LAMECH

1. Syn Metuszaela i potomek Kaina (Rdz 4:17, 18). Żył współcześnie z Adamem. Lamech miał jednocześnie dwie żony, Adę i Cyllę, i był pierwszym poligamistą wymienionym w Biblii (Rdz 4:19). Ada urodziła mu Jabala, „praojca mieszkających w namiotach i mających stada”, oraz Jubala, „praojca wszystkich grających na harfie i na piszczałce” (Rdz 4:20, 21). Cylla urodziła Lamechowi Tubal-Kaina, „wykuwającego wszelkie narzędzia z miedzi i z żelaza”, oraz córkę Naamę (Rdz 4:22).

Utwór, który Lamech ułożył dla swych żon (Rdz 4:23, 24), odzwierciedla ducha przemocy charakteryzującego tamte czasy: „Słuchajcie mego głosu, żony Lamecha; nadstawcie ucha na moją wypowiedź: Mężczyznę zabiłem za zranienie mnie, młodzieńca za zadanie mi ciosu. Jeśli Kain ma zostać pomszczony siedem razy, to Lamech siedemdziesiąt razy i siedem”. Najwyraźniej mówił tu o obronie własnej i tłumaczył, że nie było to umyślne morderstwo, jak w wypadku czynu Kaina. Lamech twierdził, że broniąc się, zabił mężczyznę, który go uderzył i zranił. Utwór ten stanowił zatem prośbę o niewymierzanie mu kary, skierowaną do każdego, kto chciałby się na nim zemścić za zabicie napastnika.

Jak się wydaje, żaden z potomków Kaina, łącznie z potomstwem Lamecha, nie przeżył potopu.

2. Potomek Seta; syn Metuszelacha i ojciec Noego (Rdz 5:25, 28, 29; 1Kn 1:1-4). Ten Lamech również żył współcześnie z Adamem. Wierzył w Boga i po nadaniu swemu synowi imienia Noe (co prawdopodobnie znaczy: „odpoczynek; pocieszenie”) powiedział: „Ten nam przyniesie pocieszenie w naszej pracy i w bólu naszych rąk z powodu ziemi, którą Jehowa przeklął” (Rdz 5:29). Słowa te spełniły się za życia Noego, gdy z ziemi zostało zdjęte przekleństwo (Rdz 8:21). Lamech miał też innych synów i córki. Przeżył 777 lat i zmarł ok. pięciu lat przed potopem (Rdz 5:30, 31). Jego imię występuje w rodowodzie Jezusa Chrystusa w Łukasza 3:36.