• රුධිරය—ජීවිතය සඳහා අත්‍යවශ්‍යයි
    ඔබේ ජීවිතය ගැලවීමට රුධිරයට හැක්කේ කෙසේද?

    • යේසුස්වහන්සේගේ මිය යාමෙන් වසර ගණනාවකට පසු, ක්‍රිස්තියානිකාරයෙකු බවට පත්වන තැනැත්තෙක් ඉශ්‍රායෙල්ගේ සියලු නීති පැවැත්විය යුතුද යන ප්‍රශ්නය මතු වූ විට සිදු වූ දෙය සැලකිල්ලට ගන්න. ප්‍රේරිතවරුන්ද ඇතුළත් වූ, ක්‍රිස්තියානි පාලක මණ්ඩලයේ රැස්වීමකදී මෙය සාකච්ඡා කරනු ලැබීය. යේසුස්වහන්සේගේ අර්ධ සහෝදර යාකොබ්, නෝවාටත් ඉශ්‍රායෙල් ජාතියටත් රුධිරය පිළිබඳව කියනු ලැබූ ආඥා අඩංගු ලියවිලි කෙරෙහි යොමු දැක්වීය. එවන් නීති ක්‍රිස්තියානින්ටත් බලපවත්වයිද?—ක්‍රියා 15:1-21.

      එම මණ්ඩලය සිය තීරණය සියලුම සභාවන්ට යැවීය: මෝසෙස්ට දුන් සංග්‍රහය ක්‍රිස්තියානිහු පැවැත්වීම අවශ්‍ය නොවේ, එහෙත් “රූපවලට පූජාකළ දේවලින්ද ලෙයින්ද බොටුව මිරිකා මැරූ [රුධිරය නොවැගිරෙවූ මස්වලින්] සතුන්ගෙන්ද වේශ්‍යාකමින්ද” ඔවුහු “වලකින්ට ඕනෑව” තිබුණි. (ක්‍රියා 15:22-29) ප්‍රේරිතවරුන් නිකම් චාරිත්‍ර ක්‍රමයක් හෝ ආහාර ගැනීමේ නියෝගයක් ඉදිරිපත් කරමින් සිටියා නොවේ. මුල් ක්‍රිස්තියානින් අනුකූල වූ ආචාර ධර්මීය මිනුම් එම තීන්දු ප්‍රකාශයෙන් නියම කෙරුණි. ඉන් දශකයකට පමණ පසුවත්, ඔවුහු තවදුරටත් “රූපවලට පුදනලද දෙයින්ද ලෙයින්ද . . . වේශ්‍යාකමින්ද වැලකී” සිටිය යුතු බව පිළිගත්හ.—ක්‍රියා 21:25.

      මිලියන සංඛ්‍යාත අය පල්ලිවලට යන බව ඔබ දන්නෙහිය. රූපවලට නමස්කාරය නොදීමත්, අශික්ෂිත දුරාචාරයේ හවුල් නොවීමත් ක්‍රිස්තියානි ආචාර ධර්මයන්ට අයත් වන බවට ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙකු එකඟ වනවා විය හැකිය. කෙසේවෙතත්, ප්‍රේරිතවරුන් රුධිරයෙන් වැළකී සිටීමද, එම වැරදිවලින් වැළකී සිටීම තරම්ම උසස් වූ සදාචාර මට්ටමක තැබූ බව අප සැලකිල්ලට ගැනීම වටී. ඔවුන්ගේ තීන්දු ප්‍රකාශය මෙසේ අවසන් විය: “මේවායින් නුඹලා වලකින්නහුනම් නුඹලාට යහපත වන්නේය. නුඹලාට ශුභ සිද්ධ වේවා.”—ක්‍රියා 15:29.

      ප්‍රේරිතවරුන්ගේ මෙම තීන්දු ප්‍රකාශය බලපැවැත්වූ බව දීර්ඝ කාලයක් පුරා පිළිගනු ලැබීය. දෙවන ශතවර්ෂයේ අවසාන භාගයේ ජීවත් වුණාවූද, වධවේදනා යටතේ මිය යෑමට පෙර ක්‍රිස්තියානින්ට “පහත් සත්ත්වයන්ගේ රුධිරය පවා කෑමට අවසරයක් නැත” යන කරුණ සඳහන් කළාවූද යෞවන කාන්තාවක් ගැන යුසේබියස් පවසයි. මිය යෑමට ඇති ඇගේ අයිතිය ඇය ක්‍රියාවට නංවමින් සිටියා නොවේ. ඇය ජීවත් වන්නට කැමති වූ නමුත්, ඇය තමාගේ ප්‍රතිපත්ති පාවාදෙන්නට කැමති වූයේ නැත. පෞද්ගලික වාසියට ඉහළින් ප්‍රතිපත්ති තබන අයට ඔබ ගෞරව කරන්නේ නැද්ද?

      විද්‍යාඥ ජෝසෆ් ප්‍රීස්ට්ලි මෙවන් නිගමනයකට එළඹුණේය: “රුධිරය අනුභව කිරීම සම්බන්ධයෙන් නෝවාට දෙන ලද තහංචිය, ඔහුගේ මතු පරම්පරාවන් සියල්ල විසින් පිළිපැදීමට අනිවාර්ය වූ බව පෙනෙන්ට තිබේ. . . . [එම] තහංචියේ ස්වභාවය හා තරම නිසිලෙස තේරුම් නොගෙන තිබුණේ යයි කියා සිතිය නොහැකි මුල් ක්‍රිස්තියානින්ගේ එම ව්‍යවහාරය මගින් ප්‍රේරිතවරුන්ගේ තහංචිය අප අර්ථකථනය කළහොත්, එය පරම හා නිරන්තර එකක් වීමට අදහස් කළ බවට නිගමනය කිරීමට අපට සිදුවේ. ඊට හේතුව ක්‍රිස්තියානින් විසින් ශතවර්ෂ ගණනාවකට රුධිරය අනුභව කරනු නොලැබීමය.”