STRAŻNICA

Punkt lub stanowisko obserwacyjne, często zbudowane na murze miejskim (zob. WIEŻA). Strażnice budowano też na pustkowiu bądź przy granicy. Miały przede wszystkim znaczenie militarne i służyły ochronie miasta lub granic; wznoszono je także jako miejsce schronienia dla pasterzy i rolników w odludnych okolicach. Ułatwiały strażnikom ostrzeganie przed grabieżcami, dzięki czemu można było ochronić stada i plony (2Kn 20:24; Iz 21:8; 32:14).

Kilka miast nosiło nazwę „Micpe” albo „Micpa” (co znaczy „strażnica”), zapewne dlatego, że wybudowano je na wysokich wzniesieniach lub posiadały okazałe wieże. W Biblii czasami się je rozróżnia przez podanie, gdzie leżały, np. „Micpe w Gileadzie” (Sdz 11:29) czy „Micpe w Moabie” (1Sm 22:3).

Jakub usypał kopiec kamieni i nazwał go „Galeed” (czyli „kopiec świadectwa”) oraz „Strażnica”. Wtedy Laban powiedział: „Niechaj Jehowa będzie na straży między mną a tobą, gdy się nawzajem nie będziemy widzieć” (Rdz 31:45-49). Ten kopiec kamieni miał stanowić świadectwo, że Jehowa dopilnuje, by Jakub i Laban przestrzegali zawartego przymierza pokoju.