Sura ya 24

Kwa Uwezo wa Kibinadamu? au kwa Roho ya Mungu?

ULE mgawo ambao Yesu Kristo aliwapa wafuasi wake ulionekana kuwa mkubwa sana kana kwamba hauwezekani. Ingawa walikuwa wachache, walitakiwa wapige mbiu ya habari njema za Ufalme wa Mungu katika dunia yote inayokaliwa. (Mt. 24:14; Mdo. 1:8) Si kwamba tu kazi hiyo ilikuwa kubwa sana, bali pia ingefanywa kujapokuwa na hali ngumu sana kwa sababu, kama vile Yesu alivyowaambia wanafunzi wake waziwazi, wangechukiwa na kunyanyaswa katika mataifa yote.—Mt. 24:9; Yn. 15:19, 20.

Wajapokabiliwa na upinzani wa duniani pote, Mashahidi wa Yehova wamejitoa wenyewe kikakamavu ili wakamilishe kazi ambayo Yesu alitabiri. Kadiri ambayo tayari ushahidi umetolewa ni jambo lililothibitishwa na kurekodiwa, na lenye kutazamisha kwelikweli. Lakini ni nini kimefanya iwezekane? Je, umekuwa uwezo wa kibinadamu au busara? Au umekuwa ni utendaji wa roho ya Mungu?

Rekodi ya Biblia kuhusu kurudishwa kwa ibada ya kweli katika Yerusalemu katika karne ya sita K.W.K. hutukumbusha kwamba fungu la Mungu katika kutimiza mapenzi yake halipaswi kupuuzwa kamwe. Huenda wafafanuzi wa kilimwengu wakatafuta maelezo mengineyo kwa yale yanayotukia. Hata hivyo, akieleza jinsi kusudi lake lingetimizwa, Mungu alimfanya nabii Zekaria ajulishe hivi: “Si kwa uwezo [“wa kijeshi,” NW], wala si kwa nguvu, bali ni kwa roho yangu, asema BWANA wa majeshi.” (Zek. 4:6) Mashahidi wa Yehova hawasiti kusema kwamba kuhubiriwa kwa ujumbe wa Ufalme kunatimizwa kwa njia hiyo leo—si kupitia msaada wa kijeshi, wala kwa sababu ya uwezo wa kibinafsi au uvutano wa kikundi chochote mashuhuri cha wanadamu, bali kwa sababu ya utendaji wa roho ya Yehova. Je, ithibati inaunga mkono usadikisho wao?

“Si Wengi Wenye Hekima Katika Njia ya Kimwili”

Alipokuwa akiwaandikia Wakristo wa mapema katika Ugiriki, mtume Paulo alikiri hivi: “Kwa maana mwatazama wito wake kwenu, akina ndugu, kwamba si wengi wenye hekima katika njia ya kimwili walioitwa, si wengi wenye nguvu, si wengi wa uzawa wa kikabaila; bali Mungu alivichagua vitu vipumbavu vya ulimwengu, ili apate kuaibisha watu wenye hekima; na Mungu alivichagua vitu dhaifu vya ulimwengu, ili apate kuaibisha vitu vyenye nguvu; na Mungu alivichagua vitu vinyonge vya ulimwengu na vitu vyenye kudharauliwa, vitu ambavyo havipo, ili apate kuvifanya viwe si kitu vitu ambavyo vipo, ili mwili wowote usipate kujisifu machoni pa Mungu.”—1 Kor. 1:26-29, NW.

Mitume wa Yesu wenyewe walitoka kwa jamii ya wafanyakazi. Wanne walifanya biashara ya uvuvi. Mmoja alikuwa amekuwa mkusanya kodi, kazi iliyochukiwa na Wayahudi. Mitume hao walikuwa watu walioonwa na makuhani wa Kiyahudi kuwa “watu wasio na elimu na wa kawaida tu,” ikionyesha kwamba elimu yao haikutokana na shule za elimu ya juu. (Mdo. 4:13, NW) Hiyo haimaanishi kwamba hakuna yeyote aliyekuwa na elimu nyingi ya kilimwengu au ya kidini aliyekuja kuwa Mkristo. Mtume Paulo alikuwa amefunzwa na Gamalieli mwenye elimu, mshiriki wa Sanhedrini ya Kiyahudi. (Mdo. 22:3) Lakini, kama vile maandiko yasemavyo, “si wengi” kama hao waliitwa.

Historia hushuhudia kwamba Celsus, mwanafalsafa Mroma wa karne ya pili W.K., hulifanya kuwa jambo la dhihaka kwamba “wafanyakazi, washona-viatu, wakulima, wanaume wasio na elimu hata kidogo na washamba, wapaswa wawe wahubiri wa Gospeli wenye bidii.” (The History of the Christian Religion and Church, During the Three First Centuries, cha Augustus Neander) Ni nini kilichowategemeza Wakristo wa kweli ili waendelee kupiga mbiu ya habari njema kujapokuwa dhihaka na mnyanyaso wenye jeuri uliowekwa juu yao katika Milki ya Roma? Yesu alikuwa amesema kwamba ingekuwa ni roho takatifu ya Mungu.—Mdo. 1:8.

Katika nyakati za karibuni zaidi, Mashahidi wa Yehova vilevile wameshutumiwa kwa sababu, kwa sehemu kubwa, wao ni watu wa kawaida, si wale ambao cheo chao maishani hufanya ulimwengu uwategemee. Miongoni mwa watumishi wa Yehova wa kisasa walio wa kwanza kuleta ujumbe wa Ufalme kwa watu katika Denmark alikuwa mshona-viatu. Katika Uswisi na Ufaransa, alikuwa mtunza-bustani. Katika sehemu nyingi za Afrika, ujumbe ulipelekwa na wafanyakazi wenye kuhamahama. Katika Brazili, mabaharia walishiriki. Idadi fulani ya Mashahidi Wapoland katika Ufaransa kaskazini walikuwa wachimba-makaa-mawe.

Wakiwa wamechochewa sana na yale waliyojifunza kutoka kwa Neno la Mungu kwa msaada wa vichapo vya Watch Tower, walitaka kuonyesha upendo wao kwa Yehova kwa kumtii, hivyo walianza ile kazi ambayo Neno la Mungu husema Wakristo wa kweli wangeifanya. Tangu wakati huo, mamilioni zaidi kutoka nyanja zote za maisha wamejiunga katika kazi hiyo. Wote hao ni waeneza-evanjeli.

Mashahidi wa Yehova hufanyiza tengenezo pekee la kidini ulimwenguni ambamo kila mshirika binafsi hutoa ushahidi kwa wasioamini, hujitahidi kujibu maswali yao kwa Biblia, na kuwahimiza wawe na imani katika Neno la Mungu. Matengenezo mengine ya kidini hukiri kwamba mambo hayo ndiyo Wakristo wote wanapaswa kufanya. Wengine wamejaribu kuwatia moyo washiriki wao wa kanisa wafanye hivyo. Lakini ni Mashahidi wa Yehova pekee wanaofanya hivyo kwa kawaida. Ni mwelekezo wa nani, shauri la nani, uhakikisho wa tegemezo la upendo la nani, na ahadi za nani zinazowachochea kufanya kazi hiyo ambayo wengine huepa? Waulize wewe mwenyewe. Hata wawe wanaishi katika taifa gani, watajibu: “Za Yehova.” Basi, sifa zinapaswa zimwendee nani?

Fungu Lililotabiriwa la Malaika wa Mungu

Katika kueleza matukio ambayo yangetukia wakati wa umalizio wa huu mfumo wa mambo, Yesu alionyesha kwamba si wafuasi wake tu duniani ambao wangeshiriki katika kuwakusanya wapendao uadilifu. Kwenye Mathayo sura ya 13, alipokuwa akizungumza kuhusu kukusanywa kwa wale wa mwisho ambao wangeshiriki pamoja naye katika Ufalme wa kimbingu, Yesu alisema: “Wavunaji ni malaika.” Nao wangewakusanya hawa “wana wa ufalme” kutoka shamba lililo kubwa kadiri gani? “Lile shamba ndio ulimwengu,” Yesu akafafanua. Hivyo, wakusanywa hao wangetoka kwenye pembe za mbali sana za dunia. Je, hili limetukia kikweli?—Mt. 13:24-30, 36-43, NW.

Kwa kweli limetukia! Ingawa Wanafunzi wa Biblia walikuwa maelfu machache tu ulimwengu ulipoingia kwenye siku zao za mwisho katika 1914, ujumbe wa Ufalme waliohubiri ulizunguka dunia upesi. Katika nchi za Mashariki, katika nchi za Ulaya, Afrika, na za Amerika, na katika visiwa, watu mmoja-mmoja walikubali kutwaa fursa ya kutumikia faida za Ufalme wa Mungu na walikusanywa katika tengenezo moja lililounganika.

Katika Australia Magharibi kwa kielelezo, ujumbe wa Ufalme ulifikia Bert Horton. Yeye hakupendezwa na dini kama alivyoijua; alikuwa amehusika katika siasa na shughuli za vyama vya wafanyakazi. Lakini mama yake alipompa kichapo cha Watch Tower The Divine Plan of the Ages naye akaanza kukisoma pamoja na Biblia, alijua kwamba alikuwa amepata kweli. Kwa moyo wa hiari aliishiriki na wafanyakazi wenzake. Alipowapata Wanafunzi wa Biblia, alishiriki nao kwa furaha, akabatizwa katika 1922, akaanza huduma ya wakati wote, na akajitoa kutumikia katika sehemu yoyote ambayo tengenezo la Yehova lingeelekeza.

Upande ule mwingine wa dunia, W. R. Brown, aliyekuwa tayari akihubiri katika visiwa vya Karibea, alienda Afrika katika 1923 ili kueneza ujumbe wa Ufalme huko. Yeye hakuwa mhubiri mwenye kujitegemea akienda kwenye shughuli ya kibinafsi. Yeye pia alikuwa akifanya kazi na watu wa Yehova waliopangwa kitengenezo. Alikuwa amejitoa kutumikia popote alipohitajiwa, na akaanza mgawo katika Afrika Magharibi kwa kuitikia mwelekezo kutoka kwa ofisi ya makao makuu. Wale walionufaika kibinafsi na huduma yake walisaidiwa pia kuthamini umaana wa kufanya kazi kwa ukaribu na tengenezo la Yehova.

Kazi ya kupiga mbiu ya Ufalme ilifika pia Amerika Kusini. Hermán Seegelken katika Mendoza, Argentina, alikuwa amejua kuhusu unafiki katika kanisa Katoliki na yale ya Protestanti pia. Lakini katika 1929 yeye pia alisikia ujumbe wa Ufalme, akaukubali kwa hamu, na kuanza kuushiriki na wengine, kwa umoja na watumishi wa Yehova wa ulimwenguni pote. Maono kama hayo yalitukia duniani pote. Watu “kutoka kila kabila na ulimi na watu na taifa,” ingawa wametawanyika kijiografia na kufuatia njia mbalimbali za maisha, hawakusikiliza tu bali pia walijitoa wenyewe kwa utumishi wa Mungu. Walikusanywa katika tengenezo lililounganishwa ili kufanya kazi iliyotabiriwa na Yesu kwa wakati huu. (Ufu. 5:9, 10, NW) Ni nini limechangia hilo?

Biblia husema kwamba malaika wa Mungu wangekuwa na fungu muhimu katika kazi hiyo. Kwa sababu hiyo, kazi ya kupiga mbiu ya Ufalme ingevuma duniani pote kama sauti ya tarumbeta kutoka chanzo kikuu kuliko cha mwanadamu. Kwa kweli, kufikia 1935 kulikuwa kumeenea kwenye nchi 149—kaskazini, kusini, mashariki, na magharibi, kutoka mwisho mmoja wa dunia hadi ule mwingine.

Mwanzoni, ni “kundi dogo” tu walioonyesha uthamini wa kweli kwa Ufalme wa Mungu na wakataka kutumikia faida za huo. Hilo ndilo Biblia ilikuwa imetabiri. Sasa “umati mkubwa,” wenye kukua haraka, wenye idadi inayofikia mamilioni kutoka kwa mataifa yote, umekuja kushirikiana nao. Hilo pia, lilitabiriwa katika Neno la Mungu. (Luka 12:32; Yn. 10:16; Ufu. 7:9, 10, NW) Hao si watu wanaokiri tu kushiriki dini ileile, lakini ambao, kihalisi wamegawanywa miongoni mwao na maoni na falsafa zote ambazo hugawanya ulimwengu unaowazunguka. Mashahidi wa Yehova hawasemi tu juu ya Ufalme wa Mungu hali wakiweka tumaini lao hasa katika utawala wa wanadamu. Hata inapohatirisha maisha zao, wao hutii Mungu kuwa mtawala. Biblia husema wazi kwamba kukusanywa pamoja kwa watu hao ‘wanaomhofu Mungu na kumpa yeye utukufu’ kungefanywa chini ya mwelekezo wa malaika. (Ufu. 14:6, 7 NW) Mashahidi wana usadikisho imara kwamba hilo ndilo limetukia hasa.

Kwenye pindi zisizohesabika, huku wakishiriki katika huduma yao, wameona ithibati yenye kusadikisha ya mwelekezo wa kimbingu. Kwa kielelezo, katika Rio de Janeiro, Brazili, kikundi cha Mashahidi walikuwa wakikamilisha ziara zao za nyumba hadi nyumba Jumapili moja, wakati mmoja wa kikundi hicho aliposema: “Ninataka niendelee kuhubiri kidogo. Kwa sababu fulani, ninataka kwenda kwenye nyumba ile.” Yule aliyeongoza kikundi alidokeza kwamba waiache kwa siku nyingine, lakini mhubiri huyo akasisitiza. Kwenye mlango huo, Shahidi huyo alimpata mwanamke ambaye, huku machozi yakitiririka usoni pake, alisema kwamba alikuwa ndipo tu amesali apate msaada. Hapo awali alikuwa amefikiwa na Mashahidi lakini hakuwa ameonyesha kupendezwa na ujumbe wa Biblia. Hata hivyo, kifo cha ghafula cha mume wake kilikuwa kimemfanya ang’amue uhitaji wake wa msaada wa kiroho. Alikuwa ametafuta Jumba la Ufalme bila kufanikiwa. Alikuwa akisali kwa Mungu kwa bidii ili apate msaada, na sasa ukawa mlangoni pake. Muda mfupi baada ya hapo alibatizwa. Alikuwa na uhakika kwamba Mungu alikuwa amesikia sala yake na kuchukua hatua iliyohitajika ili kuandaa jibu.—Zab. 65:2.

Shahidi wa Yehova Mjerumani aliyekuwa akiishi katika New York aliifanya iwe zoea kusali kwa Mungu ili kupata mwelekezo alipokuwa akishiriki katika huduma. Kulikuwa na mwanamke aliyependezwa aliyekuwa akimtafuta juma baada ya juma barabarani kwa sababu hakujua alikoishi mwanamke huyo. Kisha, siku moja katika 1987, Shahidi huyo alipoanza huduma yake, alisali hivi: “Yehova, unajua mahali alipo. Tafadhali nisaidie nimpate.” Dakika chache baadaye, alimwona mwanamke huyo ameketi kwenye mkahawa.

Je, ilikuwa ni aksidenti tu? Biblia husema kwamba Wakristo wa kweli ni “wafanyakazi wenzi wa Mungu” na kwamba malaika hutumwa “kuwahudumia wale watakaorithi wokovu.” (1 Kor. 3:9; Ebr. 1:14, NW) Baada ya Shahidi huyo kumwambia mwanamke huyo jinsi alivyompata, mwanamke huyo alikubali mwaliko wa kuchukua wakati wa kuchunguza Biblia zaidi siku iyo hiyo.

Kufikia ‘Maeneo Yasiyofikika’ na Habari Njema

Mashahidi wa Yehova wamekuwa wenye uthabiti katika jitihada zao za kufikia nchi zote na ujumbe wa Ufalme. Lakini si jitihada zao pekee zimefanya wafanikiwe. Wameona ujumbe wa Ufalme ukienea kwenye maeneo ambamo jitihada zao zote zilizopangwa kwa uangalifu zilikuwa zimeshindwa.

Kwa kielelezo, kwenye pindi zaidi ya moja wakati wa miaka ya 1920 na 1930, maombi rasmi ya bidii yalifanywa kwa maofisa wa serikali katika ile iliyokuwa Muungano wa Sovieti ili kupata ruhusa ya kusafirisha kwa meli fasihi za Biblia hadi kwenye nchi hiyo au kuzichapishia huko. Maombi hayakukubaliwa pindi hiyo. Kulikuwa na Mashahidi wa Yehova wachache katika Muungano wa Sovieti, lakini msaada mwingi zaidi ulihitajiwa ili kutimiza kazi ya kuhubiri ambayo Neno la Mungu lilisema lazima ingefanywa. Je, chochote kingeweza kufanywa ili kuandaa msaada huo?

Kwa kupendeza, mwishoni mwa Vita ya Ulimwengu 2, kutia na watu wengine wengi, Mashahidi wa Yehova zaidi ya elfu moja kutoka ile iliyokuwa Poland mashariki walijipata katika Muungano wa Sovieti. Katika kambi ya mateso ya Ravensbrück, mamia ya wanawake wachanga Warusi walikuja kujua wafungwa wenzao waliokuwa Mashahidi wa Yehova. Baadhi ya wanawake hao walijiweka wakfu kwa Yehova wakati huo, na baadaye walirudishwa kwenye sehemu mbalimbali za Muungano wa Sovieti. Mamia wengine pia walijipata kuwa wakazi wa Muungano wa Sovieti kwa kuwa mipaka ya kitaifa ilibadilika wakati wa vita. Matokeo si yale ambayo serikali ya Sovieti ilikuwa imekusudia. Baraza Linaloongoza la Mashahidi wa Yehova halikuyapangia. Lakini ilitumika kutimiza yale ambayo Neno la Mungu lililopuliziwa lilikuwa limetabiri. Likifafanua juu ya matukio hayo, Mnara wa Mlinzi lilisema: “Hivyo inaweza kuonwa jinsi, kwa uelekezi wa Bwana, anaweza kutokeza mashahidi katika nchi yoyote, ili watetee kweli na kujulisha jina la Yehova.”—Toleo la Februari 1, 1946 (Kiingereza).

Si nchi moja tu imewaambia Mashahidi wa Yehova: ‘Hamwezi kuingia humu!’ au, ‘Hamwezi kuhubiri humu.’ Imetokea tena na tena duniani pote, katika nchi nyingi kihalisi, mara nyingi kwa sababu ya maofisa wa serikali kuchochewa na makasisi. Baadhi ya nchi hizo baadaye ziliwatambua kisheria Mashahidi wa Yehova. Lakini hata kabla ya hilo kutukia, ibada ya Yehova, Muumba wa mbingu na dunia, ilikuwa imekubaliwa na maelfu ya watu ndani ya mipaka yazo. Hilo lilitimizwaje?

Maelezo rahisi yanapatikana katika Biblia, yaani, kwamba malaika wa Mungu wana fungu muhimu katika kupelekea watu wa kila taifa ombi lenye uharaka: “Hofuni Mungu na kumpa utukufu, kwa sababu saa ya hukumu yake imewasili, na kwa hiyo mwabuduni Yeye aliyezifanya mbingu na dunia na bahari na mabubujiko ya maji.”—Ufu. 14:6, 7, NW.

Kufanikiwa Japo Magumu Yenye Kulemea

Yale ambayo Mashahidi wa Yehova wamekabili katika nchi nyinginezo si vizuizi tu vilivyowekwa juu ya huduma yao ya peupe bali ni jitihada za kuwaangamiza kabisa.

Wakati wa Vita ya Ulimwengu 1, jitihada nyingi zilifanywa na makasisi katika Marekani na Kanada ili kukomesha kazi ya Wanafunzi wa Biblia, kama vile Mashahidi wa Yehova walivyojulikana wakati huo. Hilo ni jambo linalojulikana na umma. Kujapokuwa na mahakikisho ya uhuru wa usemi na wa kidini, makasisi walichochea maofisa wa serikali wapige marufuku fasihi za Wanafunzi wa Biblia. Wengi walikamatwa na kufungiwa bila dhamana; wengine walipigwa kikatili. Maofisa wa Watch Tower Society na washirika wao wa karibu walipewa vifungo virefu gerezani katika mashtaka ya mahakamani yaliyoonyeshwa baadaye kuwa ya bandia. Ray Abrams alisema katika kitabu chake Preachers Present Arms: “Uchanganuzi wa kesi yote huongoza kwenye mkataa kwamba hapo awali makanisa na makasisi walichochea harakati ya kuwafutilia mbali Warusselli,” kama vile makasisi walivyoita Wanafunzi wa Biblia kwa kuwavunjia heshima. Lakini kufuatia vita, hao Wanafunzi wa Biblia walitokea wakiwa na nguvu nyingi kuliko hapo awali ili kutangaza Mfalme wa Yehova, Yesu Kristo, na Ufalme wake. Nguvu hiyo iliyofanywa mpya tena ilitoka wapi? Biblia ilikuwa imetabiri tukio kama hilo na ilikuwa imesema kwamba ingekuwa tokeo la “roho ya uhai kutoka kwa Mungu.”—Ufu. 11:7-11, NW.

Kufuatia kuinuka kwa Wanazi kwenye mamlaka katika Ujerumani, mnyanyaso wa Mashahidi wa Yehova uliongezeka katika nchi zilizokuja kuwa chini ya utawala wa Wanazi. Walikamatwakamatwa na kutendwa kikatili. Walipigwa marufuku. Hatimaye, katika Oktoba 1934, makutaniko ya Mashahidi wa Yehova kotekote Ujerumani walipeleka barua rasmi kwa serikali wakisema waziwazi kwamba hawakuwa na miradi yoyote ya kisiasa lakini kwamba waliazimia kutii Mungu kuwa mtawala. Wakati uo huo, makutaniko ya Mashahidi ulimwenguni pote yalipeleka barua za kebo kwa kuwaunga mkono ndugu zao Wakristo katika Ujerumani.

Siku iyo hiyo, Oktoba 7, 1934, katika ofisi ya Dakt. Wilhelm Frick, katika Berlin, Adolf Hitler akikunja ngumi alijulisha hivi kuhusu Mashahidi wa Yehova: “Vinyangarika hawa wataangamizwa katika Ujerumani!” Haikuwa tisho tu. Wengi walikamatwa. Kulingana na taarifa ya siri ya Polisi wa Upelelezi wa Taifa la Prussia ya tarehe Juni 24, 1936, “Kikosi Maalumu cha Gestapo” kilifanyizwa ili kupiga vita dhidi ya Mashahidi. Baada ya matayarisho mengi Gestapo walianza kampeni yao ya kuwanasa Mashahidi wa Yehova wote na yeyote aliyeshukiwa kuwa Shahidi. Wakati wa shughuli hiyo kikosi chote cha polisi kilihusishwa, kikiacha wahalifu bila kushikwa.

Ripoti zinaonyesha kwamba hatimaye Mashahidi Wajerumani 6,262 walikamatwa. Karl Wittig, aliyekuwa ofisa wa serikali ya Ujerumani ambaye yeye mwenyewe alifungwa katika kambi kadhaa za mateso, aliandika hivi baadaye: “Hakuna kikundi kingine cha wafungwa . . . kilichopatwa na ukatili wa askari wa SS kwa njia ile ambayo Wanafunzi wa Biblia walipatwa nao. Ulikuwa ukatili wenye mfululizo wa mateso mengi ya kimwili na kiakili, ambao hakuna lugha ulimwenguni inayoweza kueleza.”

Matokeo yalikuwa nini? Katika kitabu kilichotangazwa katika 1982, Christine King afanya mkataa hivi: “Ni dhidi ya Mashahidi pekee [tofauti na vikundi vingine vya kidini] kwamba serikali ilishindwa.” Hitler alikuwa ameapa kuwaangamiza, na mamia yao waliuawa. Hata hivyo, Dakt. King asema: “Kazi [ya kuhubiri juu ya Ufalme wa Mungu] iliendelea na katika Mei 1945 shirika la Mashahidi wa Yehova lilikuwa lingali hai, hali Usoshalisti wa Kitaifa ulikuwa umekufa.” Yeye pia asema hivi: “Hakuna kuridhiana kokote kulikofanywa.” (The Nazi State and the New Religions: Five Case Studies in Non-Conformity) Kwa nini Hitler, akiwa na jeshi lake lenye silaha nyingi, polisi waliozoezwa sana, na kambi nyingi za uuaji, alishindwa kutekeleza tisho lake la kuharibu kikundi ambacho kwa kadiri fulani kilikuwa kidogo na kisicho na silaha cha wale ambao ulimwengu huwaona kuwa watu wa kawaida? Kwa nini mataifa mengine yameshindwa kukomesha utendaji wao? Kwa nini si kwamba ni watu mmoja-mmoja wachache tu bali ni Mashahidi wa Yehova wote kwa ujumla wamebaki imara wajapokabiliwa na mnyanyaso mkatili?

Jibu limo katika shauri la hekima lililotolewa na Gamalieli, mwalimu wa Torati, kwa washiriki wenzake wa Sanhedrini ya Kiyahudi wakati walipokuwa wakishughulikia kesi kama hiyo iliyohusisha mitume wa Yesu Kristo. Yeye alisema: “Msijiingize katika mambo ya watu hawa, bali waacheni; (kwa sababu, ikiwa mpango huu au kazi hii ni kutoka kwa wanadamu, itapinduliwa; lakini ikiwa ni kutoka kwa Mungu, hamtaweza kuwapindua;) ama sivyo, huenda mkaonwa kuwa wapiganaji dhidi ya Mungu kwa kweli.”—Mdo. 5:38, 39, NW.

Hivyo, mambo hakika ya historia yanaonyesha kwamba ile kazi iliyoonekana kuwa karibu haiwezekani ambayo Yesu aliwagawia wafuasi wake waifanye wajapokabiliwa na magumu yenye kuwalemea inatimizwa si kwa uwezo wa kibinadamu bali kwa roho ya Mungu. Kama vile Yesu mwenyewe alivyosema katika sala kwa Mungu: “Baba, mambo yote yawezekana kwako.”—Mk. 14:36, NW.

[Blabu katika ukurasa wa 547]

“Kwa roho yangu, asema BWANA wa majeshi”

[Blabu katika ukurasa wa 548]

Ni nini kilichowategemeza waendelee kuhubiri kujapokuwa dhihaka na mnyanyaso wenye jeuri?

[Blabu katika ukurasa wa 549]

Ithibati ya mwelekezo wa kimalaika

[Blabu katika ukurasa wa 551]

‘Bwana anaweza kutokeza mashahidi katika nchi yoyote’

[Blabu katika ukurasa wa 553]

Watu waliounganika ambao wamejithibitisha kuwa imara katika imani wajapokabiliwa na magumu yenye kuwalemea