Mwenye Furaha na Mwenye Kutumika Nijapokuwa Kipofu
Kama ilivyosimuliwa na Polytimi Venetsianos
Nikiwa msichana mdogo, nilipokuwa nikicheza na ndugu zangu wawili, dada yangu pamoja na binamu yangu kitu fulani kilitupwa ndani kupitia dirisha. Kumbe ilikuwa gruneti, na ilipolipuka ndugu zangu, na dada yangu wakafa nami nikawa kipofu kabisa.
ILIKUWA Julai 16, 1942, nilipokuwa msichana mdogo mwenye umri wa miaka mitano tu. Kwa siku nyingi nilikuwa nikipoteza na kupata fahamu. Nilipopata fahamu, niliwatafuta ndugu zangu na dada yangu. Niliposikia kwamba walikuwa wamekufa, niliona ingalikuwa heri kama ningalikufa pia.
Nilipozaliwa, familia yangu ilikuwa ikiishi katika kisiwa cha Ugiriki cha Salamisi, karibu na Piraiévs, bandari ya Athene. Ijapokuwa tulikuwa maskini, tulifurahia maisha yenye amani. Kuzuka kwa Vita ya Ulimwengu ya Pili mwaka wa 1939, kuliharibu hayo yote. Baba yangu alikuwa baharia katika bahari ya Mediterania. Mara nyingi alihitaji kuepa nyambizi, meli za kivita, makombora ya topido, na mabomu ya yale mataifa yaliyounga mkono Ujerumani na ya mataifa ya Muungano. Ugiriki ilikuwa chini ya mamlaka ya majeshi ya Italia na ya Ujerumani.
Nilifunzwa Kumchukia Mungu
Mama alimpoteza mtoto wa nne katika kifo kwa sababu ya hali mbaya zilizokuwapo wakati wa vita. Alipatwa na mshuko-moyo mbaya sana, akaugua kifua kikuu na, hatimaye akafa Agosti mwaka wa 1945, baada ya kumzaa mtoto wa sita. Majirani wa kidini walianza kusema kwamba tulikuwa tunaadhibiwa na Mungu. Wakijaribu kututia moyo, makasisi fulani wa Kanisa Othodoksi la Ugiriki walisema kwamba Mungu alikuwa amewachukua mbinguni ndugu zangu na dada zangu ili wawe malaika wadogo, jambo ambalo lilivunja moyo sana.
Baba alikasirika. Kwa nini Mungu awanyakue watoto wadogo wanne kutoka kwa familia maskini ilhali yeye ana mamilioni ya malaika? Itikadi hizi za Kanisa Othodoksi zilimfanya baba amchukie Mungu na mambo ya kidini. Baada ya hapo, alikataa kabisa mambo ya dini. Alinifunza kumchukia Mungu na kumdharau, akikazia kuwa Mungu ndiye aliyesababisha maumivu na taabu zetu.
Kama Mnyama Katika Kizimba
Muda mfupi baada ya kifo cha mama yangu mwaka wa 1945, Baba pia alishikwa na ugonjwa wa kifua kikuu akazuiliwa katika hospitali ya magonjwa ya muda mrefu. Dada yangu mchanga alipelekwa shule ya umma ya watoto wadogo. Baadaye, Baba alipotoka hospitalini alienda kwenye ile shule ya watoto wadogo kumchukua dada yangu, akaambiwa kuwa alikufa. Nilipelekwa kwenye shule ya vipofu, ambako niliishi kwa miaka minane iliyofuata. Nilivunjika moyo sana mwanzoni. Nilikata tamaa sana hasa siku za kutembelewa. Wengi wa wanashule wenzangu walio vipofu walitembelewa, lakini sikutembelewa na mtu yeyote.
Nilitenda kama mnyama katika kizimba. Nilijulikana kuwa mwenye matata shuleni. Matokeo yakawa kwamba nilipigwa na kupewa adhabu ya kuwekwa katika kiti kilichotumiwa kuwazuilia watoto watukutu. Mara nyingi nilifikiria kujiua. Baada ya muda, niliona kwa wazi kwamba nilihitaji kujifunza jinsi ya kujitegemeza. Nilipata uradhi katika kuwasaidia wanashule wenzangu vipofu, kwa kawaida nikiwasaidia kuvaa au kutandika vitanda vyao.
Makasisi walituambia kwamba Mungu alitufanya vipofu kwa sababu wazazi wetu walifanya makosa mabaya sana. Jambo hili lilinifanya tu nimchukie Mungu hata zaidi, aliyeonekana kuwa mkatili na mwenye kudhuru. Wazo la kidini lililonitia hofu na uchungu ni kuwa roho za wafu huzunguka-zunguka zikiwasumbua walio hai. Hivyo, japo niliwapenda mama, ndugu zangu na dada zangu waliokufa, niliogopa “roho” zao.
Nasaidiwa na Baba Yangu
Baada ya muda, Baba alikutana na Mashahidi wa Yehova. Alishangaa alipojifunza kutoka kwenye Biblia kwamba Shetani, na wala si Yehova, ndiye chanzo cha maumivu na kifo. (Zaburi 100:3; Yakobo 1:13, 17; Ufunuo 12:9, 12) Punde si punde baba yangu aliyefundishwa alianza kuhudhuria mikutano ya Mashahidi wa Yehova, akafanya maendeleo kiroho, kisha akabatizwa mwaka wa 1947. Miezi michache awali, alikuwa ameoa tena nao walikuwa na mwana. Baada ya muda, mke huyo mpya alijiunga naye katika kumwabudu Yehova.
Nikiwa na umri wa miaka 16 nilitoka ile shule ya vipofu. Ilikuwa faraja iliyoje kurudi katika familia ya Kikristo yenye uchangamfu! Walikuwa na kile walichokiita funzo la Biblia la familia, na nilialikwa kuhudhuria. Nilihudhuria kwa sababu ya kuonyesha staha na adabu, ijapokuwa kwa kweli sikuwa nikikaza fikira. Bado nilichukia sana dini na Mungu.
Familia ilikuwa inajifunza kijitabu God’s Way Is Love. Mwanzoni, sikupendezwa, kisha nikamsikia Baba akizungumzia hali ya wafu. Jambo hili lilinasa akili yangu. Andiko la Mhubiri 9:5, 10 lilisomwa kwenye Biblia: “Lakini wafu hawajui neno lo lote. . . Hakuna kazi, wala shauri, wala maarifa, wala hekima, huko kuzimu uendako wewe.”
Nikaanza kung’amua kuwa hofu yangu haikuwa na msingi. Mama, ndugu, na dada zangu waliokufa hawakuwa na uwezo wa kunidhuru. Kisha mazungumzo yakafikia ufufuo. Nikaanza kuwa makini sana. Nilijawa na shangwe nyingi moyoni niliposikia ahadi ya Biblia ya kwamba chini ya utawala wa Kristo wafu watafufuliwa! (Yohana 5:28, 29; Ufunuo 20:12, 13) Sasa nikapendezwa sana na funzo hilo. Nilitazamia kwa hamu siku ya mazungumzo haya ya familia, na nilijitayarisha vema nijapokuwa kipofu.
Napata Uwezo wa Kuona Kiroho
Nilipoendelea kupata ujuzi zaidi wa Maandiko, maoni yangu yenye kosa juu ya Mungu na shughuli zake yalitoweka. Nilijifunza kwamba Mungu hakunifanya mimi wala mtu mwingine yeyote awe kipofu na kwamba mzizi wa uovu wote ni Mpinzani wake, Shetani Ibilisi. Nilijuta kama nini kwamba kwa sababu ya ukosefu wangu wa ujuzi, nilikuwa nimemlaumu Mungu! Kwa hamu nyingi, niliendelea kupata ujuzi sahihi wa Biblia. Ijapokuwa tuliishi kilometa nyingi kutoka kwenye Jumba la Ufalme, nilihudhuria na kushiriki katika mikutano yote ya Kikristo. Nilishiriki pia kwa bidii katika kazi ya kuhubiri, sikuruhusu upofu wangu unizuie.
Nilifurahi kama nini nilipobatizwa Julai 27, 1958, zaidi tu ya miaka 16 baada ya lile tukio lenye kuhuzunisha lililoniacha nikiwa kipofu! Nilianza maisha mapya na yenye kujaa matumaini na matarajio mema. Maisha yangu sasa yakawa na kusudi—kumtumikia Baba yangu wa kimbingu mwenye upendo. Ujuzi juu yake ulikuwa umeniweka huru kutoka kwa mafundisho bandia na ulinipa ujasiri wa kushughulikia magumu ya kuishi nikiwa kipofu kwa kuazimia na kwa matumaini. Kwa kawaida mimi nilitumia muda wa saa 75 au zaidi kila mwezi kuwahubiria wengine habari njema zilizo tukufu.
Ndoa Yavunjika
Mwaka wa 1966, niliolewa na mwanamume aliyekuwa na miradi kama yangu maishani. Ilionekana kama tungekuwa na ndoa yenye furaha tulipojitahidi kuongeza utendaji wetu katika kazi ya kuhubiri. Miezi fulani tulitumia muda wa saa nyingi kwa kazi hiyo ya kuokoa uhai. Tulihamia eneo lililo peke yake karibu na Livadiá, katikati ya Ugiriki. Katika miaka ya 1970 hadi 1972, tulipokuwa huko, tuliwasaidia watu kadhaa kujifunza kweli ya Biblia na kuwa Wakristo waliobatizwa japo utawala wa kimabavu wa majeshi. Tulifurahi pia kulisaidia kutaniko dogo la Mashahidi wa Yehova lililoko katika eneo hilo.
Hata hivyo, baada ya muda, mume wangu alianza kupuuza funzo la Biblia na uhudhuriaji wa mikutano yetu ya Kikristo, na mwishowe aliacha kabisa mafundisho ya Biblia. Jambo hili lilileta mkazo mwingi katika ndoa yetu, iliyofikia talaka mwaka wa 1977. Nilivunjika moyo sana.
Maisha Yenye Furaha na Yenye Matokeo
Katika kipindi hiki chenye kuvunja moyo sana maishani mwangu, kupitia tengenezo lake, Yehova akanisaidia tena. Ndugu Mkristo mwenye upendo aliniambia kuwa nikiiruhusu hali iliyosababishwa na yule aliyekuwa mume wangu ininyang’anye shangwe, basi kwa kweli nitakuwa mtumwa wake. Furaha yangu ingemtegemea yeye. Wakati huo, dada mwenye umri mkubwa zaidi wa kutaniko la Kikristo aliniomba msaada ili aboreshe uwezo wake wa kuhubiri. Punde si punde nilijishughulisha sana katika jambo lililoniletea shangwe kubwa zaidi—kushiriki katika huduma!
Ndugu mwingine Mkristo naye akatoa dokezo hili: “Waweza kuendelea kusaidia mahali unapohitajiwa zaidi. Waweza kuwa mnara wa taa unaotumiwa na Yehova Mungu.” Hilo lilikuwa wazo lenye kusisimua kama nini! Mtu aliye kipofu akiwa “mnara wa taa unaotumiwa na Yehova”! (Wafilipi 2:15) Bila kukawia nilienda kuishi katika kijiji cha Amárinthos, kusini mwa Évvoia, eneo lenye walimu wachache sana wa Biblia. Kwa msaada wa ndugu na dada wanaoishi huko, nimeweza kujenga nyumba na kutimiza mahitaji yangu yote.
Kwa miaka zaidi ya 20 sasa, nimekuwa nikitumia miezi kadhaa kila mwaka katika utendaji ulioongezeka wa kuhubiri. Kwa nguvu kutoka kwa Yehova, naweza kushiriki katika namna zote za huduma, kutia na kuwatembelea watu nyumbani mwao, kuwafundisha Biblia wenye kupendezwa, kuongea na watu barabarani. Kwa sasa, nina pendeleo la kujifunza Biblia na watu wanne wanaopendezwa na Muumba wetu. Nimefurahi kama nini kuona makutaniko matatu yakianzishwa katika eneo hili lililokuwa na ndugu wachache tu miaka 20 iliyopita!
Mara mbili kwa juma, mimi husafiri zaidi ya kilometa 30 ili kuhudhuria mikutano ya Kikristo na kilometa 30 nyingine kurudi, nikiwa na azimio la kutokosa mkutano hata mmoja. Wakati ambapo—kwa sababu ya kutomwona msemaji—nashtuka sikazi akili wakati wa mikutano, mimi huandika mambo machache katika kitabu changu cha pekee cha maandishi ya vipofu. Katika njia hii nayalazimisha masikio na akili yangu kuwa makini. Na zaidi ya hilo, nina pendeleo la nyumba yangu kufanyiwa mkutano mmoja wa kutaniko. Watu huja kutoka katika vijiji vya karibu ili kuhudhuria lile linaloitwa Funzo la Kitabu la Kutaniko. Badala ya kuwatarajia wengine wanitembelee kila mara nyumbani mwangu, mimi huchukua hatua ya kuwatembelea, jambo ambalo linatokeza kitia-moyo kwetu sote.—Waroma 1:12.
Nilipoishi na baba yangu nilipokuwa tineja, yeye kamwe hakunitendea kama mtoto aliye kipofu. Kwa subira na bila kuacha, alitumia wakati mwingi kunifunza kufanya mambo kwa mikono yangu. Mazoezi hayo niliyoyafanya yameniwezesha kutunza vema bustani yangu na mifugo wachache nilio nao. Mimi hufanya kazi kwa bidii nyumbani, nikitunza usafi wa nyumba na kutayarisha milo. Nimejifunza kwamba tunaweza kupata furaha katika mambo madogo-madogo maishani, yale tuliyo nayo. Nimeweza kutimiza mambo mengi kwa hisi nne nilizobaki nazo—kusikia, kunusa, kuonja, na kugusa—na nimeridhika sana. Hili limetoa ushahidi mzuri kwa watu wasio Mashahidi.
Nategemezwa na Mungu
Wengi hujiuliza jinsi ambavyo nimeweza kuwa na maoni yanayofaa na kujitegemea ijapokuwa mapungufu yangu. Zaidi ya yote, lazima sifa zimwendee Yehova, “Mungu wa faraja yote.” (2 Wakorintho 1:3) Nilipopoteza uwezo wangu wa kuona, mara nyingi nilifikiria kujiua. Basi, naamini kwamba nisingalikuwa hai leo kama si Yehova na kweli ya Biblia. Nimeng’amua kwamba Muumba wetu ametupa zawadi nyingi—si uwezo wa kuona peke yake—na kwamba tukizitumia, twaweza kuwa wenye furaha. Wakati mmoja Mashahidi walipokuwa wakihubiri katika kijiji chetu, mwanamke mmoja aliwaambia hivi kunihusu: “Mungu anayemwabudu ndiye anayemwezesha kutimiza mambo haya yote!”
Majaribu yangu yote yamenivuta karibu zaidi na Mungu. Jambo hili limetia imani yangu nguvu sana. Mimi hukumbushwa kwamba mtume Paulo pia aliteswa na kile alichokiita “mwiba katika mwili,” labda ugonjwa wa macho. (2 Wakorintho 12:7; Wagalatia 4:13) Hili halikumzuia “kushughulika kwa juhudi nyingi” na habari njema. Kama Paulo, naweza kusema: “Kwa hiyo, kwa mteremo zaidi sana afadhali nijisifu kwa habari ya udhaifu wangu . . . Kwa maana niwapo dhaifu, ndipo niwapo na nguvu.”—Matendo 18:5; 2 Wakorintho 12:9, 10.
Zaidi ya yote, tumaini langu linalotegemea Biblia la kwamba katika ufufuo huenda nikawaona mama yangu mpendwa, dada zangu, na ndugu zangu kwa wazi lina tokeo zuri na lenye manufaa kwangu. Biblia inaahidi kuwa “macho ya vipofu yatafumbuliwa” na kwamba “kutakuwa na ufufuo wa waadilifu na wasio waadilifu pia.” (Isaya 35:5; Matendo 24:15) Mataraja kama haya hunipa tumaini na hamu ya kutazamia wakati ujao mtukufu chini ya Ufalme wa Mungu!
[Picha katika ukurasa wa 15]
Baba yangu, aliyenifunza Biblia
[Picha katika ukurasa wa 15]
Nikiwa jikoni
[Picha katika ukurasa wa 15]
Nikiwa na rafiki kwenye huduma