சங்கீதம்

88 யெகோவாவே, என்னை மீட்கும் கடவுளே,+

பகலில் நான் கதறுகிறேன்.

ராத்திரியிலும் உங்கள்முன் கதறுகிறேன்.+

 2 என்னுடைய ஜெபம் உங்களிடம் வந்து சேரட்டும்.+

நான் உதவி கேட்டுக் கதறுவதைக் காதுகொடுத்து* கேளுங்கள்.+

 3 வேதனைக்குமேல் வேதனை என் ஜீவனை வாட்டியெடுக்கிறது.+

என் உயிர் கல்லறையின் விளிம்புக்கே வந்துவிட்டது.+

 4 சவக்குழிக்குள் போகிறவர்களின் கணக்கில் நான் ஏற்கெனவே சேர்க்கப்பட்டுவிட்டேன்.+

நாதியில்லாதவனாக* ஆகிவிட்டேன்.+

 5 இறந்தவர்களைப் போல நான் கைவிடப்பட்டேன்.

கொல்லப்பட்டுக் கல்லறையில் கிடக்கிறவர்களைப் போல ஆகிவிட்டேன்.

இனியும் உங்கள் நினைவில் அவர்கள் இல்லையே!

இனியும் உங்கள் அரவணைப்பு அவர்களுக்குக் கிடைப்பதில்லையே!

 6 நீங்கள் என்னைப் படுகுழிக்குள் தள்ளிவிட்டீர்கள்.

இருட்டான இடத்தில், பெரிய அதலபாதாளத்தில், தள்ளிவிட்டீர்கள்.

 7 உங்களுடைய கடும் கோபம் என்னைப் பயங்கரமாக அழுத்துகிறது.+

சீறிவருகிற உங்கள் அலைகள் என்மேல் மோதியடிக்கின்றன. (சேலா)

 8 என் நண்பர்களை என்னைவிட்டுத் தூரமாகத் துரத்திவிட்டீர்கள்.+

அவர்கள் என்னை அருவருப்பாகப் பார்க்கும்படி செய்துவிட்டீர்கள்.

யெகோவாவே, நாள் முழுவதும் உங்களைக் கூப்பிடுகிறேன்.+

என் கைகளை விரித்து உங்களிடம் வேண்டுகிறேன்.

11 கல்லறையில் இருக்கிறவர்கள் உங்களுடைய மாறாத அன்பைப் பற்றிப் பேசுவார்களா?

புதைகுழியில் இருக்கிறவர்கள் உங்களுடைய நம்பகத்தன்மையை* பற்றிச் சொல்வார்களா?

12 இருட்டில் உங்களுடைய அற்புதங்களும்,

மறக்கப்பட்டவர்களின் தேசத்தில் உங்களுடைய நீதியும் தெரியவருமா?+

13 ஆனாலும் யெகோவாவே, நான் உதவிக்காக உங்களிடம் கதறுகிறேன்.+

ஒவ்வொரு நாள் காலையிலும் உங்கள்முன் ஜெபம் செய்கிறேன்.+

15 சிறுவயதிலிருந்தே நான் கஷ்டங்களை அனுபவிக்கிறேன்.

இப்போது சாகும் நிலையில் இருக்கிறேன்.+

நீங்கள் அனுமதிக்கிற பயங்கர வேதனைகளைச் சகித்து சகித்து எனக்கு மரத்தே போய்விட்டது.

16 சுட்டெரிக்கிற உங்கள் கோபம் என்னை வாட்டியெடுக்கிறது.+

நீங்கள் ஏற்படுத்தும் திகில் என்னைக் கொல்கிறது.

17 அவை நாள் முழுவதும் என்னை வெள்ளம்போல் சூழ்ந்திருக்கின்றன.

எல்லா பக்கத்திலிருந்தும்* என்னை அமிழ்த்துகின்றன.

18 என்னுடைய நண்பர்களையும் தோழர்களையும் என்னைவிட்டுத் தூரமாகத் துரத்திவிட்டீர்கள்.+

இப்போது இருட்டுதான் எனக்கு நண்பன்.