Wakristo fulani wa jiji la kale la Korintho walitatanishwa na jambo hilo, na wengine hawakuamini ufufuo hata kidogo. Katika barua yake ya kwanza kwa Wakristo hao, Paulo aliorodhesha mambo ambayo yangetokea ikiwa ufufuo haukuwa halisi. Aliandika hivi: “Ikiwa, kwa kweli, hakuna ufufuo wa wafu, basi Kristo hakufufuliwa. Lakini ikiwa Kristo hakufufuliwa, hakika kuhubiri kwetu ni bure, na imani yetu ni bure. Zaidi ya hayo, tunaonekana pia kuwa mashahidi wa uwongo wa Mungu . . . Imani yenu ni bure; ninyi bado mko katika dhambi zenu. . . . Pia, wale waliolala usingizi katika kifo katika muungano na Kristo waliangamia.”—1 Wakorintho 15:13-18.

“Aliwatokea ndugu zaidi ya mia tano kwa wakati mmoja . . . Baadaye alimtokea Yakobo, kisha mitume wote; lakini mwisho kabisa alinitokea mimi pia.”—1 Wakorintho 15:6-8

Mambo mengine yangefuata. Ikiwa Kristo hakufufuliwa kutoka kwa wafu, imani ya Kikristo ingekuwa bure, isiyo na thamani yoyote, na inayotegemea uwongo. Zaidi ya hayo, Paulo na wengine wangelikuwa wamesema uwongo si juu ya ufufuo wa Yesu pekee bali pia kumhusu yule ambaye walisema alimfufua Yesu, yaani Yehova Mungu. Zaidi ya hilo, dai la kwamba Kristo “alikufa kwa ajili ya dhambi zetu” lingekuwa la uwongo—kwa maana ikiwa Mkombozi mwenyewe hakukombolewa kutoka katika kifo, angewezaje kuwakomboa wengine? (1 Wakorintho 15:3) Hilo lingemaanisha kwamba Wakristo waliokufa, kutia ndani waliouawa kwa sababu ya imani yao, waliangamia wakiwa na tumaini la uwongo kwamba watafufuliwa.