PAŁAC NAMIESTNIKA

Greckie określenie praitòrion (od łac. praetorium) odnosi się do oficjalnej rezydencji rzymskiego namiestnika. W pałacu namiestnikowskim w Jerozolimie Poncjusz Piłat przesłuchiwał Chrystusa Jezusa, a na dziedzińcu rzymscy żołnierze z niego szydzili (Mk 15:16; Jn 18:28, 33; 19:9). Niektórzy uważają, że rezydencją namiestnika była twierdza Antonia, ale zdaniem innych chodzi raczej o pałac wybudowany przez Heroda Wielkiego. Na poparcie tego drugiego poglądu przytacza się następujące argumenty: 1) Według Filona, żydowskiego historyka z I w., pałac Heroda nazywano „domem namiestników”, i to w nim namiestnik Piłat powiesił tarcze ku czci cesarza Tyberiusza (Legatio ad Caium, XXXIX, 306). 2) Żydowski historyk Flawiusz donosi, że właśnie tam urządził swą kwaterę prokurator Gesjusz Florus (Wojna żydowska, II, XIV, 8 [301]). 3) Rezydencją namiestnika w Cezarei był pałac Heroda (Dz 23:33-35).

Pałac Heroda w Jerozolimie znajdował się w pn.-zach. rogu Górnego Miasta, będącego pd. częścią całego miasta. Według opisu Flawiusza był otoczony murem o wysokości 30 łokci (13 m), w którym w równych odstępach rozmieszczono wieże. Wewnątrz murów znajdowały się krużganki, dziedzińce i różnorodne gaje. Komnaty były bogato wyposażone w przedmioty ze złota, srebra i marmuru. Sypialnie mogły pomieścić stu gości (Dawne dzieje Izraela, XV, IX, 3; Wojna żydowska, V, IV, 4 [173-182]).