Nilichochewa na Uaminifu-Mshikamanifu wa Familia Yangu kwa Mungu

KAMA ILIVYOSIMULIWA NA HORST HENSCHEL

“Uwe na mteremo ikiwa utapokea barua hii, kwa sababu nimevumilia mpaka mwisho. Katika muda wa saa mbili nitafishwa.” Hayo yalikuwa maneno ya kufungua ya barua ya mwisho ambayo Baba aliniandikia. Katika Mei 10, 1944, alifishwa kwa sababu alikataa kutumikia katika jeshi la Hitler. Uaminifu-mshikamanifu wake kwa Mungu, vilevile ule wa mama yangu na dada yangu Elfriede, umeathiri maisha yangu kwa kina kirefu.

KATIKA 1932, karibu na wakati ambao nilizaliwa, Baba alianza kusoma vichapo vya Mashahidi wa Yehova. Miongoni mwa mambo mengine, aliona unafiki wa makasisi. Tokeo ni kwamba, hakuwa na upendezi zaidi katika makanisa.

Upesi baada ya Vita ya Ulimwengu ya Pili kuanza katika 1939, Baba aliitwa katika jeshi la Ujerumani. “Kulingana na Biblia, sipaswi kwenda,” alimwambia Mama. “Uuaji huu si sawa.”

“Watakuua usipoenda,” Mama akajibu. “Halafu ni nini kitakachotukia kwa familia yako?” Kwa hiyo Baba akawa askari-jeshi.

Baadaye Mama, ambaye kufikia wakati huo hakuwa amejifunza Biblia, alijaribu kuwatafuta Mashahidi wa Yehova, jitihada iliyokuwa hatari sana wakati huo. Alimpata Dora, ambaye mume wake alikuwa katika kambi ya mateso kwa sababu ya imani yake. Dora alimpa nakala ya Mnara wa Mlinzi, lakini akamwambia Mama waziwazi hivi: “Ukumbuke jambo hili kwamba huenda nikauawa ikiwa Gestapo (polisi wa siri) watagundua kwamba mimi ndiye niliyekupatia gazeti hili.”

Hatimaye, Mama alipokea vichapo zaidi vya Mashahidi wa Yehova na akaanza kuthamini kweli za Biblia zilizokuwa ndani yavyo. Baada ya muda, Marx Ruebsam, kutoka jiji la Dresden lililo karibu, alianza kututembelea nyumbani kwetu Meissen. Alijifunza Biblia pamoja nasi kwa kuhatarisha sana usalama wake. Kwa kweli, baada ya muda mfupi alikamatwa.

Likiwa tokeo la funzo la Biblia, Mama alikuja kuwa na imani katika Yehova akaweka maisha yake wakfu kwake, akionyesha hili kwa ubatizo wa maji katika Mei 1943. Mimi na Baba tukabatizwa miezi michache baadaye. Dada yangu mwenye umri wa miaka 20, Elfriede, aliyefanya kazi Dresden, alibatizwa karibu wakati uleule pia. Hivyo, wakati Vita ya Ulimwengu ya Pili ilipokuwa inaendelea, sote wanne tuliweka maisha yetu wakfu kwa Yehova. Katika 1943, Mama alimzaa dada yetu mchanga, Renate.

Twanyanyaswa kwa Ajili ya Imani Yetu

Kabla sijabatizwa, nilijiondoa kutoka kwenye harakati ya Vijana wa Hitler. Nilipokataa kutoa salamu ya Hitler, ambayo ilitakikana kila siku shuleni, nilipigwa na walimu wangu. Hata hivyo, nilishangilia kujua kwamba baada ya kuimarishwa na wazazi wangu, nilibaki mwaminifu.

Lakini kulikuwa na nyakati ambazo, ama kwa sababu ya adhabu ya kimwili ama kwa sababu ya woga, ningesema “Heil Hitler!” Kisha ningeenda nyumbani macho yangu yakiwa yamejaa machozi, na wazazi wangu wangesali pamoja nami ili nijipe moyo na kukinza mashambulizi ya adui wakati ambao ungefuata. Zaidi ya mara moja, kwa sababu ya hofu niliogopa sana kutenda lililokuwa sawa, lakini Yehova hakuniacha kamwe.

Siku moja Gestapo walikuja na kusaka nyumba yetu. Ajenti mmoja wa Gestapo alimwuliza Mama, “Je, wewe ni mmoja wa Mashahidi wa Yehova?” Bado naweza kumwona akiegemea kwenye mhimili wa mlango, akisema kwa imara, “Ndiyo”—ingawa alijua hili lilimaanisha kwamba hatimaye angekamatwa.

Majuma mawili baadaye, Mama alikuwa na shughuli nyingi za kumtunza Renate, ambaye hakuwa amefikisha umri wa mwaka mmoja bado, wakati Gestapo walipokuja kumkamata. Mama aliteta: “Mimi ninamlisha mtoto wangu tu!” Hata hivyo, yule mwanamke aliyekuja pamoja na polisi alimchukua mtoto kutoka mikononi mwake na kuamuru: “Jitayarishe! Ni lazima uondoke.” Kwa hakika halikuwa jambo rahisi kwa Mama.

Kwa kuwa Baba hakuwa amekamatwa bado, mimi na dada yangu mdogo tulibaki chini ya utunzaji wake. Asubuhi moja karibu majuma mawili baada ya Mama kuchukuliwa, nilimkumbatia Baba kwa nguvu kabla sijaondoka kwenda shuleni. Siku hiyo Baba alikamatwa kwa sababu alikataa kurudi kutumikia jeshini. Kwa hiyo niliporudi nyumbani alasiri hiyo, alikuwa ameenda, na sikumwona tena kamwe.

Wazakuu wangu na jamaa zangu wengine—wote ambao walikuwa wanapinga Mashahidi wa Yehova na ambao baadhi yao walikuwa washiriki wa chama cha Nazi—wakaja kuwa walezi wangu na wa dada yangu. Hawakuniruhusu nisome Biblia. Lakini baada ya kupata moja kwa siri kutoka kwa mwanamke jirani, ningeisoma. Pia ningepiga magoti kando ya kitanda cha dada yangu mdogo na kusali.

Wakati huohuo, dada yangu Elfriede alikuwa amevumilia majaribu ya imani yake. Alikataa kufanya kazi tena katika kiwanda kilichoko Dresden ambacho kilitengeneza silaha, lakini alifaulu kupata kazi ya kutunza mbuga na bustani katika Meissen. Wakati alipokwenda ofisini kuchukua mshahara wake, angekataa kutumia salamu “Heil Hitler!” Baada ya muda, alikamatwa na kutiwa gerezani.

Kwa kuhuzunisha, Elfriede alilemewa na dondakoo na homa ya vipele vyekundu na kufa majuma machache baada ya kutiwa gerezani. Alikuwa na umri wa miaka 21 tu. Katika moja ya barua zake za mwisho, alinukuu Luka 17:10: “Wakati mmefanya mambo yote mliyoagizwa, semeni, Sisi ni watumwa wasio na faida: tumefanya ulio wajibu wetu kufanya.” Uaminifu-mshikamanifu wake kwa Mungu umebaki ukiwa msaada wa kuniimarisha.—Wakolosai 4:11.

Kutahiniwa kwa Baba

Wakati wa kifungo cha Baba, babu yangu—baba ya mama yangu—alimtembelea ajaribu kumfanya abadili maoni yake. Akiwa amefungwa minyororo mikono na miguu, Baba aliongozwa mbele yake. Baba alikataa akiwa imara dokezo la kuingia utumishi wa kijeshi kwa ajili ya watoto wake. Mlinda-gereza mmoja alimwambia Babu yangu: “Ikiwa mtu huyu alikuwa na watoto kumi, bado hangetenda tofauti.”

Babu yangu alirudi nyumbani akiwa amekasirika sana. Alipiga kelele, “Mhalifu huyu!” “Asiyefaa kitu! Anawezaje kutoroka watoto wake?” Ingawa Babu alikuwa amefadhaika, nilifurahi kupata habari kwamba Baba alibaki imara.

Hatimaye, Baba alihukumiwa kifo na kukatwa kichwa. Wakati fulani baadaye, nilipokea ile barua ya mwisho kutoka kwake. Kwa kuwa hakujua Mama alitiwa gerezani mahali gani, alikuwa ameniandikia. Nilipanda juu kwenye chumba changu cha kulala katika dari na kusoma maneno ya kwanza yaliyotajwa kwenye utangulizi wa makala hii. Nilikuwa na huzuni na nililia, lakini niliterema kujua kwamba alibaki mwaminifu kwa Yehova.

Kihoro cha Mama

Mama alipelekwa jela iliyokuwa kusini mwa Ujerumani kungojea kesi yake. Siku moja mlinzi alikuja kwenye seli yake, akisema kwa njia ya urafiki kwamba alipaswa kubaki akiwa ameketi. Lakini Mama alisimama na kusema: “Tayari ninajua kwamba mume wangu ameshauawa.” Baadaye, walimtumia Mama mavazi ya Baba yaliyojaa damu, ushuhuda wa kimya wa mateso aliyopata kabla ya kifo chake.

Kwenye pindi nyingine Mama aliitwa kwenye ofisi ya gereza na kuambiwa kwa ghafula: “Binti yako alikufa gerezani. Ungependa azikwe jinsi gani?” Tangazo hilo lilikuwa la ghafula sana na lisilotazamiwa hivi kwamba mara ya kwanza Mama hakujua aseme nini. Lakini imani yake yenye nguvu katika Yehova ilimtegemeza.

Jamaa zangu kwa ujumla walinitunza vizuri pamoja na dada yangu. Walitutendea kwa fadhili sana. Kwa kweli, mmoja wao aliwafikia walimu wangu na kuwaomba wawe na saburi kunielekea. Kwa hiyo walimu wakawa wenye urafiki sana na hawangeniadhibu nilipokosa kuwasalimu “Heil Hitler!” Lakini fadhili hii yote ilionyeshwa kwa kusudi la kunigeuza kutoka kwenye masadikisho yangu yenye kutegemea Biblia. Na, kwa kusikitisha, lilikuwa na mafanikio fulani.

Miezi michache tu kabla ya vita kwisha katika Mei 1945, nilijitolea kuhudhuria baadhi ya huduma za shirika la Vijana wa Nazi. Nilimwandikia Mama kuhusu jambo hili, na kutokana na barua zangu akapata wazo la kwamba nilikuwa nimeacha mradi wangu wa kumtumikia Yehova. Baadaye alisema kwamba alimalizwa nguvu zaidi na barua hizi kuliko kusikia juu ya vifo vya Baba na Elfriede.

Upesi baadaye, vita iliisha, na Mama akarudi kutoka gerezani. Kwa msaada wake nilipata tena usawaziko wangu wa kiroho.

Kuanza Huduma ya Wakati Wote

Mwisho-mwisho wa 1949, miaka minne baada ya Vita ya Ulimwengu ya Pili kwisha, mwangalizi asafiriye alizungumzia andiko la Biblia kwenye Malaki 3:10: “Leteni zaka kamili ghalani, ili kiwemo chakula katika nyumba yangu, mkanijaribu kwa njia hiyo, asema BWANA wa majeshi.” Nilichochewa kujaza ombi la kazi ya kuhubiri wakati wote. Hivyo, Januari 1, 1950, nikawa painia, kama wanavyoitwa wahudumu wa wakati wote. Baadaye, nilihamia Spremberg, ambapo palikuwa na uhitaji zaidi wa mapainia.

Katika Agosti mwaka huo, nilipokea mwaliko wa kutumikia kwenye ofisi ya tawi ya Mashahidi wa Yehova katika Magdeburg, Ujerumani Mashariki. Hata hivyo, siku mbili tu baada ya kuwasili, Agosti 31, polisi walikuja na kuingilia mali yetu, wakidai kwamba wahalifu walijificha pale. Mashahidi wengi walikamatwa na kupelekwa gerezani, lakini nilifaulu kuponyoka na kusafiri hadi Berlin Magharibi, ambapo Watch Tower Society ilikuwa na ofisi. Pale, nilieleza kile kilichokuwa kimetukia katika Magdeburg. Wakati uleule, niliambiwa kwamba Mashahidi wengi walikuwa wakikamatwa kotekote katika Ujerumani Mashariki. Kwa kweli, nilipata habari kwamba polisi walikuwa wakinitafuta huko Spremberg!

Kukamatwa na Kifungo

Nilipewa mgawo wa kazi ya upainia katika Berlin Mashariki. Miezi michache baadaye, nilipokuwa nikitumikia nikiwa tarishi kuchukua fasihi za Biblia kutoka Berlin Magharibi hadi Ujerumani Mashariki, nilikamatwa na kupelekwa kwenye jiji la Cottbus, ambapo nilijaribiwa na kuhukumiwa miaka 12 gerezani.

Miongoni mwa mambo mengine, nilishtakiwa kwa uchochezi wa vita. Nilipokuwa nikijaribiwa, katika taarifa yangu ya mwisho nilisema: “Inawezekanaje mimi, mmoja wa Mashahidi wa Yehova, kuhukumiwa kama mchochezi wa vita wakati ambapo baba yangu alikataa kushiriki katika vita kwa sababu alikuwa mmoja wa Mashahidi wa Yehova na kwa sababu hiyo akakatwa kichwa?” Lakini, bila shaka, watu hao hawakupendezwa na kweli.

Nikiwa na umri wa miaka 19 halikuwa jambo rahisi kwangu kufikiria juu ya kutiwa gerezani kwa miaka 12. Na bado, nilijua kwamba wengine wengi walikuwa wamepokea vifungo kama hivyo. Nyakati nyingine, wenye mamlaka waliwatenganisha Mashahidi kutoka kwa mmoja na mwenzake; lakini wakati huo tungezungumzia kweli za Biblia na wafungwa wenzetu na wengine wakawa Mashahidi.

Nyakati nyingine, sisi Mashahidi tulifungiwa ndani ya jengo lilelile la gereza. Wakati huo tungemakinikia kujifunza Biblia zetu kwa njia bora. Tulijifunza sura nzima za Biblia kwa kukariri na hata kujaribu kukariri vitabu vizima vya Biblia. Tulijiwekea miradi fulani kwa habari ya ni nini tutakachofanya na kujifunza kila siku. Nyakati nyingine tulikuwa na shughuli nyingi sana hivi kwamba tuliambiana, “Hatuna wakati,” hata ingawa tulikuwa tukitumia siku nzima ndani ya seli zetu bila kazi ya kufanya ya aina yoyote tuliyogawiwa kufanya!

Kuhojiwa na polisi wa siri kungeweza kuogofya. Kuhojiwa kungeweza kuendelea mchana na usiku, kukiandamana na aina zote za vitisho. Wakati mmoja, nilichoka sana na kuvunjika moyo, ikifanya iwe vigumu kwangu hata kutoa sala. Baada ya siku mbili au tatu, bila sababu hususa, niliondoa kutoka ukutani wa seli yangu kipande cha kadibodi ambacho kilikuwa kimeandikwa sheria za gereza. Nilipokigeuza niliona maandishi. Nikikishikilia juu kwenye mwangaza kidogo ambao ulipatikana, niliona maneno: “Msiwaogope waua mwili,” na “Nitakinga wa’minifu kama mboni ya jicho.” Maneno haya sasa ni sehemu ya wimbo namba 27 katika kitabu cha nyimbo cha Mashahidi wa Yehova!

Bila shaka, ndugu mwingine katika hali kama yangu alikuwa katika seli hii, na Yehova Mungu alimwimarisha. Mara moja nikapata tena nguvu za kiroho na kumshukuru Yehova kwa kitia-moyo hiki. Siwezi kamwe kusahau somo hili, kwa kuwa lilinifundisha kwamba ijapokuwa siwezi kufanikiwa kwa nguvu zangu mwenyewe, kwa msaada wa Yehova Mungu, hakuna kitu chochote kisichowezekana.

Tangu wakati huo Mama alikuwa amehamia Ujerumani Magharibi, kwa hiyo hakuwa na njia ya kuwasiliana nami wakati huo. Hata hiyo, kulikuweko na Hanna, aliyekulia katika kutaniko lilelile kama mimi na ambaye alikuwa mtu wa karibu sana na familia yetu. Alinizuru miaka hiyo yote nilipokuwa gerezani, na pia kuniandikia barua zenye kunitia moyo na kunitumia vifurushi vyenye thamani vya chakula. Nilimwoa nilipoachiliwa huru kutoka gerezani katika mwaka wa 1957, baada ya kutumikia miaka 6 ya kifungo changu cha miaka 12.

Akiwa mke wangu mpendwa, Hanna ametumikia kwa uaminifu pamoja nami katika migawo yetu mbalimbali na amekuwa akinitegemeza sikuzote. Lile ambalo amefanya kwa niaba yangu kotekote katika utumishi wetu wa wakati wote pamoja ni jambo ambalo ni Yehova Mungu pekee anayeweza kumlipa.

Huduma Baada ya Kutoka Gerezani

Hanna na mimi tulianza huduma yetu ya wakati wote pamoja kwenye ofisi ya tawi iliyodumishwa wakati huo na Watch Tower Society katika Berlin Magharibi. Nilipewa mgawo wa kufanya kazi ya ujenzi huko nikiwa seremala. Baadaye, tulianza kupainia pamoja katika Berlin Magharibi.

Willi Pohl, ambaye wakati huo alisimamia kazi yetu katika Berlin Magharibi, alinitia moyo niendelee kujifunza Kiingereza. Nilimjibu, “Sina wakati.” Lakini, jinsi nilivyo na furaha kwamba nilitii kwa kuendelea kujifunza Kiingereza! Likiwa tokeo, katika 1962, nilialikwa kwenye mtaala wa miezi kumi wa darasa la 37 la Shule ya Gileadi, katika Brooklyn, New York. Baada ya kurudi Ujerumani katika Desemba 2, 1962, Hanna nami tulitumia miaka 16 katika kazi ya kusafiri, tukizuru makutaniko katika Ujerumani yote. Kisha, katika 1978, tulialikwa kutumikia katika ofisi ya tawi Wiesbaden. Wakati utendaji wa tawi ulipohamishwa kwenye majengo mapya makubwa katika Selters katikati ya miaka ya 1980, tulitumikia kwenye majengo hayo mazuri kwa miaka kadhaa.

Pendeleo la Utumishi Lenye Kuhaziniwa

Katika 1989 jambo fulani ambalo halikutarajiwa kabisa lilitukia—Ukuta wa Berlin ulianguka, na Mashahidi katika nchi za Mashariki mwa Ulaya wakaanza kuonea shangwe uhuru wa ibada. Katika 1992, Hanna nami tulialikwa Lviv, Ukrainia, kuandaa tegemezo kwa ajili ya idadi inayokua kwa kasi ya wapiga-mbiu wa Ufalme katika eneo hilo.

Mwaka uliofuata, tuliombwa twende Urusi ili kusaidia kupanga kazi ya Ufalme huko. Huko Solnechnoye, kijiji kilicho karibu kilometa 40 upande wa nje wa St. Petersburg, ofisi ilijengwa ili kushughulikia kazi ya kuhubiri kotekote katika Urusi na katika jamhuri nyingine zaidi za ule uliokuwa Muungano wa Sovieti. Tulipowasili, tayari ujenzi ulikuwa umeanza wa jengo la makao vilevile ofisi kubwa na ghala yenye sehemu nyingi.

Shangwe yetu haikuwa na mipaka kwenye kuwekwa wakfu kwa majengo yetu mapya ya tawi Juni 21, 1997. Jumla ya watu 1,492 kutoka nchi 42 walikusanyika huko Solnechnoye kwa ajili ya programu hiyo ya pekee. Siku iliyofuata umati wa watu uliozidi 8,400 ulikusanyika katika Stediamu Petrovsky ya St. Petersburg kwa ajili ya pitio la programu ya kuwekwa wakfu vilevile ripoti zenye kutia moyo zilizotolewa na wageni kutoka nchi nyingine.

Tumekuwa na maongezeko yenye kustaajabisha kama nini ambayo tumeonea shangwe katika jamhuri 15 za ule uliokuwa Muungano wa Sovieti! Katika 1946, wapiga-mbiu wa Ufalme karibu 4,800 walikuwa wakihubiri katika eneo hili. Karibu miaka 40 baadaye, katika mwaka wa 1985, idadi ilikuwa imeongezeka kufikia 26,905. Leo, kuna wapiga-mbiu wa Ufalme zaidi ya 125,000 katika jamhuri kumi za ule uliokuwa Muungano wa Sovieti wanaosimamiwa na ofisi yetu ya tawi hapa Solnechnoye, na zaidi ya 100,000 wanahubiri katika jamhuri nyingine tano zilizokuwa za Sovieti! Jinsi tulivyosisimuka kupata habari kwamba katika jamhuri 15 zilizokuwa za Sovieti, zaidi ya 600,000 walihudhuria Ukumbusho wa kifo cha Kristo Aprili uliopita!

Mimi hustaajabu wakati ninapoona jinsi ambavyo Yehova Mungu kwa ukuu ameelekeza kukusanywa na kupangwa kitengenezo kwa watu wake katika hizi “siku za mwisho.” (2 Timotheo 3:1) Kama mtunga-zaburi wa Biblia asemavyo, Yehova hufundisha watumishi wake na kuwaonyesha njia watakayoiendea na kuwashauri jicho lake likiwatazama. (Zaburi 32:8) Ninalihesabu kuwa pendeleo kuwa katika tengenezo la kimataifa la watu wa Yehova!

[Picha katika ukurasa wa 13]

Pamoja na dada zangu wawili, katika 1943

[Picha katika ukurasa wa 14]

Baba alikatwa kichwa

[Picha katika ukurasa wa 14]

Mama alinisaidia kupata tena usawaziko wa kiroho

[Picha katika ukurasa wa 15]

Pamoja na mke wangu, Hanna

[Picha katika ukurasa wa 16]

Wakati wa hotuba ya wakfu katika Jumba la Ufalme, la ofisi ya Tawi ya Urusi

[Picha katika ukurasa wa 17]

Ua na madirisha ya chumba cha kulia cha ofisi yetu mpya ya tawi Urusi