zupełnie inną koncepcję szczęścia, nie przypominającą powszechnie spotykanej.

Odmienny pogląd na szczęście

 3, 4. (a) Jakich ludzi Jezus nazwał szczęśliwymi? (b) Co można powiedzieć o wspomnianych przez Jezusa czynnikach warunkujących szczęście?

³ W Kazaniu na Górze Jezus Chrystus nie powiedział, że szczęście zależy od dobrego zdrowia, zamożności i tym podobnych czynników. Naprawdę szczęśliwymi nazwał ludzi, którzy są „świadomi swych potrzeb duchowych” oraz „łakną i pragną sprawiedliwości”. W ścisłym związku z tymi dwoma warunkami rzeczywistego szczęścia pozostaje następująca pozornie paradoksalna wypowiedź Jezusa: „Szczęśliwi ci, którzy się smucą, gdyż będą pocieszeni” (Mateusza 5:3-6). Jezus nie sugerował bynajmniej, że ludzie stają się szczęśliwi po stracie kogoś bliskiego. Miał raczej na myśli osoby ubolewające nad swym grzesznym stanem i jego konsekwencjami.

⁴ Apostoł Paweł napisał, że całe stworzenie ludzkie jęczy pod jarzmem grzechu, oczekując ‛wyswobodzenia z niewoli zepsucia’ (Rzymian 8:21, 22). Osoby, które uznają postanowienie Jehowy dotyczące przebaczenia grzechów na podstawie Chrystusowej ofiary okupu i które spełniają wolę Bożą, naprawdę doznają pocieszenia i są szczęśliwe (Rzymian 4:6-8). W Kazaniu na Górze Jezus nazwał też szczęśliwymi ludzi „łagodnie usposobionych”, „miłosiernych”, „czystego serca” i „usposobionych pokojowo”. Zapewnił, że takie potulne jednostki pozostaną szczęśliwe nawet pomimo prześladowań (Mateusza 5:5-11). Co ciekawe, te wzniosłe czynniki warunkujące zaznawanie szczęścia dają równe szanse bogatym i biednym.

Podstawa rzeczywistego szczęścia

 5. Co daje szczęście oddanym sługom Bożym?

⁵ Źródłem prawdziwego szczęścia nie jest bogactwo materialne. Mądry król Salomon zauważył: „Błogosławieństwo Jehowy — to wzbogaca; i nie dodaje On do niego boleści” (Przysłów [Przypowieści] 10:22). Dla stworzeń uznających powszechne zwierzchnictwo Jehowy szczęście nierozerwalnie wiąże się z błogosławieństwem Bożym. Oddana Jehowie osoba, która ma i odczuwa Jego błogosławieństwo, jest naprawdę szczęśliwa. Jak wynika z Biblii, szczęście obejmuje uczucie zadowolenia, przyjemności oraz satysfakcji ze służby dla Jehowy.

 6. O czym muszą pamiętać słudzy Jehowy, jeśli chcą być naprawdę szczęśliwi?

⁶ Prawdziwe szczęście zależy od utrzymywania dobrych stosunków z Jehową. Opiera się na miłości do Boga oraz wierności wobec Niego. Oddani słudzy Jehowy z całego serca zgadzają się ze słowami Pawła: „Nikt z nas przecież nie żyje tylko dla siebie (...), dla Jehowy żyjemy (...), należymy do Jehowy” (Rzymian 14:7, 8). Nie można więc osiągnąć rzeczywistego szczęścia bez posłuszeństwa wobec Jehowy i radosnego podporządkowania się Jego woli. Jezus powiedział: „Szczęśliwi ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!” (Łukasza 11:28).

Zmienne czynniki warunkujące szczęście

 7, 8. (a) Jak można podzielić czynniki warunkujące szczęście? (b) Co można powiedzieć na temat małżeństwa oraz posiadania dzieci?

⁷ Powyższe warunki zaznawania szczęścia można nazwać czynnikami „podstawowymi” lub „stałymi”, ponieważ zawsze obowiązują oddanych sług Jehowy. Istnieją wszakże czynniki, które można uznać za zmienne, gdyż w jednym okresie zapewniają szczęście, natomiast w innym nie przynoszą go wcale lub prawie wcale. W czasach patriarchalnych i przedchrześcijańskich uważano małżeństwo i posiadanie dzieci za nieodłączny warunek szczęścia. Świadczy o tym chociażby rozpaczliwa prośba Racheli skierowana do Jakuba: „Spraw, abym miała dzieci; bo inaczej przyjdzie mi umrzeć!” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 30:1, BT). Taki stosunek do macierzyństwa był zgodny z zamierzeniem Jehowy dotyczącym tamtego okresu (Rodzaju 13:14-16; 22:17).

⁸ Członkowie starożytnego ludu Bożego poczytywali sobie małżeństwo i posiadanie dzieci za błogosławieństwa od Jehowy. Jednakże w tragicznych okresach dziejów tego ludu z życiem rodzinnym wiązała się udręka. (Porównaj Psalmy 127 i 128 z Księgą Jeremiasza 6:12 i 11:22 oraz Trenów 2:19 i 4:4, 5). Najwyraźniej więc małżeństwo i macierzyństwo nie należą do stałych czynników warunkujących szczęście.

Szczęśliwi, chociaż samotni — przykłady z przeszłości

 9. Za co rok w rok wychwalano córkę Jefty?

⁹ Wielu sług Bożych znalazło prawdziwe szczęście bez zawierania małżeństwa. Córka Jefty, szanując ślub złożony przez ojca, pozostała w stanie wolnym. Przez jakiś czas razem z towarzyszkami opłakiwała swoje dziewictwo. Ileż jednak zaznała radości, usługując pełnoczasowo w domu Jehowy, być może wśród „kobiet, które pełniły służbę przy wejściu do Namiotu Zgromadzenia”! (2 Mojżeszowa [Wyjścia] 38:8, Bw). Rok w rok była za to wychwalana (Sędziów 11:37-40).

10. Co Jehowa nakazał Jeremiaszowi i czy w ten sposób go unieszczęśliwił?

¹⁰ Jeremiasz żył w dramatycznych czasach, toteż Bóg polecił mu, by się nie żenił i nie miał dzieci (Jeremiasza 16:1-4). Ale prorok ten przekonał się o prawdziwości następujących słów Boga: „Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Jahwe, i Jahwe jest jego nadzieją” (Jeremiasza 17:7, BT). Jeremiasz ponad 40 lat wiernie służył Bogu jako prorok, pozostając w stanie wolnym. O ile nam wiadomo, nigdy się nie ożenił i nie miał dzieci. Któż jednak mógłby wątpić, czy Jeremiasz był szczęśliwy i czy tak jak wierny ostatek Żydów ‛rozpromienił się z powodu dobroci Jehowy’? (Jeremiasza 31:12).

11. Jakie znasz biblijne przykłady oddanych sług Jehowy, którzy byli szczęśliwi, chociaż nie mieli towarzysza życia?

¹¹ Sporo innych mężczyzn i kobiet nie mających towarzysza życia z radością służyło Jehowie bądź to jako kawalerowie lub panny, bądź jako wdowy czy wdowcy. Do tego grona należeli między innymi prorokini Anna, prawdopodobnie Dorkas, czyli Tabita, apostoł Paweł oraz Jezus Chrystus, będący najwspanialszym wzorem.

Samotni, ale szczęśliwi — w dobie obecnej

12. Na co znajdują dziś miejsce niektórzy szczęśliwi, oddani czciciele Jehowy i dlaczego?

¹² Dzisiaj wiernie służą Bogu tysiące samotnych Świadków Jehowy. Niektórzy byli w stanie skorzystać z zachęty Jezusa: „Kto może uczynić na to miejsce [na dar stanu wolnego], niech czyni na to miejsce”. Postąpili tak „ze względu na Królestwo Niebios” (Mateusza 19:11, 12). Innymi słowy, zrobili dobry użytek z wolności danej im przez Boga, poświęcając więcej czasu i sił na popieranie spraw Królestwa. Wielu z nich jest pionierami, misjonarzami lub członkami rodziny Betel w głównej siedzibie Towarzystwa Strażnica albo w którymś z oddziałów.

13. Jakie przykłady dowodzą, że samotny chrześcijanin może być szczęśliwy?

¹³ Pewna wspaniała siostra w podeszłym wieku opatrzyła swój życiorys znamiennym tytułem „Samotna i szczęśliwa jako pionierka” (Strażnica z 1 maja 1985 roku [wydanie angielskie], strony 23 do 26). Inna niezamężna siostra, mająca za sobą ponad 50 lat służby w Betel, oświadczyła: „Jestem w pełni zadowolona zarówno z życia, jak i pracy. W służbie tak dla mnie drogiej jestem teraz bardziej zajęta niż kiedykolwiek przedtem. Niczego nie żałuję. Na taką samą decyzję zdobyłabym się jeszcze raz” (Strażnica nr 4 z roku 1983, strona 15).

14, 15. (a) Od czego według apostoła Pawła zależy wytrwanie w stanie wolnym? (b) Dlaczego Paweł napisał, iż osoba samotna czyni „lepiej” i „jest szczęśliwsza”?

¹⁴ Zwróć uwagę na słowo „decyzja”. Paweł napisał: „Jeśli ktoś jest ustalony w swym sercu, nie odczuwając koniecznej potrzeby, a ma we władzy swoją wolę i tak postanowił w sercu, że zachowa swoją dziewiczość, ten uczyni dobrze. Zatem i ten czyni dobrze, kto oddaje swą dziewiczość w stan małżeński, lecz kto jej nie odda w stan małżeński, uczyni lepiej” (1 Koryntian 7:37, 38). Dlaczego „lepiej”? Paweł wyjaśnia: „Chciałbym naprawdę, żebyście byli wolni od zmartwienia. Nieżonaty martwi się o sprawy Pańskie, o to, jak sobie zjednać uznanie Pana. (...) Ponadto niewiasta niezamężna i panna martwi się o sprawy Pańskie (...). Ale podaję to dla waszego osobistego pożytku, (...) żeby was pobudzić do tego, co przystoi i co oznacza wierne trwanie przy Panu bez rozterki” (1 Koryntian 7:32-35).

¹⁵ Czy „wierne trwanie przy Panu bez rozterki” z zamiarem ‛zjednania sobie uznania Pana’ wiąże się ze szczęściem? Paweł najwyraźniej tak uważał. Omawiając sprawę chrześcijańskiej wdowy, napisał: „Wolno jej się wydać, za kogo zechce, byle tylko w Panu. Ale moim zdaniem jest szczęśliwsza, jeśli pozostaje taką, jaka jest. A pewien jestem, że i ja mam ducha Bożego” (1 Koryntian 7:39, 40).

Zalety stanu wolnego

16. Jakich korzyści zaznają samotni Świadkowie Jehowy?

¹⁶ Bez względu na to, czy w wypadku danego chrześcijanina stan wolny jest wynikiem osobistej decyzji, czy też zaistniałych okoliczności, ma on wiele zalet. Samotni zazwyczaj dysponują większą ilością czasu na studiowanie Słowa Bożego i rozmyślanie nad nim. Jeżeli robią z tego dobry użytek, rozwijają swoje usposobienie duchowe. Niejedna osoba nie mająca współmałżonka, z którym mogłaby się podzielić swymi kłopotami, uczy się w większej mierze polegać na Jehowie i we wszystkim szukać Jego kierownictwa (Psalm 37:5). Pomaga to nawiązać ściślejszą więź z Jehową.

17, 18. (a) Jakie możliwości poszerzenia zakresu służby otwierają się przed sługami Jehowy pozostającymi w stanie wolnym? (b) Jak pewni samotni słudzy Jehowy opisali swoje szczęście?

¹⁷ Chrześcijanie w stanie wolnym mają możność poszerzenia zakresu swej służby ku chwale Jehowy. Ze specjalnego przeszkolenia w ramach Kursu Usługiwania mogą korzystać wyłącznie kawalerowie lub wdowcy. Również samotnym siostrom łatwiej jest się ubiegać o przywileje w służbie dla Boga. Wspomniana wcześniej starsza siostra zgłosiła się do służby w pewnym kraju afrykańskim, będąc — jak sama powiedziała — „wątłą kobietą po pięćdziesiątce”. Została tam nawet w czasie zakazu, kiedy wszystkich misjonarzy wydalono. W dalszym ciągu działa w tym państwie jako pionierka, chociaż ma już ponad 80 lat. Czy jest szczęśliwa? W swoim życiorysie napisała: „Mogłam wykorzystać większą miarę swobody, jaką daje stan wolny, by aktywnie uczestniczyć w służbie, a to dawało mi wiele szczęścia. (...) Przez te lata zacieśniła się moja więź z Jehową. Jako samotna kobieta żyjąca w afrykańskim kraju, widziałam w Nim swego Obrońcę”.

¹⁸ Warto też zwrócić uwagę na wypowiedź brata, który kilkadziesiąt lat usługiwał w głównej siedzibie Towarzystwa Strażnica. W wieku 79 lat napisał: „Codziennie proszę w modlitwie naszego drogiego Ojca niebiańskiego o pomoc i mądrość w zachowaniu zdrowia i sił zarówno pod względem duchowym, jak i fizycznym, żebym dalej mógł spełniać Jego świętą wolę. W ciągu minionych czterdziestu dziewięciu lat spędzonych w służbie dla Jehowy prowadziłem naprawdę szczęśliwe, satysfakcjonujące i błogosławione życie. Spodziewam się, że dzięki niezasłużonej życzliwości w dalszym ciągu będę mógł służyć ku Jego czci i chwale oraz błogosławieństwu Jego ludu. (...) Radość Jehowy pomaga mi nieustannie toczyć dobry bój wiary i wyczekiwać czasu, gdy nie będzie już wrogów Jehowy, a cała ziemia zostanie napełniona Jego chwałą” (Liczb [4 Mojżeszowa] 14:21; Nehemiasza 8:10; Strażnica z 15 listopada 1968 roku [wydanie angielskie], strony 699-702).

Od czego zależy prawdziwe szczęście?

19. Od czego zawsze będzie zależeć nasze szczęście?

¹⁹ Drogocenna więź z Jehową oraz Jego przychylność i błogosławieństwo — oto czynniki, które zapewnią nam prawdziwe szczęście po wieczne czasy. Mając właściwe spojrzenie na to, co jest źródłem rzeczywistego szczęścia, nawet żonaci i zamężni słudzy Jehowy zdają sobie sprawę, iż małżeństwo nie jest w ich życiu rzeczą najważniejszą. Stosują się do rady Pawła: „Powiadam, bracia: Pozostały czas jest skrócony. Odtąd ci, którzy mają żony, niech będą, jak gdyby ich nie mieli” (1 Koryntian 7:29). Nie chodzi tu o zaniedbywanie żon. Dojrzali duchowo chrześcijańscy mężowie stawiają na pierwszym miejscu służbę dla Jehowy i to samo czynią bogobojne, kochające i wyrozumiałe żony, z których niejedna towarzyszy mężowi, pełniąc służbę pełnoczasową (Przysłów 31:10-12, 28; Mateusza 6:33).

20. Jakie właściwe nastawienie wobec przywilejów małżeńskich przejawia wielu chrześcijan?

²⁰ Żonaci nadzorcy podróżujący, osoby, które ochotniczo pracują w domach Betel, starsi w zborach i w ogóle wszyscy chrześcijanie w stanie małżeńskim dający pierwszeństwo sprawom Królestwa ‛nie korzystają ze świata w pełni’; starają się zharmonizować swe przywileje małżeńskie z życiem poświęconym służbie dla Jehowy (1 Koryntian 7:31). Mimo to są szczęśliwi. Dlaczego? Największym źródłem szczęścia nie jest dla nich małżeństwo, lecz służenie Jehowie. Niemało szczęśliwych mężów i żon — a także ich dzieci — czyni to z wielką radością.

21, 22. (a) Co w myśl zapowiedzi z Jeremiasza 9:23, 24 powinno napełniać nas szczęściem? (b) Jakie czynniki zapewniające szczęście wymieniono w Przysłów 3:13-18?

²¹ Prorok Jeremiasz napisał: „Oto co powiedział Jehowa: ‚Niech mądry się nie chełpi swą mądrością i niech potężny się nie chełpi swą potęgą. Niech bogaty nie chełpi się swym bogactwem. Ale kto się chełpi sobą, ten niech się chełpi tym jednym: iż posiadł wnikliwość i wiedzę o mnie, że jestem Jehowa, który z serdeczną życzliwością stosuje praworządność i sprawiedliwość na ziemi; bo te rzeczy sobie upodobałem’ — brzmi wypowiedź Jehowy” (Jeremiasza 9:23, 24).

²² Bez względu na to, czy jesteśmy w stanie wolnym, czy małżeńskim, za najobfitsze źródło szczęścia powinniśmy uważać wiedzę o Jehowie oraz przekonanie, że On nam błogosławi, gdyż spełniamy Jego wolę. Jesteśmy też szczęśliwi, ponieważ mamy wgląd w prawdziwy miernik wartości, w rzeczy, które się podobają Jehowie. Król Salomon, mający wiele żon, nie uważał małżeństwa za jedyny klucz do szczęścia. Oświadczył: „Szczęśliwy, kto mądrość osiągnął, mąż, który nabył rozwagi; bo lepiej ją posiąść niż srebro, ją raczej nabyć niż złoto, zdobycie jej lepsze od pereł, nie równe jej żadne klejnoty. W prawicy trzyma dni długie, w lewicy — bogactwo, pomyślność; jej drogi drogami miłymi, ku szczęściu wiodą wszystkie jej ścieżki. Dla tego, co strzeże jej, drzewem jest życia, a kto się jej trzyma — szczęśliwy” (Przysłów 3:13-18, BT).

23, 24. Dlaczego możemy być pewni, że w nowym systemie rzeczy wszyscy wierni chwalcy Jehowy będą szczęśliwi?

²³ Oby więc ci z nas, którzy założyli rodziny, znaleźli wiecznotrwałą radość w spełnianiu woli Bożej. Oby też nasi drodzy bracia i drogie siostry, których samotność jest wynikiem osobistego wyboru lub okoliczności zewnętrznych, przetrwali trudne chwile i znaleźli szczęście oraz zadowolenie w służeniu Jehowie teraz i po wieczne czasy (Łukasza 18:29, 30; 2 Piotra 3:11-13). W nadchodzącym Bożym systemie rzeczy zostaną otwarte pewne „zwoje” (Objawienie 20:12). Będą one zawierać zachwycające przykazania i przepisy, które się przyczynią do uszczęśliwienia posłusznej ludzkości.

²⁴ Możemy zatem ufać, że nasz „szczęśliwy Bóg” ma dla nas w zanadrzu cudowne dobrodziejstwa, które nam przyniosą pełnię szczęścia (1 Tymoteusza 1:11). Bóg nadal będzie ‛otwierał swą rękę i zaspokajał pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Psalm 145:16). Nic więc dziwnego, że służenie Jehowie jest i pozostanie źródłem prawdziwego szczęścia.

Jak byś odpowiedział?

◻ Co jest dla oddanych sług Jehowy podstawą szczęścia?

◻ Między innymi kto w czasach biblijnych zaliczał się do samotnych, lecz szczęśliwych sług Jehowy?

◻ Dlaczego Paweł zalecał stan wolny i jak niektórzy chrześcijanie przekonali się, że pozwala on prowadzić szczęśliwe życie?

◻ Od czego zawsze będzie zależeć nasze szczęście?

◻ Dlaczego powinniśmy żywić ufne przekonanie, iż w nowym systemie rzeczy wszystkie wierne osoby będą szczęśliwe?

[Ilustracja na stronie 16]

Wiele samotnych sióstr zaznaje szczęścia, wiernie służąc Jehowie w charakterze kaznodziejów pełnoczasowych

[Ilustracja na stronie 18]

Głównym źródłem szczęścia jest służenie Jehowie