Wprowadzenie do Ewangelii według Jana

 Kiedy Jan spisywał swoje sprawozdanie, od przeszło 30 lat w obiegu były Ewangelie według Mateusza, Marka i Łukasza. Mimo to miał wiele do dodania, jeśli chodzi o życie i działalność Jezusa; jakieś 90 procent treści tej Ewangelii stanowi materiał niezamieszczony w pozostałych trzech sprawozdaniach.

 Jest to jedyna Ewangelia, która mówi o przedludzkim bycie Jezusa. Sprawozdanie Jana rozpoczyna się od tej ważnej prawdy, a później potwierdza ją świadectwo Jana Chrzciciela oraz samego Jezusa (Jn 1:1-3, 29, 30; 3:12, 13; 8:58). Sześć cudów Jezusa opisano tylko w tej Ewangelii: między innymi pierwszy cud, czyli zamianę wody w wino, oraz ostatni — wielki połów ryb — który miał miejsce po zmartwychwstaniu Jezusa.

 Jan najwyraźniej należał do pierwszych uczniów Jana Chrzciciela, którzy poznali Jezusa, i do pierwszych czterech, których zaprosił on, żeby zostali jego naśladowcami (Mk 1:16-20; Jn 1:35-39). Jan, który prawdopodobnie był kuzynem Jezusa, nawiązał z nim bliską przyjaźń i stał się znany jako „uczeń, którego on szczególnie kochał” (Jn 13:23; 21:20, 24). Widział rozdzierającą serce scenę egzekucji i to jemu Jezus powierzył wtedy swoją matkę. Poza tym właśnie Jan wyprzedził Piotra, gdy biegli do grobu Jezusa, by sprawdzić, czy rzeczywiście zmartwychwstał, tak jak usłyszeli (Jn 19:26, 27; 20:2-4).

 Jan nie skupia się na publicznych przemówieniach Jezusa, za to opisuje wiele jego rozmów z poszczególnymi osobami, zarówno uczniami, jak i przeciwnikami. Jan pokazuje Jezusa od strony bardziej osobistej — w swojej relacji zawiera między innymi najdłuższą zapisaną modlitwę Jezusa do Ojca (Jn 17:1-26).

 Ewangelia według Jana jest wyjątkowa pod tym względem, że daje wgląd w pełną miłości relację między Ojcem a Synem, a także mówi o więzi, którą można nawiązać z Jehową i Jezusem dzięki zachowywaniu jedności z Nimi. Jan używa greckich słów oznaczających „miłość” i „kochać” częściej niż trzej pozostali ewangeliści razem wzięci.

 Mały fragment papirusowy z Ewangelią według Jana (kilka wersetów z rozdz. 18), skatalogowany jako papirus Rylands 457, przez wielu biblistów jest uznawany za najstarszy zachowany grecki manuskrypt Chrześcijańskich Pism Greckich. Jest datowany na pierwszą połowę II w. n.e. Fakt, że odpis Ewangelii według Jana był w tamtym czasie w obiegu w Egipcie, gdzie go odnaleziono, świadczy o tym, że „Dobra nowina według Jana” rzeczywiście została spisana w I w. n.e., i to przez samego Jana.

 Jan sporządził swoje sprawozdanie, by ludzie, którzy je przeczytają, „uwierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym”, i „mogli poprzez jego imię uzyskać życie” (Jn 20:31).