WEMA

Ni sifa au hali ya kuwa mwema; kuwa na maadili mema; mwenendo bora. Wema ni sifa njema kabisa, isiyo na ubaya au uovu wowote. Ni sifa nzuri inayoonyeshwa kwa matendo mazuri ambayo yanawanufaisha wengine. Maneno ya yanayotumiwa mara nyingi katika Biblia kurejelea “wema” ni tohv katika Kiebrania na a·ga·thosʹ katika Kigiriki; kwa kawaida a·ga·thosʹ hutumiwa kuhusiana na maadili au mambo ya kidini.

Wema wa Yehova. Yehova Mungu ni mwema katika maana kamili kabisa. Maandiko yanasema, “Yehova ni mwema na mnyoofu” (Zb 25:8), nayo yanatangaza hivi: “Jinsi wema wake ulivyo mwingi kwelikweli.” (Zek 9:17) Ingawa Yesu Kristo alikuwa na sifa hii ya wema wa kimaadili, alikataa kuitwa “Mwema,” alimwambia hivi yule aliyemwita “Mwalimu Mwema”: “Kwa nini unaniita mwema? Hakuna aliye mwema, isipokuwa mmoja, Mungu.” (Mk 10:17, 18) Kwa hiyo alitambua kwamba Yehova peke yake ndiye anayeweka kiwango cha wema.

Musa alipoomba kuona utukufu Wake, Yehova alimjibu hivi: “Nitaufanya wema wangu wote upite mbele ya uso wako, nami nitatangaza jina langu Yehova mbele yako.” Yehova alimzuia Musa asiuone uso wake, lakini alipokuwa akipita (inaonekana alitumia malaika [Mdo 7:53]) alimwambia Musa hivi: “Mimi Yehova, Yehova, ni Mungu mwenye rehema na huruma, si mwepesi wa hasira, nina upendo mwingi mshikamanifu na kweli, ninawatendea maelfu kwa upendo mshikamanifu, ninasamehe makosa na uovu na dhambi, lakini sikosi kamwe kuwaadhibu wenye hatia.”​—Kut 33:18, 19, 22; 34:6, 7.

Inaonekana wema ni sifa inayohusisha rehema, upendo mshikamanifu, na kweli lakini haivumilii au kuunga mkono uovu kwa njia yoyote. Ndiyo sababu Daudi alimwomba Yehova amsamehe dhambi zake ‘kwa ajili ya wema wa Yehova.’ (Zb 25:7) Wema wa Yehova, pamoja na upendo wake, ulihusika alipomtoa Mwana wake awe dhabihu kwa ajili ya dhambi. Kupitia dhabihu hiyo aliandaa njia ya kuwasaidia wale ambao wanataka jambo lililo jema kweli, na wakati uleule alishutumu uovu na kuweka msingi wa kutekeleza haki na uadilifu kikamili.​—Ro 3:23-26.

Ni Tunda la Roho. Wema ni tunda la roho ya Mungu na pia tunda la nuru ya Neno lake la kweli. (Gal 5:22; Efe 5:9) Mkristo anapaswa kukuza sifa hiyo. Kutii amri za Yehova humwezesha mtu kusitawisha wema; mtu hazaliwi akiwa na sifa ya wema. (Ro 7:18) Mtunga zaburi anamsihi hivi Mungu ambaye ndiye Chanzo cha wema: “Nifundishe busara na ujuzi, kwa maana nimezitumaini amri zako” na, “Wewe ni mwema na kazi zako ni njema. Nifundishe masharti yako.”​—Zb 119:66, 68.

Wema Hunufaisha. Wema unamaanisha pia kuwa mkarimu, kuwapa wengine vitu ambavyo vitawanufaisha. Yehova anatamani kuwatendea wema watu wake, kama mtume Paulo alivyosali kwa ajili ya Wakristo wa Thesalonike: “Tunasali sikuzote kwa ajili yenu, kwamba Mungu wetu awahesabu kuwa mnastahili mwito wake na kwa nguvu zake kufanya kikamili mambo yote yanayompendeza na kila kazi ya imani.” (2Th 1:11) Kuna mifano mingi inayoonyesha wema mwingi wa Mungu kuelekea wale wanaomtegemea. (1Fa 8:66; Zb 31:19; Isa 63:7; Yer 31:12, 14) Isitoshe, “Yehova ni mwema kwa wote, na rehema zake zinaonekana katika kazi zake zote.” (Zb 145:9) Anawatendea wote wema akikusudia kwamba wema wake utawavuta wengi ili wamtumikie na hivyo wapate uzima. Vivyo hivyo, mtu anayetenda wema anakuwa baraka kwa wale wanaoshirikiana naye.​—Met 11:10.

Wakiwa watumishi wa Mungu na waigaji wake, Wakristo wanaamriwa wajihakikishie mapenzi ya Mungu yaliyo mema na makamilifu ambayo anataka watimize (Ro 12:2); wanapaswa kushikamana na mema (Ro 12:9), kufanya mema (Ro 13:3; Ro 2:10), kuendelea kutendeana mema (1Th 5:15), kufanya yaliyo mema kwa bidii (1Pe 3:13), kuiga yaliyo mema (3Yo 11), na kuushinda uovu kwa wema (Ro 12:21). Wanapaswa hasa kuwatendea mema wale ambao ni ndugu zao katika imani ya Kikristo; na pia, kuwatendea watu wote mema.​—Gal 6:10.

Neno Linalohusiana na Wema. Neno ka·losʹ lina maana sawa na neno lingine la Kigiriki (a·ga·thosʹ). Neno ka·losʹ linamaanisha kitu ambacho kiasili ni chema, maridadi, kinachofaana kabisa na hali zake au kusudi lake (kama vile udongo mzuri; Mt 13:8, 23), na pia kitu ambacho ni bora, kutia ndani kile ambacho kina sifa nzuri, kilicho sawa, au chenye kuheshimika (kama vile jina la Mungu; Yak 2:7). Maana yake inakaribiana sana na maana ya neno “wema,” lakini linaweza kutofautishwa kwa kutafsiriwa kwa maneno yafuatayo, ‘zuri,’ “sawa,” “nyoofu,” au “vema.”​—Mt 3:10; Yak 4:17; Ebr 13:18; Ro 14:21.