Rozdział 14
Majestat niebiańskiego tronu Jehowy
Wizja 2 — Objawienie 4:1 do 5:14
Treść: Przejmujące lękiem wydarzenia przed sędziowskim tronem Bożym
Czas spełnienia: Wizja ta dotyczy okresu od roku 1914 do końca Millennium, a nawet jeszcze później, kiedy to wszystkie stworzenia w niebie i na ziemi będą wysławiać Jehowę (Objawienie 5:13)
1. Dlaczego powinniśmy być żywo zainteresowani wizjami opisanymi przez Jana?
JAN zaczyna relacjonować następne zachwycające wizje. Pozostaje pod wpływem natchnienia i w dalszym ciągu znajduje się w dniu Pańskim. A zatem wszystko, co opisuje, ma dla nas głębokie znaczenie, ponieważ żyjemy już w owym dniu. Wizjami tymi Jehowa uchyla zasłonę niewidzialności zakrywającą niebiańskie realia i pozwala nam ocenić według Jego kryteriów wyroki, które wykona na ziemi. Ponadto za pomocą tych objawień pomaga nam zrozumieć, jakie miejsce zajmujemy w Jego zamierzeniu, bez względu na to, czy żywimy nadzieję niebiańską, czy ziemską. Każdy z nas powinien więc wciąż pilnie zważać na słowa Jana: „Szczęśliwy ten, kto czyta na głos, oraz ci, którzy słuchają słów tego proroctwa i zachowują, co w nim napisano” (Objawienie 1:3).
2. Co teraz przeżywa Jan?
2 Apostoł widzi teraz coś, co swą wspaniałością daleko przewyższa wszelkie sceny utrwalone w XX wieku na wideokasetach. Oto jego słowa: „Potem ujrzałem, a oto w niebie otwarte drzwi; i pierwszy głos, który usłyszałem, jakby głos trąby, mówiąc ze mną rzekł: ‚Wstąp tu, a pokażę ci, co ma się stać’” (Objawienie 4:1). Jan dotarł w wizji przed osobę samego Jehowy, do niewidzialnych niebios, górujących nad literalnym kosmosem badanym przez astronautów, a nawet nad galaktykami tworzącymi materialny wszechświat. Zaproszono go, by niejako wszedł przez otwarte drzwi i sycił oczy zachwycającym widokiem najwyższych, duchowych niebios, gdzie na tronie zasiada sam Jehowa (Psalm 11:4; Izajasza 66:1). Jakiż to niezrównany przywilej!
3. Z czym się kojarzy głos ‛jakby trąby’ i kto niewątpliwie musi być jego Źródłem?
3 Biblia nie wyjawia, do kogo należał „pierwszy głos”. Przypomina on naglący dźwięk trąby, podobnie jak słyszany wcześniej potężny głos Jezusa (Objawienie 1:10, 11). Przywodzi na myśl donośny głos rogu, zwiastujący obecność Jehowy na górze Synaj (2 Mojżeszowa 19:18-20). Dostojną Osobistością wypowiadającą powyższe wezwanie jest niewątpliwie sam Jehowa (Objawienie 1:1). Otworzył On drzwi, aby Jan mógł wstąpić w wizji do najświętszego miejsca w całej bezkresnej dziedzinie podlegającej Jego zwierzchnictwu.
Olśniewająca obecność Jehowy
4. Jakie znaczenie ma wizja Jana dla: (a) chrześcijańskich pomazańców? (b) osób spodziewających się żyć wiecznie na ziemi?
4 Co więc widzi Jan? Posłuchajmy, jak opisuje to wspaniałe przeżycie: „Potem natychmiast znalazłem się w mocy ducha: i oto w niebie był ustawiony tron, a na tronie ktoś zasiada” (Objawienie 4:2). Czynna moc Boża w mgnieniu oka przenosi Jana w duchu przed tron Jehowy. Cóż za niezwykłe przeżycie! Jan ogląda zachwycający blask niebios, w których dla niego i dla innych chrześcijańskich pomazańców zarezerwowano „dziedzictwo niezniszczalne, nieskazitelne i nieprzemijające” (1 Piotra 1:3-5, Wp; Filipian 3:20). Jego wizja ma doniosłe znaczenie również dla osób spodziewających się żyć wiecznie na ziemi. Pomaga im uzmysłowić sobie, jak majestatyczna jest obecność Jehowy i jaką chwałą odznacza się niebiańska struktura władzy, służącej Mu za narzędzie do osądzania narodów oraz do panowania nad mieszkańcami ziemi. Jehowa rzeczywiście jest Bogiem niezrównanej organizacji!
5. Jaką rzeczywistość ukazaną Janowi symbolizowało wieko arki przymierza?
5 Wiele szczegółów oglądanych przez Jana w niebie przypomina różne elementy przybytku zbudowanego na pustyni około 1600 lat wcześniej. Miało to być dla Izraelitów sanktuarium prawdziwego wielbienia. W Miejscu Najświętszym znajdowała się arka przymierza i właśnie sponad jej wieka, wykonanego z litego złota, przemawiał sam Jehowa (2 Mojżeszowa 25:17-22; Hebrajczyków 9:5). Tak więc pokrywa arki przedstawiała Jego tron. Jan widzi teraz rzeczywistość wyobrażoną przez ten symbol: Wszechwładnego Pana Jehowę zasiadającego w świetności i chwale na wyniosłym, niebiańskim tronie!
6. Jak apostoł opisał Jehowę i dlaczego jest to stosowne?
6 W przeciwieństwie do dawniejszych proroków, zaszczyconych wizją tronu Jehowy, Jan nie opisuje szczegółowo wyglądu Świętego, który zasiada na tym monarszym miejscu (Ezechiela 1:26, 27; Daniela 7:9, 10). Opowiada jednak, jakie skojarzenia budzi w nim Jego widok: „A zasiadający jest z wyglądu podobny do kamienia jaspisu i do drogocennego kamienia czerwonego, a wokoło tronu jest tęcza podobna z wyglądu do szmaragdu” (Objawienie 4:3). Cóż za niezrównany majestat! Jan widzi tchnące spokojem, olśniewające piękno — coś, co przypomina skrzące się klejnoty. Jakże to harmonizuje ze słowami ucznia Jakuba, który nazwał Jehowę „Ojcem świateł niebiańskich”! (Jakuba 1:17, NW). Krótko po napisaniu Księgi Objawienia apostoł Jan oświadczył: „Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności” (1 Jana 1:5). Jehowa rzeczywiście jest najchwalebniejszą Osobistością!
7. O czym świadczy tęcza okalająca tron Jehowy?
7 Zwróćmy uwagę, że Jan widzi wokół tronu szmaragdowozieloną tęczę. Użyty przez niego grecki odpowiednik słowa tęcza (irʹis) sugeruje, iż ma ona kształt pełnego koła. Pierwsza biblijna wzmianka o tęczy sięga czasów Noego. Po opadnięciu wód potopu Jehowa sprawił, że na niebie pojawił się wielobarwny łuk, a następnie tak wyjaśnił jego znaczenie: „Łuk mój kładę na obłoku, aby był znakiem przymierza między mną a ziemią. Wspomnę na przymierze moje, które jest między mną a wami i wszelką istotą żyjącą we wszelkim ciele i już nigdy nie będzie wód potopu, które by zniszczyły wszelkie ciało” (1 Mojżeszowa 9:13, 15). Co więc miała uzmysłowić Janowi ta niebiańska wizja? Widok tęczy niewątpliwie przypomniał mu o konieczności zachowywania pokojowych stosunków z Jehową. Więzią taką cieszy się również nowożytna klasa Jana. Ponadto wizja ta miała mu ukazać niezmącony spokój towarzyszący obecności Jehowy — spokój, który stanie się udziałem wszystkich posłusznych stworzeń ludzkich, gdy Jehowa rozpostrze swój namiot nad społeczeństwem nowej ziemi (Psalm 119:165; Filipian 4:7; Objawienie 21:1-4).
Kim jest 24 starszych
8. Kogo Jan widzi wokół tronu i kogo te postacie wyobrażają?
8 Jan wiedział, że usługiwanie w starożytnym przybytku powierzono kapłanom, mógł więc być zaskoczony, gdy zobaczył to, co teraz opisuje: „A wokoło tronu są dwadzieścia cztery trony i na tych tronach ujrzałem zasiadających dwudziestu czterech starszych ubranych w białe szaty wierzchnie, a na ich głowach złote korony” (Objawienie 4:4). Zamiast kapłanów ujrzał 24 starszych, którzy zasiadali na tronach i mieli korony niczym królowie. Kim są ci starsi? Są to namaszczeni duchem członkowie zboru chrześcijańskiego, wskrzeszeni z martwych i zajmujący niebiańskie stanowiska obiecane im przez Jehowę. Skąd o tym wiemy?
9, 10. Skąd wiadomo, że 24 starszych przedstawia zbór pomazańców w chwale niebiańskiej?
9 Przede wszystkim świadczy o tym fakt, iż noszą korony. Jak czytamy w Biblii, pomazańcy otrzymują ‛niezniszczalną koronę’ oraz bezkresne, nieśmiertelne życie (1 Koryntian 9:25, NW; 15:53, 54). Ponieważ jednak 24 starszych zasiada na tronach, złote korony symbolizują w tym kontekście władzę królewską (porównaj Objawienie 6:2; 14:14). Okoliczność ta potwierdza wniosek, że owi starsi wyobrażają namaszczonych duchem naśladowców Jezusa, zajmujących swe niebiańskie stanowiska — przecież Chrystus zawarł z nimi przymierze, na mocy którego mieli zasiąść na tronach w jego Królestwie (Łukasza 22:28-30). Oprócz Jezusa i tych 24 starszych o nikim innym — nawet o aniołach — nie czytamy, by sprawował władzę w niebie przed obliczem Jehowy.
10 Harmonizuje to z obietnicą, którą Jezus dał zborowi w Laodycei: „Temu, kto zwycięży, dam zasiąść ze mną na moim tronie” (Objawienie 3:21). Ale zadanie powierzone w niebie owym 24 starszym nie ogranicza się do sprawowania rządów. We wstępnych słowach Księgi Objawienia apostoł Jan napisał o Jezusie: „Uczynił nas królestwem, kapłanami dla swego Boga i Ojca” (Objawienie 1:5, 6). Są to więc zarówno królowie, jak i kapłani. „Będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować przez tysiąc lat” (Objawienie 20:6).
11. Dlaczego liczba starszych słusznie wynosi 24 i jakie jest jej znaczenie?
11 Na co wskazuje fakt, iż Jan zobaczył wokół tronu akurat 24 starszych? Pod niejednym względem wyobrażali ich wierni kapłani w starożytnym Izraelu. Apostoł Piotr napisał do namaszczonych chrześcijan: „Jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym” (1 Piotra 2:9). Rzecz ciekawa, kapłani żydowscy byli niegdyś podzieleni na 24 grupy. Każda miała wyznaczone w roku tygodnie świętej służby dla Jehowy, dzięki czemu pełniono ją nieprzerwanie (1 Kronik 24:5-19). Słusznie więc w danej Janowi wizji niebiańskiego kapłaństwa ukazano 24 starszych, grono to bowiem usługuje Jehowie ciągle, bezustannie. Po skompletowaniu będzie się ono składać z 24 grup, każda po 6000 zwycięzców, gdyż w Księdze Objawienia 14:1-4 podano, że ‛kupiono spośród ludzkości’ 144 000 osób (24 x 6000), które staną na niebiańskiej górze Syjon obok Baranka, Jezusa Chrystusa. Ponieważ liczba 12 wyobraża zrównoważony Boski porządek organizacyjny, liczba dwa razy większa — 24 — jeszcze bardziej uwypukla ten porządek.
Błyskawice, głosy i gromy
12. Co teraz widzi i słyszy Jan i z czym się nam kojarzą „błyskawice i głosy, i gromy”?
12 Co teraz widzi i słyszy Jan? „A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy” (Objawienie 4:5a). Jakże przypomina to inne budzące lęk okoliczności, w których Jehowa zamanifestował swą niebiańską moc! Rozważmy na przykład, co się wydarzyło, gdy „zstąpił” na górę Synaj. Mojżesz napisał: „Trzeciego dnia, z nastaniem poranku, pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i doniosły głos trąby (...). A głos trąby wzmagał się coraz bardziej. Mojżesz przemawiał, a Bóg odpowiadał mu głosem” (2 Mojżeszowa 19:16-19).
13. Co wyobrażają błyskawice wychodzące z tronu Jehowy?
13 W dniu Pańskim Jehowa objawia swą obecność i moc w majestatyczny sposób. Nie czyni tego za pomocą literalnych błyskawic, gdyż Jan ogląda znaki, czyli symbole. Co więc wyobrażają błyskawice? Pamiętajmy, że mogą one oświetlać, ale mogą także zabijać. Toteż błyskawice wychodzące z tronu Jehowy trafnie przedstawiają błyski duchowego światła, którego On stale udziela swemu ludowi, a także — co ważniejsze — Jego ogniste orzeczenia sędziowskie (porównaj Psalm 18:15; 144:5, 6; Mateusza 4:14-17; 24:27).
14. Jak w naszych czasach rozległy się głosy?
14 A co można powiedzieć o głosach? Kiedy Jehowa zstąpił na Synaj, Mojżesz usłyszał głos (2 Mojżeszowa 19:19). Objawienie także zawiera liczne nakazy i uroczyste oświadczenia wypowiedziane przez głosy z nieba (Objawienie 4:1; 10:4, 8; 11:12; 12:10; 14:13; 16:1, 17; 18:4; 19:5; 21:3). Również w dobie obecnej Jehowa kieruje do swego ludu różne nakazy i oświadczenia, by udzielić mu jaśniejszego zrozumienia proroctw i zasad biblijnych. Takie oświecające informacje często wyjawiano podczas zgromadzeń międzynarodowych, a potem obwieszczano po całym świecie. Apostoł Paweł napisał o wiernych głosicielach dobrej nowiny: „Ależ tak: Po całej ziemi rozległ się ich głos, a słowa ich dotarły aż do krańców ziemi” (Rzymian 10:18).
15. Jakie gromy dochodzą od tronu w obecnym okresie dnia Pańskiego?
15 Po błyskawicy zazwyczaj słychać łoskot gromu. Dawid nazwał literalne grzmoty „głosem Jahwe” (Psalm 29:3, 4, BT). W Biblii czytamy, że Jehowa „zagrzmiał”, gdy walczył z nieprzyjaciółmi Dawida (2 Samuela 22:14; Psalm 18:14). Elihu powiedział Hiobowi, iż Jehowa wydaje głos przypominający grom, czyniąc „wielkie rzeczy, których nie rozumiemy” (Joba [Hioba] 37:4, 5). W tej części dnia Pańskiego Bóg „zagrzmiał”, ostrzegając przed wielkimi czynami, których dokona przeciw swym wrogom. Pochodzące od Niego symboliczne gromy rozchodziły się echem po całej ziemi. Szczęśliwy, kto zwraca uwagę na te gromkie orędzia i robi mądry użytek ze swego języka, by nadać im większy rozgłos! (Izajasza 50:4, 5; 61:1, 2).
Lampy ogniste i morze szklane
16. Co wyobraża „siedem lamp ognistych”?
16 Co jeszcze zobaczył Jan? Posłuchajmy: „A przed tronem płonie siedem lamp ognistych i one oznaczają siedem duchów Bożych. A przed tronem jest jak gdyby morze szklane podobne do kryształu” (Objawienie 4:5b, 6a). Jan sam wyjaśnia, iż owych siedem lamp wyobraża „siedem duchów Bożych”. Liczba siedem symbolizuje zupełność Bożą, toteż siedem lamp niewątpliwie przedstawia pełnię oświecającej mocy ducha świętego. Jakże wdzięczna jest dzisiejsza klasa Jana, że powierzono jej to światło i zlecono udostępnianie go głodnym duchowo mieszkańcom ziemi! I jakże się cieszymy, że co rok wypromieniowuje to światło ponad 390 milionów egzemplarzy Strażnicy w przeszło stu językach! (Psalm 43:3).
17. Symbolem czego jest „morze szklane podobne do kryształu”?
17 Jan widzi też „morze szklane podobne do kryształu”. Co ono symbolizuje w odniesieniu do ludzi zaproszonych na niebiański dwór Jehowy? Paweł napisał, że Jezus uświęcił zbór, „oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo” (Efezjan 5:26). Przed śmiercią Jezus rzekł do swych uczniów: „Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was” (Jana 15:3, BT). A zatem szklane morze przypominające kryształ przedstawia oczyszczające, spisane Słowo Boże. Królewscy kapłani muszą zostać nim dokładnie oczyszczeni, zanim stawią się przed obliczem Jehowy.
Spójrz — „czworo żywych stworzeń”!
18. Co Jan widzi pośrodku i wokół tronu?
18 Apostoł Jan dostrzega teraz coś innego. Oto jego opis: „A pośrodku tronu i wokół tronu jest czworo żywych stworzeń, pełnych oczu z przodu i z tyłu” (Objawienie 4:6b).
19. Kogo wyobrażają cztery żywe stworzenia i skąd o tym wiemy?
19 Kogo wyobrażają te stworzenia? Pomoże nam to zrozumieć wizja dana innemu prorokowi, Ezechielowi. Ujrzał on Jehowę na tronie stanowiącym część niebiańskiego rydwanu, któremu towarzyszyły żywe stworzenia podobne do opisanych przez Jana (Ezechiela 1:5-11, 22-28). Później znowu zobaczył ów tron i rydwan, a wokół niego — żywe stworzenia. Tym razem jednak nazwał je cherubami (Ezechiela 10:9-15). Cztery postacie z wizji Jana przedstawiają więc licznych cherubów Jehowy — stworzenia zajmujące wysokie stanowiska w Jego duchowej organizacji. Ich obecność tak blisko Jehowy zapewne nie dziwiła Jana, gdyż nad wiekiem arki przymierza, symbolizującym tron Boga, umieszczono w starożytnym przybytku dwa cheruby ze złota. Spomiędzy nich głos Jehowy przekazywał polecenia narodowi izraelskiemu (2 Mojżeszowa 25:22; Psalm 80:2).
20. Dlaczego można powiedzieć, że czworo żywych stworzeń jest „pośrodku” i „wokół” tronu?
20 Czworo żywych stworzeń stoi „pośrodku tronu i wokół tronu”. Co to właściwie znaczy? Być może są one tak rozmieszczone wokół tronu, że każde stoi pośrodku jednego boku. Dlatego w angielskim przekładzie Today’s English Version tak sparafrazowano omawiane sformułowanie: „Otaczały tron z każdej strony”. Ale wyrażenie użyte w oryginale greckim może też oznaczać, iż czworo żywych stworzeń znajduje się w centralnym punkcie niebios — tam, gdzie jest tron. W tłumaczeniu dokonanym przez Seweryna Kowalskiego fragment ten brzmi następująco: „W pośrodku, przed tronem i wokół tronu”. Istotne jest to, że cherubowie znajdowali się bardzo blisko tronu Bożego, podobnie jak postacie, które Ezechiel widział u każdego rogu rydwanu wyobrażającego organizację Jehowy (Ezechiela 1:15-22). Wszystko to harmonizuje ze słowami Psalmu 99:1: „Jahwe króluje (...); zasiada na cherubach” (BT).
21, 22. (a) Jak apostoł opisuje czworo żywych stworzeń? (b) Co symbolizuje wygląd każdego z nich?
21 Jan ciągnie dalej: „A pierwsze żywe stworzenie jest podobne do lwa, a drugie żywe stworzenie jest podobne do młodego byka, a trzecie żywe stworzenie ma oblicze jakby człowieka, a czwarte żywe stworzenie jest podobne do lecącego orła” (Objawienie 4:7). Dlaczego te cztery żywe stworzenia tak się od siebie różnią? Najwidoczniej każde przedstawia inny przymiot Boży. Pierwsze stworzenie ma wygląd lwa. Zwierzę to stanowi w Biblii symbol odwagi, zwłaszcza w zabieganiu o sprawiedliwość (2 Samuela 17:10; Przypowieści 28:1). Trafnie więc wyobraża sprawiedliwość połączoną z odwagą (5 Mojżeszowa 32:4; Psalm 89:15). Drugie stworzenie przypomina młodego byka. Z jaką cechą kojarzy ci się byk? Izraelici cenili to zwierzę ze względu na jego siłę (Przypowieści 14:4; zobacz też Joba 39:9-11). Młody byk symbolizuje moc, dynamiczną energię, której dostarcza Jehowa (Psalm 62:12; Izajasza 40:26).
22 Trzecie żywe stworzenie, o twarzy przypominającej ludzką, przedstawia miłość, która ma swe źródło w Bogu, gdyż na ziemi tylko człowiek został uczyniony na obraz Boży i wyposażony w ten niezrównany przymiot (1 Mojżeszowa 1:26-28; Mateusza 22:36-40; 1 Jana 4:8, 16). Nie ulega wątpliwości, że cherubowie odznaczają się tą cechą, pełnią bowiem służbę wokół tronu Jehowy. A co można powiedzieć o czwartym żywym stworzeniu? Z wyglądu jest podobne do lecącego orła. Sam Jehowa zwraca uwagę na znakomity wzrok tego ptaka, mówiąc: „Jego oczy widzą daleko” (Joba 39:29, BT). Orzeł słusznie więc symbolizuje dalekowzroczną mądrość. Jej Źródłem jest Jehowa. Cherubowie przejawiają ten przymiot, posłusznie stosując się do Jego poleceń (Przypowieści 2:6; Jakuba 3:17).
Wysławianie Jehowy
23. Co wyobraża fakt, iż każde z czworga żywych stworzeń jest „pełne oczu”, oraz to, że mają po trzy pary skrzydeł?
23 W dalszej części swej relacji Jan pisze: „A co do czworga żywych stworzeń, każde z nich ma po sześć skrzydeł; wokoło i od spodu są pełne oczu. I nie mając odpoczynku dniem ani nocą, mówią: ‚Święty, święty, święty jest Jehowa Bóg, Wszechmocny, który był i który jest, i który przychodzi’” (Objawienie 4:8). Mnogość oczu wskazuje, że cztery żywe stworzenia mają znakomity, dalekosiężny wzrok. Korzystają z niego bez najmniejszej przerwy, gdyż nie odczuwają potrzeby snu. Wzorują się na Tym, o którym napisano: „Albowiem oczy Jahwe obiegają całą ziemię, by wspierać tych, którzy mają wobec Niego serce szczere” (2 Kronik 16:9, BT). Mając tyle oczu, cherubowie widzą wszystko. Nic nie uchodzi ich uwagi. Są więc dobrze wyposażeni do służenia Bogu podczas sprawowania sądu. Na Jego temat czytamy: „Oczy Pana są na każdym miejscu i śledzą złych i dobrych” (Przypowieści 15:3). A dzięki posiadaniu trzech par skrzydeł (liczba 3 oznacza w Biblii położenie na coś nacisku) cherubowie potrafią się poruszać z szybkością błyskawicy, by obwieszczać i wykonywać wyroki Jehowy.
24. Jak cherubowie wysławiają Jehowę i na co to wskazuje?
24 Posłuchajmy! Jakże melodyjnie brzmi porywająca pieśń, którą cherubowie sławią Jehowę: „Święty, święty, święty jest Jehowa Bóg, Wszechmocny, który był i który jest, i który przychodzi”. Również w tym wypadku trzykrotne powtórzenie służy położeniu nacisku. Cherubowie zdecydowanie potwierdzają świętość Jehowy Boga — jej Źródła i niedościgłego Wzorca. Jest On także „Królem wieczności” oraz „Alfą i Omegą, pierwszym i ostatnim, początkiem i końcem” (1 Tymoteusza 1:17, NW; Objawienie 22:13). Cherubowie bez chwili wytchnienia oznajmiają całemu stworzeniu niezrównane przymioty Jehowy.
25. Jak czworo żywych stworzeń i 24 starszych jednoczy się w wielbieniu Jehowy?
25 Niebiosa niebios rozbrzmiewają więc pieśniami ku chwale Jehowy! Apostoł Jan kontynuuje swoją relację: „A ilekroć żywe stworzenia oddadzą chwałę i szacunek, i dziękczynienie Zasiadającemu na tronie, Temu, który żyje na wieki wieków, dwudziestu czterech starszych upada przed Zasiadającym na tronie i oddaje cześć Żyjącemu na wieki wieków i rzuca przed tron swoje korony, mówiąc: ‚Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone’” (Objawienie 4:9-11). Jest to jeden z najwznioślejszych hołdów złożonych w Biblii naszemu Bogu i Panu Wszechwładnemu — Jehowie!
26. Dlaczego 24 starszych zrzuca przed Jehową swoje korony?
26 Grono 24 starszych przejawia takie samo usposobienie, jakim się odznacza Jezus, więc nic dziwnego, że zrzucają oni przed Bogiem swe korony. Obca jest im wszelka myśl o wywyższaniu się w Jego obecności. Podobnie jak to zawsze czyni Jezus, pokornie uznają, iż jedynym celem powierzenia im władzy królewskiej jest przysparzanie Jehowie szacunku i chwały (Filipian 2:5, 6, 9-11). Ulegle okazują swą niższość i wyznają, że ich panowanie jest podporządkowane zwierzchnictwu Jehowy. Toteż z całego serca wespół z cherubami i resztą wiernych stworzeń oddają cześć i chwałę Bogu, który wszystko powołał do istnienia (Psalm 150:1-6).
27, 28. (a) Jak na każdego z nas powinien wpłynąć sporządzony przez Jana opis tej wizji? (b) Jakie pytania nasuwają się w związku z tym, co dalej widzi i słyszy apostoł Jan?
27 Kogo nie poruszyłby do głębi opis tej wizji Jana? Jest doprawdy wspaniała, zachwycająca! Jakaż wobec tego musi być rzeczywistość? Majestat Jehowy pobudza każdą głęboko wdzięczną osobę do wysławiania Go razem z czterema żywymi stworzeniami i 24 starszymi — zarówno w modlitwach, jak i przez publiczne wyznawanie Jego imienia. Chrześcijanie poczytują sobie za przywilej, iż mogą być dziś świadkami tego Boga (Izajasza 43:10). Nie zapominajmy, że wizja dana Janowi odnosi się do dnia Pańskiego, w którym teraz żyjemy. „Siedem duchów” zawsze stoi do dyspozycji, by nam zapewniać kierownictwo i dodawać sił (Galacjan 5:16-18). Mamy też dostęp do Słowa Bożego, które pomaga nam zachować świętość w służeniu świętemu Bogu (1 Piotra 1:14-16). Niewątpliwie czujemy się szczęśliwi, gdy odczytujemy na głos słowa tego proroctwa (Objawienie 1:3). Jakże nas pobudzają do wiernego trwania przy Jehowie i niedopuszczenia do tego, by świat odciągnął nas od gorliwego śpiewania pieśni ku Jego chwale! (1 Jana 2:15-17).
28 Dotąd Jan opisywał, co zobaczył, gdy został zaproszony do wejścia przez otwarte drzwi znajdujące się w niebie. Najbardziej niezwykły był widok Jehowy, który w całym dostojeństwie swego majestatu zasiada na niebiańskim tronie. Otacza Go najpotężniejsza ze wszystkich organizacji, niezrównana pod względem chwały i lojalności. Trwa posiedzenie Boskiego Trybunału (Daniela 7:9, 10, 18). W tej scenerii ma się wydarzyć coś nadzwyczajnego. O jakie zdarzenie chodzi i jaki to ma związek z nami? Uważnie obserwujmy dalszy rozwój wypadków.
[Całostronicowa ilustracja na stronie 75]
[Całostronicowa ilustracja na stronie 78]