Wprowadzenie do Ewangelii według Marka

 Jest to najkrótsza z czterech Ewangelii. Akcja toczy się w niej bardzo szybko. W sprawozdaniu tym ponad 40 razy występuje greckie słowo euthýs, które można oddać jako „natychmiast; zaraz; od razu”. Całą Ewangelię według Marka można przeczytać w ciągu zaledwie godziny lub dwóch. Daje ona dynamiczny obraz życia i służby Jezusa.

 Według najstarszej tradycji źródłem wielu informacji podanych przez Marka był apostoł Piotr, naoczny świadek opisywanych wydarzeń (13:3). Wskazywałby na to fakt, że Marek przebywał razem z Piotrem w Babilonie (1Pt 5:13).

 Marek często opisuje uczucia i reakcje Jezusa (3:5; 7:34; 8:12; 9:36; 10:13-16, 21).

 Marek skupia się na dokonaniach Jezusa, a nie na jego przemówieniach i naukach. Mateusz przedstawia Jezusa jako obiecanego Mesjasza i Króla, a Marek — jako człowieka czynu, dokonującego cudów Syna Bożego, zwycięskiego Wybawcę. Marek odnotowuje co najmniej 19 cudów Jezusa, natomiast tylko kilka jego przykładów, w tym jeden, który występuje wyłącznie w tej Ewangelii (4:26-29).

 Ewangelia ta powstała prawdopodobnie w latach 60-65 n.e., gdy Marek przebywał u Pawła w Rzymie.

 Mateusz napisał swoją Ewangelię dla Żydów, a Marek najwyraźniej głównie z myślą o Rzymianach. Wyjaśnia w niej żydowskie zwyczaje i nauki, które mogły być nieznane osobom z innych narodów (2:18; 7:3, 4; 14:12; 15:42). Tłumaczy hebrajskie i aramejskie sformułowania (3:17; 5:41; 7:11, 34; 14:36; 15:22, 34). Wspominając o miejscach i porach roku, podaje dodatkowe szczegóły, które nie były potrzebne żydowskim czytelnikom (1:13; 11:13; 13:3). Pisząc o monetach używanych przez Żydów, podaje ich wartość w walucie rzymskiej (zob. komentarz do Mk 12:42). Częściej niż inni ewangeliści używa greckich słów i frazeologizmów pochodzących z łaciny, takich jak: spekoulátor (łac. speculator, „żołnierz straży przybocznej”), praitòrion (łac. praetorium, „rezydencja namiestnika”) czy kentyríon (łac. centurio, „setnik”) (6:27; 15:16, 39).