உன்னதப்பாட்டு

5 “என் சகோதரியே, என் மணப்பெண்ணே,

நான் என் தோட்டத்துக்கு வந்தேன்.+

தேனடையும் தேனும் சாப்பிட்டேன்.

திராட்சமதுவும் பாலும் குடித்தேன்.”+

‘என் சகோதரியே, என் அன்பே,

என் புறாவே, என் உத்தமியே, கதவைத் திற.

என் தலை பனியில் நனைந்துவிட்டது,

என் முடி ராத்திரிநேர பனித்துளிகளில் ஈரமாகிவிட்டது.’+

 4 கதவு துவாரத்திலிருந்து என் காதலன் கையை எடுத்துவிட்டார்.

அவரைப் பார்க்க என் இதயம் துடிதுடித்தது.

 5 என் காதலனுக்காகக் கதவைத் திறக்க எழுந்தேன்.

அப்போது, என் கைகளில் பூசியிருந்த வெள்ளைப்போள எண்ணெய் சொட்டியது.

என் விரல்களிலும் தாழ்ப்பாள் பிடிகளிலும் அது வடிந்தது.

 6 என் காதலனுக்காகக் கதவைத் திறந்தேன்.

ஆனால், அவர் அங்கிருந்து போய்விட்டார்.

 8 எருசலேம் மகள்களே, நான் காதல் நோயால் தவிக்கிறேன்.

என் காதலனைக் கண்டால் இதைச் சொல்லுங்கள்.

 9 “பெண்களில் பேரழகியே, எங்களுக்குச் சொல்.

மற்ற காதலர்களைவிட உன் காதலன் எந்த விதத்தில் சிறந்தவர்?

நீ சத்தியம் செய்யச் சொல்லிக் கேட்கிறாயே,

மற்ற காதலர்களைவிட உன் காதலன் எந்த விதத்தில் சிறந்தவர்?”

10 “என் காதலனின் அழகு சொக்க வைக்கும் சிவப்பழகு.

அவர் பத்தாயிரத்தில் ஒருவர்.

அவரது முடி அசைந்தாடுகிற பேரீச்ச மரக் கீற்று* போன்றது.

அவரது தலைமுடி அண்டங்காக்கைபோல் கருமையானது.

12 அவரது கண்கள் நீரோடை ஓரமாய் நிற்கிற புறாக்கள் போன்றவை.

அவை பாலில் குளிக்கிற புறாக்கள் போலவும்,

குளக்கரையில்* அமர்ந்திருக்கிற புறாக்கள் போலவும் இருக்கின்றன.

13 அவரது கன்னங்கள் நறுமணச் செடிகளின் பாத்திகள்.+

மணம் கமழ்கிற மூலிகைக் குவியல்கள்.

16 அவருடைய வாய் தித்திக்கும் தேன்.

அவர் இனிமையின் மொத்த வடிவம்.+