Czy Biblia może mi pomóc radzić sobie z poczuciem winy?
Biblijna odpowiedź
Tak. Biblia może pomóc nam wyrobić sobie odpowiednie spojrzenie na poczucie winy (Psalm 32:1-5). Jeśli zrobiliśmy coś złego, ale szczerze tego żałujemy, możemy być pewni, że Bóg nam wybaczy i pomoże poradzić sobie z wyrzutami sumienia (Psalm 86:5). Z Biblii wynika też, że poczucie winy może być korzystne. Może pobudzić nas do zerwania ze złym postępowaniem i unikania go w przyszłości (Psalm 51:17; Przysłów 14:9). Jednak Biblia ostrzega przed nadmiernym poczuciem winy, przez które moglibyśmy niesłusznie się oskarżać albo czuć się nic niewarci w oczach Boga. A to mogłoby spowodować, że pogrążylibyśmy się „w bezgranicznym smutku” (2 Koryntian 2:7, Biblia poznańska).
Co wywołuje poczucie winy?
Możemy czuć się winni z wielu powodów. Być może uraziliśmy kogoś, kogo bardzo kochamy, albo złamaliśmy zasady, których powinniśmy się trzymać. Czasami możemy też zacząć się obwiniać bez powodu. Na przykład jeśli stawiamy sobie wygórowane wymagania, prawdopodobnie będziemy czuli się winni za każdym razem, kiedy im nie sprostamy. Dlatego Biblia zachęca nas, żebyśmy mieli rozsądne oczekiwania wobec siebie (Kaznodziei 7:16).
Jak mogę sobie poradzić z poczuciem winy?
Zamiast się niepotrzebnie zadręczać, pomyśl, co możesz zmienić. Oto kilka podpowiedzi.
Przyznaj się do swoich błędów. W modlitwie proś Boga Jehowęa o przebaczenie (Psalm 38:18; Łukasza 11:4). Jeśli szczerze żałujesz popełnionego błędu i naprawdę starasz się go nie powtórzyć, możesz być pewny, że Bóg cię wysłucha (2 Kronik 33:13; Psalm 34:18). W przeciwieństwie do ludzi On widzi, co kryje się w naszym wnętrzu. Kiedy pokażemy, że chcemy zerwać ze złym postępowaniem, Bóg to dostrzeże i ‛nam przebaczy, bo jest wierny i prawy’ (1 Jana 1:9; Przysłów 28:13).
Oczywiście jeśli kogoś urazisz, będziesz musiał przyznać się do błędu i szczerze przeprosić. Nie zawsze jest to łatwe. Wymaga to odwagi i pokory. Ale gdy przeprosisz prosto z serca, zyskasz coś bardzo ważnego. Po pierwsze, ty poczujesz się o wiele lepiej. A po drugie, przywrócisz dobre relacje z osobą, której sprawiłeś przykrość (Mateusza 3:8; 5:23, 24).
Rozmyślaj o wersetach biblijnych, które mówią o miłosierdziu Boga. Na przykład weź pod uwagę 1 List Jana 3:19, 20. Z tych wersetów wynika, że ‛nasze serca mogą nas potępiać’ — możemy patrzeć na siebie zbyt krytycznie i czuć się niegodni Bożej miłości. Ale ten fragment mówi też, że „Bóg jest większy niż nasze serca”. W jakim sensie? Bóg wie o nas wszystko i dokładnie rozumie nasze uczucia i słabości. Rozumie, że jesteśmy niedoskonali i mamy wrodzoną skłonność do złab (Psalm 51:5). Dlatego nie odrzuca nikogo, kto szczerze żałuje swoich błędów (Psalm 32:5).
Nie żyj przeszłością. W Biblii znajdziemy wiele przykładów mężczyzn i kobiet, którzy robili złe rzeczy, ale potem się zmienili. Jedną z takich osób był Saul z Tarsu, który stał się znany jako apostoł Paweł. Kiedy był faryzeuszem, brutalnie prześladował uczniów Jezusa (Dzieje 8:3; 9:1, 2, 11). Ale gdy tylko uświadomił sobie, że tak naprawdę przeciwstawia się Bogu i Mesjaszowi, czyli Chrystusowi, okazał skruchę, zmienił swoje postępowanie i został przykładnym chrześcijaninem. Paweł bardzo żałował wcześniejszych błędów, ale nie żył przeszłością. Zdawał sobie sprawę, jak wielkie miłosierdzie okazał mu Bóg. A to pobudziło go do gorliwego głoszenia i pielęgnowania nadziei na życie wieczne (Filipian 3:13, 14).
Fragmenty Biblii o poczuciu winy i przebaczeniu
Psalm 51:17: „Boże, nie odrzucisz serca skruszonego i zdruzgotanego”.
Czego się uczymy: Jeśli szczerze żałujesz tego, że swoim postępowaniem zasmuciłeś Boga, On cię nie odrzuci, ale okaże ci miłosierdzie.
Przysłów 28:13: „Kto zataja swoje przewinienia, temu się nie powiedzie, ale kto je wyznaje i porzuca, temu będzie okazane miłosierdzie”.
Czego się uczymy: Kiedy mówimy Bogu o naszych błędach i zmieniamy swoje zachowanie, On nam przebaczy.
Jeremiasza 31:34: „Przebaczę ich przewinienie i już nie będę pamiętał ich grzechu”.
Czego się uczymy: Kiedy Bóg nam przebaczy, możemy być pewni, że zrobi to szczerze i nie będzie wracał do naszych błędów.
a Jehowa to imię własne Boga (Wyjścia 6:3).
b Wrodzona skłonność do zła jest wynikiem grzechu, który odziedziczyliśmy po pierwszym człowieku, Adamie. Gdy Adam i jego żona, Ewa, zgrzeszyli przeciw Bogu, stracili doskonałe życie. W rezultacie pozbawili takiego życia również swoich potomków (Rodzaju 3:17-19; Rzymian 5:12).