MŁOCKA

Wyłuskiwanie ziarna z kłosów i innych części ściętych roślin. Jeśli młócono niewielką ilość zboża (np. pokłosie) lub rośliny o drobnych ziarnach (takie jak kmin), używano lasek, kijów bądź cepów, którymi bito kłosy na ziemi albo w winnej tłoczni. Tak samo postępowano w ciężkich czasach, gdy młocka odbywała się potajemnie (Sdz 6:11; Rut 2:17; Iz 28:27).

Na ogół jednak młockę urządzano na klepisku. Była to okrągła platforma z kamienia lub mocno ubitej ziemi, mająca średnicę do 15 m i usytuowana zwykle na jakimś wzniesieniu wystawionym na działanie wiatru. Oprócz prywatnych klepisk były też inne, przeznaczone do ogólnego użytku, zazwyczaj skupione gdzieś w pobliżu wioski. Na klepisku rozkładano snopy jęczmienia lub pszenicy, najpopularniejszych zbóż w Palestynie (obecnie układa się je na wysokość 30—45 cm). Następnie wpuszczano na nie byki lub inne zwierzęta i przepędzano w kółko, by deptały zboże, łamiąc słomę i wyłuskując ziarna z kłosów. Podczas młocki nie wolno było zakładać zwierzętom kagańca (Pwt 25:4; Oz 10:11; 1Ko 9:9, 10).

Zwierzęta zaprzęgano też do urządzeń młockarskich, które przyśpieszały pracę i wykonywały ją dokładniej niż same kopyta (Iz 41:15; Am 1:3). W późniejszych czasach używano do tego celu szerokich, płaskich, ciężkich sań, które od spodu miały przymocowane ostre kamienie lub żelazne ostrza. Inne urządzenie (wóz młockarski) składało się z ramy, w której osadzono ciężkie walce nabite żelazem rozcinającym słomę i kłosy. Takie sanie czy wozy za każdym okrążeniem przejeżdżały po innej partii zboża, a ponieważ stał na nich lub siedział woźnica, jego ciężar dodatkowo zwiększał skuteczność młocki (por. Iz 28:28).

Młócone zboże kilkakrotnie odwracano, a gdy ziarno zostało dokładnie wyłuskane, przystępowano do odwiewania (zob. ODWIEWANIE).

Ponieważ klepiska były równe i znajdowały się na otwartej przestrzeni, często używano ich także w innych celach. Na przykład obrzędy żałobne po śmierci Jakuba urządzono na klepisku Atad niedaleko Jordanu (Rdz 50:10, 11). Dawid na polecenie Jehowy nabył klepisko Arawny (Ornana), zbudował na nim ołtarz i złożył Bogu ofiarę (2Sm 24:16-25; 1Kn 21:15-28). Później Salomon wybudował na tym miejscu świątynię (2Kn 3:1). Gdy Jehoszafat i Achab naradzali się w sprawie wojny z Syrią, ich trony stały na klepisku u wejścia do bramy Samarii (1Kl 22:10).

Znaczenie przenośne. Młócenie zboża na klepisku trafnie symbolizuje los, jaki spotka nieprzyjaciół Jehowy — zostaną zmiażdżeni i doszczętnie rozbici (Iz 41:15; Jer 51:33; Mi 4:12, 13; Hab 3:12). Młocka niekiedy ilustruje też bezwzględne postępowanie ludzi (2Kl 13:7). Oddzielanie pszenicy od plew wyobraża oddzielanie prawych od niegodziwych podczas sądu Jehowy (Mt 3:12). Z kolei długa młocka i pełne klepisko to oznaka dobrobytu i błogosławieństwa Bożego (Kpł 26:5; Jl 2:24).