Hera-herës, Davidi e kishte shpirtin të dërrmuar nga gjithë hallet e sprovat që kalonte. (Psal. 18:4, 5) Gjithsesi, dashuria dhe kujdesi i përzemërt i Jehovait e freskonin. Jehovai i printe mikut të tij të rraskapitur dhe e çonte në «livadhe plot bar» e në «vende të qeta plot ujë». Si rezultat, Davidit i përtëriheshin forcat dhe vazhdonte t’i shërbente me gëzim Perëndisë. (Psal. 18:28-32; 23:2) Edhe sot, kur luftojmë me sprova e vështirësi, provojmë sa të vërteta janë këto fjalë: «Falë dashurisë besnike të Jehovait, nuk kemi marrë fund.» (Vajt. 3:22; Kolos. 1:11) Davidi e kishte shpesh jetën në rrezik dhe kishte shumë armiq të fuqishëm. Por dashuria e Jehovait e bënte të ndihej i sigurt e i mbrojtur. Davidi mund ta ndiente se Jehovai ishte me të në çdo situatë, e kjo ia qetësonte zemrën. Ja pse këndoi: «Nga çdo frikë imja [Jehovai] më çliroi.» (Psal. 34:4) Frika e Davidit ishte reale, ama dashuria e Jehovait ishte më e fuqishme se çdo frikë që ndiente. w24.01 30 ¶15-17

Nxirr mësime nga vendimet e këqija të Jehoasit. Pas vdekjes së kryepriftit Jehojada, Jehoasi zgjodhi miq të këqij. (2 Kron. 24:17, 18) Ai vendosi t’u vinte veshin princave të Judës që nuk e donin Jehovain. Me siguri je dakord që Jehoasi nuk duhej të ishte përzier me ata ngatërrestarë. Mirëpo, ai i dëgjoi ata të ashtuquajtur miq. E kur kushëriri i vet, Zakaria, e qortoi, Jehoasi urdhëroi ta vrisnin. (2 Kron. 24:20, 21; Mat. 23:35) Çfarë marrëzie e tmerrshme! Jehoasi e nisi mirë, por mjerisht u bë apostat e vrasës. Si përfundim, e vranë shërbëtorët e vet. (2 Kron. 24:22-25) Sa ndryshe do kishte shkuar jeta e tij sikur të kishte vazhduar të dëgjonte Jehovain dhe ata që e donin Jehovain! w23.09 9 ¶6

Jezui e dinte se apostulli Pjetër mund të qëndronte besnik. Prandaj, me dashuri, i tha: «Mos ki më frikë.» Besimi që tregoi Jezui tek ai, i ndryshoi gjithë jetën Pjetrit. Më vonë, bashkë me të vëllanë, Andrean, e la biznesin e peshkimit dhe shërbeu në kohë të plotë përkrah Jezuit—një vendim që solli bekime mbresëlënëse. (Mar. 1:16-18) Pjetri pati shumë përvoja të mrekullueshme si dishepull i Krishtit. Ai pa Jezuin të shëronte të sëmurë, të dëbonte demonë, e madje të ringjallte të vdekur. (Mat. 8:14-17; Mar. 5:37, 41, 42) Gjithashtu, Pjetri pa në një vegim lavdinë që do të kishte Jezui si Mbreti i Mbretërisë së Perëndisë, një ngjarje që i la mbresa të pashlyeshme. (Mar. 9:1-8; 2 Pjet. 1:16-18) Pjetri pa gjëra që nuk do t’i kishte imagjinuar kurrë. Sa i lumtur do të ketë qenë që nuk i lejoi ndjenjat negative për veten ta pengonin t’i shijonte ato bekime! w23.09 21 ¶4-5