அன்பால் செதுக்கிய கட்டிடம்!

1. யெ-கோ-வா-வே, உ-மக்-கே

அ-ழ-கா-ன இம்-மன்-ற-மே.

சந்-தோ-ஷம் பொங்-கு-தே,

ஆ-னந்-த கண்-ணீர் சிந்-து-தே!

எங்-கள் அன்-பை கு-ழைத்-தே

கட்-டி-ய கட்-டி-டம் இ-தே,

கற்-க-ளும் பே-சு-தே

தே-வ-னே, உம்-மை போற்-று-தே!

2. எத்-த-னை ஞா-பகங்-கள்!

எத்-த-னை அன்-பு நண்-பர்-கள்!

பெற்-றோ-மே இ-ங்கு தான்

தங்-கு-மே நெஞ்-சில் என்-றும் தான்.

ம-ழை, வெ-யில் என்-றா-லும்

சந்-தோ-ஷ-மாய் உ-ழைத்-தோ-மே,

எங்-கள் கை கோர்த்-தோ-மே

வான் வ-ரை பு-கழ் சேர்த்-தோ-மே!