„Powiedz im to słowo”

 1. (a) Wskaż podobieństwa między Jezusem a Jeremiaszem. (b) Dlaczego powinniśmy naśladować w służbie Jeremiasza?

GŁÓWNYM wzorem pod względem głoszenia dobrej nowiny jest dla nas Jezus Chrystus. Co jednak ciekawe, niektórym obserwującym go ludziom przychodził na myśl Jeremiasz (Mat. 16:13, 14). Prorok ten — podobnie jak potem Jezus — głosił z polecenia Bożego. Na przykład pewnego razu usłyszał: „Powiedz im to słowo: ‚Oto, co rzekł Jehowa’” (Jer. 13:12, 13; Jana 12:49). Poza tym Jeremiasz przejawiał w służbie przymioty takie jak Jezus.

 2. Pod jakim względem mieszkańcy naszych terenów przypominają Żydów z czasów Jeremiasza?

² Ktoś mógłby jednak argumentować: „My pełnimy służbę w innych warunkach niż Jeremiasz. On przemawiał do członków narodu oddanego Bogu, natomiast mieszkańcy naszych terenów z reguły nie znają Jehowy”. To fakt. Ale z drugiej strony większość Żydów współczesnych Jeremiaszowi opuściła prawdziwego Boga i postępowała niemądrze (odczytaj Jeremiasza 5:20-22). Kto chciał oddawać cześć Jehowie zgodnie z Jego wolą, musiał dokonać radykalnych zmian. Podobnie jest dzisiaj. Ludzie — niezależnie od tego, czy podają się za chrześcijan, czy nie — muszą nauczyć się bojaźni przed Jehową i stanąć po stronie czystego wielbienia. Zobaczmy, jak wzorem Jeremiasza możemy służyć Bogu, a zarazem nieść pomoc bliźnim.

 3. Jaki wymowny gest wykonał Bóg na początku służby Jeremiasza i jak to musiało podziałać na proroka?

³ Jak pamiętamy, na początku swej służby prorockiej Jeremiasz usłyszał słowa: „Do wszystkich, do których cię poślę, masz iść; i wszystko, co ci nakażę, masz mówić. Nie lękaj się ich twarzy, bo ‚ja jestem z tobą, by cię wyzwolić’ — brzmi wypowiedź Jehowy” (Jer. 1:7, 8). Następnie stało się coś zaskakującego. Jeremiasz relacjonuje: „Jehowa wyciągnął rękę i dotknął nią moich ust. Potem Jehowa rzekł do mnie: ‚Oto włożyłem swe słowa w twoje usta. Patrz, ustanowiłem cię dzisiaj [prorokiem]’” (Jer. 1:9, 10)a. Od tego momentu Jeremiasz wiedział, że będzie przemawiał w imieniu wszechmocnego Boga. Mając Jego pełne poparcie, zapewne podjął się zleconego zadania z tym większą gorliwością (Izaj. 6:5-8).

 4. Podaj przykłady niezwykłej gorliwości w służbie.

⁴ Obecnie słudzy Jehowy nie spodziewają się takich fizycznych przejawów wsparcia. Niemniej Bóg oddziałuje na nich swym duchem, wzbudzając w nich gorące pragnienie głoszenia dobrej nowiny. Wielu Świadków wręcz pała gorliwością. Pomyślmy o siostrze imieniem Maruja, mieszkającej w Hiszpanii. Od przeszło 40 lat ma sparaliżowane ręce i nogi. Trudno jej brać udział w służbie od domu do domu, więc szuka innych możliwości głoszenia. Na przykład pisze listy z pomocą córki, której dyktuje ich treść. Podczas miesięcznej kampanii wysłały ponad 150 listów, do każdego załączając traktat. W ten sposób dotarły z orędziem biblijnym do większości domów w pobliskiej wsi. Maruja powiedziała córce: „Jeśli któryś z tych listów trafi do osoby o szczerym sercu, Jehowa nagrodzi nas studium biblijnym”. Miejscowy starszy napisał: „Dziękuję Jehowie za takie siostry jak Maruja, które uczą nas cenić to, co naprawdę ważne”.

 5. (a) Czy Jeremiasz zdołał zachować gorliwość mimo powszechnej obojętności? (b) Dzięki czemu możesz z gorliwością głosić dobrą nowinę?

⁵ W czasach Jeremiasza większość mieszkańców Jerozolimy ‛nie znajdowała upodobania w słowie Jehowy’. Czy wskutek tej wszechobecnej obojętności prorok przestał głosić? W żadnym wypadku! Stwierdził: „Napełniłem się złością Jehowy. Znużyłem się powstrzymywaniem” (Jer. 6:10, 11). Jak mógłbyś pielęgnować taką gorliwość? Między innymi przez rozmyślanie o tym, jakim niezrównanym przywilejem jest reprezentowanie prawdziwego Boga. Pomyśl tylko: wielcy tego świata znieważają imię Boże, a przywódcy religijni oszukują mieszkańców twojego terenu — podobnie jak to czynili kapłani współcześni Jeremiaszowi (odczytaj Jeremiasza 2:8, 26, 27). Tymczasem ty masz do przekazania dobrą nowinę o Królestwie, która jest wyrazem Bożej życzliwości wobec rodzaju ludzkiego (Lam. 3:31, 32). Dzięki pamiętaniu o tym będziesz z gorliwością głosić i pomagać symbolicznym owcom.

 6. Z jakimi przeciwnościami borykał się Jeremiasz?

⁶ Zapewne przyznasz, że przejawianie w służbie zapału nie zawsze jest łatwe. Jeremiasz również musiał stawiać czoła poważnym wyzwaniom. Zmagał się na przykład ze sprzeciwem fałszywych proroków, o czym donosi chociażby w 28 rozdziale swej księgi. Poza tym większość ludzi nie słuchała głoszonego przez niego orędzia, toteż niekiedy czuł się wyobcowany (Jer. 6:16, 17; 15:17). Co gorsza, wrogowie nastawali na jego życie (Jer. 26:11).

 7, 8. W jakim sensie Bóg ‛przechytrzył’ Jeremiasza?

⁷ Gdy w pewnym okresie Jeremiasz dzień po dniu zmuszony był znosić drwiny i obelgi, dał wyraz swym odczuciom, mówiąc Bogu, że ‛został przez Niego przechytrzony’ (odczytaj Jeremiasza 20:7, 8). Jak należy to rozumieć?

⁸ Oczywiście nie chodzi o to, że Jehowa oszukał swego wiernego proroka, uciekając się do jakiegoś przebiegłego podstępu. ‛Przechytrzył’ go w pozytywnym sensie, dla jego pożytku. Jeremiasz spotykał się z tak wielkim sprzeciwem, że nie czuł się na siłach kontynuować zleconego mu zadania. A jednak je wykonał — dzięki pomocy Wszechmocnego. Można powiedzieć, że Jehowa ‛przemógł’ Jeremiasza, gdyż okazał się znacznie silniejszy od niego samego oraz jego ludzkich słabości. Kiedy prorok uznał, że osiągnął kres swoich możliwości i już nic więcej nie zrobi, Jehowa go umocnił. A zatem Jeremiasz ‛został przechytrzony’ w tym sensie, że wbrew swym przypuszczeniom był w stanie dalej głosić pomimo obojętności, odrzucenia oraz przemocy fizycznej.

 9. Dlaczego słowa zanotowane w Jeremiasza 20:11 mogą dodawać ci otuchy?

⁹ Jehowa wspierał Jeremiasza niczym „straszliwy mocarz” (Jer. 20:11). Doda sił także tobie, byś mógł gorliwie krzewić czyste wielbienie mimo najpoważniejszych nawet przeszkód. Nigdy więc nie zapominaj, że — jak to ujęto w innym przekładzie biblijnym — jest z tobą „najdzielniejszy wojownik” (Biblia Warszawsko-Praska).

10. Co jesteś zdecydowany robić w obliczu sprzeciwu?

¹⁰ Apostoł Paweł, świadomy tego, że Bóg wspiera swoich sług, zachęcał chrześcijan zmagających się ze sprzeciwem: „Sprawujcie się w sposób godny dobrej nowiny o Chrystusie, abym (...) słyszał (...), że stoicie niewzruszenie w jednym duchu, jedną duszą walcząc ramię w ramię za wiarę dobrej nowiny, i pod żadnym względem nie dajecie się zastraszyć waszym przeciwnikom” (Filip. 1:27, 28). Pełniąc swą służbę, powinieneś wzorem Jeremiasza i chrześcijan z I wieku polegać na wszechmocnym Bogu. Jeżeli ktoś z ciebie szydzi lub cię atakuje, pamiętaj, że u twego boku jest Jehowa. Był z Jeremiaszem i z wieloma twoimi braćmi, będzie więc także z tobą. Błagaj Go o pomoc i ufaj, że odpowie na twoje modlitwy. Możesz na samym sobie doświadczyć, co to znaczy ‛zostać przechytrzonym’, gdy Bóg doda ci sił do odważnego stawienia czoła przeciwnościom. Naprawdę potrafisz zdziałać znacznie więcej, niż byś przypuszczał (odczytaj Dzieje 4:29-31).

11, 12. (a) Jakich zmian mógłbyś dokonać, by docierać w służbie do większej liczby ludzi? (b) Jakie możliwości głoszenia w twojej okolicy nasuwa ci na myśl zdjęcie na stronie 39?

¹¹ To, czego się dowiadujemy o działalności Jeremiasza, może nam pomóc ulepszyć różne aspekty naszej służby. Jeremiasz po przeszło 20-letnim usługiwaniu w charakterze proroka Jehowy stwierdził: „Wciąż do was mówiłem, wstając wcześnie i mówiąc, lecz wyście nie słuchali” (Jer. 25:3). Działał więc od samego rana. Jaka nauka płynie stąd dla nas? Niektórzy głosiciele wstają wcześnie, by prowadzić z ludźmi rozmowy na przystankach autobusowych lub dworcach kolejowych. Świadkowie głoszący na terenach wiejskich z samego rana odwiedzają rolników i inne osoby, które o tej porze są już na nogach. A do czego ciebie zachęca sumienność Jeremiasza? Czy na przykład jesteś gotowy wstać wystarczająco wcześnie, by przyjść punktualnie na zbiórkę do służby polowej?

¹² Rzecz jasna na wielu terenach świetne rezultaty przynosi służba popołudniami lub wieczorami. Niektórzy głoszą nawet w godzinach nocnych, odwiedzając pracowników stacji paliw, restauracji i innych punktów usługowych działających całą dobę. Czy mógłbyś tak dostosować swój plan zajęć, by wyruszać do służby wtedy, gdy możesz spotkać najwięcej ludzi?

13, 14. (a) Jaki aspekt służby Jeremiasza ma związek z dokonywaniem odwiedzin ponownych? (b) Jakie zdarzenie z życia Jeremiasza podkreśla potrzebę sumienności w dokonywaniu odwiedzin?

¹³ Jehowa niekiedy nakazywał Jeremiaszowi ogłaszać prorocze zapowiedzi w bramach świątyni lub Jerozolimy (Jer. 7:2; 17:19, 20). W takich publicznych miejscach prorok docierał do większej liczby ludzi — między innymi do poważanych mieszkańców miasta, kupców i rzemieślników. A ponieważ w tej samej bramie często można było spotkać te same osoby, z niektórymi mógł rozmawiać wielokrotnie, szerzej objaśniając im Boże orędzia. Czy dostrzegamy w tym dla siebie wskazówkę, jeśli chodzi o dokonywanie odwiedzin ponownych?

¹⁴ Jeremiasz wiedział, że od jego działalności prorockiej zależy życie ludzi. Pewnego razu, gdy nie mógł sam przemówić do ludu, wysłał swego przyjaciela Barucha (odczytaj Jeremiasza 36:5-8). Jak możemy go pod tym względem naśladować? Jeśli na przykład obiecujemy domownikowi, że go odwiedzimy, to czy dotrzymujemy słowa? A jeśli nie możemy dokonać odwiedzin lub przeprowadzić studium, to czy staramy się o zastępstwo? Jezus powiedział: „Niechże wasze słowo Tak znaczy Tak” (Mat. 5:37). Powinniśmy być słowni, gdyż reprezentujemy Boga prawdy i porządku (1 Kor. 14:33, 40).

15, 16. (a) W jaki sposób wielu głosicieli wzorem Jeremiasza poszerza zakres służby? (b) Jakie wnioski wyciągasz z przeżycia głosicielki z Chile? (Zobacz zdjęcie na stronie 40).

¹⁵ Chcąc pokrzepić Żydów w Babilonie, Jeremiasz napisał do nich list, w którym zawarł „dobre słowo” od Jehowy dotyczące powrotu z niewoli (Jer. 29:1-4, 10). Obecnie „dobre słowo” o tym, co Jehowa wkrótce uczyni, również można rozgłaszać listownie — bądź telefonicznie. Czy mógłbyś skorzystać z tych środków, by pomóc swym krewnym lub innym osobom z dalekich stron albo takim, z którymi trudno nawiązać kontakt?

¹⁶ Głosiciele Królestwa, którzy wzorem Jeremiasza starają się dokładnie pełnić służbę, często osiągają znakomite wyniki. W Chile pewna głosicielka podeszła do kobiety, która wychodziła ze stacji metra. Z przejęciem wysłuchała ona biblijnego orędzia i zgodziła się na rozmowę w swoim domu. Jednak siostra nie zanotowała jej adresu. Świadoma, że powinna podtrzymać okazane zainteresowanie, pomodliła się do Jehowy. Następnego dnia poszła na stację metra dokładnie o tej samej porze. I ponownie spotkała tę kobietę. Tym razem starannie zapisała jej adres i później odwiedziła ją w domu. Bóg już wkrótce wykona wyrok na dzisiejszym szatańskim świecie. Ale osoby, które przyjmą dobrą nowinę i okażą skruchę, będą miały nadzieję na przeżycie (odczytaj Lamentacje 3:31-33). Sumiennym opracowywaniem swojego terenu możemy pokazać, że zdajemy sobie z tego sprawę.

17. Jak mógłbyś naśladować postawę Jeremiasza na swoim terenie?

¹⁷ Jehowa nie chciał, by ludzie tracili życie. Jakieś dziesięć lat przed zagładą Jerozolimy posłużył się Jeremiaszem do przedstawienia nadziei dla wygnańców w Babilonie. Zapowiedział: „Skieruję na nich dobre oko i sprawię, że powrócą do tej ziemi. I odbuduję ich, a nie zburzę; i zasadzę ich, a nie wykorzenię”. Jeremiasz mógł im oznajmić: „Jest też nadzieja co do twojej przyszłości” (Jer. 24:6; 26:3; 31:17). Prorok ten patrzył na ludzi tak jak Bóg. Szczerze się o nich troszcząc, przekazywał im zachętę Jehowy: „Zawróćcie, proszę, każdy ze swej złej drogi i sprawcie, by wasze postępki były dobre” (Jer. 35:15). A jak ty mógłbyś dawać dowody osobistego zainteresowania mieszkańcami swojego terenu?

18, 19. (a) Jakiego podejścia do działalności kaznodziejskiej musimy się wystrzegać? (b) Jak za przykładem Jeremiasza powinniśmy postrzegać naszą służbę?

¹⁸ Głęboka miłość Jeremiasza do ludzi nigdy nie ostygła. Po upadku Jerozolimy dalej okazywał im współczucie (odczytaj Lamentacje 2:11). Żydzi sami byli winni tej klęski. Ale Jeremiasz nie wytknął im tego słowami: „A nie mówiłem?”. Był przejęty wielkim smutkiem z powodu ich losu. Tak samo my nie możemy pełnić służby mechanicznie, jedynie z poczucia obowiązku. Nasze wysiłki powinny być wyrazem głębokiej miłości do naszego wspaniałego Boga, a także do ludzi stworzonych na Jego podobieństwo.

¹⁹ Żadne stanowisko ani żadne zaszczyty w tym świecie nie mogą się równać z przywilejem występowania w imieniu prawdziwego Boga. Właśnie tak postrzegał to Jeremiasz. Powiedział: „Znaleziono twoje słowa i ja zacząłem je jeść; i słowo twoje staje się dla mnie radosnym uniesieniem i radością mego serca; bo jest nade mną wzywane twoje imię, Jehowo” (Jer. 15:16). Dzięki prowadzonej dziś działalności kaznodziejskiej jeszcze wiele osób może poznać i pokochać Tego, któremu zawdzięczają życie. My również możemy mieć w tym swój udział, jeśli za przykładem Jeremiasza pełnimy służbę gorliwie i z miłością.