Kupata Faraja Katika “Bonde la Uvuli wa Mauti”
Kama ilivyosimuliwa na Barbara Schweizer
Nyakati fulani, wakati mambo yanapoendelea vizuri, maisha yangu yamekuwa kama “malisho ya majani mabichi.” Lakini pia nimejua linalomaanishwa na kuvuka “bonde la uvuli wa mauti.” Hata hivyo, nimesadikishwa, kwamba kwa sababu Yehova ni Mchungaji wetu, tunaweza kukabiliana na hali zozote ambazo huenda zikatokea.—Zaburi 23:1-4.
KATIKA mwaka wa 1993, wakati ambapo mume wangu nami tulikuwa tunakaribia miaka 70, tuliamua kujasiria maisha mapya—kutumikia mahali ambapo palikuwa na uhitaji mkubwa wa walimu wa Biblia katika Ekuado. Ijapokuwa tulikuwa Wamarekani kwa kuzaliwa, tuliongea Kihispania na hatukuwa na wajibu wowote wa kifedha. Kwa kuwa tulijua kwamba ‘uvuvi wa watu’ ulikuwa mzuri katika Ekuado, tulipanga kutupa nyavu zetu katika maji hayo yenye matokeo.—Mathayo 4:19.
Baada ya siku chache zenye kusisimua katika ofisi ya tawi ya Ekuado ya Watch Tower Society, tulienda kwenye kituo cha basi katika Guayaquil, tukiwa na hamu ya kusafiri hadi Machala—mojawapo majiji yaliyokuwa na uhitaji mahususi. Hata hivyo, tulipokuwa tukingojea basi, mume wangu, Fred, kwa ghafula hakuhisi vizuri, kwa hiyo tukaamua kukawiza safari yetu. Nikaenda kwenye kibanda cha simu kufanya mipango ya kurudi kwenye ofisi ya tawi huku Fred akiwa ameketi na mizigo yetu. Niliporudi baada ya dakika chache, mume wangu alikuwa ametoweka!
Sikupata kamwe kumwona Fred akiwa hai tena. Palepale katika stesheni ya basi, wakati nilipokuwa nimeondoka kidogo, moyo wake uliacha kupiga. Nilipokuwa nikimtafuta kwa majonzi, ofisa wa stesheni ya basi alinifikia na kuniambia kwamba Fred alikuwa amepelekwa hospitali. Nilipofika hospitalini, nilipata tayari alikuwa amekufa.
Kwa ghafula, nilijipata peke yangu katika nchi ya kigeni, bila makao na bila mume wa kumtegemea. Ninasema “wa kumtegemea” kwa sababu sikuzote Fred aliongoza na kupanga mambo kwa ajili yetu wawili. Kwa asili mimi si mtu mjasiri na nilifurahi alipoongoza. Lakini sasa nilihitaji kufanya maamuzi, kupanga maisha yangu na, wakati uleule, kushinda kihoro changu. Ilikuwa hisia yenye kuvunja moyo sana—kana kwamba nilikuwa nimerushwa ndani ya “bonde la uvuli wa mauti.” Je, ningeweza kwa vyovyote kukabiliana na hali hii nikiwa peke yangu?
Kujifunza Kweli na Kusahilisha Maisha Zetu
Sote wawili mimi na Fred tayari tulikuwa tumefunga ndoa na kutaliki wakati tulipokutana mara ya kwanza. Urafiki mzuri ulisitawi kuwa uhusiano wa karibu, tukaamua kuoana. Tulikuwa waenda-kanisani kwa jina tu katika Seattle, Washington, Marekani. Lakini dini haikuwa na umaana mkubwa maishani mwetu mpaka Jamie, painia (mweneza-evanjeli wa wakati wote) mchanga mwenye kupendeza, alipozuru nyumbani kwetu. Alikuwa mwenye kupendeza sana hivi kwamba nilikubali kujifunza Biblia pamoja naye.
Fred alipoonyesha upendezi pia, wazazi wa Jamie walianza kuongoza funzo hilo, na baada ya mwaka mmoja, katika 1968, sote wawili tulibatizwa. Kutoka mwanzo, tulipenda sana kuweka Ufalme wa Mungu kwanza katika maisha zetu. (Mathayo 6:33) Wenzi waliojifunza nasi, Lorne na Rudi Knust, kwa kweli walituwekea kielelezo katika jambo hili. Baada ya muda mfupi kufuatia ubatizo wetu, walihamia mji uliokuwa Pwani ya Mashariki mwa Marekani ili kutumikia mahali palipokuwa na uhitaji mkubwa. Jambo hili lilipanda mbegu mioyoni mwetu.
Tulikuwa na sababu nyingine ya kufikiria kuhama. Fred alikuwa meneja wa duka kubwa. Kazi yake ilidai uangalifu mkubwa sana, na aling’amua kwamba kuhama katika eneo jingine kungemwezesha asahilishe maisha yake na kuelekeza uangalifu mkubwa zaidi kwa kweli na kwa watoto wetu wawili. Pia nilikuwa na binti kutoka kwa ndoa yangu ya kwanza, ambaye sasa alikuwa ameolewa, na yeye pamoja na mume wake walikuwa wamekubali kweli, kwa hiyo uamuzi wetu wa kuhama Seattle ulikuwa mgumu. Hata hivyo, walielewa nia zetu na kuunga mkono uamuzi wetu.
Hivyo katika mwaka wa 1973 tulihamia Hispania, nchi ambayo, wakati ule, kulikuwa na uhitaji mkubwa sana wa wahubiri wa habari njema na wa ndugu wa kuongoza. Fred alikuwa amepiga hesabu kuwa ikiwa tulikuwa waangalifu katika matumizi yetu ya pesa, fedha tulizoweka akibani zingetosha kulipia gharama zetu katika Hispania, na tungeweza kutumia wakati wetu mwingi zaidi katika huduma. Na hivyo ndivyo tulivyofanya. Baada ya muda usiokuwa mrefu, Fred alitumika akiwa mzee, na kufikia mwaka wa 1983 sote wawili tulikuwa mapainia.
Tulitumika huko Hispania kwa miaka 20, tukajifunza kuongea lugha ya huko na kufurahia mambo mengi mazuri yaliyoonwa. Mara nyingi Fred nami tulihubiri pamoja na kujifunza na wenzi wa ndoa, ambao baadhi yao sasa ni Mashahidi waliobatizwa. Baada ya miaka kadhaa huko Hispania, watoto wetu wawili walio wachanga zaidi, Heidi na Mike, pia walijiunga nasi katika utumishi wa painia. Ijapokuwa tulikuwa na vitu vichache vya kimwili, huu ulikuwa wakati wenye furaha zaidi maishani mwangu. Maisha yetu yalikuwa sahili. Tungetumia wakati mwingi pamoja tukiwa familia, na kama mafuta ya yule mjane katika simulizi la Biblia, pesa zetu tulizokuwa tumeweka akibani na kuzitumia kwa uangalifu hazikuisha kamwe.—1 Wafalme 17:14-16.
Kubadili Nchi Mara Nyingine Tena
Kufikia mwaka wa 1992 kwa mara nyingine tena tulianza kufikiria kuhama. Watoto wetu walikuwa wamekua, na uhitaji katika Hispania ulikuwa umepungua kuliko awali. Tulijua mmishonari mmoja aliyetumikia katika Ekuado, na alituambia kuhusu uhitaji mkubwa wa mapainia na wazee katika nchi hiyo. Je, tulikuwa tumezeeka sana kufikiria kuanza maisha mapya katika nchi mpya? Hatukufikiria hivyo, kwa kuwa sote wawili tulikuwa na afya nzuri na kupenda kazi ya kuhubiri. Kwa hiyo tuliwasiliana na ofisi ya tawi ya Ekuado na kuanza mipango yetu. Kwa kweli, binti yangu Heidi na mumewe, Juan Manuel, ambao walitumika kaskazini mwa Hispania, walikuwa na hamu ya kujiunga nasi.
Hatimaye, kufikia Februari 1993, sote tulikuwa tumepanga mambo yetu yote na kuwasili katika nchi yetu mpya. Sote tulisisimuliwa na tazamio la kupainia katika Ekuado, mahali ambapo watu wengi sana walikuwa na hamu ya kujifunza Biblia. Baada ya kukaribishwa kwa uchangamfu katika ofisi ya tawi, tulipanga kuzuru majiji kadhaa ambayo yalipendekezwa kuwa na uhitaji hususa. Lakini ndipo mume wangu akafa.
Katika “Bonde la Uvuli wa Mauti”
Mara ya kwanza nilishtuka, kisha nikawa siamini kabisa. Hapo awali Fred alikuwa mgonjwa mara chache sana. Ninapaswa kufanya nini? Ninapaswa kwenda wapi? Sikuweza kufikiri tu.
Katika pindi hizo zilizokuwa mbaya zaidi maishani mwangu, nilibarikiwa na utegemezo wa ndugu na dada wa kiroho wenye huruma, ambao wengi wao hawakunijua kamwe. Ndugu waliokuwa katika ofisi ya tawi walikuwa wenye fadhili sana na walishughulikia kila kitu, kutia ndani mipango ya mazishi. Ninakumbuka hasa upendo nilioonyeshwa na Ndugu na Dada Bonno. Walihakikisha kwamba sikuwa peke yangu kamwe, na hata Edith Bonno alilala chumbani mwangu pamoja nami kwa usiku kadhaa ili nisijihisi mpweke. Kwa kweli, familia yote ya Betheli ilionyesha upendo na ufikirio wa aina hiyo, ilikuwa kana kwamba walikuwa wamenifunika ndani ya blanketi lenye joto linalohifadhi la upendo.
Baada ya siku chache, watoto wangu watatu walikuwa pamoja nami vilevile, na utegemezo wao ulikuwa wenye thamani sana. Bado, ingawa nilikuwa na watu wengi wenye upendo kunizunguka wakati wa mchana, nyakati ndefu za usiku zilikuwa ngumu zaidi. Huo ndio wakati Yehova aliponitegemeza. Wakati wowote upweke mwingi uliponipata, nilimgeukia kwa sala, na alinifariji.
Baada ya maziko swali lilizuka, ninapaswa kufanya nini na maisha yangu? Nilitaka kubaki katika Ekuado kwa sababu huo ndio uliokuwa uamuzi wetu wa pamoja, lakini sikuhisi ningeweza kufanya hivyo nikiwa peke yangu. Kwa hiyo Heidi na Juan Manuel, ambao walikuwa wakipanga kuhamia Ekuado karibuni, walirekebisha mipango yao ili waweze kuja mara moja na tuweze kutumikia sote pamoja.
Mnamo mwezi mmoja, tulipata nyumba karibu na Loja, moja ya majiji ambayo ofisi ya tawi ilikuwa imependekeza. Upesi nikawa mwenye shughuli nyingi katika kupanga mambo, kuanza kuishi katika nyumba mpya, na kuanza kuhubiri katika nchi mpya. Kwa njia fulani utendaji huu wote ulipunguza kihoro changu. Zaidi ya hilo, ningeweza kulia pamoja na binti yangu, ambaye alikuwa na uhusiano wa karibu sana na Fred, na jambo hili lilinisaidia kutoa hisia zangu.
Hata hivyo, baada ya miezi kadhaa, baada ya kuzoea ratiba yangu mpya, ule utambuzi wa msiba niliopata ukawa mkubwa sana. Nikapata kwamba singeweza kufikiria pindi zenye furaha ambazo tulikuwa nazo pamoja na Fred, kwa kuwa kufanya hivyo kulinifadhaisha sana. Nilijaribu kutokumbuka wakati wa kale na kuishi siku moja hadi nyingine, bila kufikiri sana juu ya wakati ujao. Lakini nilijaribu kujaza kila siku na jambo fulani lenye maana, hasa utendaji wangu wa kuhubiri. Utendaji huo ndio ulionichochea kuendelea.
Sikuzote nimependa kuhubiri na kufundisha juu ya Biblia, na katika Ekuado watu walikuwa wenye kuitikia sana hivi kwamba kazi hii ilikuwa yenye kupendeza. Mojawapo nyakati za kwanza nilizoenda katika kazi ya kuhubiri nyumba hadi nyumba huko, nilikutana na mwanamke mchanga aliyeolewa ambaye alisema: “Ndiyo, ningependa kujifunza Biblia!” Yeye ndiye aliyekuwa funzo la kwanza la Biblia nililoanzisha katika Ekuado. Jambo la namna hiyo lililoonwa lilivutia sana uangalifu wangu na kunizuia nisifikiri sana juu ya huzuni yangu. Yehova alibariki sana utumishi wangu wa shambani. Ilionekana kana kwamba kila wakati nilipoenda kuhubiri habari njema, nilipata jambo zuri lililoonwa.
Bila shaka, kuendelea kutumika nikiwa painia kulikuwa baraka. Kulinipa wajibu wa kuishi kupatana nao na kuniandalia jambo zuri la kufanya kila siku. Baada ya muda mfupi, nilikuwa nikiongoza mafunzo sita ya Biblia.
Kutolea kielezi uradhi ninaopata kutokana na utumishi wangu, acha nitaje mwanamke mmoja wa umri wa makamo ambaye karibuni ameonyesha upendezi wa kweli kwa mafundisho ya Biblia. Ninapomwonyesha andiko, yeye hutaka kwanza alifahamu kikamili, kisha huwa tayari kutumia shauri lake. Ijapokuwa aliishi maisha yasiyo ya adili wakati uliopita, karibuni alipoombwa na mwanamume ambaye alitaka waishi naye bila kufunga ndoa, alikataa kwa uthabiti ombi lake. Alinieleza jinsi alivyofurahi kusimama imara kwa ajili ya viwango vya Kimaandiko, kwa kuwa sasa anafurahia amani ya akili ambayo hakuwahi kuipata hapo awali. Mafunzo ya namna hiyo huchangamsha moyo wangu na kunifanya nihisi kuwa mtu wa maana.
Kudumisha Shangwe Yangu
Ingawa kazi ya kufanya wanafunzi huniletea shangwe kubwa, kihoro changu hakikutoweka mara moja. Katika kisa changu, huzuni ni kitu ambacho huja na kwenda. Binti yangu na mwana-mkwe wangu wamenipa utegemezo wa ajabu, lakini nyakati nyingine ninapowaona wakishiriki pindi za pekee pamoja, mimi huhisi msiba wangu hata zaidi. Ninamkosa sana mume wangu, si kwa sababu tu tulikuwa na uhusiano wa karibu bali kwa sababu pia nilimtegemea kwa mambo mengi. Kuna nyakati fulani ambazo kutoweza kuongea naye, kumwomba shauri, au kushiriki pamoja naye mambo yaliyoonwa shambani huleta huzuni na hali ya kujihisi utupu ambayo kwa vyovyote si rahisi kushughulika nayo.
Ni nini hunisaidia katika pindi za namna hiyo? Mimi husali kwa bidii kwa Yehova na kumwomba anisaidie nifikirie jambo jingine, jambo linalofaa. (Wafilipi 4:6-8) Na kwa kweli hunisaidia. Baada ya miaka kadhaa, ninaweza kuzungumza juu ya nyakati fulani zenye kufurahisha ambazo Fred nami tulionea shangwe. Hivyo, kwa wazi ninaanza kupona polepole. Kama mtunga-zaburi Daudi, ninahisi kuwa nimetembea katika “bonde la uvuli wa mauti.” Lakini Yehova amekuwako kunifariji, na ndugu waaminifu kwa njia ya fadhili wamenielekeza ifaavyo.
Masomo Niliyojifunza
Kwa kuwa sikuzote Fred aliongoza, sikufikiri ningeweza kamwe kufanikiwa kujifanyia mambo peke yangu. Lakini kwa msaada wa Yehova, familia yangu, na akina ndugu, nimefaulu. Katika njia fulani nimekuwa na uhakika na nguvu za kiroho nyingi zaidi kuliko wakati uliopita. Mimi humgeukia Yehova mara nyingi kuliko nilivyofanya, na ninajifunza kujifanyia maamuzi.
Ninafurahi kwamba Fred nami tulikuwa na miaka ile 20 katika Hispania, tukitumikia pamoja mahali ambapo uhitaji ulikuwa mkubwa. Katika mfumo huu wa mambo, hatujui kamwe ni nini kinachoweza kutukia kutoka siku moja hadi nyingine, kwa hiyo nafikiri ni jambo lililo la maana sana kufanya yote tuwezayo kwa Yehova na kwa familia yetu tunapokuwa na fursa. Miaka hiyo ilitajirisha sana maisha zetu na ndoa yetu, na ninasadiki kuwa ilinitayarisha kukabili msiba wangu. Kwa kuwa tayari kupainia kulikuwa njia ya maisha kabla ya kifo cha Fred, kulinifanya nihisi kusudi la maisha nilipokuwa niking’ang’ana na uhalisi mpya wa mambo.
Wakati Fred alipokufa, mara ya kwanza ilionekana kana kwamba maisha yangu yalikuwa yamefikia kikomo pia. Lakini, bila shaka, haikuwa hivyo. Nilikuwa na kazi ya kufanya katika utumishi wa Yehova, na nilikuwa na watu wa kusaidia. Kwa kufikiria uhakika wa kwamba wengi walionizunguka bado walihitaji kweli, ningewezaje kuacha? Kusaidia wengine kulikuwa jambo lililonifaa, kama Yesu alivyosema lingekuwa. (Matendo 20:35) Mambo niliyoona kwenye huduma ya shambani yalinipa mambo ya kutazamia, mambo ya kupangia.
Siku chache zilizopita, hisi nilizofahamu za upweke zilinijia tena. Lakini nilipotoka nyumbani kwenda kwenye funzo la Biblia, nilihisi kuwa mwenye furaha tena. Muda wa saa mbili baadaye nilirudi nyumbani nikiwa nimeridhika na kujengwa. Kama alivyosema mtunga-zaburi, huenda nyakati nyingine ‘tukapanda kwa machozi,’ lakini ndipo Yehova hubariki jitihada zetu, na ‘twavuna kwa kelele za furaha.’—Zaburi 126:5, 6.
Hivi karibuni, kwa sababu ya msukumo mkubwa wa damu, nimelazimika kupanga upya ratiba yangu, na sasa mimi ni painia-msaidizi wa kawaida. Ninaishi maisha yenye kuridhisha, ijapokuwa sifikiri kamwe nitaweza kushinda kabisa msiba niliopata katika mfumo huu wa mambo. Mimi hupata shangwe nionapo watoto wangu watatu wakiwa katika utumishi wa wakati wote. Zaidi ya yote, ninatazamia kumwona Fred katika ulimwengu mpya. Nina hakika atasisimuka kujua juu ya kazi ambayo nimeweza kufanya katika Ekuado—kwamba mipango yetu ilitokeza mazao.
Ninasali kwamba maneno ya mtunga-zaburi yataendelea kuthibitika kuwa ya kweli katika kisa changu. “Hakika wema na fadhili zitanifuata siku zote za maisha yangu; nami nitakaa nyumbani mwa BWANA milele.”—Zaburi 23:6.
[Picha katika ukurasa wa 23]
Katika huduma, San Lucas, Loja, Ekuado