Nigdy nie kradnij!

CZY ktoś ci kiedyś coś ukradł? — Jak się wtedy czułeś? — Każdy, kto kradnie, jest złodziejem, a złodziei nikt nie lubi. Ale dlaczego niektórzy ludzie kradną? Czy są złodziejami od urodzenia? Jak myślisz? —

Wiemy już, że ludzie rodzą się w grzechu. A zatem wszyscy są niedoskonali. Nikt jednak nie rodzi się złodziejem. Bywa, że złodziej pochodzi z porządnej rodziny. Jego rodzice, bracia i siostry są uczciwymi ludźmi. Ale on tak bardzo pragnie pieniędzy i tego, co można za nie kupić, że zaczyna kraść.

Kto twoim zdaniem był pierwszym złodziejem? — Zastanówmy się nad tym. Osoba ta przebywała z Wielkim Nauczycielem w niebie. Był to pewien anioł. Ale skoro wszyscy aniołowie byli doskonałymi stworzeniami Boga, jak doszło do tego, że jeden z nich stał się złodziejem? — Z rozdziału 8 dowiedzieliśmy się, że zapragnął czegoś, co do niego nie należało. Czy pamiętasz, co to było? —

Po tym, jak Bóg stworzył pierwszego mężczyznę i pierwszą kobietę, ów anioł zapragnął, żeby to jemu ludzie oddawali cześć. A przecież nie miał do tego prawa. Cześć należała się wyłącznie Bogu. Jednak ten anioł nakłonił Adama i Ewę, by zaczęli go wielbić. Była to kradzież! W ten sposób stał się złodziejem. Stał się Szatanem Diabłem.

Dlaczego ktoś zaczyna kraść? — Dlatego, że pragnie czegoś, co do niego nie należy. To pragnienie może tak silnie opanować nawet dobrych ludzi, że zaczynają postępować źle. Czasami ci, którzy dopuścili się kradzieży, już nigdy nie wracają na właściwą drogę. Tak było w wypadku jednego z apostołów Jezusa, Judasza Iskariota.

Judasz wiedział, że kradzież jest grzechem. Uczył się Prawa Bożego już od dzieciństwa. Wiedział, że przy pewnej okazji Bóg przemówił z nieba do swego ludu i rzekł: „Nie wolno ci kraść” (Wyjścia 20:15). Gdy Judasz dorósł, spotkał Wielkiego Nauczyciela i został jego uczniem. Później Jezus wybrał go na jednego ze swych 12 apostołów.

Jezus i jego apostołowie razem wędrowali i razem spożywali posiłki. Wspólne pieniądze trzymali w szkatułce, którą Jezus dał pod opiekę Judaszowi. Oczywiście te pieniądze nie należały do Judasza. Czy wiesz, co jednak zaczął robić po pewnym czasie? —

Zaczął podbierać pieniądze ze szkatułki. Próbował zdobyć ich coraz więcej i wciąż o nich myślał. Do czego go doprowadziło to złe pragnienie? Zobaczmy, co się stało zaledwie kilka dni przed śmiercią Wielkiego Nauczyciela.

Przyjaciel Jezusa Łazarz miał siostrę Marię. Wzięła ona bardzo drogi olejek i wylała go na stopy Jezusa. Tymczasem Judasz zaczął narzekać. Czy wiesz, dlaczego? — Powiedział, że olejek należało sprzedać, a pieniądze rozdać ubogim. Ale tak naprawdę chciał mieć więcej pieniędzy w szkatułce, żeby je potem ukraść (Jana 12:1-6).

Jezus powiedział Judaszowi, by nie robił Marii przykrości, bo przecież postąpiła bardzo ładnie. Judaszowi nie spodobały się słowa Jezusa. Poszedł więc do naczelnych kapłanów, którzy byli wrogami Jezusa i zamierzali go aresztować. Chcieli to jednak zrobić pod osłoną nocy, żeby nikt nie widział.

Judasz zaproponował kapłanom: ‛Powiem wam, jak pojmać Jezusa, jeśli mi zapłacicie. Ile mi dacie?’

‛Trzydzieści srebrnych monet’ — odpowiedzieli kapłani (Mateusza 26:14-16).

Judasz wziął te pieniądze. W ten sposób po prostu sprzedał Wielkiego Nauczyciela! Czy potrafisz sobie wyobrazić coś równie niegodziwego? — Właśnie do takich rzeczy może się posunąć złodziej. I wszystko to dlatego, że bardziej kocha pieniądze niż ludzi, a nawet Boga.

Być może powiesz: „Ja zawsze będę najbardziej kochał Jehowę”. To dobrze, że tak myślisz. Ale kiedy Judasz został wybrany przez Jezusa na apostoła, prawdopodobnie myślał tak samo. Również inni, którzy stali się złodziejami, mogli tak uważać. Opowiem ci o paru takich osobach.

Jedną z nich był sługa Boży Achan, który żył długo przed narodzinami Wielkiego Nauczyciela. Kiedyś Achan zobaczył piękną szatę, sztabę złota i srebrne monety. Nie należały do niego. Jak mówi Biblia, zostały zabrane wrogom ludu Bożego i należały do Jehowy. Jednak Achan tak bardzo chciał je mieć, że je ukradł (Jozuego 6:19; 7:11, 20-22).

A oto kolejny przykład. Dawno temu na króla Izraelitów Jehowa wybrał Dawida. Pewnego dnia Dawid zobaczył wyjątkowo ładną kobietę, Batszebę. Przypatrywał się jej i pomyślał sobie, że chciałby z nią zamieszkać. Ale ona już miała męża, Uriasza. Co powinien zrobić Dawid? —

Dawid powinien przestać myśleć o Batszebie. Niestety, nie zrobił tego. Sprowadził ją do swego domu. Potem tak pokierował sprawami, że Uriasz został zabity. Dlaczego Dawid dopuścił się tych niegodziwych czynów? — Ponieważ pragnął kobiety, która była żoną innego mężczyzny (2 Samuela 11:2-27).

Dawid żałował tego, co zrobił, i dlatego Jehowa pozwolił mu żyć. Jednak od tamtej pory Dawid miał mnóstwo kłopotów. Jego syn Absalom chciał go pozbawić tronu. Próbował przekonać ludzi, że to on powinien zostać królem w miejsce Dawida. Każdego, kto przychodził do Dawida, obejmował i całował. W ten sposób, jak czytamy w Biblii, „wykradał Absalom serca mężów izraelskich” (2 Samuela 15:1-12).

Czy kiedyś pragnąłeś czegoś tak bardzo jak Achan, Dawid lub Absalom? — Jeżeli ta rzecz należała do kogoś innego, wzięcie jej bez pozwolenia byłoby kradzieżą. Czy pamiętasz, czego zapragnął pierwszy złodziej, Szatan? — Chciał, żeby ludzie oddawali cześć jemu, a nie Bogu. Nakłaniając Adama i Ewę do buntu wobec Boga, dopuścił się więc kradzieży.

O tym, kto może korzystać z jakiejś rzeczy, decyduje właściciel. Czasami pewnie bawisz się z innymi dziećmi u nich w domu. Czy możesz sobie coś stamtąd zabrać? — Nie, chyba że ich tata lub mama ci na to pozwoli. Gdybyś wziął coś bez pytania, byłaby to kradzież.

Dlaczego niekiedy może brać cię pokusa do sięgnięcia po cudze? — Ponieważ bardzo chciałbyś to mieć. Mogłoby ci się wydawać, że nikt nie zobaczy, jak coś bierzesz. Ale czy wiesz, kto zobaczy na pewno? — Jehowa Bóg. A musimy pamiętać, że On nienawidzi złodziei. Jeżeli więc kochasz Boga i bliźnich, pomoże ci to zawsze wystrzegać się kradzieży.