එලිෂා නම් තරුණ ගොවියා කුඹුරු හෑම හැටියට ඇරඹූ දිනචර්යාව, ඔහුගේ ජීවිතයේ වඩා වැදගත් සන්ධිස්ථානයක් බවට පත් වුණා. එලිෂා කුඹුරේ වැඩ කරමින් සිටිද්දී, ඉශ්‍රායෙල්හි ප්‍රධානතම ප්‍රොපේතවරයා වන එලියා අනපේක්ෂිත ලෙස ඔහුව බැහැදකින්න පැමිණියා. ‘එලියා මොකද මාව බලන්න ආවේ?’ එලිෂා සමහරවිට එසේ සිතුවා වෙන්න පුළුවන්. පිළිතුරක් සඳහා ඔහුට වැඩි වේලාවක් සිටින්න අවශ්‍ය වුණේ නැහැ. යම් දිනක තමාගේ ඇවෑමෙන් තම පදවියට හිමිකාරයා වෙන්න යන්නේ එලිෂා බව ඇඟවීමට, එලියා තම නිල සළුව එලිෂා පිට හෙළුවා. එලිෂා මේ කැඳවීම සුළුපටු ලෙස ගත්තේ නැහැ. එලියාගේ සේවකයෙක් බවට පත්වීමට, ක්ෂණයකින් ඔහුගේ කුඹුර පසෙක දැමුවා.—1 රාජාවලිය 19:19-21.

එලියා සමඟ විශේෂ සේවයක් කිරීම සඳහා ආරාධනාව ඉදිරිපත් කරද්දී, ඉශ්‍රායෙල්ගේ ප්‍රධානතම ප්‍රොපේතවරයාට සේවය කිරීමට එලිෂා ඔහුගේ කුඹුර අත්හැරියා. පෙනෙන විදිහට ඔහුගේ කාර්යයන් සමහරක් පහත් ගණයේ ඒවා වූ අතර, ‘එලියාගේ අත්වලට වතුර වත්කරන්නා’ ලෙස ඔහුව හැඳින්වුවා.c (2 රාජාවලිය 3:11) කෙසේවෙතත්, එලිෂා තමාගේ වැඩය වරප්‍රසාදයක් හැටියට සැලකූ අතර, එලියාගේ පැත්ත ගෙන ඔහුට පක්ෂපාත ලෙස ඇලී සිටියා.

අදදින දෙවිගේ සේවකයන්ගෙන් බොහෝදෙනෙක් ආත්ම-පරිත්‍යාගිත්වයේ සමාන ස්ප්‍රීතුවක් විදහපානවා. දුර ප්‍රදේශවල රාජ්‍ය ශුභාරංචිය දේශනා කිරීම සඳහා හෝ බෙතෙල් පවුලේ සාමාජිකයන් ලෙස සේවය කිරීම සඳහා, සමහරුන් ඔවුන්ගේ “කුඹුරු” එනම් ඔවුන්ගේ ජීවනෝපාය හැරගොස් තිබෙනවා. තවත් අය සමිතියේ ඉදි කිරීම් ව්‍යාපෘතීන්වල වැඩ කිරීම සඳහා විදේශවලට ගමන් කර තිබෙනවා. සමහරු පහත්යයි සැලකිය හැකි වැඩ පිළිගෙන තිබෙනවා. එහෙත්, යෙහෝවාට දාසකම් කරන්නාවූ කිසිවෙක් වැදගැම්මකට නැති සේවයක් කරමින් සිටිනවා නෙවෙයි. ඔහුට කැමැත්තෙන් සේවය කරන සියල්ලන්වම යෙහෝවා අගය කරන අතර, ඔවුන්ගේ ආත්ම-පරිත්‍යාගී ස්ප්‍රීතුවට ඔහු ආශීර්වාද කරනවා.—මාර්ක් 10:29, 30.