14, 15. යේසුස් දුෂ්ට දාසයෙක් ගැන කිව්වේ ඇයි කියලා පැහැදිලි කරන්න.

¹⁴ උපමාවේ එක තලෙන්තයක් හම්බ වුණු දාසයෙක් ගැනත් කතා කරනවා. ඒක යොදාගෙන ඔහුගේ ස්වාමියාට තවත් මුදල් හම්බ කරලා දෙන්න ඔහුට කිසිම වුවමනාවක් තිබුණේ නැහැ. අඩු තරමේ ඒක බැංකුවක තැන්පත් කරලා පොළිය ගන්නවත් ඔහු උත්සාහ කළේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ඔහු ඒ තලෙන්තය වැළලුවා. ඒ නිසයි ස්වාමියා ඔහුට දුෂ්ට, කම්මැළි දාසයෙක් කිව්වේ. ස්වාමියා ඔහුගේ ඒ තලෙන්තයත් අරන් තලෙන්ත පහක් දීපු දාසයාට දුන්නා. ඊටපස්සේ ඒ දුෂ්ට දාසයාව “පිටතට ඇද දමා අන්ධකාරයට දමන්න” කියලා ස්වාමියා කියනවා. ඔහුට සිද්ධ වුණේ “හඬමින් හා දත්මිටි කමින් සිටින්නයි.”—මතෙ. 25:24-30; ලූක් 19:22, 23.

¹⁵ යේසුස් ඒ දුෂ්ට, කම්මැළි දාසයා ගැන කිව්වේ අභිෂේක ලත් අයගෙන් තුනෙන් එකක් ඒ දාසයා වගේ වෙනවා කියන්න නෙමෙයි. මේ උපමාවට කලින් යේසුස් කිව්ව උපමා දෙකෙන් අපිට ඒක තේරුම්ගන්න පුළුවන්. විශ්වාසවන්ත නුවණ ඇති දාසයා ගැන කිව්ව උපමාවේ අනිත් සේවකයන්ට පීඩා කරපු දුෂ්ට දාසයෙක් ගැන යේසුස් කිව්වා මතකද? ඔහු ඒකෙන් අදහස් කළේ විශ්වාසවන්ත නුවණ ඇති දාසයාගෙන් කොටසක් දුෂ්ට අය වෙනවා කියන එක නෙමෙයි. ඒ වෙනුවට යේසුස් එහෙම කිව්වේ දුෂ්ට දාසයෙක් වෙන්න එපා කියලා ඔවුන්ට අනතුරු අඟවන්නයි. ඊළඟට අවිවාහක තරුණියන් දහදෙනා ගැන උපමාවේදී යේසුස් අනුවණ තරුණියන් පස්දෙනෙක් ගැන කියනවා. ඔහු එහෙම කිව්වේ අභිෂේක ලත් අයගෙන් භාගයක්ම අනුවණ විදිහට වැඩ කරනවා කියන්න නෙමෙයි. ඒ වෙනුවට සූදානමින්, සෝදිසියෙන් හිටියේ නැත්නම් වෙන දේ ගැන අනතුරු අඟවන්නයි.h තලෙන්ත ගැන උපමාවත් ඒ වගේමයි. එතන යේසුස් දුෂ්ට දාසයෙක් ගැන කිව්වේ අවසාන දවස්වල ඉන්න අභිෂේක ලත් අයගෙන් වැඩිදෙනෙක් දුෂ්ට, කම්මැළි අය වෙනවා කියන්න නෙමෙයි. ඒ වෙනුවට යේසුස් කළේ දුෂ්ට දාසයා වගේ වෙන්නේ නැතුව දිගටම දේශනා කිරීමේ කාර්යයේ උපරිමයෙන් හවුල් වෙන්න කියලා ඔවුන්ට අනතුරු අඟවපු එකයි.—මතෙ. 25:16.