E mërkurë, 27 mars
Kërkoni në radhë të parë Mbretërinë.—Mat. 6:33.
Dishepujt i kaploi trishtimi kur vdiq Jezui. Jo vetëm kishin humbur mikun e tyre të shtrenjtë, por u dukej se kishin humbur edhe shpresat. (Luka 24:17-21) Megjithatë, Jezui iu shfaq pas ringjalljes dhe kaloi kohë me ta për t’i ndihmuar të kuptonin si i kishte përmbushur profecitë e Biblës. Gjithashtu u ngarkoi një detyrë të rëndësishme. (Luka 24:26, 27, 45-48) Kur Jezui u ngjit në qiell, trishtimi i dishepujve ishte kthyer në një gëzim të madh. Siguria se Zotëria i tyre ishte gjallë dhe gati t’i ndihmonte të përmbushnin caktimin e ri, i lumturonte. Gëzimi që ndienin, i nxiste ta lëvdonin Jehovain pareshtur. (Luka 24:52, 53; Vep. 5:42) Që t’i imitojmë dishepujt e Jezuit duhet të vëmë në vend të parë në jetë Mbretërinë e Perëndisë. Vërtet, na duhet qëndrueshmëri për t’i shërbyer Jehovait pareshtur, por ai premton se do të na bekojë për këtë.—Prov. 10:22; w23.01 30-31 ¶15-16
Leximi i Biblës për Përkujtimin: (Ngjarjet e ditës: 16 nisan) Marku 16:2-8
E enjte, 28 mars
Në pluhur do të kthehesh.—Zan. 3:19.
Natyrisht nuk dëshirojmë të bëjmë të njëjtin gabim si Adami dhe Eva. E shmangim këtë gabim nëse vazhdojmë të mësojmë për Jehovain, të çmojmë cilësitë e tij dhe të përpiqemi të kuptojmë mënyrën si mendon ai. Kështu do të na rritet dashuria për Jehovain. Mendo për Abrahamin. Ai e donte shumë Jehovain. Madje, edhe kur e kishte të vështirë t’i kuptonte vendimet e Tij, Abrahami nuk u rebelua. Përkundrazi u përpoq ta njihte më mirë Jehovain. Për shembull, kur mori vesh vendimin e Jehovait për të shkatërruar Sodomën dhe Gomorrën, në fillim Abrahami kishte merak se mos «Gjykatësi i gjithë tokës» do të shfaroste të drejtin bashkë me të ligun. Kjo ishte e paimagjinueshme për Abrahamin, prandaj plot përulësi i bëri disa pyetje Jehovait. Me durim, Jehovai iu përgjigj të gjitha pyetjeve. Në fund, Abrahami e kuptoi se Jehovai shqyrton çdo zemër dhe nuk e ndëshkon kurrë fajtorin bashkë me të pafajshmin.—Zan. 18:20-32. w22.08 28 ¶9-10
E premte, 29 mars
Njeriu i besueshëm nuk i tregon çështjet konfidenciale.—Prov. 11:13.
Në vitin 455 p.e.s., pasi guvernatori Nehemia rindërtoi muret e Jerusalemit, ai kërkoi burra të besueshëm të cilët do të kujdeseshin për qytetin. Mes të tjerëve, Nehemia zgjodhi princin e Fortesës, Hananiahun. Bibla thotë se Hananiahu ishte «tejet i besueshëm dhe kishte nderim të thellë për Perëndinë e vërtetë, më tepër se shumë të tjerë». (Neh. 7:2) Dashuria për Jehovain dhe frika se mos i shkaktonte pakënaqësi Atij, e nxitën Hananiahun të merrte seriozisht çdo caktim që i jepej. Këto cilësi do të na ndihmojnë edhe ne të jemi të besueshëm në shërbim të Perëndisë. Të mendojmë edhe për shembullin e Tikikut, një bashkëpunëtor i besuar i apostullit Pavël. Pavli kërkoi ndihmën e tij dhe e përshkroi si një «shërbëtor besnik». (Efes. 6:21, 22) Ai kishte besim se Tikiku jo vetëm do t’ua çonte letrat vëllezërve në Efes dhe Kolose, por edhe se do t’i inkurajonte e ngushëllonte. Tikiku na sjell ndër mend vëllezërit besnikë e të përgjegjshëm në kongregacion, të cilët na ndihmojnë të forcojmë besimin.—Kolos. 4:7-9. w22.09 9-10 ¶5-6