ZGŁADZENIE

Hebrajski odpowiednik wyrazu „zgładzenie” dosłownie znaczy „odcięcie”. Odnosił się do stosowanej w Izraelu kary śmierci za przekroczenie Prawa Mojżeszowego. Niektórzy rabini uważają, że chodziło jedynie o wykluczenie kogoś ze społeczności Izraela, ale ich opinie nie są zgodne.

Z analizy wersetów biblijnych opisujących przewinienia, za które przewidziano „odcięcie”, wynika, że chodzi o karę śmierci wymierzoną albo przez władze, albo przez samego Boga. Karą tą objęto najcięższe przestępstwa. Należały do nich okazanie braku szacunku Jehowie (Królowi i Bogu Izraela), bałwochwalstwo, składanie ofiar z dzieci, spirytyzm i bezczeszczenie rzeczy świętych oraz takie obrzydliwe praktyki, jak kazirodztwo, sodomia czy homoseksualizm. W niektórych wypadkach w związku z takimi czynami wyraźnie wymieniono karę śmierci, a zatem omawiany wyraz hebrajski istotnie oznacza ‛zgładzenie’ lub ‛wytracenie’ (Wj 31:14; Kpł 7:27; 18:6, 22, 23, 29; 20:3-6; 22:3, 4, 9; 23:28-30; Lb 4:15, 18, 20; 15:30, 31; zob. też Wj 30:31-33, 38).

Gdy pisarz Listu do Hebrajczyków powiedział: „Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, umiera bez współczucia na podstawie świadectwa dwóch lub trzech” (Heb 10:28), niewątpliwie miał na myśli słowa z Liczb 15:30: „Dusza, która czyni coś rozmyślnie (...), dusza ta zostanie zgładzona [dosł. „odcięta”] ze swego ludu”. A Jezus tak powiedział o karze czekającej symboliczne „kozy”: „Ci odejdą w wieczne odcięcie [gr. kòlasin, dosł. „odrąbanie; przycięcie”], prawi zaś do życia wiecznego” (Mt 25:46). Wyraźnie przeciwstawiono tu sobie życie i śmierć.