“கடவுள் அன்பாகவே இருக்கிறார்”

1. நெஞ்-சில் சாய்த்-து அன்-பை ஊட்-டும்

தா-யைப் போல் நம் யெ-கோ-வா.

அன்-பின் பா-தை அ-ழைக்-கின்-றார்

அ-தில் நாம் ந-டப்-போ-மா?

அன்-பில்-லா-மல் வா-ழும் வாழ்-வில்

நோக்-கம் ஏ-தும் இல்-லை-யே.

ஏ-சு போ-ல அன்-பு கூர்ந்-தால்

என்-றும் தோல்-வி இல்-லை-யே!

2. அன்-பு வா-ழும் நம் உள்-ளத்-தில்

கோ-பம் தங்-கக் கூ-டு-மோ?

பொ-றா-மை ஓ-டிப்-போ-கா-தோ,

க-ரு-ணை-தான் பொங்-கா-தோ?

அன்-பென்-றா-லே தூய்-மை-தா-னே?

பா-ரம் யா-வும் தாங்-கு-மே!

ஒ-ரு-வர்-மேல் ஒ-ரு-வ-ரே

அன்-பைத்-தான் பொ-ழி-வோ-மே!

3. தே-வன்-மேல் ஜ-னங்-கள்-மேல் நாம்

அன்-பு காட்-ட வேண்-டு-மே.

இ-தை நா-ளும் செய்-யும்-போ-து

நன்-மை வாழ்-வில் சே-ரு-மே!

அன்-பாய் நா-னும் இல்-லை என்-று

சோர்ந்-து-போ-க வேண்-டா-மே.

அன்-பு தே-வன் கற்-பிப்-பா-ரே

அன்-பில் நாம் வ-ளர்-வோ-மே!