„Ustanowię nad nimi jednego pasterza”

 1-3. Nad czym ubolewa Ezechiel i jakie proroctwa otrzymuje teraz od Jehowy?

JEST szósty rok pobytu Ezechiela na wygnaniua. Prorok ubolewa nad sposobem sprawowania rządów w Judzie, jego ukochanej ojczyźnie oddalonej o setki kilometrów. Za jego życia władzę sprawowali już różni królowie.

² Ezechiel urodził się za panowania wiernego króla Jozjasza. Musiał być zachwycony, gdy słuchał o tym, jak Jozjasz zniszczył rzeźbione wizerunki i przywrócił w Judzie czyste wielbienie (2 Kron. 34:1-8). Jednak reforma Jozjasza nie przyniosła trwałych rezultatów, ponieważ jego następcy czcili fałszywych bogów. Nic dziwnego, że naród coraz bardziej pogrążał się w duchowym i moralnym bagnie. Czy nadzieja zupełnie przepadła? W żadnym wypadku!

³ Jehowa przekazuje wiernemu słudze proroctwo — pierwsze z kilku — dotyczące Mesjasza, przyszłego Władcy i Pasterza. Na zawsze przywróci on czyste wielbienie i będzie czule troszczył się o owce Jehowy. Warto dokładnie przyjrzeć się tym proroctwom, bo ich spełnienie ma związek z naszymi widokami na życie wieczne. Omówmy więc cztery proroctwa mesjańskie zapisane w Księdze Ezechiela.

 4. Jakie proroctwo Jehowa przekazał Ezechielowi i czym je poprzedził?

⁴ Około 612 roku p.n.e. Jehowa przekazał Ezechielowi proroctwo dotyczące zasięgu władzy Mesjasza i potrzeby ufania jego Królestwu. Poprzedził to proroctwo pewną zagadką, którą Ezechiel miał opowiedzieć wygnańcom. Zwracała ona uwagę na niewierność królów judzkich i podkreślała konieczność pojawienia się mesjańskiego Władcy (Ezech. 17:1, 2).

 5. Streść zagadkę o wielkich orłach.

⁵ Odczytaj Ezechiela 17:3-10. Zagadkę tę można streścić tak: „Wielki orzeł” zrywa „najbardziej wystającą gałązkę” cedru i sadzi ją „w mieście handlarzy”. Potem ‛bierze z kraju nasienie’ i zasiewa je na żyznym polu „nad obfitymi wodami”. Ziarno wschodzi i wyrasta z niego „bujna winorośl”. Wtedy pojawia się drugi „wielki orzeł”. Winorośl ‛łapczywie wyciąga do niego korzenie’, bo chce być przesadzona na inną dobrze nawodnioną grządkę. Jehowa potępia jej zachowanie i zapowiada, że zostanie wyrwana z korzeniami i ‛całkiem uschnie’.

 6. Wyjaśnij znaczenie zagadki.

⁶ Jakie jest wyjaśnienie tej zagadki? (Odczytaj Ezechiela 17:11-15). Podczas ataku na Jerozolimę w 617 roku p.n.e. babiloński król Nabuchodonozor (pierwszy „wielki orzeł”) pozbawił tronu króla Judy, Jehojachina („najbardziej wystającą gałązkę”), i zabrał go do Babilonu („miasta handlarzy”). Nabuchodonozor ustanowił w Jerozolimie nowego króla, Sedekiasza (‛nasienie z kraju’, czyli jednego z królewskich potomków). Zmusił go do złożenia przysięgi na imię Boże, że będzie lojalnym wasalem (2 Kron. 36:13). Tymczasem Sedekiasz złamał tę przysięgę, zbuntował się przeciwko Babilonowi i poprosił o wsparcie wojskowe władcę Egiptu (drugiego „wielkiego orła”), ale nic mu to nie dało. Jehowa potępił nielojalność Sedekiasza (Ezech. 17:16-21). Po jakimś czasie król ten został zdetronizowany i umarł w więzieniu w Babilonie (Jer. 52:6-11).

 7. Czego się uczymy z tej proroczej zagadki?

⁷ Czego się uczymy z tej proroczej zagadki? Po pierwsze, jako słudzy Jehowy powinniśmy zawsze dotrzymywać słowa. Jezus powiedział: „Niech wasze słowo ‚tak’ znaczy ‚tak’, a wasze ‚nie’ — ‚nie’” (Mat. 5:37). Jeżeli musimy przysiąc, że powiemy prawdę, na przykład w sądzie, traktujemy to bardzo poważnie. Po drugie, musimy uważać na to, komu ufamy. Biblia ostrzega: „Nie polegajcie na władcach ani na żadnych innych ludziach, bo nie mogą zapewnić wybawienia” (Ps. 146:3).

 8-10. Jak Jehowa opisał mesjańskiego Władcę i jak spełnia się to proroctwo? (Zobacz ramkę „Proroctwo mesjańskie — majestatyczny cedr”).

⁸ Istnieje jednak władca, który w pełni zasługuje na nasze zaufanie. Zaraz po przedstawieniu proroczej zagadki o przesadzonej gałązce Jehowa podobnym symbolicznym językiem opisuje mesjańskiego Władcę.

⁹ Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 17:22-24). Teraz już nie jakiś wielki orzeł, ale sam Jehowa zacznie działać. Zerwie delikatną gałązkę „z wierzchołka wyniosłego cedru” i zasadzi ją „na wysokiej, wyniosłej górze”. Z gałązki tej wyrośnie „majestatyczny cedr”, który da schronienie „wszelkim gatunkom ptaków”. Wtedy „wszystkie drzewa” dowiedzą się, że sprawił to sam Jehowa.

¹⁰ Spełnienie. Jehowa wybrał swojego Syna, Jezusa Chrystusa, pochodzącego z linii rodowej króla Dawida („wyniosłego cedru”), i ustanowił go Królem na niebiańskiej górze Syjon („wysokiej, wyniosłej górze”) (Ps. 2:6; Jer. 23:5; Obj. 14:1). Chociaż wrogowie uważali Jezusa za „najmniej znaczącego z ludzi”, Jehowa go wywyższył, dając mu „tron Dawida, jego ojca” (Dan. 4:17; Łuk. 1:32, 33). Porównany do majestatycznego cedru mesjański Król, Jezus Chrystus, będzie panował z nieba nad całą ziemią i dbał o dobro wszystkich swoich poddanych. Takiemu Władcy naprawdę warto zaufać! Pod rządami Jezusa posłuszni ludzie ‛będą mieszkać bezpiecznie i nie będą się bać żadnego nieszczęścia’ (Prz. 1:33).

11. W czym pomaga nam proroctwo o „delikatnej gałązce”, która staje się „majestatycznym cedrem”?

¹¹ Czego uczymy się z tego proroctwa. Intrygujące proroctwo o „delikatnej gałązce”, która staje się „majestatycznym cedrem”, pomaga nam w zrozumieniu bardzo ważnej kwestii: komu powinniśmy ufać. Ufanie ludzkim rządom i ich potędze militarnej byłoby niemądre. Prawdziwego bezpieczeństwa możemy oczekiwać tylko od mesjańskiego Króla, Jezusa Chrystusa. Niebiański rząd, na którego czele on stoi, jest jedyną nadzieją dla ludzkości (Obj. 11:15).

12. Jak Jehowa potwierdził, że nie wycofał się z przymierza zawartego z Dawidem?

¹² Kiedy Bóg wyjaśnił Ezechielowi zagadkę o dwóch orłach, prorok zrozumiał, że Sedekiasz — niewierny król z linii rodowej Dawida — zostanie zdetronizowany i wzięty do niewoli w Babilonie. Być może się zastanawiał: „A co z przymierzem Boga z Dawidem i obietnicą, że jego potomek będzie panował na zawsze?” (2 Sam. 7:12, 16). Jeśli nasunęło mu się takie pytanie, nie musiał długo czekać na odpowiedź. Jehowa przemówił do niego około 611 roku p.n.e., w siódmym roku pobytu proroka na wygnaniu, kiedy Sedekiasz jeszcze panował w Judzie (Ezech. 20:2). Bóg przekazał Ezechielowi kolejne proroctwo dotyczące Mesjasza, które wyraźnie pokazało, że Jego przymierze z Dawidem nie przestało obowiązywać. Wręcz przeciwnie, proroctwo to wskazywało, że przyszły mesjański Władca będzie miał prawo do panowania jako potomek z linii rodowej Dawida.

13, 14. Jaka jest treść proroctwa zapisanego w Ezechiela 21:25-27 i jak się ono spełnia?

¹³ Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 21:25-27). Za pośrednictwem Ezechiela Jehowa bez ogródek mówi „niegodziwemu naczelnikowi Izraela”, że przyszedł czas wymierzenia mu kary — że jego zawój i korona w postaci diademu, czyli symbole władzy królewskiej, będą mu odebrane. Potem władza, która wcześniej była ‛poniżona’, zostanie wywyższona, a ‛wyniosła’ — poniżona. Ta pierwsza miała być sprawowana tylko do momentu, kiedy Jehowa przekaże swoje Królestwo „temu, który ma prawo do sprawowania władzy”.

¹⁴ Spełnienie. ‛Wyniosłe’ królestwo Judy, którego stolicą była Jerozolima, zostało poniżone, gdy w 607 roku p.n.e. Babilończycy spustoszyli to miasto, zdetronizowali Sedekiasza i wzięli go do niewoli. Ponieważ nie rządził wtedy nikt z królewskiej linii rodowej Dawida, ‛poniżona’ władza pogańskich narodów została wywyższona, bo pozwolono jej panować nad światem — ale tylko przez pewien okres. „Czasy pogan”, czyli „czasy wyznaczone narodom”, zakończyły się w 1914 roku, kiedy Jehowa ustanowił Królem Jezusa Chrystusa (Łuk. 21:24 i przypis). Jako potomek króla Dawida, Jezus miał „prawo do sprawowania władzy” w mesjańskim Królestwie (Rodz. 49:10)b. Właśnie przez ustanowienie Jezusa Królem Jehowa spełnił swoją obietnicę daną Dawidowi co do trwałego panowania jego potomka (Łuk. 1:32, 33).

15. Dlaczego możemy mieć pełne zaufanie do Króla Jezusa Chrystusa?

¹⁵ Czego uczymy się z tego proroctwa. Możemy mieć pełne zaufanie do Króla Jezusa Chrystusa. Dlaczego? W przeciwieństwie do człowieczych władców, którzy są wybierani przez ludzi albo sami uzurpują sobie prawo do władzy, Jezus został wyznaczony przez Jehowę i „dano mu (...) królestwo”, do którego ma pełne prawo (Dan. 7:13, 14). Król wybrany przez samego Boga na pewno zasługuje na nasze zaufanie!

16. Jak Jehowa traktuje swoje owce, a jak je traktowali „pasterze Izraela”?

¹⁶ Jehowa, Największy Pasterz, czule troszczy się o swoje owce, czyli sług na ziemi (Psalm 100:3). Kiedy opiekę nad nimi powierza ludziom, którzy pełnią funkcję pasterzy — dając im pewną władzę — uważnie przygląda się, jak traktują Jego owce. Wyobraźmy więc sobie, co w czasach Ezechiela musiał myśleć o „pasterzach Izraela”. Ci przywódcy bez skrupułów traktowali Jego owce „surowo i okrutnie”. W rezultacie cierpiały, a wiele z nich porzuciło czyste wielbienie (Ezech. 34:1-6).

17. Jak Jehowa ‛wyratował swoje owce’?

¹⁷ Jak zareagował Jehowa? O tych okrutnych władcach powiedział: „Zażądam od nich rozliczenia się”. Obiecał też: „Wyratuję swoje owce” (Ezech. 34:10 i przypis). Jehowa zawsze dotrzymuje słowa (Joz. 21:45). ‛Wyratował swoje owce’, kiedy w 607 roku p.n.e. posłużył się wojskami babilońskimi, żeby pozbawić władzy tych samolubnych pasterzy. Siedemdziesiąt lat później uwolnił swoich sług z Babilonu i sprowadził ich z powrotem do ojczyzny, żeby mogli przywrócić tam czyste wielbienie. Ale owce Jehowy pozostawały bezbronne, bo nadal znajdowały się pod władzą mocarstw światowych. „Czasy wyznaczone narodom” miały trwać jeszcze wiele stuleci (Łuk. 21:24).

18, 19. Jakie proroctwo Jehowa przekazał Ezechielowi w 606 roku p.n.e.? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁸ W 606 roku p.n.e. — mniej więcej rok po zburzeniu Jerozolimy i kilkadziesiąt lat przed uwolnieniem Izraelitów z Babilonu — Jehowa przekazał Ezechielowi kolejne proroctwo. Pokazuje ono, jak troskliwie Największy Pasterz dba o przyszłość swoich owiec. Opisuje, w jaki sposób mesjański Władca będzie pasł owce Jehowy.

¹⁹ Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 34:22-24). Bóg ustanowi „jednego pasterza”, którego nazywa „swoim sługą Dawidem”. Słowa „jeden pasterz” oraz „sługa” występujące w liczbie pojedynczej oznaczają, że chodzi nie o odrodzenie całej dynastii następców tronu Dawida, ale o panowanie jednej osoby — nieprzemijającego dziedzica. Ten Król i Pasterz będzie karmił owce Jehowy i stanie się „ich przewodnikiem”. Jehowa zawrze z nimi „przymierze pokoju” i „jak deszcz spłyną [na nie] błogosławieństwa” — będą cieszyły się dobrobytem i czuły się bezpiecznie. Poza tym pokojowe relacje zapowiedziano nie tylko między ludźmi, ale też między ludźmi a zwierzętami (Ezech. 34:25-28).

20, 21. (a) Jak spełniła się zapowiedź Jehowy: ‛Mój sługa Dawid zostanie ich pasterzem’? (b) Jak słowa Ezechiela o „przymierzu pokoju” spełnią się w przyszłości?

²⁰ Spełnienie. Nazywając wspomnianego Władcę swoim „sługą Dawidem”, Bóg proroczo wskazał na Jezusa, potomka Dawida, który ma prawo do sprawowania władzy (Ps. 89:35, 36). W czasie swojej służby na ziemi Jezus okazał się „wspaniałym pasterzem”, bo ‛dał za owce swoje życie’ (Jana 10:14, 15). Ale teraz jest Pasterzem w niebie (Hebr. 13:20). W roku 1914 Bóg uczynił go Królem i powierzył mu zadanie pasienia i karmienia owiec przebywających na ziemi. Wkrótce potem, w roku 1919, Jezus ustanowił „niewolnika wiernego i roztropnego”, żeby karmił ‛sług w jego domu’ — lojalnych czcicieli mających nadzieję na życie w niebie lub na ziemi (Mat. 24:45-47). Pod przewodnictwem Chrystusa ten wierny niewolnik dostarcza owcom wyśmienity pokarm duchowy. Pomaga im to dbać o pokój i bezpieczeństwo w duchowym raju, który cały czas się rozwija.

²¹ Jak słowa Ezechiela o „przymierzu pokoju” i ‛deszczu błogosławieństw’ spełnią się w przyszłości? W nadchodzącym nowym świecie ludzie, którzy będą oddawać cześć Jehowie w czysty sposób, w pełni zaznają korzyści wynikających z „przymierza pokoju”. Kiedy cała ziemia zamieni się w raj, nigdy więcej nie będą nękani przez wojny, przestępczość, głód, choroby ani dzikie zwierzęta (Izaj. 11:6-9; 35:5, 6; 65:21-23). Jak fascynująca jest perspektywa życia wiecznego na ziemi, kiedy spełnią się słowa: „Będą mieszkać bezpiecznie. Nikt nie będzie wzbudzał w nich strachu”! (Ezech. 34:28).

22. Jak Jezus traktuje owce Jehowy i jak mogą go naśladować starsi?

²² Czego uczymy się z tego proroctwa. Jezus, podobnie jak jego Ojciec, bardzo troszczy się o owce. Dba o to, żeby w raju duchowym były dobrze odżywione oraz cieszyły się pokojem i bezpieczeństwem. Pod opieką takiego Pasterza i Władcy czujemy się wspaniale! Mężczyźni, którzy usługują w zborach jako pasterze, powinni naśladować troskę Jezusa. Mają paść owce chętnie i z zapałem oraz dawać im dobry przykład (1 Piotra 5:2, 3). Żaden starszy nigdy nie chciałby wyrządzić krzywdy którejś z owiec Jehowy! Pamiętamy, co o okrutnych pasterzach w czasach Ezechiela powiedział Jehowa: „Zażądam od nich rozliczenia się” (Ezech. 34:10, przypis). Największy Pasterz uważnie się przygląda, jak są traktowane Jego owce — i to samo robi Jego Syn.

23. Jaką obietnicę zjednoczenia narodu izraelskiego dał Jehowa i jak ją spełnił?

²³ Jehowa pragnie, żeby Jego chwalcy służyli Mu w jedności. W pewnym proroctwie dotyczącym odrodzenia obiecał, że zbierze swój lud, zarówno przedstawicieli dwuplemiennego królestwa Judy, jak i dziesięcioplemiennego królestwa Izraela, i ponownie uczyni z nich „jeden naród” — niejako sprawi, że w Jego ręku ‛dwie laski staną się jedną’ (Ezech. 37:15-23). Proroctwo to spełniło się, kiedy w 537 roku p.n.e. Bóg sprawił, że Izraelici wrócili do Ziemi Obiecanej i znowu się zjednoczylic. Ale słowa te miały się spełnić na znacznie większą skalę w przyszłości. Po obietnicy zjednoczenia Izraelitów Jehowa przekazał Ezechielowi proroctwo o przyszłym Władcy, który na zawsze zjednoczy w czystym wielbieniu sług Bożych na całej ziemi.

24. Jak Jehowa nazywa mesjańskiego Władcę i jakie będą jego rządy?

²⁴ Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 37:24-28). W odniesieniu do mesjańskiego Władcy Jehowa ponownie używa określeń: „mój sługa Dawid”, „jeden pasterz” oraz „przewodnik”, ale tym razem nazywa go też „królem” (Ezech. 37:22). Jakie będzie panowanie tego Władcy? Będzie trwałe. Wyrażenia „na zawsze” i „wieczne” wskazują, że związane z nim błogosławieństwa nigdy się nie skończąd. Zaprowadzi jedność. Lojalni poddani tego „jednego króla” będą przestrzegać tych samych „rozporządzeń” i razem „zamieszkają w kraju”. Przybliży poddanych do Jehowy. Zawrze On z nimi „przymierze pokoju”. ‛Będzie ich Bogiem, a oni będą Jego ludem’. Jego sanktuarium ‛będzie pośród nich na zawsze’.

25. Jak spełnia się proroctwo o mesjańskim Władcy?

²⁵ Spełnienie. W roku 1919 wierni pomazańcy zostali zjednoczeni pod przewodnictwem „jednego pasterza”, mesjańskiego Króla, Jezusa Chrystusa. Później przyłączyła się do nich „wielka rzesza ludzi (...) ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków” (Obj. 7:9). Razem stali się „jedną trzodą”, którą prowadzi „jeden pasterz” (Jana 10:16). Wszyscy oni — bez względu na to, czy mają nadzieję niebiańską, czy ziemską — posłusznie przestrzegają praw Jehowy. Dzięki temu przebywają w raju duchowym i stanowią zjednoczoną ogólnoświatową społeczność braterską. Jehowa zapewnia im pokój i jest wśród nich Jego „sanktuarium” — symbol czystego wielbienia. Jehowa jest ich Bogiem, a oni są dumni, że mogą Mu służyć — teraz i na zawsze!

26. Jak możesz się przyczynić do jedności panującej w duchowym raju?

²⁶ Czego uczymy się z tego proroctwa. Należenie do zjednoczonej społeczności czcicieli Jehowy to prawdziwy przywilej. Ale wiąże się on z odpowiedzialnością — musimy umacniać naszą jedność. Powinna być ona widoczna w tym, w co wierzymy i co robimy (1 Kor. 1:10). Dlatego chętnie korzystamy z tego samego pokarmu duchowego, przestrzegamy tych samych zasad zawartych w Biblii oraz bierzemy udział w tym samym dziele głoszenia o Królestwie i pozyskiwania uczniów. Jednak do naszej jedności najbardziej przyczynia się miłość. Kiedy staramy się pielęgnować i okazywać różne jej aspekty — w tym empatię, współczucie oraz gotowość do przebaczania — umacniamy naszą jedność. Jak czytamy w Biblii, „miłość (...) to doskonała więź jedności” (Kol. 3:12-14; 1 Kor. 13:4-7).

27. (a) Co myślisz o proroctwach mesjańskich znajdujących się w Księdze Ezechiela? (b) Co przeanalizujemy w następnych rozdziałach?

²⁷ Jesteśmy bardzo wdzięczni Jehowie za proroctwa dotyczące Mesjasza, które znalazły się w Księdze Ezechiela! Ich czytanie oraz rozmyślanie nad nimi przypomina nam, że nasz ukochany Król, Jezus Chrystus, zasługuje na nasze zaufanie, ma prawo sprawować władzę, jest dla nas czułym Pasterzem i pomoże nam już zawsze zachowywać jedność. Bycie poddanym tego mesjańskiego Króla to niezwykły zaszczyt! Pamiętajmy, że dotyczące go proroctwa są elementem kluczowego tematu poruszonego w Księdze Ezechiela, jakim jest odrodzenie czystego wielbienia. To właśnie Jezus pomaga ludowi Jehowy wielbić Go w zjednoczony i czysty sposób (Ezech. 20:41). Z kolejnych rozdziałów tej książki dowiemy się, co jeszcze Księga Ezechiela wyjawia na temat odrodzenia czystego wielbienia.