SZPIKANARD

(hebr. nerd; gr. nárdos).

Mała aromatyczna roślina (Nardostachys jatamansi) z Himalajów. Na ogół uważa się, że właśnie z jej łodygi i korzeni uzyskiwano nard lub szpikanard, o którym wspomina Biblia (PnP 1:12; 4:13, 14; Mk 14:3). Roślina ta ma charakterystyczne pęki czarnych, pokrytych włoskami łodyg o długości ok. 5 cm, które wyrastają prosto z korzenia. W górnej części rosną liście, a na szczycie — różowe kwiaty.

Żeby zachować aromat nardu, wonnego olejku o czerwonym zabarwieniu, wlewano go do szczelnie zamykanych pojemniczków z alabastru — miękkiego, podobnego do marmuru jasnego kamienia, nazwanego tak od miasta Alabastron w Egipcie, gdzie wyrabiano z niego naczynia. Funt wonnego olejku, „prawdziwego nardu”, który Maria wylała z alabastrowego naczynia na głowę i stopy Jezusa Chrystusa ‛ze względu na jego pogrzeb’, wyceniono na 300 denarów, czyli mniej więcej równowartość rocznych zarobków (Mk 14:3-9; Mt 20:2; Jn 12:3-8). Okoliczność, iż ten wonny olejek był tak kosztowny, wskazuje, że mógł pochodzić z dalekich Indii.