ថ្ងៃអង្គារ ទី២១ ខែមករា
មិនត្រូវកាត់សក់គាត់ទេ។—ជប. ៦:៥
ពួកណាសារីតបានស្បថថាមិនកាត់សក់របស់ពួកគេទេ។ នេះជារបៀបមួយដើម្បីបង្ហាញការចុះចូលទាំងស្រុងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានពេលខ្លះដែលពួកណាសារីតមិនបានត្រូវគេឲ្យតម្លៃឬគាំទ្រទេ។ ជួនកាល ជនណាសារីតទំនងជាត្រូវការចិត្តក្លាហានជាខ្លាំងដើម្បីធ្វើតាមពាក្យសម្បថដែលនាំឲ្យពួកគេធ្វើខុសពីគេ។ (អេម. ២:១២) ដោយសារយើងសម្រេចចិត្តចុះចូលតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏ខុសគ្នាស្រឡះពីមនុស្សនៅជុំវិញយើង។ យើងត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រាប់អ្នកឯទៀតនៅកន្លែងធ្វើការឬនៅសាលារៀនថាយើងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត កាលដែលចិត្តគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តរបស់ពិភពលោកនេះកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ យើងទំនងជានឹងកាន់តែពិបាករស់នៅស្របតាមគោលការណ៍គម្ពីរ និងប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អ។ (២ធី. ១:៨; ៣:១៣) ប៉ុន្តែ សូមចាំជានិច្ចថាយើង«ធ្វើឲ្យចិត្ត[ព្រះយេហូវ៉ា]ត្រេកអរ» ពេលយើងខុសស្រឡះពីពួកអ្នកដែលមិនបម្រើលោក។—សុភ. ២៧:១១; ម៉ាឡ. ៣:១៨ w២៤.០២ ទំ.១៦ វ.៧; ទំ.១៧ វ.៩
ថ្ងៃពុធ ទី២២ ខែមករា
ចូរទទួលស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។—រ៉ូម ១៥:៧
សូមគិតអំពីភាពខុសគ្នារបស់បងប្អូននៅក្នុងក្រុមជំនុំនាក្រុងរ៉ូម។ នៅទីនោះ មានជនជាតិយូដាដែលបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំឲ្យធ្វើតាមច្បាប់ម៉ូសេ ហើយក៏មានជនជាតិដទៃដែលមានវប្បធម៌ខុសពីពួកគេដែរ។ គ្រិស្តសាសនិកខ្លះទំនងជាខ្ញុំបម្រើ រីឯខ្លះទៀតជាពួកអ្នកមានសេរីភាព ហើយប្រហែលជាពួកគេខ្លះថែមទាំងជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំបម្រើទៀតផង។ តើគ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះអាចយកឈ្នះភាពខុសគ្នាបែបនេះ និងពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច? សាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យ«ទទួលស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមក»។ តើគាត់ចង់មានន័យយ៉ាងណា? ពាក្យដែលបានត្រូវបកប្រែថា«ទទួលស្វាគមន៍»មានន័យថាទទួលបុគ្គលណាម្នាក់ដោយចិត្តសប្បុរសឬដោយរាក់ទាក់ ដូចជាឲ្យចូលមកផ្ទះឬចូលក្នុងក្រុមមិត្តភក្តិ។ ជាឧទាហរណ៍ ប៉ូលបានប្រាប់ភីលេម៉ូនអំពីរបៀបទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំបម្រើដែលរត់គេចខ្លួនឈ្មោះអូណេស៊ីមថា៖ «សូមទទួលគាត់ដោយចិត្តសប្បុរស»។ (ភីលេ. ១៧) ម្យ៉ាងទៀត ព្រីស៊ីលនិងអាគីឡាបានទទួលស្វាគមន៍អាប៉ូឡុសដែលមានចំណេះដឹងអំពីគ្រិស្តសាសនាតិចជាងពួកគាត់ ដោយ«អញ្ជើញគាត់ទៅជាមួយ»។ (កក.[សកម្ម.] ១៨:២៦, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ជាជាងធ្វើឲ្យភាពខុសគ្នានាំឲ្យពួកគេបែកបាក់គ្នា គ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះបានយកឈ្នះភាពខុសគ្នារបស់ពួកគេ ហើយទទួលស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។ w២៣.០៧ ទំ.៦ វ.១៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៣ ខែមករា
ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសម្បថរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។—ចសព. ១១៦:១៤
មូលហេតុសំខាន់ចម្បងដែលអ្នកប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាគឺថាអ្នកស្រឡាញ់លោក។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកមិនមានមូលដ្ឋានលើអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺមានមូលដ្ឋានលើ«ចំណេះត្រឹមត្រូវ» និង«ការយល់ដឹងដែលឫទ្ធានុភាពរបស់លោកផ្ដល់ឲ្យ» ពោលគឺអ្វីដែលអ្នកបានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលនាំឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះលោកកើនឡើង។ (កូឡ. ១:៩) ការសិក្សាបទគម្ពីរបានធ្វើឲ្យអ្នកជឿជាក់ថា (១) ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាបុគ្គលពិត (២) គម្ពីរជាបណ្ដាំរបស់លោកដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក និង(៣) លោកប្រើអង្គការលោកដើម្បីសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ពួកអ្នកដែលប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាគួរស្គាល់សេចក្ដីបង្រៀនបឋមក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក ហើយរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រាពីគម្ពីរ។ ពួកគេខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះព្រះយេហូវ៉ាបានកើនឡើង ហើយពួកគេចង់ជូនភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខដល់លោក។ តើអ្វីទាំងអស់នេះរៀបរាប់អំពីអ្នកឬទេ? w២៤.០៣ ទំ.៤-៥ វ.៦-៨